หากจะโทษ.. ก็คงต้องโทษรัก : บางสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง แต่ต้องรอคอย
คนบางคน เกิดมาย่อมมีชื่อที่หลากหลาย
หวานก็มีชื่อของหวาน ที่ไม่ใช่หวาน
เพราะชื่อหวานมันเป็นชื่อย่อมาจากล๊อกอิน
มีทั้งชื่อเล่น ชื่อจริง มีชื่อที่แม่เรียกหวานอย่างเอ็นดู
ชื่อที่พ่อเรียกเพราะหมั่นไส้
แต่คนนี้ มีชื่อเดียว และมีผู้หญิงหลายคนตั้งชื่อกลางให้เขาว่า
"หลอกหลวง"
ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง จะหลอกผู้หญิงได้สักกี่คน
ความจริงใจ หวานไม่เคยเห็นว่ามันเป็นอย่างไง
แต่ในวันนี้ การถูกบังคับให้เห็น ว่าคนที่มันไม่มีความจริงใจมันเป็นอย่างไง
หวานเคยบอกตั้งแต่บล๊อกที่แล้ว
หวานจะพยายามไม่เกลียดเพื่อนร่วมงาน
และ เอาหูไปนา เอาตาไปไร่ กับเพื่อนร่วมงานเจ้าชู้คนนี้
จะไม่ตั้งคำถามอีกต่อไป ว่า ทำไมเขาถึงได้บัดซบกับผู้หญิงขนาดนี้
แต่ยิ่งหวานพยายามละ ยิ่งเลิก มันก็ยิ่งทำให้หวานเป็นทุกข์
ตั้งแต่จำความได้ สาเหตุที่หวานไม่อยากเป็นผู้หญิง
เพราะหวาน คิดว่า พวกผู้หญิง คือความน่ารำคาน
ผู้หญิงแต่งตัว พูดจาไร้สาระ เซ้าซี้ งอแง เง่างี่
พอหวานโตจนตระหนักว่าหวานต้องเป็นผู้หญิงอย่างหลีกหนีไม่ได้
หวานจึงเป็นผู้หญิงแต่งตัว พูดจาไร้สาระ เซ้าซี้ งี่เง่า ปากร้าย
แต่อย่างหนึ่งที่หวานพึ่งมาเรียนรู้ตอนโต
แม้ยามสงบผู้หญิงเราก็รบแก่งแย่งกันเอง
แค่ผู้ชายคนเดียว (ที่เราเกลียดในใจนักหนา)
ทำไมพวกเธอต้องแย่งชิงกันด้วย ยิ่งเห็น ยิ่งคิด ยิ่งไม่เข้าใจผู้หญิง
ยามเขาหิว เธอจัดหาขนมให้เขาทาน
ยามเขาเหนื่อย เธอพัดวี
ยามเขาง่วง เธอให้เขาหนุนตักนอน
ยามเขาไม่สบาย เธอป้อนยาให้เขาทาน
สิ่งที่เขาตอบแทนนั่นนะหรือ คือ เผลอก็ไปกับใครที่ไม่ใช่เธอ
แต่พวกเธอก็ยังจะแย่งชิงอุดหนุน เข้าอกเข้าใจเขา อ่อนล้อม ให้เขารัก
ทั้งๆ ที่พวกเธอก็รู้อยู่ ว่า เขาไม่เคยจริงใจกับเธอ เธอ หรือเธอคนไหนเลย
คำพูดหวานๆ เธอก็รู้ว่า เขาไม่ได้พูดมันมาจากใจสักกะติ๊ด
รอยยิ้มที่เขายิ้ม เธอก็รู้ว่า มันเอาไว้หลอกล่อให้เธอใจอ่อน
เธอก็ยังยิ้มให้เขาอย่างอ่อนหวาน จัดหาขนม พัดวี หนุนนอน อย่างสบายอกสบายใจ
ฉันเจ็บขึ้นทุกวินาที ที่เห็นพวกผู้หญิงน่าสงสารเหล่านั้น
เอาอกเอาใจผู้ชายตอแหล ปราศจากความจริงใจ
ยิ่งรู้ยิ่งเห็นยิ่งไม่เข้าใจ ว่าทำไมพวกเธอต้องแย่งผู้ชายห่วยๆ งี้ด้วย
ฉันยืนดู.. ด้วยความสงสารพวกผู้หญิง
ฉันน้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ได้เลย
แต่เพราะฉันไม่เคยพูดอะไรออกไป
เมื่อเขายิ้มให้ฉัน แล้วฉันก็เชิดใส่ ... พวกเธอกลับคิดว่าฉันคิดอะไรกับเขา
แล้วมาจับฉันเป็นศัตรูของเธอ
ฉัน... เป็นศัตรูของเธอหรือ?
ฉันนะ ไม่ได้เป็นศัตรูของใคร
แม้แต่ผู้ชายที่ฉันเกลียดนัก ฉันยังรังเกียจที่จะให้มาเป็นศัตรูของฉัน
ฉันว่า ฉันไม่ได้เป็นศัตรูของใครเลย
วูบแรก ฉันเกลียดพวกเธอ..
ฉันรู้สึกเหมือนดูถูกสติปัญญาชอบกล
ที่ถูกเหมารวมว่าไปเป็นพวกเดียวกับเธอ
แต่แล้วฉันก็นึกได้ว่า ... มันก็เป็นเช่นนั้นเอง
ผู้หญิงก็คือผู้หญิง พวกเธอเป็นเช่นนั้น
หากใจเราไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลย เหตุนี้ จึงปล่อยวาง
ฉันพูดความชั่วของผู้ชายคนนี้ให้พวกเธอฟังไม่ได้
และ ฉันเองก็รู้ว่า แม้หากฉันได้พูดความชั่วของเขาออกไป
พวกเธอรู้ทั้งรู้ ก็ยังจะหาข้ออ้างค้างคู ว่า เขาบริสุทธิ์ดุจน้ำคร่ำ
แล้วจะยิ่งพาลเกลียดฉันไปอีก
อาจจะคิดเสียด้วยซ้ำว่าฉันคงหลงใหลเขาเต็มประดา
จึงคิดหลอกให้พวกเธอชังเขา แล้วจะได้คิดฉวยเขาไว้เอง
ทั้งหมดนี้ ฉันโทษใครไม่ได้
ฉันโทษตัวเองไม่ได้ เพราะ ฉันเป็นคนที่ไม่เคยแคร์ใคร
การโทษตัวเอง จึงเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะทำ
ฉันโทษความเขลา เบาปัญญา ของพวกเธอไม่ได้
เพราะฉันรู้ว่าเพราะรักงมงาย จึงทำให้พวกเธอตาบอดอย่างนั้น
แม้ฉันอยากจะโทษความบัดซบของชายชั่วหลอกหลวงคนนี้เพียงใด
ฉันก็ทำไม่ได้ เพราะ มันเป็นสิทธิ์ของเขา ที่จะทรามอย่างไรก็ได้
หากจะโทษ.. ก็คงต้องโทษรัก
เพราะรักตัวเดียวเลย ที่มันทำร้ายคนหลายคนให้ต้องมาเป็นเช่นนี้
ฉันเองก็รักพวกผู้หญิงพวกนั้นมากเกินไป เห็นอกเห็นใจเกินพอดี
แต่ฉันก็ไม่เสียใจหรอกนะ ที่รักพวกเธอ
ถึงอย่างไง พวกเธอยังเป็นหมู่พวกที่ความจริงใจ
ฉันคงทำให้พวกเธอเลิกรักผู้ชายคนนั้นไม่ได้
ในเมื่อเขาสำคัญกับเธอขนาดนั้น ในเมื่อเธอไม่กลัวที่จะเสียใจ
ฉันก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้จริงๆ
บางสิ่งไม่มีอยู่จริง แต่ต้องรอคอย
พรุ่งนี้เงินเดือนฉันจะออกแล้ว
เงินเดือนที่แล้ว ฉันยังใช้ไม่หมดเลย
ฉันไม่ได้ว่า ประหยัดอดออมอะไรหรอกนะ
เพียงแต่ ฉันรู้สึกว่า เงินจำนวนนี้มันมากเกินกว่าจะใช้
แล้วฉันก็เรียนรู้ไว้มาก ว่า เงินควรจะใช้อย่างไรดี
ฉันไม่เคยเข้าใจว่าทำไม คนถึงต้องชื้อหวยกันทุกเดือน ชื้อไปมันก็ไม่ถูก
จนวันนี้ ฉันเข้าใจแล้ว ..
เพราะมันมีบางสิ่ง... ให้เราได้รอคอย แม้มันจะไม่มีอยู่จริงก็ตาม
ฉันโชคดีที่ได้ทำงานที่ฉันรัก ฉันจึงเหมือนแทบไม่ได้ทำงานอะไรเลย
แค่เปลี่ยนสถานที่ เข้าวงสังคมเล็กๆ ห่อมื้อเย็นเมื่อวานมาทานมื้อเทียง
ฉันมีงานประจำ มีงานเสริม .. มีรายการทีวีต้องดู
แล้วมันก็ผ่านเลยไป ...
ไม่ทันได้รู้ตัว ฉันก็คิดถึงวันเงินเดือนออก
วันเงินเดือนออก พอมีเงินล่ะก็นะ.. แล้วความสุขน้อยๆ ก็ท่วมท้นในใจ
แต่แล้วเมื่อหลายวันก่อน
ฉันรู้สึกโกรธตัวเองจัด... ที่กลายเป็นจุดบอดให้พวกผู้หญิงนินทา
จุดบอด.. คนที่ตัวฉันเองรังเกียจ เกลียดนักหนา
แว่บหนึ่ง ฉันคิดจะถอนเงิน แล้วไปชื้อของในห้าง
ความสุขน้อยๆ ไหลรินช้าเหลือเกิน
จนเกินกว่าสุดกำลังมันแล้วล่ะมั้ง..
น้ำตาไหลหนึ่งหยด แล้วฉันก็นึกขึ้นได้ว่า
"เงินอีกสักเท่าไหร่ ถึงจะเยียวยาความเจ็บปวดนี้ได้ คำตอบคือ 'ไม่มี' ต่อให้ใช้เงินมากๆ หรือ ใช้เพียงนิด ก็เยียวยาความเจ็บปวดนี้ไม่ได้"
แล้วฉันก็รู้สึกสบายใจ โล่งใจ
ความทุกข์นั้น ไม่ได้เป็นของฉัน และมันก็ไม่ได้เป็นของใคร
หากใครอยากจะรับความทุกข์นั้น ก็เชิญเถอะ ฉันไม่รับ
วันต่อมา ฉันหวีผมให้สวย จับปฏิธินแล้วนับวัน...
กี่วันนะจะถึงวันเงินเดือนออก
วันเงินเดือนออก ไม่ได้มีความหมายอะไรกับพิเศษ
ตรงกันข้าม พอนับวันที่ประจำเดือนจะมา กลับพิเศษกว่าซ่ะอีก
ฉันไม่มีอะไรต้องชื้อเป็นพิเศษ
ไม่มีอะไรต้องจ่ายเป็นพิเศษ
ไม่มีอะไรที่ฉันต้องการ
นอกจาก ฉันเอง ฉันที่มีความสุขอยู่ ณ ขณะนี้ ตอนนี้เท่านั้น
ฉันได้ยินนะ พวกเธอพูดกัน ฉันไม่แสลงใจหรอก
เธอทำอะไรฉันไม่ได้... มีคนเคยทำฉันเจ็บมากกว่านี้ไม่รู้กี่เท่า
ฉันเข้าใจ ว่าทำไมพวกเธอคิดอย่างนั้นกับฉัน
และแม้ว่าฉันจะพูดอะไรไม่ได้
ในใจลึกๆ ฉันก็ภาวนาให้พวกเธอนะ
ภาวนาให้พวกเธอไปให้พ้นจากผู้ชายหลอกหลวงคนนั้นสักที
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ผู้ชายบางคนไม่เห็นจะมีอะไรดีเลยแต่ก็มีคนชอบมากมาย
ผู้ชายบางคนดีแสนดีแต่ก็ไม่มีใครเลือก
แต่ก่อนหนูก็ชอบเดือดร้อนแทนคนอื่นแต่พอโตขึ้นก็เริ่มคิดได้ว่าเขายังไม่เดือดร้อนเลยเราจะเดือดร้อนแทนเขาทำไมอะ
รู้ว่าเขาหลอกแต่เต็มใจให้หรอก เพื่อนหนูบางคนก็เป็นแบบนี้จริงๆอะ