ดีใจไม่โดนหักตัง: พันหก ชื้ออะไรได้อย่าง ก็เสื้อตัวหนึ่ง คสอ.สามชิ้น ของจุกจิกนิดติ๊ดหนึ่ง

เดือนนี้ .. จริงๆ หวานต้องโดนหักค่าแรงสองวัน เนื่องจากวันหยุดเข้าพรรษา 2 วันที่ผ่านมา เนื่องจากหวานยังไม่ได้บรรจุ ตามกม.แรงงาน (อันนี้. จริงรึเป่าไม่รู้ ก็แผนกบุคคลเขาว่างั้น หวานอือ.. ตามเขา) นายจ้างมีสิทธิ์ที่จะให้สิทธิ์ลูกจ้างเลือกที่จะหักค่าแรงหวานจำนวนวันหรือ..ให้ทำงานชดเชย

แผนกบุคคล เขาก็เชิงแนะนำว่า ให้หักเงินดีกว่าเพราะด้วยตำแหน่งหวานโอกาสจะทำงานชดใช้ยาก หวานก็คิดแบบงกๆ ว่า หวานจะขอทำงานชดเชย เพราะโอกาสทำงานชดใช้มันยาก

ตอนแรกหวานก็ไม่คิดเหมือนกันแหละ ว่าเจ้านายจะยอมเลือกที่จะไม่หักเงินหวาน เพราะด้วยอีเหตุผลโอกาสทำงานชดเชยมันยาก (อีกนานเลยกว่าอีเด็กเปรตนี่ จะได้ทำงานใช้บ. นังหวานนี่จะชิงลาออกไปก่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้)

พอวันเงินเดือนออก ก็ได้เต็มจำนวนไม่โดนหัก หวานก็งงนิดๆ เพราะถ้าไม่โดนหัก แสดงว่าเจ้านายยอมให้ทำล่วงเวลาทดแทน.. ตอนแรกก็ลั่นล้าอยู่หรอก แต่สักพักเริ่มคิดได้ ถ้าเกิดทำงานล่วงเวลา จะได้ค่าแรง 1 เท่าจากค่าแรงปกติเลยนะเฟ้ย งี้กุก็ขาดทุนดิ งี้เวลาแกทำล่วงเวลาจริงๆ ทำไปก็ไปไม่ได้อะไรเลยดิว่ะ ...

แต่พอคิดไปคิดมา ..ตราบใดที่กุยังไม่ได้เป็นบก. และ ตราบใดที่ยังไม่ถึงช่วงปิดเล่ม กุก็ไม่มีโอกาสทำล่วงเวลาอยู่แล้วอ่ะแหละ คิดได้ดังนั้น ก็"ช่างแม่ง"เหอะ เอาเงิน 1000 บาทจากค่าแรง มาช้อปดีกว่า

เริ่มจาก ตลาดนัดแถวบ้านที่ตจว. (เสาร์อาทิตย์หวานจะไปอยู่บ้านตากอากาศที่ตจว.จ๊ะ) ตอนนี้อยากได้ ซองใส่Ipod กะ หูฟังใหม่ เดินไปดูใน IsTudio ถึงจะคิดอยู่ว่ามันแพงแต่ก็ไม่คิดว่าจะแพงได้โชกเลือดขนาดนี้

พอมาเดินเที่ยวตลาด ก็เจอซองไหมพรมเด็กนักเรียน เลยสอยมา 20 บาท สีสวยแรงดี พอกลับมาบ้านลองใส่ดู ใส่ได้พอดีแป๊ะ ไหมก็นุ่มลื่นดีจัง พอเสียบหูฟัง แขวนคอระยะพอดีเลย

ไม่ต้องชื้อขอแพงๆ ก็ใช้ได้เหมือนกัน ไปอีกสักหน่อย แต่หูฟังนี่คงไม่แคล้วต้องชื้อกะไอพอดแน่เลย เพราะรูเสียบเขาออกแบบมาไม่เหมือนคนอื่น

เจอที่คาดผมกำมะหยี โอ้ว... อัน10บาท หวานเลยสอยมาสองอัน จริงๆ อันมีโบว์ 15 แพงกว่า 5 บาท แต่หวานบอกพี่งั้นหนูไม่เอาล่ะ พี่แกเลยขายให้ 20 บาทคนต่างจังหวัดมันดีเงี้ย ชอบ.. จริงใจดี ลดได้ก็ได้ล นังหวานเลยของก็ถูกด้วย

พอเดินไปอีกหน่อย เจอสร้อยหมี 20 (ไปเจออีกที ที่ยูเนี่ยน 59 แน่ะ) ป้าคนขายน่ารัก ใจดีสุดๆ ขอชื้อกิ๊ฟอย่างละตัว แกก็ขาย ปกติเจอแบบนี้ขายคู่ล่ะ 19 หวานเจอรีบสอยสามอันรวด เลยโอรส ขาว ดำ (แต่ไข่มุกแอบลอกนะป้า..)

ตอนแรกกะสอยสร้อยข้อมือรูปหมีเหมือนกัน จะได้เข้าคู่กัน (รุ่นนี้มีสองสีหมีดำกะหมีขาว) แต่ฝนใกล้จะตกเลยรีบกลับก่อน ป้าแกแอบกระซิบ บอก ป้ามาขายทุกเสาร์ คราวหน้าค่อยมาชื้อก็ได้ แกขายพวกภาพนักร้องดาราเกาหลีด้วย หวานอ่ะ ไม่รู้จักสักคน ถ้าไม่ดูมิวสิค นี่ก็แยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร แต่ป้าแกเซียนจริงๆ คุยกะเด็กที่มาชื้อพวกนี้ได้สบายบรือ.. นับถือความวัยรุ่นของแกจริงๆ

ขากลับบ้านที่กทม. แวะร้านขายยา

คิดเอาเองว่า ของในร้านขายยาตจว. คงถูกว่าร้านขายยาในห้าง มันก็จริง แล้วก็ไม่จริง อย่าง น้ำเกลือ 40 เท่าห้างเลย แต่น้ำยาตอนแทค 64 ถูกกว่าในห้างอยู่ 20 กว่าบาทได้

พี่ที่ทำงานหวานบอกว่า ไม่จำเป็นต้องถูล้างคอนแทคด้วยน้ำยาคอมพรีท (แบบไม่ต้องทำอะไร แค่แช่โล๊ด) ทุกวันก็ได้ แค่ล้างด้วยน้ำเกลือทุกวัน แล้วแช่ก็พอ หวานก็ค่ะๆ ความจริง หวานใส่เสร็จ ตอนเย็นหวานก็แช่น้ำยา แล้วมาถูน้ำยาแช่โปรตีนอาทิตย์ล่ะ 2 หน

คือยึดหลักสะอาดที่ว่า จะเปลี่ยนตลับใหม่ทุกเดือน ชื้อน้ำยาขวดเล็กเอาตลับมาเปลี่ยนบ่อย ที่ชื้อน้ำเกลือนี่ก็กะเอามาล้างคอนแทคเลนส์หนึ่งรอบ ล้างตลับคอนแทคด้วยน้ำประปา แล้วตามด้วยน้ำเกลือแล้วค่อยวางคอนแทคลงไปในตลับ

เมื่อก่อนเคยขยันมาก ล้างตลับด้วยน้ำประปาเสร็จ เช็คแอลกฮอล์อยู่สองสามวันก็เบื่อ 555 ไม่รู้ว่าจะไปได้นานเท่าไร แต่ก็จะพยายามทำ เพื่อลูกตาที่รักยิ่ง GEO หวานใส่แค่สองเดือนก็ทิ้งแล้วอ่ะ (ขวดแดงๆ นี่น้ำส้มสายชูแอบเปิ้ล เดียวค่อยเล่าให้ฟังท้ายๆ บล๊อก)

พอกลับมากทม. รถจอดหน้าเซ็นลาดพร้าว ตอนแรก ไม่ได้ตั้งชื้อของ กะว่าจะเดินเล่นอยากได้อายชาโดว์สีมุขขาวๆ ที่ติดทนหน่อย ทุกวันนี้ใช้ Kate สีเบลนง่าย แต่มันไม่ค่อยทนเลย (ทนนี้หมายถึงตลอดวันอ่ะนะ ตัวkate ก็ทนพอประมาณอยู่ ) จำได้ ว่า ยี่ห้อบิวตี้ เดอร์ โคเซ่ รุ่นนี้อ่ะแหละ ที่คนพูดกันเยอะว่าวิ้งสวยแล้วทนมาก

พอมาถึงเคาร์เตอร์ MaKe up กำลังลด 40% พอดีเลย โฮ้ก!!!! ลดเยอะขนาดนี้ นี่หวานพลาดได้ไปอย่างไง แปลกใจจริงๆ ที่สาวโต๊ะเครื่องแป้งไม่มาตั้งกระทู้บอกข่าว (หรือหวานพลาดไปเองก็ไม่รู้) เลือกอยู่นาน อยากได้สีขาวเหลือบมุก อยากได้สีชมพูอ่อน สีส้มอ่อนโอรส แต่ขอโทษเหอะ .. สอยกันไปหมดล่ะ สุดท้ายก็เลยได้แต่สี.... ตอนนั้นดูแล้วขาวเหลือบมุกสุดล่ะ คนขายก็แนะนำว่าอย่าชื้อเลย วิ้งตัวนี้จะเกล็ดหนา เอาแบบสีอ่อนๆ ดีกว่าค่ะ

หวานก็ดื้อ พอเอากลับมาบ้าน .. เฮ่อออออออ กลายเป็นสีขาวอมเทาบุหรี่ไปได้ มันมืดๆ อ่ะ แอบเซ็ง อยากได้สีสว่างๆ นี่หนาแต่พอมาแต่งกะ Kate ตลับคู่บุญประจำ ก็เข้ากันได้ดีแหะ.. (ไม่แคล้วเสียดายเงินก็เลยหลอกตัวเองอีกล่ะสิกุนี้) จาก 700กว่าๆ เหลือ 475 แน่ะ จริงๆ อยากได้กรอสด้วย แต่กรอสหมดแล้ว โชคดีมากที่มันหมดแล้ว เพราะแอบเห็นร้านกรอสขายตามตู้ ขายกรอส อยู่ 400 ถ้วนเอง ชอบตรงที่มันมีดาวห้อยนี่แหละ น่ารักฉิบเป่งเลย

ข้ามฝั่งไปยูเนียนมอล์ ก็สอย DHC จากร้านเดิม ตึกข้างเซ็นลาด ร้านกระจก ตรงข้าม ATM ไทยพาณิชย์ ตอนแรกเราก็ไปยืนดู ไม่ค่อยกล้าถาม ปกติจะเห็นออยDHCวางอยู่ตรงระดับสายตา แต่คราวนี้ไม่เห็น เอ๋... มันจะหมดหรือเปล่านะ เอาว่ะ ตัดใจถามเลยดีกว่า มีออยล้างหน้าไหมค่ะ

พี่แกก็มึนๆ งงๆ บอก โห..น้องกล้าถามเนอะ ร้านพี่ของเยอะขนาดนี้ บอกยี่ห้อมาเลยดีกว่า

หวานคิดในใจ แล้วกุจะรู้กะมึงไหมล่ะ... ปกติเห็นอยู่ตรงนี้ แต่คราวนี้มันไม่มีนี่หว่า ก็ถามๆ ขนาดใหญ่มี ของ DHC สามร้อยแปดสิบ กะ ออยชู พันสอง หวานก็ไม่รู้ว่าจะสอยพันสองไปทำไม เลยเอา DHC นี่แหละ เกลียดกลิ่นมัน แต่ก็ไม่รู้จะชื้ออะไรดี ก็มาชื้อแต่DHC นี่แหละ

ย้อนไปดูบล๊อกเก่าๆ ขวดเก่าล่าสุด ชื้อตอน พฤศจิยายนปีที่แล้วอาจจะดูเหมือนว่า ขวดติ๊ดเดียวนี้ใช้ได้เกือบปีแน่ะ แต่จริงๆ แล้วหวานจะคู่กะเบบี้ออยเท่าที่หวานทดสอบดูนะ เบบี้ออยถูหน้า ก็ล้างคสอ.ออก ลูบบนหน้าแล้วเม็ดๆ ในหน้าออกเหมือนกัน แต่ต้องล้างด้วยโฟมสองสามที ให้ความมันหายไป คนที่แพ้ยาก ลองใช้สลับกันดูนะ จะประหยัดไปได้เยอะเลยแหละ

ปกติหวานจะไม่ค่อยชื้อเสื้อผ้าหรอก เสื้อผ้าทำงานก็แม่หวานจัดหาให้ทั้งนั้น เอากระโปรงสมัยเรียนที่หวานไม่ชอบ เพราะมันเรียบร้อย ก็จับมาใส่ซ่ะหมดแม่เขาก็ชื้อสูททับสีขาวให้ตัวหนึ่ง หวานก็เอาไว้สวมทับกะสายเดียว พอช่วงก่อนเงินเดือนออกสักอาทิตย์ ก็มานั่งคิดๆ ถ้ามีสูททับสีดำสักตัวก็คงจะดี แต่ก็ไม่คิดว่าจะชื้อ จนเดินเล่นยูเนียนมอล์ เห็นหุ่นใส่แล้วชอบ

(ปกติหวานจะเสื้อผ้าชื้อตามหุ่นใส่เกือบทุกครั้ง เพราะเห็นแขวนๆ แล้ว นึกไม่ออก ว่าใส่กะเป็นไง แม้ว่า หุ่นจะใหญ่กว่าตัวหุ่นโชว์อยู่ 10 นิ้ว ก็เหอะ)

พี่เขาบอกว่า 350 ให้ลองใส่ก่อน หวานก็อ่ะๆ ลองๆ พอลอง ตอนที่ดูในกระจก ไม่ชอบเลยอ่ะ ใส่แล้วดูเหมือนหลังค่อม ไม่ชอบ ก็เลยไม่เอา คนขายก็เอ้า พี่เนี้ย ลดให้ 300 ล่ะกัน หวานก็ไม่เอาๆ วันนี้ชื้อเยอะแล้ว คนขายเลย งั้นหนูให้พี่ต่อ เพราะมันเหลือแค่สองตัวนี้เอง เดียวลดให้

หวานเลยต่อแบบคิดว่าไม่น่าจะให้ 250 ล่ะกัน คนขายบอกโอเค ขอสิบบาทเป็น 260 ตอนนั้นควักเงิน มีแต่แบงค์ยี่สิบ บอกคนขายถ้าเงินไม่ครบไม่ชื้อนะ พอนับแล้ว ได้ 260 จริงๆ ก็เลย จ่ายไป ชื้อมาแบบงงๆ จนนั่งหาข้าวกลางวันกินเลยหยิบออกมาดู อืม.. ก็ไม่เลวแหะ เป็นกระเป๋าตัดขวาง ชายพับ สวยแปลกตาดี.. ลองใส่สิ คับตรงไหล่ไปนิด แต่ก็โอเคแหะว่าแล้วลองสวมเลย .. ก็โอเคนี่หว่า แอบมองเงาสะท้อนตอนเดิน พอหัวฟูๆ ได้ลุคเท่ห์ๆ ดีว่ะ

มีแผนไว้ในไว้ในใจแล้ว ว่าจะไปใส่กับเสื้อกล้ามลายทาง

ที่บ.มีกฎอยู่ว่า ถ้าใส่เสื้อนอกไม่มีสูท ต้องเป็นผ้าเชิ้ต ไม่จำกัดแบบ แต่ถ้าใส่สูททับ ใส่ข้างในอะไรก็ได้ หวานเลยโปรดปราน กับการใส่ข้างในลายทาง กางเกงทรงตรง เข็มขัดหัวโตเท่ห์ๆ สูททับสวยๆ นี่ถ้าใส่หมวกทรงสวยๆ ไปทำงานด้วยนะเนี้ย คงเท่ห์โคตรๆ 555

หลงมีความสุข แต่พอขากลับอ่ะดิ เจอแบบคล้ายๆ กัน สูททับตรงแขนเป็นผ้าต่อกะเสื้อกล้ามลายทาง ตัวละ 150 เอง โห... แอบน้ำตาเล็ดเล็กๆ เดินไปอีกหน่อย เจอเลยชื้อสูททับแถมเสื้อกล้ามลายทาง 200 แอบเซ็งแล้วก็อยากได้ทั้งสองแบบเลยด้วย

แก้เจ็บใจ ก็เลยไปชื้อกกน.

เห็นเพื่อนร่วมงานนางหนึ่ง เธอใส่เอวต่ำ แล้วยังใส่กกน. โชว์ขอบลูกไม้อีก หวานเห็นล่ะ มันหมั่นเขี้ยว เลยสอยกกน.บ้าง 3 ตัว 100 มาซ่ะเลย

ตอนแรก กะชื้อแต่สีดำ พอเห็นสีม่วง แม่ง.. X ว่ะ ไหนๆ จะชื้อล่ะ สอยมาด้วยเลย นี่ถ้ามีสีแดง ชื้อสีแดงจริงด้วยอ่ะ อารมณ์หงุดหงิด นี่มันทำให้คนเราบ้าไปได้งี้เชียว 555

ยัยคนนั้นเขาผอมเพรียวไง ใส่โชว์ขอบกกน. ก็ยังไม่เห็นพุง แต่นังหวานอ่ะดิ.. เฮ่อ.. เห็นพุงปลิ้นบังขอบลูกไม้หมดเลย เอาเถอะๆ ไว้ใส่นอนรัดน้องแน่นดี (ตอนนี้ใส่อยู่ ก็ไม่คันนะ เห็นลูกไม้เยอะงี้นึกว่าจะคันนะเนี้ย)

หงุดหงิดไม่พอ สอยน้ำหอมตัวอย่างมาอีก 50 บาท กลิ่นอะไรก็ไม่รู้ แต่ดมแล้ว มันหรูหราดีแท้ ก็ชื้อ (รูปอยู่รวมกะออยดีเฮสซี)

ก็มันสติแตกแล้วนี่ จะให้ทำไงได้!?

เพื่อให้มีอารมณ์สุดๆ จึงเดินกลับไปดูที่ร้านเดิม พบว่า ตอนนี้หุ่นโชว์ ไม่ได้สีดำแล้ว เหลือแต่สีขาว เชอะ! อย่างไงสูททับสีดำที่ฉันชื้อมาก็สวยที่สุด.. ไม่ซ้ำใคร (แค่คล้ายๆ กัน แล้วชื้อได้ถูกกว่ากูอีก) ว่าแล้วก็เดินแกว่งถุงช้อปปิ้งลั่นล้า..กลับบ้าน

ช่วงนี้ชอบกินนมเปรี้ยวของเมจิบิวตี้ดริงค์ ที่เขาว่าผสมน้ำส้มแอปเปิ้ลผสมน้ำผึ้ง หวานก็กินๆ อืม ชอบกลิ่นแอลกฮอล์ แก้กษัยอยากทานเครื่องดื่มมึนเมา

(เกลียดกฎหมายประเทศไทยฉิบเป๊ง ในห้างต้องรอห้าโมงถึงชื้อได้ ทียาดองเห็นมันตั้งไหตั้งวัน พวกซดยาดองอ่ะ น่ากลัวกว่าพวกชื้อเหล้าจากห้างตั้งเยอะ)

พอแวะท๊อปชั้นใต้ดินก็ชื้อสักกะหน่อย กลับบ้านมา ชงให้น้องกินน้ำส้มไซเดอร์กะน้ำเย็นแบบไม่ผสมน้ำผึ้ง โอ้ย... จะอ้วกกันทั้งพี่ทั้งน้อง 555 ขวดแดงๆ ในรูปแรกนั่นแหละ คือ น้ำส้มแอบเปิ้ล สนนราคา 88 บาท รสชาติมันสุดยิดจริงๆ อ้วกจะแตก น้องบอกว่า ไหนๆ ชื้อมาแล้ว จะทำหมูหมักน้ำส้มสูตรจากเพื่อนให้กินดีไหม ฟังแล้วไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี

กลับบ้านมาเหนื่อยๆ ก็ต้องมาจัดระเบียบไอ้พวกนี้อีก ไม่งั้นไม่มีที่ให้วาง

รู้สึกว่า อาการคสอ. ลิซึ่มจะกลับมาอีกแล้วนะเนี้ย ... ต้องบำบัดตัวเองด่วนล่ะฉัน

ไหนๆ ก็ขอเสนอเคล็ดลับ เอาตลับคอนแทค มาใช้ให้เกิดประโยชน์ ด้วยการนำมาแบ่งใส่คสอ. ที่เราใช้ประจำ ติดป้ายไว้ ทำให้เวลาตอนเช้าแค่หยิมมาก็เล็งๆ ป้ายๆ ได้เลย อย่างอันนี้ เป็นเจลทินส์ กะ บรัสออนส้ม ที่เหลือก็แค่แต่งตา ทาปากนู๊ด ก็จบล่ะ

ที่แนะนำ คือ แบ่งเอาวาสลีนเจล ผสมกับMMU แล้วแบ่งไว้ข้างหนึ่งเป็นบรัสครีม อีกข้างหนึ่งเก็บแบบผง พอตอนจะใช้ ก็เอาที่ผสมวาสลีนป้ายบนแก้ม แล้วปัดซ้ำด้วยแบบผง จะช่วยให้MMU ทนขึ้นอีกนิด สำหรับคนที่ชอบโทนส้มอมชมพูอย่างหวาน อาจจะทาสีโทนชมพูบนแก้มเป็นวงกลมเล็กๆ แล้วปัดซ้ำด้วยสีโทนส้มอมชมพูในแนวเฉียง (แต่ต้องสีที่ใกล้เคียงกันด้วยนะ)จะทำให้สีส้มอมชมพู หน้าดูมีมิติขึ้นด้วย หวานชอบวิธีนี้มากเลยล่ะ

รู้สึกว่า มีคนถามหารีวิว บีบี ตัวนี้อยู่เยอะ หวานก็มารีวิวให้ล่ะกัน

เป็นบีบี สีเนื้ออ่อน เนื้อค่อนข้างใส ก็ถูกต้องตามคุณสมบัติบีบี คือ เน้นใส ทาเสร็จ ปัดแป้งฝุ่น ก็จบ ไม่ปกปิดอะไร คิดว่าสีนี้เหมาะกับทุกสีผิวจริงๆ ที่ประทับคือ เพคเกจสวย แต่ปริมาณน้อยมีอยู่นิดเดียว 6 g (ถ้าจำไม่ผิด) หวานชื้อตอนมันลด 20% เหลือ 94 บาท หวานชอบมากกว่ามีสทีนมาก เพราะเนื้อมันเทาน้อยกว่ามากๆ เป็นเนื้ออ่อนใสสวยดีจริงๆ

ความผ่องก็สอบผ่านอยู่ ใช้ได้ ยิ่งเป็นแบรนด์ไทย ยิ่งน่าสนับสนุน

คงเพราะ คิวเพลช ทำสินค้าขายผู้หญิงไทยส่วนมาก จึงมีโทนเหลืองเป็นอันดับหนึ่ง โทนเหลืองเลือกได้สองเฉด อันที่เคลมว่าเป็นของขาวอมชมพู หวานก็ยังว่าเหลืองเกิน ผิวคล้ำก็ใช้ได้ กำลังเหมาะ

เนื้อค่อนข้างนุ่ม แต่นุ่มน้อยกว่า มีสทีน(แป้งอั้ม) นัมเบอร์วัน ตัวเม็ดแป้งค่อนข้างหยาบ ไม่ละเอียดเท่าแป้งฝุ่น (ก็แหง่ล่ะ ผสมอะไรมาตั้งเยอะ) เพคเกจทำออกมาได้น่ารักโคตรๆ ถือได้ไม่อายใคร

แล้วก็ไม่มีเหตุผลต้องอาย เพราะกุเป็นคนไทย ก็ต้องใช้แบรนด์ไทย

ชื้อวันนี้แถม คูปองตั้งร้อยหนึ่งแน่ะ ไปชื้อกันเต๊อะ..

พอมานับรวมๆ ที่ช้อปไป.. ตอนแรกคิดว่าคงพันนิดๆ อ่ะเนอะ ที่ไหนได้ พันห้า (ลืมบวกค่ากกน.ไป)

โห... กุ.. ชื้อแค่เนี้ย พันหกเชียวเรอะ กุจะบ้า Y-Y เงินเดือนก็ไม่ขึ้น แถมยังต้องไปทำล่วงเวลาฟรีๆ อีก กุเอ๊ย...
แขวนป้ายเตือนใจ

น้องบอกสงสารชื้อแต่ของไร้สาระ ก็เลยต้มมาม่าให้กิน นังหวานมัวแต่นั่งจัดเครื่องสำอาง หันมาอีกทีไอ้คนต้มให้กินมันโซ้ยม่าม่าหมดซ่ะล่ะ

ตอนดึกๆ หวานเลยกระซิกๆ นั่งเขียนบล๊อก ท้องร้องจ๊อกๆ ด้วยประการเช่นนี้แหละ

ปล. เมื่อวานดูผู้ใหญ่ลีกับนางมา ป้อกับพลอย สนุกมากอ่ะ หวานมีอะไรให้แอบอู้ดูระหว่างทำงานล่ะ 5555