เป็นชีวิตที่ ยังไงก็ได้ หรือ เถรตรง จะเป็นชีวิตที่ดีกว่ากัน?

ช่วงนี้ ที่แผนก กำลังปิดเล่ม ตรวจฟิล์มกัน
ตามจริง หวานต้องดูแลประสานงานให้โรงพิมพ์
พอเอาเข้าจริงๆ บัดดี้ธุรการอีกคนก็ไปทำ
เพราะเขาคิดว่าตัวเขาอยู่ฝ่ายประสานงาน

หน้าที่หวานก็เลยจำกัดแค่ เวลาฟิล์มมา
ฟิล์ม... เหมือนแผ่นใสที่ฉายสไลค์นี่แหละ
ก็เอามาเรียงๆ เพราะแผ่นหนึ่งก็สีหนึ่ง
พิมพ์สี่สี ก็มีสีแผ่น ตอนนี้หวานยังไม่ได้เรียง แต่อีกไม่นานก็ได้เรียงล่ะ
เรียงเสร็จ ก็มาตรวจงาน
ก็พยายามตื้อรุ่นพี่บก. ให้สอนวิธีตรวจ

ตอนนี้ทำงานเป็นผู้ช่วยแอบจำบ้าง บางทีก็เถียงๆ
บางทีก็หน่ายๆ ที่เราตั้งใจหาข้อมูล ตั้งใจเขียนแทบตาย
เขาก็โยนทิ้ง เขียนอะไร ที่มันเป็นของเขา

หวานก็รู้สึกนะ ว่าตัวเอง จะ.. ลามปามไปไหมเนี้ย
คือเขาทำงานกันมานาน พอหวานมาเป็นผู้ช่วย
จะมาบอกว่า อันนี้หวานไม่เอานะ พี่ต้องแก้
อันนี้หวานไม่เห็นด้วย ทำไมพี่ไม่อ่านข้อมูลที่หวานให้

พี่เขาก็น่ารักนะ ถนอมน้ำใจเรา
แต่เรากลับพูดว่า ทีหลังพี่ไม่ต้องถนอมน้ำใจหนูนะ
ถ้าพี่เอาของหนูไปเขียน ก็ลงให้ครบ ไม่ใช่ว่าตัดซ่ะไม่เหลืออะไรเลย
หนูตั้งใจทำงานนะพี่ ก็อ่านปวดตาเหมือนกัน
พี่เขาก็อือๆ

หลายวันก่อน แม่หวานกลับบ้านมา แล้วเขาบอกว่า
เขาไปออนเอ็มที่ทำงาน เจอเพื่อนหวาน

เมื่อก่อนหวานต้องออนเอ็มทำรายงานตัวจบ
แต่ตัวหวานไม่เล่นเอ็ม
ในอินเตอร์เน็ต นี่ไม่เคยคิดจะติดต่อกับเพื่อนฝูง
หวานก็เลยให้เพื่อนแอดเมล์แม่ เมล์เพื่อนก็เลยติดในเอ็มแม่มาตลอด

เพื่อนหวานบอกแม่หวานว่า เขาไม่ทำงานแล้ว เพราะเขาโดนไล่ออก

เพื่อนหวานคนนี้เป็นคนแรกที่ทำงาน คนแรกของกลุ่ม
แล้วก็เป็นคนแรกอีกนั้นแหละ ที่ได้เงินเดือนทะลุหมื่น
บริษัทที่ไปทำ ก็เป็นบริษัทที่เพื่อนเองก็ชอบอยู่ในใจ

แต่โลกแ่ห่งความจริง มันก็โหดร้าย
เพื่อนโดนตัดวันทำงาน ไปสองวัน แล้วโดนหักนั้นหักนี้
ในขณะที่ทำงานจนสามสี่ทุ่ม ก็ไม่คิดโอให้

พอเขามีนโยบายออกมาว่า...
ให้ปลดแผนกล่ะหนึ่งคน เพื่อนก็เลยโดนเด้งให้ออก ทั้งที่ทำงานยังไม่สี่เดือน

คือเพื่อนคนนี้ ไม่ใช่คนจนนะ แม่เขาเป็นแม่ค้ารับขนมปังมาขาย
ซึ่งขายดีมากๆ เลยด้วย ขายอยู่แถวหน่วยงานราชการ

หวานเคยบอกว่า ให้เขาไปทำงานราชการ เพราะแม่รู้จักคนเยอะ
รู้จักตั้งแต่ภารโรงยังเจ้าของกระทรวง ประมาณนั้นเลย
ถ้าฝากก็ง่ายมาก แล้วเพื่อนก็เป็นคนเรียนเก่ง เกรดนี่ก็โอเค เฉียดสาม

เขาบอกว่า ไม่เอา.. เขาไม่ชอบราชการ เช้าชามเย็นชาม

แต่ส่วนตัว หวานคิดว่า หวานมองคนออก ..
เพื่อนหวานคนนี้ ไม่ชอบชีวิตที่ติดดิน เขาชอบความหรูหรา ความสวยงาม
เขาอยากจะมีชีวิตที่ .. หวานจะอธิบายไงดีล่ะ
ชีวิตอย่างในโฆษณา ที่ทุกสิ่งเสกสรรเป็นจริงได้ เพียงแค่กดปุ่ม
(แล้วเมื่อไหร่กระพริบตา ก็สลายหายไป)

เขาเคยเล่าให้หวานฟังว่า
เขาเคยถาม คนที่รับเขามาทำงาน ว่าด้วยเหตุผลอะไร? ถึงเลือกเขา

คนที่รับเขามาทำงานตอบว่า เพราะเวลาดูในรูปแล้วเขา "สวย"

หวานขึ้นใจมากๆ
คือไม่ใช่เพราะว่า ความหมั่นไส้หรือว่าอะไร แต่มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ

บ่อยครั้งเลย ที่จะมีคนมาตั้งกระทู้ ว่าคนรับพิจารณารับงานจากอะไร
เมื่อก่อน หวานก็อ่านบ่อย ทุกวันนี้ก็ยังอ่านอยู่
ก็จะเป็นเรื่องเกรด เรื่องแต่งตัว หรือว่าเรื่องอะไรต่อมิอะไร

แต่พอเอาเข้าจริงๆ หวานก็คงไม่พ้นเรื่องความสวย

แต่... มาวันนี้ ความสวยไม่ช่วยอะไร ...

หวานคิดว่า เขาคงได้ลิ้มรสชีวิตของคนสีลมได้ในระดับหนึ่ง
คนสีลม คือคนทำงานที่ มีสลิปเงินเดือนเกินหมื่น
กินข้าวที่ซอยต่างๆ กลับบ้าน ด้วยรถส่วนตัว ไม่ก็รถไฟฟ้า
ใส่เสื้อผ้าตามแฟชั่น สรรหาของอร่อยๆ กินได้ตลอด

ชีวิตในฝัน มันก็ควรเป็นแบบนั้น.. ถ้ามันไม่ได้แลกกับหนี้ก่อนโต

หวานถามว่า ทำงานแถวสีลมดีไหม? สนุกไหม?
เพื่อนหวานบอกว่า ชอบ เพราะมันใส่อะไรไปก็ได้ จะแต่งแบบโฟร์มด น่ารักๆ
แล้วก็ไปยืดผม ผมตรงดูสวย
แล้วก็นะ ได้ชื้อเสื้อผ้าทุกวันเลย มีแต่ของน่ารักๆ มาขาย

หวานก็ยิ้มๆ ดีใจไปกับเพื่อน

หลายวันตั้งแต่รู้ข่าวว่าโดนไล่ออกจากงาน หวานคิดหนัก

ตอนนี้ หวานเป็นพนง.กิ๊กก๊อก ใ่ส่เสื้อผ้าซ้ำๆ ใส่ต่างหูเดิมๆ
หัวฟูไปทำงาน ปากหมาใส่ทุกคน มีหนังสืออ่านฟรี
มีหัวหน้าพยายามเลี้ยงข้าว และ พยายามพาเข้าโรงแรม
นั่งรถเมล์ไปทำงาน ห่อข้าวไปกิน ตกกลางคืนเป็นสาวโรงงาน
รับจ้างเย็บกระเป๋าโหล ส่งขาย..

ความรู้สึกแว่บแรก ที่แม่บอกว่า ให้หวานช่วยพาเพื่อนไปสมัครงานที่บริษัท
"จะดีเหรอ?"

คือ ไม่ได้รู้สึกติดลบกะเพื่อน

แต่หวานคิดว่า ไม่ใช่ทุกคนจะมีชีวิตอย่างหวานได้
ชีวิตที่ .. ไม่จำเป็นต้องก้าวหน้าตลอดเวลา แค่ดำเนินไปอย่างสม่ำเสมอ มีสติ
แล้วก็สุขกับวินาทีที่ผ่านมาในชีวิต
แล้วก็ได้อ่านหนังสือดีๆ ตลอดเวลา ที่อยากจะอ่าน

ชีวิตคนบางคน มันไม่ใช่ไง มันต้องแ่ข่งขัน ต้องก้าวหน้า ต้องดี ต้องเด่น ต้องสวย ต้องดูดี ต้องไม่ซ้ำ ต้องสนุก ต้องอร่อย ต้องออกไปช้อป ต้องฉลองวันศุกร์แห่งชาติ ต้อง.. ต้อง.. ต้อง

แต่หวานไม่ต้อง หวานขอยังไงก็ได้ เรื่อยๆ
ตามแต่บุญกรรมทำมา วาสนาพาส่ง ฟ้าดินตัดสิน พระเจ้ากรุณาบลาบลา
อ้างไปเรื่อย... แค่ไม่คิดมากก็พอแล้ว

วันนี้ เพื่อนหวานคนหนึ่งในกลุ่มก็มาสมัคร
หวานพยายามทำเป็นไม่รู้จักเพื่อน แล้วค่อยเรียกไปคุยนอกบริษัท
เพราะ หวานรู้จักแบบประเมิน คนที่จะมาสมัครงานดี
ถ้ามีคนติดตามมาด้วย เขาหักคะแนน หักทุกอย่างเลยอ่ะแหละ..
(ทุกวันนี้ หวานยังงงๆ ที่ได้งานนี้.. ไม่น่าจะรอด..)

แล้วอีกอย่าง หวานก็ขี้เกียจตอบคำถามกับเจ้านายแล้วก็ฝ่ายบุคคล
ถ้ารู้จักคนข้างใน เจ้านายจะเรียกคนข้างในไปคุย ให้ช่วยพิจารณาอีกแรง

ถ้าหวานตอบตามจริง ตามแต่ปากหมาหวานไป เพื่อนคงไม่ได้ดี
แล้วถ้าหวานพูดเว่อร์ ตามแต่ปากหวานไป แล้วเพื่อนทำไม่ได้ดี เพื่อนคงไม่ได้ดี

หวานเลยขอเลี่ยงดีกว่า ไม่อยากวางตัวลำบาก

ลึกๆ ในใจ หวานก็รู้แย่ ที่เป็นคนไม่แยแสกับความทุกข์ของเพื่อน
หวานเอาแต่คิดว่า ช่วยตามที่ช่วยเพื่อนได้ก็พอ
ไม่ขอเอาตัวเอง ไปทำให้เพื่อนลำบาก แล้วก็ไม่ทำให้ตัวเองลำบาก

วันนี้หวานนั่งคุยกับหัวหน้า
เขาบอกว่า ถ้าเกิดว่าไปนอนด้วยกันแค่สนุกๆ นี่จะลำบากใจด้วยเหรอ?
หวานก็อืม.. ก็ถ้าหัวหน้าขาวสูงหล่อรวย หนูก็คงจะโอเคอ่ะค่ะ แต่นี้ เจ้านาย ไม่ขาว หนูก็แบบ ไม่เอาอ่ะค่ะ หนูชอบคนขรว
หัวหน้าหวานก็ว่า เฮ่ย.. แต่เขามีเงินนะ ก็พอเลี้ยงเป็นเมียเก็บได้อยู่
หวานก็ หัวหน้า เลี้ยงอ่ะเลี้ยงได้ แต่หนูก็มีพ่อมีแม่ให้เลี้ยงเหมือนกัน พ่อแม่หนูคงไม่อยากให้คนอื่น มาเลี้ยงหนูหรอกค่ะ

คือ หัวหน้าหวานดีนะ เป็นคนดีเลยล่ะ
เพียงแต่เขาจะพูดเรื่องบนเตียง เป็นเรื่องธรรมดา
หลายวันก่อน เขาก็ถามว่า รู้สึกอย่างไง เวลาผู้ชายมองนม
หวานก็บอกว่า มันไม่ดี ..
เขาว่า มันก็น่าภาคภูมิใจไม่ใช่เหรอ? ที่หน้าอกใหญ่นะ
หวานก็อืม.. ก็จริง ดีกว่าไม่มี ประมาณนั้น 5555
แกว่า เวลาจับมันก็รู้สึกดี .. ใช่ไหมล่ะ หวานก็อืม... 555

จริงๆ มันไม่ใช่เรื่องธรรมดา
หวานก็เฉยๆ เผอิญว่า หวานเป็นคนที่หยืดหยุ่นได้
แล้วก็ประหลาดพอควร มันก็เลยปรับตัวได้ เฉยๆ ไม่อะไร

แต่บางที หวานก็รู้สึกว่า จะยืดหยุ่นเกินไปไหม?
หวานก็อยากเถรตรงบ้างเหมือนกันนะ..

อยากจะมีวันศุกร์แห่งชาติให้ฉลอง
อยากจะมีหัวหน้าที่ไม่คุยเรื่องบนเตียง คุยแต่งาน
อยากจะแบบทำงานสุ่มหัว เครียดๆ
อยากจะมีชีวิต ที่ fix บ้าง ไม่ปล่อยเลยตามเลย
อยากจะปากหมาน้อยลงบ้าง

อยากจะรู้เหมือนกัน จะได้มีข้อเปรียบเทียบ
เป็นชีวิตที่ ยังไงก็ได้ หรือ เถรตรง มันจะเป็นชีวิตที่ดีกว่ากัน?

Create Date : 23 มิถุนายน 2552 Last Update : 23 มิถุนายน 2552 0:40:02 น. Counter : 671 Pageviews.		3 comments
Share Tweet