เช้าวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ในห้องเรียนเล็กๆ กลางหุบเขา ขนาด 4x3 เมตร ของเด็กนักเรียนด้อยโอกาสทางการศึกษาติดแนวชายแดนไทย-พม่า นักเรียนชาย-หญิง 20 คน นั่งเป็นตัวยู รอครูเข้าสอน ครูเดินเข้าห้องเรียนปกติเหมือนเช่นทุกวัน เสียงหัวหน้าห้องบอกทำความเคารพ แต่สิ่งที่แปลกสำหรับวันนี้คือ เด็กทุกคนมองครูด้วยสายตาแปลกๆ เสียงเด็กชายคนหนึ่งพูดออกมาว่า "ครูครับวันนี้วันแห่งความรักครับ" "อืม แล้วไงอะ วันแห่งความรักคือวันที่พวกเธอไม่เรียนหนังสือกันหรือยังไง เอาสมุดขึ้นมา เรียนกันได้แล้ว" "ครูครับครูไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอครับ" "รู้สึกชิ แต่คงไม่มีใครเป็นอะไรหรือใครตายหรอกนะ ถ้ามีพวกเธอก็บอกครูแล้วชินะ" "ผิดครับครูพวกเรามีปัญหากับครูครับ แต่ไม่มีใครตายหรือเป็นอะไร" "ครูค่ะ ครูไม่รู้สึกถึงความรักที่พวกเรารวบรวมพลังกันส่งถึงครูเลยหรือค่ะ" "นี่ไม่ใช่เวลามาไร้สาระนะ เสียเวลามากแล้ว จะเรียนกันได้หรือยัง" "ยังครับ/ยังค่ะ" "นี่อะไรกันเนี่ย!!! ตกลงพวกเธอจะเรียนกันมั้ย" "เรียนครับ/เรียนค่ะ แต่ต้องให้พวกเราบอกรักครูก่อน ครับ/ค่ะ " "อะว่ามา" "ครูครับ/ค่ะ พวกเราไม่เคยทำอะไรให้ครูเลย มีแต่จะทำให้ครูเสียใจและโมโห ไม่ว่าจะทำให้ครูเสียใจหรือโมโห พวกเราก็รักครูครับ/ค่ะและรักครูทุกๆวันด้วย วันนี้พิเศษหน่อยพวกเราเห็นเด็กนักเรียนที่เรียนในอำเภอเค้าซื้อดอกกุหลาบไปให้ครูเค้าด้วย" "ครูค่ะพวกเราไม่มีเงินซื้อดอกกุหลาบให้ครูเหมือนกับเด็กมีตังค์พวกนั้นหรอกนะค่ะ และพวกเราก็รู้ด้วยว่าครูคงไม่ต้องการมัน หากครูรู้ว่าพวกเราเอาตังค์ของพวกเราไปซื้อดอกกุหลาบให้ครู ครูคงว่าพวกเราแน่" "แน่นอนที่สุดครูต้องว่าและเทศพวกเธอไม่รู้จักจบแน่ เอาหละครูรู้แล้วว่าพวกเธอรักครูและพวกเธอก็รู้ว่าครูรักพวกเธอเช่นกัน แล้วเราจะเรียนกันได้หรือยัง" "ครูค่ะพวกเรามีดอกไม้มอบให้ครูค่ะแทนดอกกุหลาบที่เค้ามอบให้กัน" "เอ้า!!..มาชิจะเอาอะไรให้ก็เอามาจะได้เรียนกันได้แล้ว" เด็กนักเรียนลุกจากที่นั่งทีละคนเอาดอกไม้ที่เตรียมมาจากบ้านบ้างเด็ดจากข้างทางบ้าง ครูดีใจอยู่ข้างในลึกแต่ก็ทำหน้าตาเฉย ไม่แสดงออกทางสีหน้าหรือท่าทางแต่อย่างใด ครูกลัวว่านักเรียนจะรู้ถึงความอ่อนไหวของครู ดอกไม้อยู่ในกำมือครูหลากหลายชนิด ไม่ว่าจะเป็นดอกหญ้า ดอกเลา ดอกเข็ม ดอกลำโพง ฯลฯ จะเป็นดอกไม้ที่ออกตามข้างทางเสียส่วนใหญ่ ทุกคนมอบดอกไม้ให้ครูครบทุกคนแล้ว ครูพูดออกมาว่า "ดอกกำนี้เป็นดอกไม้กำแรกที่ครูได้ในวันวาเลนไทน์ ซึ่งทุกปีครูเองไม่เคยได้ดอกกุหลาบจากใคร ดอกไม่กำนี้เป็นของทุกคน ครูจะมอบให้ทุกคนได้เป็นเจ้าของร่วมกันกับครู ครูจะส่งเวียนไปนะ ทุกคนนั่งเป็นวงกลม เพื่อทุกคนจะได้รับรู้ถึงความรักในดอกไม้กำนี้ว่ามันมีพลังความรักมากแค่ไหน" นักเรียนจับดอกไม้แห่งความรักกอดบ้างดมบ้างจนครบทุกคน วันนี้ห้องเรียนแห่งนี้มีแต่ความรักระหว่างครูกับนักเรียน พอดอกไม่เวียนครบทุกคนแล้ว ครูเริ่มการสอนตามปกติ สักพักครูเกิดอาการคันตามมือและแขน และนักเรียนในห้องต่างก็ทยอยเกิดอาการคันตามครูไปด้วย ทุกคนเกาแขนขาเหมือนกับลิง ครูพูดขึ้นมาว่า "อ้าวทำไมเกิดอาการคันกันทั้งห้องหละนึกว่าครูเป็นคนเดียวชะอีกเพราะเมื่อเช้าครูม่ได้อาบน้ำ" ครูเหลือบไปมองดอกไม้แห่งความรักกำนั้นจึงชะงัก แล้วหันไปดูอย่างสนใจ และคุ้นๆกับฝักที่ติดมากับดอกไม้นั่น ครูจึงนึกออกทันทีแล้วถ้าว่า "ใครเป็นคนเอาดอกไม้นี้มา" มีเด็กนั่งเรียนขานรับอยู่ 6คน "ผมครับๆ" "นี่เธอไม่รู้เลยหรือยังไงว่านี่คือดอกอะไรแล้วเธอไม่คนกันเลยหรือไงตอนที่ไปเด็ดมันมาอะ" "ไม่รู้ครับครู พวกเราก็คันนะครับตอนที่ไปเด็ดมา แต่ไปล้างมือด้วยสบู่ก็หายคัน" ครูตะโกนบอกกับนักเรียนทุกคนว่า "นักเรียนทุกคนกลับบ้านไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ แล้วกลับมาเจอกันใหม่ตอนบ่ายโมงตรงนะ เพราะพวกเราโดน ดอกหมามุ่ยโจมตี"