เมื่อเย็นวันอาทิตย์ที่ 20 พฤศจิกายน 54 ฉันเปิดเฟสบุ๊คเข้าไปดูความเคลื่อนไหวของลูกศิษย์ 6/1 ปี 37 เพราะเรามักทักทาย ส่งข่าวสารทุกข์สุกดิบกันทางเฟส สายตาก็สะดุดกับข้อเขียนของ อ้อย ว่า"เกิดอะไรขึ้นกับโรจน์เหรอ ใครรู้บ้าง" อะไรประมาณนั้น ใจฉันหวิวๆ ขึ้นมาทันที คำถามนี้ กระตุกความรู้สึกของฉันให้ประหวั่นพรั่นพรึง คงไม่ใช่เหตุร้ายอะไรนะ ปลอบใจตัวเอง
อย่างนั้น แล้วโพสต์ถาม อ้อย ไปว่า "เกิดอะไรขึ้นกับโรจน์เหรอ บอกให้รู้กระจ่างหน่อย ซิ" อ้อยโพสต์ตอบกลับมาว่า "อาจารย์อย่าตกใจนะ ไปเปิดหน้าต่างเฟสของโรจน์ ดู" ฉันทำตามที่อ้อยบอก แล้วตาฉันก็เริ่มลาย เหมือนสายฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมากลางดวงใจของฉัน ข้อความหลาย ๆ ข้อความโพสต์แสดงความรัก อาลัย ที่โรจน์จากไปอย่างไม่มีวันกลับ อนิจจา ! ในเวลาไม่ถึงสามสัปดาห์ ฉันต้องสูญเสียลูกศิษย์ที่สนิทไปแล้วถึงสองคน มันโหดร้าย มันสะเทือนใจต่อความรู้สึกของครูคนหนึ่งจริง ๆ

ฉันไม่อยากเชื่อว่า สิ่งที่ฉันกำลังอ่านอยู่นี้ คือ ความจริง อยากให้มันเป็นแค่ความฝันร้าย พอตื่นขึ้นมามันก็หายไป ไม่ใช่เรื่องจริง แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ เพราะในเฟสที่โพสต์นั้น บอกว่า ได้รับคำยืนยันจากแม่ของโรจน์แล้วว่า "โรจน์ประสบอุบัติเหตุ เพื่อนขับรถชนตอม่อ แต่คนที่รับเคราะห์เต็ม ๆ เสียชีวิต คือ โรจน์ของพวกเราเอง ส่วนเพื่อนเขาที่เป็นคนขับบาดเจ็บสาหัสอยู่ที่โรงพยาบาล

ฉันโทรหาอุ้ย เพื่อแจ้งข่าวซึ่งอุ้ยเพิ่งกลับเข้าบ้าน ยังไม่ได้เปิดเน็ตดู เขาตกใจจนพูดไม่ออกเช่นกัน โธ่! ใครจะนึกล่ะว่า ยังคุยกันอย่างสนุกสนานในเฟสกันอยู่เลยเมื่อหัวค่ำของวันเสาร์ แล้วคืนนั้น โรจน์ก็จากพวกเราไปอย่างไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว อุ้ย บอกว่า จะจัดการแจ้งข่าวให้เพื่อนสนิทในกลุ่มของตนทราบและไปร่วมไว้อาลัยให้กับโรจน์ ซึ่ง เจ้าเป็ดได้โทรคุยกับแม่ของโรจน์แล้วได้ความว่า ศพของโรจน์จะทำพิธีและสวดที่วัดใต้

วิโรจน์ เป็นเด็กน่ารัก ร่าเริง สนุกสนาน มีน้ำใจ ฉันกับโรจน์เพิ่งแอดเจอกันในเฟสเมื่อปลายปี 53 เห็นจะได้ เขาบอกฉันว่า
เขาขอเป็นลูกชายของฉันอีกคนเหมือนเกิดเก่งเพื่อนรักของเขาได้ไหม เขาอยากเรียกฉันว่า "แม่" เหมือนเกิดเก่ง ฉันตอบเขาว่า ยินดีอย่างยิ่งที่จะได้ลูกชายเพิ่มมาอีก 1 คน ตั้งแต่นั้นมา เขาก็เรียกฉันว่า "แม่มน" มาโดยตลอด ฉันช่างไม่มีวาสนาจริง ๆ ที่จะเป็นแม่ของพวกเขา ในเวลาไล่เลี่ยกันอย่างนี้ ฉันต้องสูญเสียลูกชายไปสองคนติด ๆ กัน มันโหดร้ายกับชีวิตของฉันจริง ๆ

หลังจากที่เราเจอกันในเฟสแล้ว เขากับเกิดเก่งมีแนวคิดร่วมกันที่จะนัดเจอเพื่อน ๆ 6/1 มาพบปะสังสรรค์กัน และจะได้ประชาสัมพันธ์หนังสือของฉันด้วย เขาสองคนช่วยกันค้นหาติดต่อเพื่อนร่วมห้อง เพียงสองอาทิตย์ เขาก็สามารถรวบรวมเพื่อนได้ประมาณสิบกว่าคน ก่อนจะถึงวันงาน คือ 29 มกราคม 54 วิโรจน์มาหาฉันที่บ้าน พร้อมรังนกมาเยี่ยมฉัน และอุดหนุนหนังสือที่ฉันเขียนไป 1 ชุด นั่นเป็นครั้งแรกหลังจากที่เขาจบ ม.6 ไปแล้ว ที่ฉันได้เจอเขา โรจน์โตขึ้นเยอะ จากเด็กหนุ่มร่างผอมชลูด กลายมาเป็นนายหนุ่มที่สูงใหญ่ แต่หน้าตาไม่เปลี่ยนแปลง ฉันจำเขาได้ เรานั่งคุยกันถึงความหลัง ดูรูปสมัยที่ฉันเป็นประจำชันห้องเขาและได้ถ่ายรูปกับห้องของเขา คุยกันอย่างสนุกสนาน นั่นเป็นภาพเหตุการณ์ที่ฉันยังจำได้แม่นยำเหมือนเพิ่งเกิดขึ้น

หลังวันที่เราจัดงานพบปะสังสรรค์กันที่ร้านอาหาร
"บ้านตากอากาศ" แล้ว เก่งและโรจน์มีโครงการอยากให้ห้อง 6/1 พบปะกันอย่างน้อย 3-4 เดือนครั้ง เก่งเชิญชวนเพื่อน ๆ ไปเที่ยวที่อุดร เพราะเขามีที่พักที่อุดรให้พวกเราไป โรจน์ก็โพสต์ในเฟสเชิญชวนกัน แต่ก็น่าเสียดาย ทุกคนมีภารกิจของตนเองมากมาย บางคนมีครอบครัว มีกิจการงานที่ต้องรับผิดชอบ โครงการไปเที่ยวและนัดพบปะสังสรรค์กันครั้งต่อไปจึงล้มเลิกไป

ประมาณเดือนพฤษภาคม น่าจะได้ ก่อนที่ฉันจะเดินทางไปแคนาดา โรจน์โทรมาหาฉัน เพื่อปรึกษาเรื่องที่จะเปิด คาร์แคร์ เขาหาเช่าสถานที่ได้แล้ว เขาอยากจะได้หมอดูเก่ง ๆ เพื่อดูฮวงจุ้ยให้ ถามฉันว่า มีหมอดูด้านสถานที่ตั้งร้านให้ถูกหลักฮวงจุ้ยไหม ทำให้ฉันคิดถึง ก๊อง ลูกศิษย์รุ่น 20 ของฉัน ซึ่งเขาไปเรียนเรื่องการดูฮวงจุ้ยมา และมีความรู้เรื่องนี้ดี ฉันก็เลยแนะนำให้เขาสองคนรู้จักกัน และก๊องก็ได้ไปช่วยดูสถานที่ที่ตั้งคาร์แคร์ของโรจน์ให้อย่างเรียบร้อย และเปิดกิจการคาร์แคร์ได้เดือนไหน ฉันก็ไม่ทราบ เพราะฉันเดินทางไปแคนาดาเป็นเดือน และโรจน์คงยุ่งอยู่กับกิจการงานด้านนี้ เลยไม่ค่อยได้คุยกัน จนกระทั่งเกิดเรื่องเกิดเก่งเสียชีวิต เขาโทรมาหาฉันและถามว่า ฉันจะไปงานเกิดเก่งไหม สำหรับเขา เขาต้องไปแน่ ๆ ถึงจะขับรถไปคนเดียว เขาก็จะไป ฉันตอบเขาว่า "ครูต้องไปงานเกิดเก่งแน่นอนอยู่แล้ว" เฮ้อ ! โลกหนอโลก
อนิจจัง ไม่เที่ยงแท้จริง ๆ เขาเพิ่งมารับฉันไปงานศพของเกิดเก่งเพื่อนรักของเขา ไปช่วยแบกโรงศพของเก่ง เสร็จจากงานศพเกิดเก่งเดินทางกลับ เขายังชวนฉันกับเป็ดว่า เราควรจะนัดเจอกัน ไปเที่ยวพักผ่อนด้วยกัน ไม่ต้องรอเพื่อนให้ไปกันเยอะ ๆ หรอก สัก 4-5 คน เราก็ไปด้วยกันได้แล้ว รถเก๋งคันเดียว อาจจะหาที่พักสักคืน ถ้าเรามัวแต่รอกันให้ครบทุกคน คงยากที่จะไปกัน ฉันกับเป็ดเห็นด้วยกับความคิดของเขา และจะนัดกันอีกครั้งหนึ่ง แต่....นี่มันอะไรกันหนอ โรจน์มาจากพวกเราไปโดยไม่ได้ล่ำได้ลากันเลย ทิ้งครูทิ้งเพื่อนไปอย่างไม่มีวันกลับมาได้อีกเลย มันช่างเป็นเรื่องเศร้าอาดูรเป็นอย่างยิ่ง สุดที่จะพร่ำพรรณนาออกมาเป็นถ้อยคำใด ๆ ได้ ทั้ง ๆ ที่ฉันก็รู้ดี เรื่องต่าง ๆ ในโลกนี้ มันอนิจจังไม่เที่ยงแท้ แต่ฉันก็เป็นปุถุชนธรรมดาคนหนึ่ง ที่มีอารมณ์ มีความรู้สึก ไม่ได้สำเร็จธรรมะอะไร มันจึงโศกเศร้าอาดูรอันเป็นธรรมดาของปุถุชนที่ยังไม่พ้นจากวัฏสงสาร นั่นเอง

งานศพของโรจน์จัดที่ วัดใต้ อ่อนนุช 3 ยุ้ยโทรหาฉันและมารับฉันไปงานฟังสวดศพโรจน์ในวันจันทร์ที่ 21 พ.ย. เมื่อไปถึงงานแล้ว ฉันเจอ ต้อมและพ่อแม่ของเก่งก็มาร่วมงานด้วยความเศร้าโศกเสียใจต่อการจากไปของโรจน์ ฉันนำเงินทำบุญให้โรจน์แก่แม่ของโรจน์และแสดงความเสียใจ หน้าตาแม่ของโรจน์เศร้าซึม ดูแล้วสะเทือนใจฉันอย่างเหลือเกิน ความเป็นแม่ที่ต้องสูญเสียลูกชายที่กำลังเป็นที่หวัง และคิดว่าจะได้ฝากผีฝากไข้ยามแก่เฒ่า กลับต้องมาจัดงานศพให้ลูก คิดแล้วมันช่างน่าเศร้ามากเหลือจะกล่าวออกมาเป็นถ้อยคำได้จริง ๆ คืนนี้ เนื่องจากศพของโรจน์จัดที่กรุงเทพฯ จึงมีเพื่อน ๆ ห้องของเขามาฟังสวดด้วยความรักและอาลัยโรจน์หลายคน เช่น เอ บุ๋ม และแฟน เป้และแฟน ยุ้ยและลูกสาว หนูมาริ นันท์ สรายุทธและแฟน ทวีศักดิ์ และเป็ด

รูปของโรจน์ที่ยิ้มอย่างมีความสุข



รูปหมู่ของพวกเราที่มาฟังสวดศพโรจน์วันแรกด้วยความโศกเศร้าเป็นอย่างยิ่ง



ต้อม พี่สาวและพ่อแม่ของเก่งมาร่วมฟังสวดงานศพโรจน์ด้วยความโศกเศร้าเช่นกัน



ภาพพวกเรานั่งฟังสวดศพโรจน์ด้วยความเศร้าโศก



พวงหรีดของเพื่อน ๆ 6/1 ที่แสดงความอาลัยรักโรจน์



เนื่องจากดังที่กล่าวมาข้างต้นว่า งานศพของโรจน์จัดที่กรุงเทพฯ ฉันและเพื่อน ๆ ของโรจน์จึงมีโอกาสได้ไปฟังสวดศพโรจน์ในคืนต่อไปอีกคืนหนึ่ง คืนที่สองที่พวกเราไป มีน้อยกว่าคืนแรกคงเพราะหลายคนติดธุระและงาน เนื่องจากเป็นวันทำงาน คืนที่สองที่เรามาจึงมีเพียงบุ๋ม แฟน บุ๋ม (บุ๋ม มารับฉันที่บ้าน) เอ และอุ้ย เท่านั้น ส่วนต้อมและพ่อแม่ของเก่ง ติดงานศพของลูกน้าอีกคน เลยมาไม่ได้ แต่บอกว่าจะมาวันฌาปนกิจศพโรจน์ในวันพรุ่งนี้แน่นอน

บรรยากาศสวดศพคืนนี้ ค่อนข้างหนาแน่น เนื่องจากเพื่อน ๆ ในวงการแข่งรถของโรจน์และเพื่อนร่วมงานของเขามากันหนาแน่นมากทีเดียว มาร่วมแสดงความรัก ความอาลัยให้กับโรจน์ ฉันก็มองเพื่อน ๆ ของเขาอย่างขอบใจ ที่พวกเขามีความรัก ความอาลัยให้โรจน์มากันมากมาย แสดงว่า โรจน์ต้องเป็นคนดี น่ารัก มีน้ำใจเช่นเดียวกับเก่ง จึงมีมิตรสหายรักใคร่ อาลัยรักเมื่อเขาจากไป ฉันดีใจและภูมิใจกับโรจน์ด้วยนะจ๊ะ ที่งานศพของโรจน์ไม่เงียบเหงาเลย โรจน์ จงนอนหลับอย่างสบายใจและอยู่บนสรวงสวรรค์อย่างเป็นสุขเถิดนะ

วันที่ 23 พ.ย. 54 วันนี้ เป็นวันที่จะมีการทำบุญเลี้ยงพระเพล จำนวน 10 รูปและช่วง 17.00 น. พวกเราจะส่งโรจน์ไปสู่สรวงสวรรค์และไปอยู่กับเก่ง ทั้งสองคนจะได้ไม่เหงานะจ๊ะ เช้านี้ ยุ้ยมารับฉันไปเลี้ยงพระเพลด้วย อุ้ย แวะซื้อองุ่น ปลาทอด และชาเย็น 10 กระบอกเพื่อมาถวายพระเพล

หลังเลี้ยงพระเพลแล้วมีเวลาว่างกว่าจะถึงงานฌาปนกิจโรจน์หลายชั่วโมง ฉันกับยุ้ยและ มาริ จึงไปเดินอยู่ในบิ๊กซี ส่วนอุ้ยแยกไปปล่อยปลาสะเดาะห์เคราะห์ตามความเชื่อของเขา ก่อนที่จะไปบิ๊กซี หนิดและต้อมมาจากต่างจังหวัดเพื่อมางานของโรจน์ด้วย
เป็ดกลับจากต่อใบขับขี่ สามหนุ่มจึงได้คุยกันไปและส่งข่าวบอกแป๊ะให้มาส่งโรจน์ช่วงเย็นด้วย (แป๊ะ ยังไม่เชื่อว่าโรจน์จากพวกเราไปแล้ว จนฉันต้องยืนยันว่าเป็นความจริง)

ก่อนที่จะยกโลงศพไปเวียนรอบเมรุและตั้งบนเมรุ มีการเทศน์ประมาณ 1 ชั่วโมง พวกเรากลับมาฟังสวดได้ประมาณ ครึ่งชั่วโมง จากนั้น ก็มีการยกโลงศพโรจน์มาไว้ที่รถ ฉันบอกให้ ต้อม เป็ด หนิด ไปช่วยกันยกโลงศพโรจน์เป็นการแสดงความรักของเพื่อนที่มีต่อโรจน์ ฉันและลูกศิษย์คนอื่น ๆ ร่วมขบวนเวียนศพด้วย ยกเว้น ยุ้ย เพราะต้องดูแลน้องมาริ ฉันเดินเวียนศพโรจน์รอบเมรุด้วยหัวใจที่เป็นทุกข์ที่ต้องสูญเสียโรจน์ไปอย่างกระทันหัน สงสารแม่ของโรจน์ถือ รูปของโรจน์ด้วยใบหน้าที่อาบน้ำตาแห่งความโศกเศร้า( แต่ในที่สุด แม่ของโรจน์ก็ให้ญาติถือรูปโรจน์แทน คิดว่า คงโศกเศร้าจนไม่อยากเดินตามลูกและกลัวจะเป็นลมก็อาจเป็นได้) ฉันทราบดีว่า หัวใจแม่ของโรจน์คงแทบแตกสลายที่ต้องสูญเสียลูกชายไปอีกคนหลังจากเสียลูกสาวคนโตไปแล้วเมื่อหลายปีก่อน โรจน์จึงเป็น ความหวังของแม่เขาที่จะฝากผีฝากไข้ แต่แล้วความหวังนี้ก็ต้องแตกสลายไปอย่างสิ้นเชิง หัวใจของใครบ้างล่ะ เมื่อเจอเหตุการณ์เช่นนี้จะไม่ร้าวระบมแทบแตกสลายตายตามลูกไปได้อย่างไร ฉันยืนมองภาพแม่ของโรจน์ที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยหัวใจที่ร้าวรานไม่น้อยไปกว่ากันเท่าใดนัก เพิ่งไปงานศพเก่งด้วยกันมาหยก ๆ แล้วโรจน์ก็มาจากฉันไปอย่างนี้ จะไม่ให้ฉันเศร้าใจ สลดใจมากมายได้อย่างไร

พวกเราเดินเวียนศพโรจน์ไปด้วยหัวใจที่ร้าวราน ไปสู่สุขคติเถอะนะจ๊ะโรจน์





รูปหน้าเมรุที่เตรียมจะส่งโรจน์ไปสู่สรวงสวรรค์จะได้ไปอยู่กับเก่งอย่างมีความสุข



หลังจากที่เวียนศพโรจน์ครบสามรอบแล้ว ก็ส่งโรจน์ไว้บนแท่น เพื่อเตรียมส่งโรจน์ไปสู่สรวงสวรรค์ พวกเราก็นั่งรอเวลาส่งโรจน์ไปสู่สรวงสวรรค์ โรจน์โชคดีที่ มีพระอุปัชฌาย์ ซึ่งเป็นผู้ทำพิธีบวชโรจน์ที่วัดธาตุทอง มาทอดผ้าบังสุกุลและส่งโรจน์ไปสู่สรวงสวรรค์ด้วย ขณะที่นั่งรอ เอ๋ ก็มาร่วมไว้อาลัยให้โรจน์อีกคน เอ๋ หิ้วมะม่วงอกร่องและข้าวเหนียวร้านแม่วารี มาฝากฉันและอุ้ย นอกจากเอ๋แล้ว ก็มี บุ๋ม มีแป๊ะ มี ปุ่น และต้อมกับพ่อแม่ของเกิดเก่งมาด้วยเพื่อมาส่งโรจน์สู่สรวงสวรรค์เช่นกัน

ก่อนทำการฌาปนกิจศพโรจน์ ก็มีการเปิดหีบศพเพื่อเอาน้ำมะพร้าวล้างหน้าอันเป็นธรรมเนียมที่ปฏิบัติกันมาแต่โบราณ เป็ดไปดูโรจน์เป็นครั้งสุดท้ายเหมือนกับที่ไปดูเก่งและถ่ายรูปโรจน์มาให้พวกเราดู แต่ก็ไม่ได้มีโอกาสเห็นหน้าโรจน์เลย เพราะเขาใส่โรจน์ไว้ในถุงพลาสติดอย่างดี เห็นแต่ตุ๊กตาที่โรจน์รักสองตัวเท่านั้น เป็นภาพที่สะเทือนใจฉันเหลือเกิน นอนหลับให้สบายนะโรจน์นะ ชาติหน้ามีจริง โรจน์มาเกิดเป็นลูกศิษย์ของครูเหมือนเดิมนะและอย่าได้ต้องจากครูไปเร็วอย่างชาตินี้เลยนะจ๊ะ ฉันได้แต่บอกโรจน์ตอนไปวางดอกไม้จันให้เขาเป็นครั้งสุดท้ายด้วยความรู้สึกที่รวดเร้าใจอย่างยิ่งเหลือจะกล่าวออกมาเป็นถ้อยคำได้

หลังจากวางดอกไม้จันกันแล้ว พวกเราก็ถ่ายรูปหมู่กับหน้าเมรุที่ไฟสวรรค์ กำลังส่งวิญญาณโรจน์ของพวกเราไปสู่สรวงสวรรค์ เพื่อเป็นที่ระลึกถึงโรจน์



พวกเราไปลาแม่ ลายาย และญาติของโรจน์เพื่อกลับบ้าน ทุกคนกล่าวขอบคุณพวกเราด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย ฉันเองก็เศร้าเสียใจกับพวกเขาไม่น้อย ชีวิตเป็นสิ่งอนิจจัง ไม่เที่ยงแท้ ฉันก็รู้ดี แต่เมื่อประสบกับเหตุการณ์ที่ต้องสูญเสียลูกศิษย์ไปพร้อม ๆ กันถึงสองคนในเวลาไล่เลี่ยกันเช่นนี้ มันก็สุดที่จะกล้ำกลืนความเศร้าโศกได้ ขอให้โรจน์ของ "แม่มน" ไปสู่สุขคติ ณ แดนแห่งสรวงสวรรค์ สถิตอยู่ชั่วนิรันดร และคอยสอดส่องปกป้องคนที่โรจน์รัก ซึ่งยังอยู่ในโลกมนุษย์อันวุ่นวายนี้ ให้อยู่เย็นเป็นสุขนะจ๊ะ โรจน์และเก่งจะอยู่ในใจของครูและเพื่อน ๆ ทุกคนเสมอนะจ๊ะ และสักวันหนึ่งพวกเราคงจะได้พบกันเมื่อถึงเวลาที่พวกเราจะได้พบกันนะจ๊ะ ลูกโรจน์

Create Date : 22 พฤศจิกายน 2554		3 comments
Last Update : 14 ธันวาคม 2554 14:15:09 น.
Counter : 5125 Pageviews.
Share Tweet