ความอดทนต่อความรู้สึก
ถ้าเรายอมละความรู้สึก คือจำนนต่อสิ่งต่างๆบ้าง นั่นอาจเป็นทางออกของเราเองที่เราเลือกได้ แต่เขาคนนั้นอาจเคยมีหนทางที่เลือกได้ แต่ไม่เลือกมันสะยังงั้นก็เป็นได้

คนสองคนที่พ่ายแพ้ และ จำนนต่อความล้มเหลวของกันและกัน

หมายถึง ชายคนนั้น และ บก.ลายจุดเอง หรือครับ?

อ่านแล้วทำไมมันเศร้าจังเลยล่ะคะนี่

เฮ่อออออออ

นับวัน ช่องว่างระหว่างมนุษย์ ก็เพิ่มมากขึ้น...เรื่อยๆ...

สวัสดีครับพี่ บางคืนที่เราหาข้าวมื้อดึกก่อนนอนก็เจอคนเร่ร่อนผ่านไปมาเหมือนกัน แต่ต่างกันตรงที่ไม่ได้เผื่อแผ่เขา พี่ยังทำได้ดีกว่าเรามากนะครับ ถ้าจะว่าล้มเหลวก็เป็นการล้มเหลวที่มีน้ำใจ

ยังมองไม่เห็น ความล้มเหลวตรงไหนที่ต้องจำนนนี่คะ

นอกจาก ธรรมชาติของจิตที่
ในบางขณะของอารมณ์ตัวเอง ที่คิดอะไรไม่เป็นระเบียบ
และเกิดซอกมุมหรือพื้นที่ว่างที่ ความคิดอื่นๆแทรกตัวมา
เกิดสภาวะใหม่ ๆ ....แล้วดึงจิตออกมาไม่ได้ให้นิ่งให้สงบ

เราเปลี่ยนสภาวะ ของ จิตไม่ได้นอกจาก
รู้เท่าทันตามธรรมชาติของมัน

ถ้าในความล้มเหลว ที่ ผู้ชายมีพุง คนนี้เรียก
ทำให้ หัวใจอ่อนโยนขึ้น ในหนึ่งคืนนี้ ที่เห็น เพื่อนร่วมโลก
และ เพื่อนร่วมโลกนั้น มีคนมาเติมอิ่ม ให้
ในความหิวโหยของเขา ....

ตรงนี้ ไม่เรียกความจำนนค่ะ
แต่เป็น สร้าง ความยิ่งใหญ่ หนึ่งอย่างของน้ำใจ
ในคืนเหงาๆ คืนหนึ่ง ที่มีคุณค่าต่างหาก

ที่ควรจำนน ก็คือ ถามใจตัวเองให้ได้ว่า คิดอย่างไร

นี่คืออาการเหนื่อยใจ ของคนมีพุง ที่ไม่รู้จักหยุดพัก
ความคิดเสียบ้างมากกว่านะคะ

มีความน่าจำนน ที่น่ารัก อีกมากรู้หรือเปล่า?

อ่านคำตอบข้างบนของพี่พิมแล้วจะขำก็.........ต้องกั๊กไว้แค่ยิ้มเพราะคำว่า...........คนมีพุงนี่แหละหนอ ๕๕๕

ให้กำลังใจเจ้าของบล็อกด้วยคนน่ะคะ :)

บอกตรงว่าผมจะไม่ยอมแพ้
ผมมีลูกและเมียทีรออยู่
อย่าท้อถอย ครับ
เก็บกระดาษขาย หรือเป็นยาม อาชีพ ทีคนบางคนอาจไม่คิด
สู้ครับพี่น้อง เกิดมาหนเดียว ตายหนเดียว
อย่าให้สิ่งเหล่านี้ มาเป็น อุปสรรค
ผมเคยเห็นลุงอายุ 70ปี กว่าแกยังขายกุ๋ยช่าย เลย
ถามแก แกบอกว่าไม่อยากอยู่บ้าน
ชีวิตคือการต่อสู้ ศัตรูคือยากำลัง
สู้ครับ บอกอ ลายจุด