ปาฎิหารย์เล็กๆ ของในวันที่เศร้าโศก

เห็นหัวบล๊อกไหมค่ะ ที่มันเขียนว่า

"ฉันก็รู้..มันเป็นธรรมดาที่ใครๆ ก็ล้มเหลวได้ แต่ทำไมมันช่างมาถึงฉันเร็วนัก"

มันถูกตั้งเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา

วันศุกร์ ที่ฉันรู้สึกแย่กับตัวเองถึงขีดสุด รู้สึกว่าชีวิตเราได้มาถึงจุดจบแล้ว..

จากนี้ไป ก็เป็นคนที่มีชีวิตอยู่ไปวันๆ รอวันตาย

เพราะหวานเจ็บปวด หวานถึงได้ตั้งแบบนั้น

จนถึงเมื่อวาน หวานก็ยังเจ็บปวดอยู่ ..หลายๆ เรื่องมันประดังเข้ามา..

เหมือนคลื่นลูกแล้วลูกเล่า จะพัดเรือไม้ขีดไฟล้ม..จมลงทะเลอยู่เรื่อย

เมื่อวาน หวานก็สำรวจบล๊อกแก๊งค์ไป เรื่อยๆ

สุดบล๊อกของนักศึกษาปริญญาโทคนหนึ่ง

เขาลงท้ายว่า "ไม่อยากตื่นมาแล้วพบกับความล้มเหลว"

หวานถึงได้รู้ว่า มันไม่ใช่แค่เราคนเดียวที่อยู่ในวังวนความโศกเศร้านี้

มีคนอีกคน และ อีกคน และอีกคน เป็นล้านๆ สิบล้าน ที่เจ็บปวด

กำลังจะร้องไห้ ร้องออกไปแล้ว และกำลังร้องไห้อยู่

แต่พอวันนี้ ... มีปาฎิหารย์เกิดขึ้นในชีวิตหวาน ...

หวานกำลังจะไปทำเรื่องขอสอบนอกตาราง เพราะมีเหตุจำเป็นบางอย่างที่ไม่สามารถในตารางได้ เหตุเพราะความสะเพราของหวานเองแท้ๆ เป็นเพราะความไม่ได้เรื่องของหวาน ความผิดหวานล้วนๆ

ขณะที่กำลังยืนรอหน้าห้องพักครู ... หวานเห็นต้นไม้ในกระถางเล็กๆ

วันที่หวานสอบตก หวานจำได้ดี หวานยืนมองต้นไม้ต้นนี้ ด้วยความสงสารมัน ตัวมันหงิก.. แห้งเหี่ยว .. และใกล้จะตาย หวานจำได้ว่ามันมีรอยน้ำตาลไหม้ขึ้นเต็มต้น ..

หวานคิดว่า สงสารต้นไม้จัง น่าเสียดายจัง ที่ได้เกิดมาแล้ว แต่กลับต้องตายตั้งแต่ยังเล็ก ยังไม่ได้ทำหน้าที่ได้ดีพอเลย ยังไม่ได้ออกดอกเล็กๆ ให้โลกนี้สวยงามก็ต้องลาจากไปแล้ว

แต่พอวันนี้ ... หวานแทบไม่อยากเชื่อสายตา เพราะต้นไม้ได้งอกทะลุจากซากน้ำตาลแก่ๆ ของมัน และยังแตกต้นเล็กๆ ไม่ถึงเซ็นต์อีกหลายกิ่ง ...

ถ้าเราไม่ท้อ...อะไรก็หยุดเราไม่ได้

จริงๆ มันคงเป็นเรื่องทั่วไป ที่ต้นไม้จะพยายามเอาชีวิตรอด มีแสง มีน้ำ มันก็รอด

แต่สำหรับหวาน...

หวานควรละอายกับต้นไม้ต้นเล็กๆ นี้ .. ที่คิดท้อแท้กับชีวิต..ที่มีลมหายใจของตัวเอง ต้นไม้ไม่มีลมหายใจ ..แต่กลับไม่เคยเลิกที่ศรัทธาในชีวิต.. แม้กระทั่งตัวลีบเป็นกระพี้ แต่ถ้าเชื่อว่าตัวเองจะรอดไปได้ ก็ต้องผ่านไปได้

แล้วนี้ ยังแข็งแกร่งพอที่จะแตกหน่อ ให้คนอื่นๆ ได้ชื่นชมกับสีเขียวอ่อนๆ

ความรักที่บริสุทธิ์อีกอย่าง.. คือ ความรักชีวิตนี้เอง

หวานก็อยากถ่ายรูปต้นไม้นี้มาให้ดูนะ .. แต่เผอิญ ไม่มีกล้องอ่ะ

มันสวยจริงๆ นะ เป็นต้นไม้เล็กๆ ที่สง่างาม แบบไม่ต้องปรุงแต่งอะไร

ถ้าคุณคิดว่า ชีวิตคุณเฮงซวย ไม่มีดีอะไรสักอย่าง

ชีวิตคุณก็จะเฮงซวยจริงๆ อ่ะแหละ.. คุณคิดว่าตัวเองเป็นอย่างไง

ตัวคุณก็จะเป็นแบบนั้น แบบที่คุณคิด

ก็คงเพราะโลกนี้ มันไม่ได้เป็นแค่เกมส์ของพวกอัจฉริยะนี่หว่า จะได้มีแต่คำว่า คุณทำดีแล้วแต่ยังดีไม่พอ มันยังมีอีกหลายเกมส์ให้เราเล่น เกมส์แห่งความเจ้าเล่ห์ เกมส์ของคนโง่ .. มีอีกหลายอย่างในเราไปเล่น

เมื่อกี้นั่งรีนั่งเรื่อง อีวาน ดูผ่านๆ

พระเจ้าถามนางเอกว่า

เวลาคุณขอให้มีความกล้าหาญ พระเจ้าประทานความกล้าหาญให้คุณหรือเปล่า? พระเจ้าประทานโอกาสที่จะให้คุณพิสูจน์ความกล้าหาญ

เวลาคุณขอให้ครอบครัวอบอุ่น พระเจ้าประทานความอบอุ่นในหัวใจคุณหรือเปล่า? พระเจ้าประทานโอกาสที่ครอบครัวจะได้ใกล้ชิดกัน

หวานนั่งดู หวานถึงได้เข้าใจ... ว่าตัวเองขอแบบผิดๆ มาตลอด

อะไรกันแน่ที่เราต้องการ?

จริงๆ วันนี้ หวานก็ยังไม่ได้ส่งคำขอสอบนอกตาราง เพราะอาจารย์ประชุม..ได้แต่แค่ทิ้งเรื่องไว้ .. นี้ถ้าหวานไม่ได้ทำพลาด หวานคงไม่ได้มาที่ห้องพักอาจารย์อีกครั้ง ถ้าหวานเอาแต่ท้อแท้ ไม่คิดจะทำอะไรเพื่อตัวเอง.. และถ้าหวานเป็นพวกละเลย ไม่สังเกต ไม่สนใจความเป็นไปของใครๆ หรือพวกละเลยแบบที่คนอื่นชอบทำกัน..ก็คงไม่ได้พบต้นไม้ที่สอนคนให้คนเป็นคนได้เยี่ยมยอดขนาดนี้

เชื่อมั่นในตัวเองสิ.. ถ้าเป็นเราแล้วล่ะก็.. มันจะต้องผ่านไปได้

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2551 Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2551 1:05:36 น. Counter : 687 Pageviews.		5 comments
Share Tweet