BlogGang.com : : อาจารย์สุวิมล :

โจทย์ตะพาบลำดับที่ 168 "หวั่นไหว" เป็นโจทย์ของ คุณ เป็ดสวรรค์ ค่ะ

วิกฤต

ศศิ กับ จี๋ เป็นเพื่อนสนิท ในสมัยมัธยมต้น ทางบ้านของ ศศิ ฐานะค่อนข้างดีกว่า ฐานะของ จี๋ แต่ทั้งสอง

ก็เป็นเพื่อนรักกัน มีอะไรก็ปรึกษาหารือกัน

จี๋ : ศิ เรามีเรื่องจะปรึกษาตัวหน่อย น่ะ

ศิ: มีอะไรเหรอ ว่ามา

จี๋ : ก็เรื่องเพื่อนชายที่เคยเล่าให้ฟังไง เขานัดเจอเรา น่ะ

ศิ : เหรอ แล้วเธอว่าไง อยากเจอ เห็นหน้าเขาเหรอ

จี๋ : เออ อยากเจอ อยากรู้ว่าเหมือนรูปที่เขาส่งให้ดูไหม แต่เราไม่กล้าไปคนเดียว ตัวไปเป็นเพื่อนเรานะ

ศิ : เอาซิ เราไปเป็นเพื่อนตัวก็ได้ เมื่อไหร่ล่ะ

จี๋: วันอาทิตย์นี้ น่ะ เก้าโมงที่สวนสาธารณะ เบญจสิริ

ศิ: ก็ไม่ไกลจากบ้านเราเท่าไหร่ นี่ มาหาเราที่บ้านแล้วไปด้วยกัน

วันอาทิตย์มาถึง จี๋ มาหาศิ ที่บ้านตามที่นัดกันไว้ ประมาณ 8.30 น. แล้วสองสาวก็ไปที่สวนเบญจสิรื

ตามที่นัดกับเพื่อนชายทางจดหมายของจี๋ วันนี้ จี๋ แต่งตัวสวยเป็นพิเศษ ส่วน ศิ ก็ตามสไตร์ของเธอ

คือ เสื้อเชิ้ต กางเกงยีนส์ ปอน ๆ สบาย ๆ เขาสองคน คงนัดกันก่อนว่า รอจุดไหน ใส่เสื้อสีอะไร ห้าห้า

เพราะเมื่อถึงสถานที่นัดหมาย จี๋ ชี้ให้ดูว่า นั่นไง คุณศักดิ์ ไง เหมือนในรูปที่เขาส่งมาให้เราดูแหละ

ฝ่ายชาย ก็คงรู้ว่า จี๋ ของเราคนไหน เพราะเขาเดินเข้ามาหา จี๋ พร้อมกับแนะนำตัว ด้วยท่าทางเขิน ๆ

ฝ่าย จี๋ ก็เขินไม่น้อยไปกว่า ฝ่ายชายเลย ถ้ามีเครื่องวัดความสั่นสะเทือนของหัวใจ (ที่หวั่นไหว)

ของทั้งสองคน เราคงได้ยินเสียง ตุ๊ม ๆ ต่ำ ๆ ของคนทั้งคู่อย่างแน่นอน จี๋ แนะนำ ศิ ให้รู้จักกับ ศักดิ์

ทั้งสองคน ก็ยิ้มให้กัน เฉย ๆ ศักดิ์กับจี๋ ก็นั่งคุยกันไป ส่วนศิ ก็นั่งห่างจากคนทั้งสอง เล็กน้อย นาน ๆ

ทั้งสองคนก็จะชวน ศิ คุยบ้าง

ทั้งสองคน ยังนัดพบกันอีกหลายครั้ง โดยมี ศิ ไปเป็นเพื่อน หลายครั้ง ทำให้ ศิ เริ่ม หวั่นไหว เหมือนกัน

อยากจะมีแฟนกับเขาบ้าง (เริ่มเกิดวิกฤต เสียแล้ว ห้าห้า)

ช่วงหลัง ๆ จี๋ กับ ศักดิ์ คุ้นเคยกันมาก ไม่ต้องอาศัย ศิ ไปเป็นเพื่อน แล้ว เฮ้อ! ศิ ไม่ต้องเห็นภาพ

จู๋จี๋กันของเพื่อนรักและแฟน ประกอบกับปณิธานอย่างแรงกล้า และแน่วแน่ ของ ศิ ที่จะไม่ยอมมีแฟน

ก่อนจะเรียนจบ ปริญญาก่อน เลยผ่านพ้นจาก วิกฤต และความหวั่นไหวมาได้ อิอิ

ส่วน จี๋ การเรียน ซึ่งปรกติก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว มีความหวั่นไหวในเรื่องของความรักเข้ามาเกี่ยวข้อง

จึงไม่อาจพ้นวิกฤตครั้งนี้ไปได้ การเรียนของ จี๋ ตกไปมาก จนเกือบเรียนซ้ำชั้น ศิ จึงต้องเตือนสติจี๋

ประคับประครองกันไป จนจบ ชั้นมัธยมต้น แต่ไม่ได้เข้ามหาวิทยาลัย ไปจบทางด้านพาณิชย์แทน

ความหวั่นไหว เป็นอารมณ์ ที่เกิดขึ้นกับปุถุชนธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง ความรัก ความสวยงาม ฯลฯ

สามารถจะพาเราไปพบกับ วิกฤต ของชีวิตได้ทั้งนั้น ถ้าเรารั้ง ความหวั่นไหวได้ด้วย สติ ด้วยปณิธานอันแน่วแน่

เราก็สามารถผ่านพ้นจากวิกฤตที่เกิดจากความหวั่นไหวไปได้อย่างแน่นอน ฉันหวังว่า เรื่องเล่าที่ฉันเขียนนี้

คงจะเป็นอุทาหรณ์เตือนใจทุกคน ให้ผ่านพ้นจาก ความหวั่นไหว ที่ไปเจอะเจอ และสามารถผ่านวิกฤตของชีวิตไปได้ค่ะ

ขอให้ท่านผู้อ่านทุกคน โชคดี ผ่านพ้นจาก ความหวั่นไหว ไปได้ ด้วยจิตใจที่แข็งแกร่ง นะคะ