D1. Delhi !! วุ่นวายสไตล์ เดลลี

เริ่มต้นทริป ยังไม่ทันไรก็ตื่นเต้นซะแล้ว
Air India เครื่องขึ้น 8 โมงครึ่ง...บร๊ะเจ้าาา สะดุ้งตื่นขึ้นมา 7 โมงกว่า ข้าวของเก็บยังไม่เรียบร้อย รีบยัดๆๆๆลงกระเป๋า อาบน้ำอย่างไว (มากกก)

ออกจากห้อง 7 โมงครึ่ง รีบโบกพี่วินฯ ไปส่ง Airport Link กำลังจะซ้อนพี่วินฯ พึ่งนึกขึ้นได้ขาดสิ่งหนึ่งที่สำคัญไม่แพ้พาสปอร์ต................"ขาตั้งกล้องงงงงงง" รีบตาลีตาเหลือกกลับขึ้นไปเอา เสร็จสับ แวนซ์ไปจนถึง Airport Link นาฬิกาที่สถานี 7.44 พี่สาวโทรมาบอกเค้าเตอร์ปิด 8 โมง รีบซื้อตั๋วแบบด่วนพิเศษ 150 เหรียญ(บาทไทย) ขึ้นไปถึง รอรถได้สักพักเริ่มมีฝรั่งที่รออยู่ก่อนหน้าเรา โวยวายกับเจ้าหน้าที่ จับประเด็นได้ว่ารถไฟทำไมไม่มาสักที ปรากฎ มีรถไฟเสียอยู่กลางทางทำให้เราไปด่วนเข้ามาไม่ได้ เสียเวลาไปสิบกว่านาที..

รถไฟเทียบชายชรา เอ้ยชานชลา!!! แปดโมงเป๊ะ!!! พี่สาวโทรจิกใหญ่เค้าเตอร์ปิด พี่เลยต้องโทรหาคนรู้จักที่อยู่ที่สายการบิน บอกให้เปิดไว้ก่อน สรุป รถไฟด่วนวิ่ง 9 นาทีไปถึงสุวรรณภูมิ...มาหงุดหงิดเอาตอนรอลิฟต์ ขึ้นชั้น 4 ถ้ารอต่อไป สงสัยรอนานกว่าที่เราวิ่งจากมักกะสันแน่ๆ รีบวิ่งเลยครับคราวนี้ ถึงเค้าเตอร์ Check-in กับเจ้าหน้าที่หน้างอเป็นตูด หน้าตาบ่งบอกไม่รับแขงอย่างแรง แต่คงผิดที่เราช้า.. เข้า immigration อย่างราบลื่น (ข้อดีของการมาสาย ทำให้คนไม่เยอะ "คิดไปเองป่าววะ" ...)

เรียกว่า เสียศูนย์ ศูนย์เสีย ตั้งแต่ต้น คิดไว้จะกดชัตเตอร์ตั้ง แต่บน Airport Link เรื่อยมายัน Check-in ไปจนถึงขึ้นเครื่อง สรุปสุดท้ายท้ายสุด กลับต้องไปนั่ง "หอบ" แฮกโฮก อยู่บนเครื่องบิน เสียใจที่สุด ไฟชงไฟแช็ค มันยึดหมด !!!
เลยไม่มีภาพประกอบคำบรรยายตั้งแต่ กรุงเทพฯ-เดลี เลยย

บินตรงหกชั่วโมงกว่าลง "เดลี" เรียบร้อย (ขอไม่พูดถึงบนเครื่อง เพราะมันจะกลายเป็นการทำร้ายสายการบินเค้าเกินไป!!!)
อินเดียขึ้นชื่อเรื่องความเข้มงวดการตรวจวัตถุต้องสงสัยในสนามบินมาก คนที่เข้ามาเดินในสนามบินได้ ต้องเป็นคนที่มีตั๋วเครื่องบินเท่านั้น แต่ถึงยังไงก็หละหลวมอยู่ดี ช่องโหว่เยอะมาก แต่ก็เอาเถอะ เรียกว่าคนตัวแล้วคนตัวอีก เอ็กซเรย์แล้วเอ็กซเรย์อีก กว่าจะหลุดพ้นออกมาได้....

ตามเดิม ผ่านสนามบินออกมา เตรียมตัวเตรียมใจพบกับไกด์เถื่อน รถเหมา แท็กซี่ สามล้อ ทัวร์ ต่างๆนาน แวะวนเข้ามาปิดล้อม อ้อมหน้าอ้อมหลัง เชิญชวนให้เราหงุดหงิด เอ้ยให้เราใช้บริการ แต่มันน่ารำคาญจริงๆ แต่ก็ได้แค่ทำใจ เพระาใครๆก็อยากได้ตัง มันเป็นงานข้องเขา (ดูดีอ่ะ) อยากแรกที่ได้รู้สึกสัมผัสถึงอินเดียขนานแท้ที่มีเสียงลืม เสียงเล่าอ้างว่า "กลิ่น" มันแรงมากจริงๆ ทั้งอบอ้าว อากาศร้อน กลิ้นอบอวนทั้งเมือง....เรียกได้ว่าเป็นประเทศที่ "อยากหยุดลมหายใจไว้" จริงๆ

ตัดสินใจ ลองระบบ Airport Link บ้านเข้าบ้าง ลงไปใต้ดิน เดินไปเรื่อยๆ ป้ายบอกทางชัดเจน...หาทางไป Confirm เราต้องไปที่สถานีรถไฟ ข้ามเมืองที่จะไป ชัยปุระ (Jaipur) ส่งตั๋วรถไฟที่ยังไม่ได้ Confirm ให้เจ้าหน้าที่ดูว่า เราต้องไปขึ้นรถไฟข้ามเมืองที่สถานีไหน เจ้าหน้าที่ใจดีบอกเราว่า ต้องไปที่ สถานี Old Delhi ซึ่งเราได้ความซื้อตั๋ว Airport Link ไปขึ้นที่สถานี New Delhi ...เหมือนเดิม เอ็กซเรย์ แสกนกันเข้มงวดอีกเช่นเคย

href="//www.bloggang.com/data/s/surajim/picture/1315988229.jpg" target=_blank>
ขอบอกว่า Airport Link เริศจริง อะไรจริง ทั้งเวลาการเข้าจอด สภาพตัวรถ ความสะอาด.....เป๊ะเลย เสร็จสรรพจับที่นั่งได้ นั่งกันยาวจนถึง New Delhi นึกในใจ ดีนะไม่นั่ง TAXI มาไม่งั้นค่ารถคงบานเบอะ!!!

ถึงสถานี New Delhi อยากแรกที่ต้องทำ คือ..."หาทางออก" อ่านป้ายไปเรื่อยๆ ก็มาออกได้ถูกทาง อย่างแรกที่เจอเมื่อถึงอินเดีย ....... กลิ่น ความร้อนระอุ เสียงแตรที่ทำลายสมาธิ ผู้คน ความวุ่นวาย และที่ขาดไม่ได้!!! พี่แท็ก ก้บพี่ล้อ ต่างประดังเข้ามาเพื่อนเรียกเราให้ไปใช้บริการ สรุป ขึ้นสามล้อไปสถานี Old Delhi ตามคำบอกของเจ้าหน้าที่ที่ Airport Link...
สามล้อเครื่องที่นี่ ขับรถได้สุดยอดมาก ทั้งการผ่าไฟแดง แซงทางโค้ง บีบแตรเด็ก ปาดหน้าจักรยาน แซงทางแขบ ปีบฟุตบาท เห้อ สารพัด..เริ่มรับรู้ถึงความมันส์!!! แล้วววว...มาถึงสถานี Old Delhi สิ่งแรกที่ทำคือ "ตกใจ" ตกใจกับสภาพรอบๆ ตกใจกับชานชลา ตกใจกับคน ตกใจกับกองขยะ ตกใจกับทุกสิ่ง แล้วคิดในใจว่า "นี่หรือ...Old Delhi สถานีรถไฟข้ามเมืองที่เรียกว่ายิ่งใหญ่แห่งหนึ่งในอินเดีย..มัวช้าอยู่ใจ สามล้อชี้ไปที่เค้าเตอร์ รีบเดินตรงดิ่งฝ่าผู้คนที่รอรถออก ข้ามคนที่นอนขวางทางอยู่ที่สถานี พร้อมกับลมหายใจรวยรินของผม..ต้องบอกว่ารวยรินจริงๆ สุดจะบรรยาย คำว่า "หายใจเข้าไม่ได้ หายใจออกก็ไม่มีลมออก!!!
ติดต่อเจ้าหน้าที่ ยื่นตั๋วที่ยังไม่ Confirm ให้เจ้าหน้าที่ดู ...ได้ยินเสียงออกมาจากเค้าเตอร์พอจับใจความได้ว่า "ที่นี่ไม่ใช่ ให้ไปชานชราที่ ...... " !!! ที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ฟังไม่ออกจริงๆ ด้วยความมึนงงเล็กน้อยถึงปานกลาง ผสมกับสภาพแวดล้อมที่ไม่น่าจะเป็นสถานีรถไฟข้ามเมืองที่มีรถขบวนที่เรียกว่า First Class มาจอด จึงตัดสินใจ หารถนั่งกลับไปสถานี New Delhi ซึ่งดูดีกว่ากันเยอะ..(ในใจ นึกใคร่ควร ตริตรอง ย้อนคิดนึกถึง เจ้าหน้าที่ Airport Link ที่ชี้ทางทำพาเรามาที่นี่!!)

href="//www.bloggang.com/data/s/surajim/picture/1315980826.jpg" target=_blank>

href="//www.bloggang.com/data/s/surajim/picture/1315980911.jpg" target=_blank>
พอมาถึง สถานี New Delhi ฝนเริ่มพรำๆ น้ำคลำเริ่มกระจาย คนหายไปพอสมควร... ด้วยความหิว ผสมง่วง เข้าไปนั่งร้าน Fastfood ที่ดูดีที่สุดในย่านนั้น หาอะไรกิินสักนิดหน่อย "ได้เมนู ข้าวผัดไก่!! อินเดีย ยืนดูวิธีทำ ทุกอย่างเค้าทำเหมือนเราเลย ทั้งวิธีผัด เครื่อง ข้าวสวย มีเพียงแต่ สุดท้ายก่อนยกเสริฟ ดันโรยเครื่องเทศกลิ่น... ลงไปในกระทะคลุกๆๆๆๆ เสร็จสรรพพร้อมเสริฟลงจานเหลืองๆมันๆ...เรียกว่า ข้าวผัดแบบไทยต้องถอย ข้าวผัดอเมริกันชิดซ้าย ข้าวผัดสเปนสู้ไม่ได้ เมื่อเจอนี่!!!! "ข้าวผัดอินเดีย" เรียกว่ารถชาติอุบาดมาก ด้วยเพราะกลิ่นเครื่องเทศล่ะมั้ง ทนกิน เทซอสมะเขือเทศดับกลิ่นเปลี่ยนรสชาติไปหน่อย ก็พอปะทังชีวิตได้ งัดปลาหวานของแม่ที่ให้มาออกมากิน แกล้มไป โอเคเลย!!!

หนังท้องตึง หนังตาปิด หยุดคิดสักพัก หลับพักสักครู่
นอนดูฝนเริ่มซา เดินข้ามฝั่งไป สอบถามเริ่องตั๋วรถไฟ

เดินเข้าหา การรถไฟแห่งชาติอินเดีย ที่เจ้าหน้าที่ทุกคนปฏิบัติงานกันเต็มที่ !!! ห่านนนน นั่งเล่นเฟสบุ๊กกันทุกองค์ ไม่สนใจกุเร้ยยยย หันไปเจอป้าคนนึง แต่งส่าหรี สวยๆ หน้าตาไม่หมวยแต่ดูสะอาด ยิ้มแย้มแจ่มใส ควักมือทักทาย เรารีบย้ายไปหาป้า ยื่นตั๋วเสร็จ ป้าพูด dfgi!@@#%@&HHD^%$I%@#()K งง!!!!!! สักพัก ป้าหันกลับไปเม้นเฟสบุ๊ก ไม่สนใจ ไม่ใยดี ไม่สมกับหน้าตาที่ยิ้มแย้มรับแขก สงสัยที่ป้ายิ้มคงยิ้มกับเฟสบุ๊ก ไม่ได้เราเป็นแน่

ผมก็นั่งอยู่สักพัก เพื่อรอคำตอบ หันมาถามผมอีกว่า "มีอะไรอีกมั้ย"...กุนึกในใจ หาาาาา!!! เมื่อกี๊ที่ป้าพูดว่า dfgi!@@#%@&HHD^%$I%@#()K นั่นคือบอกผมแล้วหรอ...ป้าก็อธิบาย ช้าๆอีกรอบ พร้อมกับเปิดหน้าจอตั๋วให้ดูว่า ตั๋วของคุณยังไม่ Confirm รถไฟออก สี่ทุ่มครึ่ง (ตอนนั้น บ่ายสามโมง) ต้องรอสักสองสามทุ่ม ให้ไปชานชราที่ 13... เพื่อไปรอตั๋วคนที่ cancel ...ถามป้ากลับ อยากจะ cancel และจองใหม่ในขบวนอื่นเลยได้ไหม ป้าบอกไม่ต้อง ให้ไปรอตอนสองทุ่ม โอเค...จากนั้นเดินกลับเข้าร้านอาหาร ด้วยความมั่นใจเล็กน้อยว่าจะมีตั๋วเดินทาง

นั่งพักสักครู่ เริ่มหาที่เที่ยว ใน Delhi จัดแจงแบกกระเป๋าอันหนักอิ้ง บนบ่า กับขาตั้งกล้องที่ขาดไมไ่ด้ เที่ยวรอบ Delhi แบบไม่ค่อยอยากเที่ยวด้วยความเหนื่อย ง่วง เพลีย ฯลฯ ...............................
href="//www.bloggang.com/data/s/surajim/picture/1315988366.jpg" target=_blank>
เนี่ยแหละ ห้องน้ำสาธารณะ กลางเมืองหลวงเขาลล่ะ
นั่งสามล้อไปเรื่อยๆ เฉี่ยนๆ แบบไม่มีแก่นสาร

หกโมงเย็น กลับมาที่ร้านอาหารเดิม นั่งพักชาจแบต เผลอหลับปุ๋ยเลยทั้งพี่ทั้งน้อง ตื่นมาอีกที ตกใจกลัวของหาย รีบเชค!! โอเคอยู่ครบ..จัดแจงเก็บข้าวของเดินเข้าสู่สถานี หาตั๋วกันต่อไป ก้าวเข้าชานชราที่ 13 ฝนยังพรำไม่หยุด เดินหาป้ายชื่อที่ติดที่ชานชรา ก็ไม่เจอ เลยนั่งรอจน สามทุ่มกว่าก็ไม่มีรถไฟขบวนที่เราจะขึ้น มาปิดประกาศรายชื่อสักที ผ่านไปถึง สามทุ่มครึ่ง เริ่มถ่ายรูปเล่นก็แล้ว อัดวีดีโอก็แล้ว ...เจออินเดียมุง กล้องเยอะมาก

href="//www.bloggang.com/data/s/surajim/picture/1315981153.jpg" target=_blank>

href="//www.bloggang.com/data/s/surajim/picture/1315981345.jpg" target=_blank>
......เวลาผ่านไป เริ่มกระวนกระวาย มีอะไรให้ตื่นเต้นอีกแล้ว บร๊ะ!!! ไม่มีรายชื่อสักที เดินหาเจ้าหน้าที่เพื่อสอบถาม เจ้าหน้าที่คนนึง เราก็ยื่นตั๋วให้ ทันใดทันทีที่เห็นตั๋ว เจ้าหน้าที่บอกว่า !!$!@#$%&&#@%^!@$ ภาษา????อะไรวะ จากที่เห็นหน้าเจ้าหน้าที่คนนี้ สงสัยจะงานเข้า รีบดึงตั๋วกลับมา วิ่งหาเจ้าหน้าที่คนอื่น รีบยื่นให้นายตรวจ เอาอีกแล้วววววว!!! นายตรวจบอกว่า "ผิดสถานี"
ผ่างงงงงงงง ย้อนกลับไปคิดถึงเจ้าหน้าที่ Airport Link ว่ามันถูกแล้วที่เค้าแนะนำมา
มองนฬิกา สามทุ่มสี่สิบ อยู่ผิดสถานี ความรู้สึกตอนนี้ ย้อนกลับไปถึงหนังเรื่องเพื่อนสนิทที่ไข้ย้อยบอกรักดากานกา แล้วโดนตอกกลับว่า "แกมาบอกอะไรเอาป่านนี้!!!!" ...........
ได้ความว่าผิดสถานี รีบวิ่งกลับหาพี่ วิ่งปรี่ออกจากสถาฯ หาสามล้อแบบเร็วจี๋ สามล้อคันนี้ ซึ่งท้านรก กลางฝนก็ตกโปรยปราย ทางม้าลายก็ไม่มี คนขับตาโคดดี ช่องไม่มีก็จะแทรก
.....งานเข้ารอบที่แปดสิบแปด!!!! รถติด ติดมาก ติดเวอร์ ติดโคดพ่อโคดแม่ ติดแบบล้วนๆ ข้างหน้ามีจัดงานรถจอดกันเกลือนถนน สามล้อหาทางแทรกแบบเยี่ยมๆ เปี่ยมไปด้วยอันตราย .......

มาถึง Old Delhi ..สัมผัสแรกที่ถึง นี่มัน Old Delhi ที่ไม่เหมือนกับตอนแรกเลย แล้วตอนแรกมันสถานีอะไรทั้งๆที่ป้ายก็ติดว่า Old Delhi เหมือนกัน แต่คิดได้สักนิด ก็ต้องหยุดคิดแล้วรีบต่อ วิ่งไปถามนายตรวจ นายตรวจบอกชานชลาที่ 2 เดินหาตู้เฟิสคลาส พอเจอะ ตรวจชื่อเสร็จ เจอชื่อเราเพียงคนเดียว ชื่อพี่สาวตั๋วไม่ Confirm สรุป!!!
เดินไปคุยกับนายตรวจ ขอความช่วยเหลือ นายตรวจบอกว่า ถ้าจะให้พี่สาวไปมีวีธีเดียว ก็คือ คุณไม่ไป แล้วสลับตั๋วกับพี่สาว ฟังเสียงนิ่มๆ แบบเชือดคอหอยของนายตรวจ บร๊ะ!!! วิธีคิดของนายเปี่ยมไปด้วยคุ๊ภาพนะจ๊ะนายจ๋า ...ถุยยยย!!! มาด้วยกันจะให้ไปคนเดียวทำป้ามึงหรอ
สุดท้ายเดินไปขอเปลี่ยนเป็นที่นั่งชั้นสอง ซึ่งมองแล้วอนาถใจยิ่งนัก หลายท่านคงประจัก รถไฟในอุดมคติของอินเดีย เห้อ เอาก็เอา!!!! จบวันอันวุ่นวายในอินเดีย ตะเวรเดลลี ระทึก ถึก อ่วม เปียก เหนื่อย ล้า วุ่นวาย เรียบๆ ง่ายๆ หลับ !!!!!

.
.
.