Group Blog
All Blog
|
If U think everything can wait so everything can waste: ทำงานในกองบก. ครบอาทิตย์หนึ่งล่ะ ตอนแรกจะเขียนบล๊อก ตั้งแต่วันแรกไปทำงาน แต่ก็โดนเบรกตอน ปฐมนิเทศ เนื่องจากหวานทำงาน ฝ่ายบรรณาธิการ (บก. :แบกกล้วย) เรื่องงาน/เครื่องแบบ/ชิ้นงาน หรือแม้แต่เรื่องที่คุยกัน ก็ห้ามเปิดเผยต่อบุคคลภายนอกบริษัทน่ะเออ ยังไม่รวมข้อตกลงจิปาถะ เยอะแยะมากมาย พอมาคิดๆ บล๊อกหวานคนดูอย่างมากก็ไม่เคยถึง พัน (ยกเว้นบางบล๊อกจริงๆ) อย่างเก่งก็ ร้อยสองร้อย ก็คงไม่มีใครรู้จัก เล่าแค่ฮาๆ ก็พอล่ะ หวานก็นึกว่า ตัวเองไปสมัครบริษัททั่วไป หวานพึ่งรู้ว่าตัวเอง ทำงานในบ.ลูก ของบริษัทอันดับหนึ่งด้านตำราเรียน เอาเป็นว่า ถ้าใครเรียนหนังสือภาษาไทย ไม่ได้เรียนภาษาอังกฤษ ทุกคนต้องเคยเรียนแบบเรียนของบริษัทหวานอ่ะแหละนะ มีตั้งแต่อนุบาลยันมหาลัย ต่อให้ไม่เคยเรียน ต้องเคยผ่านตาทุกคน แต่ส่วนงานหวานไม่ได้เน้นตำราเรียน จริงๆ ก็มีอ่ะแหละ ช่วงนี้ เน้นหนังสือเด็ก งานนี่ เป็นอะไรที่เข้าทางมาก ทำแล้วโคตรมีความสุขเลย เดียวจะเล่าให้ฟังต่อว่ามีความสุขอย่างไง.. อันนี้ยังไม่อึ้งพอ มาตามต่อด้วย เจ้านายใหญ่สุดของหวาน (:เฮดใหญ่) ตอนแรกหวานก็คิดว่า ท่านคงเป็นคนที่บริษัทจ้างมา แต่พอกลับมาบ้าน แม่ก็ถาม แล้วแม่เขาก็เล่าให้ฟังว่า เขาเคยมีเพื่อน เป็นญาติกับตระกูลนี้ นามสกุลของญาติคือ..... ........... ซึ่งตรงกะเจ้านายใหญ่ของหวานแป๊ะเลย ท่านเป็นลูกหลานเจ้าของจริงๆ อ่ะแหละ (รุ่นพ่อ ..คงไม่อยู่ล่ะ เพราะบ.นี้ตั้งมานานมาก) คือแบบ ตอนรู้นี่เสียวสันหลังแว๊บ.. เพราะตอนที่กำลังเรียนอยู่ บ. นี้เขาก็ขึ้นประกาศงานอยู่ (บริษัทแม่อ่ะนะ) หวานไปดูกะเพื่อน คุณสมบัติเปิดรับ สาขาที่เรียน งี้ๆๆ พวกสายอักษร ภาษา วรรณกรรม นิเทศเทือกนั้น อะไร นะแหละ อันนี้หวานคงไ่ม่เข้าตาล่ะ เพราะเรียนบริหารมา แถมยังเอกบัญชีอีกกูเอ๊ย.. แล้วยังเพิ่มคุณสมบัติ อายุ ประสบการณ์ แล้วที่เด็ดสุดคือ "เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง หรือ อันดับสอง"ในสาขาๆ นั้น หวานจำได้เลย พอดูเสร็จ หวานอุทานออกมาว่า "บริษัทนี้ ปีหนึ่งแม่งจะรับแค่สองคนหรือไงฟร่ะ 5่ อันดับหนึ่ง กะ อันดับสอง" เป็นไงล่ะมึง... นังหวาน .. แล้วเขาก็รับมาสองคนจริงๆ ในตำแหน่งเลขานุการบรรณาธิการ เพื่อทดลองงาน คนหนึ่ง (คนนั้นคือหวาน) เป็นบรรณาธิการ คนหนึ่ง (คือบัดดี้) เป็นพิสูจน์อักษร เนื่องจาก งานเลขานุการ เป็นงานที่ผสมระหว่าง ธุรการผสมเลขานุการ โดยจะเป็นทดลองงาน ดูความอดทน + เรียนรู้ระบบ + อ่อนน้อมเพื่อที่จะประสานงาน เพื่อจะได้รู้จักทุกคนในบริษัท (แม้กระทั่งแม่บ้าน หวานก็พนมเนียบไหว้เข้าหา เดียวจะบอกว่าทำไม) และเมื่อฝึกไปสักพัก จะมีโยนงานมาให้ทำ เพื่อดูว่าเหมาะสมกับตำแหน่งบรรณาธิการจริงหรือเปล่า( อันนี้หวานยังไม่ถึง) หลายคนจึงลาออกตั้งแต่ตอนทดลองงาน ด้วยหลายสาเหตุ อดทนไม่พอกับงานจุกจิก ไม่ชอบเอกสาร , ไม่ถูกกะคนบางคน (ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลย เพราะเลขาต้องติดต่อทุกคน ขอย้ำ ทุกคนจริงๆ ต้องจำชื่อแทบทุกคนในบริษัท และ ภายนอกบริษัท) รองรับอารมณ์ไม่เก่ง, ใจไม่เย็นพอ , ควบคุมสติไม่อยู่ แล้ว.. ปรัชญาเจ้านายเฮดใหญ่ เด็ดมากๆ คือ "ไม่จำเป็นต้องให้ดีที่สุด แค่พอใช้ได้ ก็ดีมากแล้ว" แต่.. อย่าคิดว่า มันจะเป็นอย่างงั้นจริงๆ น่ะค่ะ เพราะกว่าไต่ถึงความพอใช้ได้ นี่ก็หืดขึ้นคอจริงๆ ค่ะ ไม่รู้เจ้านายหวานทำได้ไง แกแป๊ะได้ทุกอย่างจริงๆ ไม่เคยมีใครเห็นแกทำงานพลาดเลย หวานเก็ทเลย ตอนที่เขาสัมภาษณ์ถามว่า หวานเป็นคนใจร้อนหรือใจเย็น เพราะเจ้านายหวาน เฮดใหญ่ ใจเย็นเจี๊ยบ เย็นใจ... ยิ่งกว่าฮอล์ลใหญ่ สดชื่นนานซ่ะอีก เย็นจนหวานอึดอัด ถ้าหวานใจร้อน หวานต้องอ๊ากกกก.. อกแตกตายแน่ อารมณ์เย็นมาก ถึงมากที่สุด ทุกเย็น ตามตารางงาน หวานจะเลิกห้าโมงครึ่ง แต่ทุกเย็น หวานต้องเขียนรายงานให้เจ้านายอ่าน ตอนห้าโมง เป็นเวลาครึ่งชั่วโมง กลายๆ ว่า หวานเลิกงานห้าโมงนั่นแหละ ตอนแรก หวานเขียนไปมึนๆ เพราะเคยเขียนสมัยที่ทำสอบบัญชี ตอนนั้น เขียนไปเพราะ เจ้านายจะข้อมูลไปคิดต้นทุน ก็เขียนแบบดิบๆ ไป แต่คราวนี้ไม่ใช่อ่ะค่ะ เจ้านายเอาไปอ่านจริงๆ อ่านทุกเย็น นอกจากจะอ่านว่าวันๆ ทำอะไรบ้างแล้ว เจ้านายยังแนะนำให้เขียนคล้ายๆเป็นไดอารี่เล็กๆ ใส่ความรู้สึกลงไปด้วย แล้วบางที มีคอมเม้นต์ตอบกลับมา ยังกะ Story thai อีกต่างหาก บ่ะเจ้า.. เก๋ม่ะ หวานได้ยินมาว่า บางทีแกก็เขียน"ขอพบด่วน" นึกว่าเรื่องงาน แต่พอไปจริงๆ ไม่มีอะไร เขาอยากรู้ว่า ที่เีขียนระบายอารมณ์ไปนะ หมายถึงใคร เท่านั้นเอง ... ทีหลังใส่อักษรย่อมาด้วยนะ.. อูย.. วันนี้หวานงานหนัก เข้า ประชุมสองครั้ง จดบันทึกการประชุมจนล้า แก้งานปฎิทินเชือด ตกเบิก วิ่งเอกสารจนเหนื่อย เลยลืมให้คนหนึ่งเซ็น หวานกำลังจะเดินไปหาเจ้านายเฮดใหญ่เดินสวนมาพอดี ท่านก็ไม่ต้องรอที่ห้อง เซ็นให้ตรงนั้นเลย พอเห็นข้อผิดพลาด ท่านก็ถาม หวานก็บอกขอโทษค่ะ ท่านก็พูดสั้นๆ "รอบคอบหน่อยนะ " มีอยู่ครั้งหนึ่ง หวานไปรับพัศดุ ท่านก็ถามว่ามาจากไหน หวานก็เบลอ บอกว่า "ฝ่ายจัดชื้อค่ะ" ท่านก็ยิ้มๆ เรียกมาคุย(จัดชื้อ บ. หวานควบรวมกะแผนกหนึ่ง) "ไหน อธิบายสิ ช้าๆ ค่อยๆ คิด" หวานก็ชี้ "ข้างล่างอ่ะค่ะ จัด.. อะไรหน่า.." (นึกไม่ออกจริงๆ) ท่านก็ยิ้มแบบเอ็นดู "จัดส่งจ๊ะ" วันนั้นหวานจัดส่งแฟ้ม หลังจากทุลักทุเลจัดอยู่นาน ไม่ลงล๊อคแฟ้ม ท่านก็ลุกขึ้นมาสอนวิธีเรียงแฟ้มให้ โดยไม่ถือตัวสักนิดเดียว ท่านว่า "ค่อยๆ ฝึกไปเรื่อยๆ ใจเย็นๆ" แต่ถึงไง เจ้านายใจเย็น(เฮดใหญ่)ยังไง นี่หวานยังกลัวๆ เกร็งๆ อยู่นะ แต่พอมาเป็นเจ้านายน้อย ที่คุมบรรณาธิการ (แต่ไม่ใช่หัวหน้าบก.นะ) ตอนแรกหวานก็กลัว พอปฐมนิเทศไม่ทันห้านาที เจ้านายก็เรียกไปล่ะ แกก็เรียกไปอธิบายงานน่ะแหละ ต้องทำอะไรบ้าง ชงกาแฟ  ... ไม่ต้องทำ  ซีร๊อค ก็ไม่ต้องทำ ไม่ใช่หน้าที่ ให้มันทำเองเลขา ไม่ใช่เบ๊ ไม่ต้องทำ (อันนี้หวานก็งงๆ เพราะกะมาทำเต็มที่) หน้าที่ของเธอคือ เจ้านายคุมกองแบกกล้วยเนี้ย ตอนแรก หวานก็ไม่เก็ทแหะ เขาก็เลย ให้งานชิ้นแรกมาทำ ก็คือ ทำ ไทม์ไลน์ หรือ ปฏิทินเชือดงาน ให้ทุกคนทำตามแผนกำหนดการณ์ เช็คทุกๆ ขั้นตอน ทุกๆ นาที อัพเดท ยิ่งกว่า KFC เอ๊ย BBC เนื่องจาก วันหยุดยาวๆ ในเดือนเมษาหลายวัน ทำให้งานเลื่อน ประกอบกับ เป็นช่วงยาวที่เลขานุการคนเดิมออก งานก็เลย.. จะพูดไงดีล่ะ ค่อนข้างช้านิดหนึ่ง เลยจากกำหนดที่ต้องส่งแล้ว แล้วก็ยังไม่ค่อยถึงไหน อันนี้ลืมไป เล่าข้าม .. เนื่องจาก อีกไม่กี่เดือน จะมีงานหนังสือเด็ก ประจำปี (อยากรู้ไปเปิดปฏิทินดู) (นิดหนึ่ง คำว่าปฏิทิน ต้องใช้ ฏ (สองหยัก) และ ท. ทหารน่ะจ๊ะ วันนี้พิสูจน์อักษรสอนมา) บริษัท ก็ตั้งใจ จะเอาหนังสือเด็กใหม่ๆ ไปออกร้าน จริงๆ บริษัท ชื้อลิขสิทธิ์จากต่างประเทศ (หลายประเทศ) ชื้อมารวมๆ ประมาณ ร้อยเล่มได้ ก็เอามาแปล แล้วก็ผ่านขั้นตอนไป ตอนนี้ก็ทยอยทำอยู่ แล้วก็ อยากให้ออกให้ได้มากที่สุด พอเห็นภาพหรือยัง ว่า ทำไม หวานถึงกลายเป็นเจ้านาย เพราะต้องคอยมาเร่งงาน จิกงาน ผลักให้เสร็จเร็วที่สุด ตามกำหนด มันก็เลยกลายเป็นหน้าที่ของหวานไปโดยปริยาย ที่จะต้องเร่งงานเก่า โดยที่ให้งานใหม่ให้เสร็จมากที่สุด มันมีหน้าที่อยู่ว่า ต้องสรุปรายงานกำหนดการทุกวันศุกร์ ส่งวันจันทน์ ที่นี้ คุณก็ต้องเข้าใจบก. ทั้งหลาย คุณท่านก็ธุระเยอะจริงๆ หวานก็เลยต้องคอยกระแทกๆ (สะกิดเบาไป) ให้ท่านเขียนแผนงานออกมา รวบรวมแผนงาน เพื่อที่จะได้ทำรายงานกำหนดการออกมา ก็ทำสลับไปมากะบัดดี้ (ว่าที่ พิสูจน์อักษร) จริงๆ แล้ว เลขา ก็ยังเป็น ธุรการในตัว คอยติดต่อประสานงาน ทำเรื่องขอตกเบิก ให้กับ ฟรีแลนซ์ ขอเลขISBN หรือ รับ-ส่งงานประจำวัน เช้าบ่าย เพื่อให้ผู้จัดการลงชื่อ (ตรวจก่อน) สั่งพิมพ์งาน ธุรการก็ต้องคอยจด วันๆ หนึ่งพิมพ์อะไรออกไปบ้าง พิมพ์งานทั่วไป แล้วยังต้องคอยตามทุกการประชุม จดรายละเอียดการประชุม จริงๆ มีอีกหน้าที่หนึ่ง อันนี้ก็เด็ด เดียวเล่าให้ฟังทีหลัง อันนี้บ.อื่นไม่มีแน่นอน แต่พอวันจันทน์ หวานก็แบบ แอบโยนงานให้บัดดี้ ทำคนสุดท้าย เป็นคนทำส่ง เพราะหวานรู้ว่า มันยาก แอนด์ ยัยบัดดี้คนนี้ แม่งชอบมั่ว เอาว่ะส่งไปก่อนด่าทีหลัง พอสิบโมง งานเข้าเลย เจ้านายน้อย เรียกประชุมทั้งกองแบกกล้วย เขาก็ชี้ตารางงาน แล้วถามว่า อันนี้อยู่ไหน อันนั้นอยู่ไหน แล้วลิส รายชื่อหนังสือที่ชื้อลิขสิทธิ์ทั้งหมด ล่ะอยู่ไหน สรุปสุดท้าย แบกกล้วย ก็ตอบอ่อยๆ ว่า ผมก็เขียนแผนงานตามที่น้องเขาให้มา สรุปว่า ไทม์ไลน์อันนี้ไม่ผ่าน ออกแนวคิดหนัก เจ้านายน้อยหวาน อารมณ์ดี .. ไล่กลับไปทำใหม่ แล้วไปปรึกษาแผนกศิลป์ ว่า เขาทำให้ได้จริงๆ หรือเปล่า ขอความร่วมมือจากเขา เพราะช่วงนี้ มหาลัยใกล้เปิดเทอม ต้องมีแคมเปญในร้าน แผนกศิลป์ ก็ต้องเข้าไปร้านหนังสือ ไปทำศิลป์อะไรอะไรของเขา หวานก็เอามาแก้ พอหวานเดินมาปุ้บ ขอให้ช่วยเขียนแผนงานใหม่ แบกกล้วยนี่ก็หงิก แอน์ งอม สุดท้ายเสร็จทันเย็น แล้วเดียวพรุ่งนี้ ค่อยโทรไปหาศิลป์ (นึกว่าไม่ทันแล้วนะ ตอนแรก) ช่วยดูที ว่าเห็นด้วยกะปฏิทินเชือดอ่ะเป่า เจ้านายน้อย หวานนี่น่ารักมาก ปกติ เวลาทำงาน ถ้าเจ้านายมา ทุกคนจะต้องเก็กทำงานใช่ป่ะค่ะ แต่เวลาเจ้านายน้อยมา หวานกะกองแบกกล้วย ทำงานแทบไม่ได้ เธอจะมาคุยๆๆ เล่าๆๆ ตลกๆๆ ขำจนหวาน กะกองแบกกล้วยทำงานไม่ได้ วันนี้ เธอบอกว่า เห็น กะท้อนหลังบริษัท สวยดี น่ากิน อยากกินเนอะ มีใครอยากกินบ้าง แน่ล่ะว่า ต่อให้อยากแค่ไหนก็ไม่กล้า แกก็บรรยายสรรพคุณอะไร มันก็เป็นธรรมดาของคนเก่งภาษา ที่จะตลกอ่ะนะ สักพัก เธอเดินมา พร้อมกระท้อนหนึ่งลูกด้วยความภูมิใจ เธอสั่งให้พี่ที่แผนกการตลาดไปสอยมาให้ (อาเมน) เดินมาถามอยากกินม่ะ หลอกล่อ ให้น้ำลายยืด แล้วก็กลับไปทำงานต่อ เมื่อวันศุกร์ เอาตุ๊กตามาให้ แบกกล้วยหญิง เล่นแต่งตัวตุ๊กตา แล้วแกชอบแก้ตัวว่าไม่รู้อ่ะ ตกภาษาไทย แต่จริงๆแกแม่นมากเลยนะ ไม่งั้นจะเป็นเจ้านายได้ไง .. ถ้าทำหน้าหงิก แกไล่ไปขี้ทุกที สรรหาจะตลก ขำจนเหนื่อย ที่บอกว่า บริษัทอื่นไม่มีแน่นอน นอกจากงานที่กล่าวมา บ. หวานมีกิจกรรมพิเศษในแต่ละวันอย่างหนึ่งคือ "ศึกษางาน" ทุกๆ วัน จะมีหนังสือส่งมาที่กองแบกกล้วย เล่มใหม่ล่าสุด ประมาณ 8 เล่มต่อวัน ทุกคนในแผนก จะต้องมาดูหนังสือกองนี้ เพื่อศึกษางาน ดูว่า ตอนนี้กระแสหนังสือไปทางไหน การใช้กระดาษ เนื้อหา ฯลฯ มีเวลาให้ 3 ชั่วโมงในการอ่านหนังสือ ฟังแล้ว เหมือน Happy Hour แต่เวลาจริงๆ ไม่มีใครมาใจเย็นนั่งอ่านหนังสือหรอก ก็อ่านพอผ่านๆ ทำงานต่อ วันนี้ หวานแอบอู้ นั่งอ่าน ของแจ่มใส เรื่อง Sleeping Beauty หวานอ่านจากหลังปก นางรอง รู้ความลับของนางเอกสาวสวย เริ่ด เชิ่ด หยิ่ง หวานก็อุทานออกมาว่า "พระเอกเรื่องนี้ต้องเป็นกระเทยแน่เลย" พิสูจน์อักษรโต๊ะข้างๆ ชำเลืองหางตาใส่ .. พวกนี้ใช้สมาธิสูงมาก พูดดังนิดหน่อยก็หันมามอง ทำงานมาเป็นอาทิตย์ แจ่มใสก็มาหลายเล่ม พิสูจน์อักษร ไม่เคยแตะนิยายแจ่มใส่สักเล่ม ทุกคนในแผนกต่าง..อี๋... คงไม่ต้องอธิบายว่าทำไม แล้วแม่ง สุดยอดอ่ะ อ่านไปสองหน้า พระเอกแม่งปลอมผู้หญิงจริงๆด้วย พออ่านเสร็จ ครบสามชั่วโมง ก็ส่งไปอีกแผนกศิลป์ เพื่อศึกษางานเช่นเดียวกัน พอดูเสร็จก็ส่งกลับมาแบกกล้วย แล้วเลขาก็ทำหน้าที่ธุรการ ไปคืนที่แผนกจัดส่ง เพื่อเอาส่งต่อให้เป็นตัวอย่างหนังสือหน้าร้านต่อไป แล้วอิอีกแผนกศิลป์ ชอบเอาไปดอง.. พอจัดชื้อโทรไป มันบอกส่งคืนแล้ว เผอิญ พี่บก. เขารับโทรศัพท์ไง เขาก็ถามบัดดี้หวานว่าคืนยัง บัดดี้หวานบอกคืนแล้ว (บอกแล้วชอบมั่ว) หวานแบบ ด่าในใจ.. คืนอะไร อีพวกฝ่ายศิลป์มันเอาไปดองอีกล่ะ ปาจำเลยอีพวกนี้ พี่สั่งให้หวานโทรไปหน้าร้านถาม หวานก็ไม่อยากขัดใจ เลยโทรไป สักพักแกล้งนึกออกเลยโทรหาที่แผนกศิลป์ให้เอามาคืน ก็อยู่กะศิลป์จริงอ่ะ มีการทำหน้างอนใส่เค้า >,< จาบร้า (เหมือนแจ่มใสม่ะ 555) ที่นี้นะ แม่บ้านดุมาก กองแบกกล้วยนี่โดนข่มเหงทุกวัน "เขียนหนังสืออย่างไง ไก่เขี่ย", "นั่งเฉยๆ ทำไม นี่อะไร อู้เรอะ" วันนี้ เขาเทขยะกันหมดล่ะ หวานเห็นเศษกระดาษบนโต๊ะ ขอทิ้งด้วย แม่บ้านมองหน้า ตะคอกซ่ะเีสียงดังเชียว "นี่เธอ ตระกร้าตัวเองก็มีไม่ทิ้ง พี่ให้ทิ้งแค่ครั้งเดียวนะ คราวหน้า พี่ไม่ให้ทิ้งแล้วนะ มาใส่งี้ เมื่อไหร่จะเสร็จล่ะ" หวานก็ค่ะๆ อูย.. ดุจริงๆ แต่ดุไง หวานก็จำชื่อได้เกือบหมดนะ เพราะต้องติดต่อเขา วันนี้เจ้านายน้อย เขาเลคเชอร์ เรื่อง การใช้เครื่องหมายต่างๆ เหตุ.. แบกกล้วยและพิสูจน์อักษรไม่ตรงกับราชบัณฑิตยสถาน แต่เจ้านายน้อย ดันหยิบปากกาบอร์ดแบบลบไม่ออกเขียนไปเต็มๆ นังหวานเลขาแบกกล้วย เลยต้องโทรหาแม่บ้านให้มาช่วยลบที อะไรก็ไม่ฮาเท่าพิสูจน์อักษร เวลาทำงานนี้ไม่เคยเห็นยิ้มเลย ขนาดเจ้านายน้อยยัง แอบจิก.. "บก. เขาส่งปรู๊ฟไปตรวจพิสูจน์อักษรนะ คิดตั้งนาน กะฮาเต็มที่ เจอพิสูจน์อักษร ขีดทีเดียว "เสียงไม่ตรงวรรณยุกต์" จบเลย..จอด พิสูจน์อักษร ได้ขี้บ้างป่ะเนี้ย หน้างี้หงิกเชียว" 5555 งานของหวาน คราวนี้ ต่างกับผู้ช่วยผู้สอบบัญชี ที่เหมือนกันก็มีสี่ข้อ 1.งานที่ ทำทั้งประจำ และ ฟรีแลนซ์ ในสายเดียวกัน ในช่วงเวลาเดียวกันได้ 2 งานที่ต้องใช้ความอดทน และ ใจเย็นสูง 3 งานที่ใช้ทักษะ ด้านความคิด และ ภาษาไปพร้อมๆกัน 4 ไม่มีงานด่วน มีแต่งานด่วนมาก ด่วนที่สุด 5 รู้ระบบการเดินเอกสารไว เดินเอกสารได้รวดเร็ว ถูกต้อง เข้าหาถูกคน แต่ส่วนที่ต่าง 1 ไม่เครียดเท่า ไม่ต้องยึดกฏเกณฑ์ใดๆ แม้แต่ภาษาก็ไม่ต้อง ครีเอทเต็มที่ 2 งานที่ได้อ่านหนังสือทุกวัน เล่มใหม่ๆ ชื้อหนังสือก็ลดราคา ในด้านคุณคุณสมบัติ จะต่างกะสอบบัญชี 1 คนที่ สร้างศัตรูกะใครไม่เก่ง เฮฮา ปาจิโก๊ะได้ตลอดศก ถ้าเป็นสอบบัญชี นี่ไม่รู้ทำไม ถนัดสร้างศัตรูกันจริงๆ ยกเว้นลูกค้า ยอมทุกอย่าง 2 คนที่มีความสุข กับการถือบัญชีหนังหมา และ ปฏิทินเชือด คอยเร่งงาน อันนี้ ในสอบบัญชี เป็นทูอินวัน ต้องเป็นเจ้านายก่อนถึงจะได้ถือแส้คอยฟาดอยู่เนื่องๆ 3 คนที่เหนื่อยยากลำบากกายยากนิดหนึ่ง ไม่เหนื่อยง่ายแข็งแรงอดทน ปากจัดนิดๆ เชือดนิ่มๆ ทันมุข แต่แกล้งโง่ได้ สอบบัญชีสบายกว่า นั่งแช่ทั้งวัน .. ปากจะจัดเท่าไหร่ก็ได้ ฉลาดได้มากกว่าทุกคน ยกเว้นเวลาเจ้านายโง่กว่าเรา 4 จุกจิก แต่ไม่ขี้บ่น สอบบัญชีทำไม่ได้แน่นอน แสนจะจุกจิก ขี้บ่นสุดๆ 5 เขียนหนังสือได้ถูกต้องในระดับเกินพอใช้ได้ ไม่จำเป็นต้องดีมาก มีิพิสูจน์ตรวจให้ ไม่ต้องเครียด ไม่มีใครตรวจให้ ตรวจผิด เขียนพลาดหน่อยเดียว กรมสรรพากรมาล่ะจ้า... สุดท้ายนี้ ขอฝาก ว่าที่นักศึกษาปริญญาตรี ที่ได้รับการสอบคัดเลือก ในการเรียนบัญชี จากใจรุ่นพี่ที่สอบผ่านมาแล้ว (..ก็เก็บหมดแล้วอ่ะ) "วิชาชีพมีไว้รักษา จรรยาบรรณมีไว้ขาย" วันนี้คงไม่เ้ข้าใจ ถ้าเรียนเก็บครบหมด ได้ฝึกงาน เน้นสอบบัญชี ก็จะเก็ทเอง ไม่หรอก .. อันนี้ก็มองแง่ร้ายเกิน จริงๆ อยากฝากทิ้งท้ายว่า.. ตั้งใจเรียน มันยาก เรียนไปเรื่อยจะได้พบโลกอีกใบ ถ้ารู้สึกตัวไม่ชอบโลกใบนั้น รีบถอนตัว ไปก็เรียนอย่างอื่น.. อย่าโง่เหมือนพี่นังหวาน คติประจำใจ เวลาทำงานนังหวานเวลานี้ if you think everything can wait so everything can waste. เมื่อใดคุณคิดว่าทุกอย่างยังรอได้ ทุกอย่างมันก็เริ่มเสียหายไปแล้ว
ดูน่่าสนุกจังเลยอะพี่
งานหนูช่วงนี้สบายแต่น่าเบื่ออะ เหมือนอยู่ให้หมดไปวันๆเลย โดย: น้องผิง
 วันที่: 12 พฤษภาคม 2552 เวลา:11:06:16 น.
โดย: พลังชีวิต
 วันที่: 12 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:18:10 น. |
หวานใจนายโหด
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] 
Friends Blog
Link MY VIP Friend    |
||||||||||||
สุดยอดดด