เออ.. ก็.. อยากมองในแง่ดีไว้ก่อน
ตอนนี้บก. เข้าไปประชุมเพลิงกันอยู่
อิชั้นก็ว่างอ่ะดิ มีงานจ่อคิดทำ แต่ขอไม่ทำ รอไปก่อนล่ะกันนะ
พึ่งได้หยุดยาวๆ สงกานต์ (บ.ให้หยุด 9 วัน เสาร์-จันทน์ถัดไป)
รู้สึกดีขึ้นเยอะมาก
เพราะไม่ต้องเห็นหน้าคนบางคน
พอกลับมาเห็น ก็ไม่รู้สึกโกรธแค้นเท่าเก่า เบาบางไปเยอะ
อ่า..เขาประชุมกันเสร็จล่ะ
เมื่อวานไปเดินซื้อกางเกงได้เสื้อ
บก.เก้งอิชั้นบ่นๆ ไม่ใจแข็งเอาซ่ะเลย ..ซื้อกางเกงได้กางเกงสิเธอว์
ก็กางเกงมันแพงนี่หว่า ตัวละ 850 กะ 1350
เงินอ่ะมีซื้อ แต่กูว่ามันแพงเกินไปสำหรับ หน้าที่อันต๊อกต๊อยยยยของกู
ถึงอย่างไง ก็เกลียดอีผู้ชายคนนั้นอยู่ดีล่ะว่ะ
การงานคั่งค้างอย่างน่าหมั่นไส้ งานเราเขาก็ไปดองไว้ ไม่ทำ
ก็เขาเกลียดเราเหมือนกันนี่หว่า ..
คนไม่รักกัน ทำไง มันก็มองหน้ากันไม่ติด
ถ้าวันนี้เดินไปเหยียบตีน ต่อยกันคนละทีได้ กูทำไปแล้ว
ไงซ่ะ เค้าเป็นพระเอก(จอมปลอม) เป็น(ผี)พี่ชาย
ในเมื่อเขาเป็นที่ร้ากกกกกก ของกองบก.ของเขา
กูไปกัดเขา ลูกน้องเขาเกลียดกูกัน
กูว่าสมควรแล้วที่โดนเขาเกลียด
แต่กูจะเกลียดมันแม่งอยู่อย่างนี้แหละ และจะกัดมันเมื่อมีโอกาส หึ!
พวกเมิงอยู่ด้วยกัน รับสันดานกันได้ ก็รับกันไป ปกป้องกันไป
เมื่อหลายวันก่อน ไอ้เจโทรมา
ไอ้เจ ก็คือ เพื่อนซี้สมัยมัธยม
เธอแรดมาก
แรดจนคนเขาประนามไปทั่ว
แต่ดันมาเป็นเพื่อนสนิทกับเราที่ไม่ชอบสุงสิงกับใคร
ตอนนั้นใครก็ว่าไม่น่าเชื่อ ครูก็สั่งห้ามคบ แต่กูก็กะมันได้ว่ะ
แต่เพราะความแรด มันไม่เข้าใครออกใคร
สุดท้าย กูก็เลิกคบกับมัน เพราะมันจิ๊กหนังสือกูไปให้ผู้ชาย
กรี้ด..
ของอื่นหมื่นแสน กูไม่ว่า แต่เอาหนังสือกูไป โกรธมาก
ก็เลยเลิกคบ แต่มันก็ยังติดต่อมาอยู่เรื่อยๆ
ตอนหนึ่ง กูก็ไปเรียนมหาลัย เอกบัญชี
กูไม่อยากเรียน
แต่ มันบอกว่า กูอยากเรียนบัญชี
กูแบบ "....."
มันก็ไปแรด .. เรียนปีหนึ่ง หลายที่ไม่จบสักที
คึกๆ โทรมา ชวนกูไปแรด ไปเดินสวน
กูก็ไม่เคยไปกับมันสักที ไม่ได้บ้าเรียน แต่ก็เรียน
ช่วงหนึ่ง ใกล้เรียนจบ เรามีสอบ
แม่มันตาย ให้ไปงานศพ
มันโทรมา เราก็ไม่ไป เพราะติดสอบจริงๆ
มันโกรธมาก
เราก็คิดว่า ชาตินี้มันคงตัดขาดกับกูไปล่ะ ไม่ไปงานศพแม่ นี้เกินไป
แต่ไหง มันโทรมาอีกว่ะ
บอกว่าตอนนี้อยู่พัทยา เมาแม่งทุกวัน
กู เอ๊ย.เราก็ถามว่า เดี๋ยวนี้ใครเลี้ยงเมิง
มันบอกพี่ชายเลี้ยง
ความเดิม พ่อมันตาย แม่มีพ่อเลี้ยง
แต่ก็ไม่อยากให้ลูกมีปัญหา
เลยให้อยู่โรงเรียนประจำตั้งแต่ประถม
พอมันบอกว่า พี่ชายมันเลี้ยง
ตอนแรก บอก ตลกเหอะ เมิงลูกคนเดียว
สักพักนึกได้ มันมี พี่ชายมันสองคนที่เกิดก่อนหน้ามัน ที่ไม่ใช่พ่อเดียวกัน
ที่ถามว่า ใครเลี้ยง
ความเดิมคือ...
สายญาติมัน อาม่า อาอึ่ม ก็เซ็งกะมัน
ตั้งแต่ส่งมันเรียนปีหนึ่งไม่พ้นสักเทอม ส่งเรียนหลายม.
จนไม่ส่งล่ะ
ก่อนหน้าแม่มันตาย แม่มันหย่ากะพ่อเลี้ยงอีก
ตอนนี้มันก็เหลือแต่ พี่ชายมันสองคน
เราก็ไม่อยากคุยว่ะ ครั้นจะบอก อย่าโทรมาอีกนะ กูเลิกคบกะเมิงไปล่ะ
แต่ไม่อยากแรง
เลยแค่ "กูจาไปกินข้าวแล้ว แค่นี้ ไอ้เจ" ล่ะก็วาง
สักพัก ก็เมสเสสไปหาเพื่อนสนิท
สนิทกันมา ปีนี้ปีที่ 10 คบหลังไอ้เจ
จนคบพร้อมไอ้เจ แต่ไม่เลิกคบกันเหมือนไอ้เจ เลยได้คบกันนานมาก
มันก็หงุดหงิด ด่าไอ้เจเรื่องความหลังมากมาย
มันบอก อินี้แม่งต้องไปขายหอยแถวพัทยาแน่เลย
เราบอก อย่าคิดอย่างง้าน มันอาจจะไปทำงาน ขายลูกชิ้นปิ้งก็ได้
เพื่อนเราก็ แหม่ เมิง คิดว่า แรดๆ อย่าง ไอ้เจ จะไปพัทยา ขายลูกชิ้นเรอะ
เออ.. ก็.. อยากมองในแง่ดีไว้ก่อน
นั่งคุยกัน
"เมิง ไอ้เจ มันไม่เหลือใครแล้วนะ ถึงแม้มันจะทำตัวมันเองก็เถอะ
ถ้าวันหนึ่งมันโทรมาจากร.พ. ติดโรค ขอเจอพวกเราครั้งสุดท้ายแน่เลย"
เพื่อนสนิท "กูว่า ..ไม่แคล้วแฮะ"
เฮ่อ.. ไอ้เจเอ๊ย..
กูรู้ว่า ชีวิตคนเรา แต่ละคนก็มีเหตุบังคับให้ต้องทำ ในสิ่งที่ไม่อยากทำ
แต่เมิงก็ยังเลือกดึงตัวเองลงต่ำ เมิงจมน้ำลงไปเรื่อยๆ
กูทำได้แค่ยืนดู กูช่วยเมิงไม่ได้
สงสาร แต่ ไม่เห็นใจว่ะ
เมื่อวานโทรหาโหด
มันจะเรียนจบกุ๊ก เดือนก.ค.
กูรู้สึกว่า มันจะเป็นชายในฝันเกินไปล่ะ
ผู้ชายอะไร ขาว สูง หล่อ หุ่นดี หน้าตาดี ชาติตระกูลดี มีเงิน
พูดเพราะ เข้าใจผู้หญิงเป็นเลิศ เก่งงานศิลป์
เสือก ทำกับข้าว อร่อยอีก
เสียอย่างเดียว แม่งชอบฮาร์คอร์ใส่กู
เสียอีกอย่าง เวลารักใคร ชอบทำเหมือนไม่รัก ทั้งๆ ที่โคตรรัก
โหดบอกว่า ถ้าเรียนจบแล้วจะทำอะไรให้กินนะ
กูฟังล่ะ ปลื้ม...
รักโหดว่ะ
ชีวิตกูคงไม่มีวันเจอใครดีไปกว่าโหดอีกล่ะ
แต่กูรักมันไม่ไหวแล้ว รักมันล่ะเหนื่อยมาก
กูอยากทรมานคนอื่นมากกว่าว่ะ
ชายในฝัน ก็อยู่ได้แค่ในฝัน
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
