Group Blog
All Blog
|
คำถามที่ถูกต้องจะนำไปสู่คำตอบที่ต้องการ : ablum super fresh 2 ฉากหนึ่งในเรื่อง I Robot ที่พระเอกจะต้องป้อนคำถามที่ถูกต้องกับเรื่องโฮโลแกรม จึงจะได้คำตอบซึ่งเป็นกุญแจไขเรื่องทั้งหมด ตอนแรกที่ฉันดู ฉันก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอหลายวันผ่านมานี้ ทำให้ฉันคิดทบทวนถึงแต่ฉากนั้น ..... พวกเราลืมตาเช้าขึ้นมาทุกวันเพื่อหาคำตอบ "คำตอบของคำถาม(เห๊)อะไรกัน?" ฉันเองก็พึ่งจะมานึกได้ว่า ฉันเคยแต่หาคำตอบโดยที่ไม่ได้ตั้งคำถามเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่ชีวิตเรามีปัญหา เราจะพยายามแก้ไขมัน พยายามหาคำตอบ โดยไม่สนใจเลยว่า นั่นเป็นคำถามที่ถูกต้อง ที่เราอยากจะตอบมันจริงหรือเปล่า? เราเฝ้าแต่ค้นหาคำตอบให้ชีวิต พยายามเรียนรู้ให้มากที่สุด เพื่อที่จะตอบคำถาม โดยไม่ใส่ใจว่า แท้ที่จริงแล้ว เราอยากจะตอบคำถามนั้นจริงหรือไม่ ตอนที่ฉันเด็กๆ ฉันคาดหวังว่าตัวเอง จะเป็นคนที่ทุกคนรู้จัก ทุกคนจะต้องจำฉันได้ ในฐานะคนเขียนเรื่องราวคนหนึ่ง ฉันหวังว่าตัวเองจะได้ไปอยู่ในกลุ่มมีการศึกษาสูง หวังว่า ชีวิตฉันจะต้องเป็นคนทำงานที่สมบูรณ์ ฉันไม่เคยกล้าตอบคำถามกับตัวเองว่า ถ้าฉันทำไม่สำเร็จจะเป็นอย่างไร จะมีรักฉันไหม ถ้าฉันสอบไม่ได้ สอบไม่ผ่าน ทุกคนจะเกลียดฉันหรือเปล่า ถ้าฉันเป็นคนไม่เอาไหน ฉันไม่กล้าตอบคำถามเพราะฉันกลัวที่จะมีทางแก้ไขปัญหานั้น ฉันจึงเรียนรู้ ที่พยายามเป็นคนที่สมบูรณ์ พยายามทำอะไรให้ดีๆ แต่สุดท้ายแล้ว ฉันก็รู้ตัวเองว่า ฉันไม่ชอบความสมบูรณ์แบบ ตรงกันข้ามเกลียดมันมาก ฉันชอบอะไรที่ขาด.. และ อะไรที่เกิน ฉันชอบสอบกลางๆ มากกว่าได้คะแนนดีเลิศ ชอบนอนอืดเวลาสอบทุกที ฉันชอบดูคนบ่นว่าตัวเองอ้วนเกินไป โดยที่เขาผอมเกินไป ฉันพออกพอใจที่จะตลบแตลง แสร้ง เป็นคนร่ำรวยแม้ในกระเป๋าฉันจะไม่มีเงินสักสตางค์เดียว ฉันเกลียดการท่องบทกวีมากพอเท่ากับดื่มมัน ฉันเริ่มเรียนรู้ว่าฉันนั้นไม่ชอบความสมบูรณ์ทีละเล็กทีละน้อย จนวันนี้ ฉันพยายามตอบคำถามที่ว่า ชีวิตฉันจะเป็นอย่างไร ถ้าฉันเป็นคนไม่เอาไหน ถ้าหากมีคนบอกว่าฉันเป็นคนไม่เอาไหน ฉันคงยิ้มให้เขาด้วยความเวทนาทีเดียว และ เผื่อแผ่ความเวทนานั้นให้ตัวฉันเอง เพราะฉันนั้นเป็นคนที่ไม่เอาไหนอย่างที่เขาว่ากันจริงๆ คำตอบที่ถูกต้อง จะนำพาไปยังคำถามที่ถูกต้อง ชีวิตคนเราเป็นเช่นนั้นเอง เมื่อเราเกิดมาหน้าที่ของเราคือการตอบคำถาม เหมือนที่ครูวิทยาศาสตร์เคยสอนตอนเราเด็กๆ ความสงสัยเป็นบ่อเกิดความรู้ที่ยิ่งใหญ่ แต่แปลกนะ ทั้งๆ ที่พวกเราถูกสร้างมาเพื่อเป็นตัวปัญหา เพื่อหาคำตอบ แต่พวกเรากลับไม่ใคร่จะฟังคำถามที่ตัวเองตั้ง หรือ จะฟังคำถามที่คนอื่นตั้ง แม้แต่น้อย บริกรเลวมักจะเพิกเฉยต่อคำถามของลูกค้า ว่าทำไมอาหารถึงเย็น พนักงานขายที่รักคนอื่นมากกว่าตัวเอง จะเกรี้ยวกราด เมื่อลูกค้าเพียรถามโปรโมรชั่นสินค้าตัวใหม่ ลูกน้องที่พยายามเลื่อยเก้าอี้เจ้านาย มักจะไม่ใคร่อยากฟัง ปัญหาความล้มเหลวของระบบที่ตัวเองตั้ง รัฐมนตรีจะซ่อนความกระด้างและหยาบคาย เมื่อนักข่าวถามคำถามเกี่ยวกับการคอรัปชั่น แล้วทำท่าเหมือนจะตอบคำถาม ที่พูดมาไม่ตรงกับคำถามสักนิด แม่ผู้อารี เพิกเฉยกับภาพแสนสวยที่ลูกสาวบรรจงอธิบาย ว่าตนเองกำลังวาดอะไร และเห็นว่าลูกตนคือปิศาจร้ายกาจทำให้กำแพงเปรอะเปื้อน ชายหนุ่มผู้กำลังคบชู้ เบี่ยงหูไม่อยากฟัง คำถามที่แฟนสาว พร่ำเพ้อ ว่าเหตุใดตนจึงอ้วนเอาอ้วนเอา แต่ถึงแม้คำถามที่ถูกต้องจะสำคัญขึ้นมา เพียงเพราะคำอธิบายที่ไร้สาระ อย่างไรก็ตามการหาคำตอบของชีวิต ไปพร้อมกับคำถาม ก็เป็นเรื่องสำคัญ ที่ควรกระทำอยู่ดี มันก็เจ็บนะ ถูกตีแสกหน้าว่า.. เป็นคนไม่เอาไหน ฉันเองก็ไม่ได้ชอบความเจ็บปวดนักหรอก แต่การได้อยู่มัน มันก็เป็นความพึงพอใจเล็กๆ ที่ปฎิเสธไม่ได้
|
หวานใจนายโหด
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] 
Friends Blog
Link MY VIP Friend    |
||||||||||||
