โห คนเราก็ช่างสร้างนะครับ อยู่สูงเทียมเมฆ ผมคงนั่งรออยู่ครึ่งทาง แหะๆ

มีจารึกคูรักด้วย

  

เง้อออ ...ช่วงนี้งานเยอะ ไม่ได้ไปไหนเลยครับ เลยไม่ได้อัพบล๊อกเอารูปมาให้ดูอะ

  

  

ตามมาเที่ยวด้วยคนครับ

  

เปิ้นเกยไปดูมาแล้ว ..ทางขึ้นสูงและยาวมากๆเลย ... ฝีมือการถ่ายภาพของเต๋อยังสวยเหมือนเดิมน้า

  

เกยไปมาแล้วขึ้นคันไดอิดขนาดเจ้า

  

ขึ้นไปนั่งสมาธิสิ ชาร์ทแบตฯแก้เหนื่อยได้ชะงัดนัก เดินจงกลมขึ้นไปเลยไม่ต้องคุยกะใคร ใครชอบแนวนี้เราขอแนะนำ
สุดยอดมาก แล้วจะรุ้ว่าลมหายใจเย็นเองเนี่ย..สุดยอด
เราไปปฏิบัติธรรมที่นี่่ค่อนข้างบ่อย สนใจโทรสอบถามได้นะ ....080-552-3614

  

ขึ้นไปนั่งสมาธิสิ ชาร์ทแบตฯแก้เหนื่อยได้ชะงัดนัก เดินจงกลมขึ้นไปเลยไม่ต้องคุยกะใคร ใครชอบแนวนี้เราขอแนะนำ
สุดยอดมาก แล้วจะรุ้ว่าลมหายใจเย็นเองเนี่ย..สุดยอด
เราไปปฏิบัติธรรมที่นี่่ค่อนข้างบ่อย สนใจโทรสอบถามได้นะ ....080-552-3614

  

ข้าพเจ้าก็ไปมาเหมือนกัน ถ่ายภาพมาตำแหน่งเดียวกันเกือบหมดเลย

ต้องขอบอกว่าถ้าจะไปนั่งสมาธิหรือปลีกวิเวกนะครับ ผมขอห้าม เพราะข้างบนนั้นห้องสุขาไม่ค่อยดีและสงสัยต้องอดตายแน่นอน

ตอนขึ้นใช้เวลากว่า 1 ชั่วโมง(หนุ่ม)
ตอนลงใช้เวลาเกือบ 40 นาทีครับถ้าใครสนใจ

ผมยินดีมากที่คุณไปพิชิตยอดดอยขะม้อเช่นผม ตอนแรกนึกว่าผมบ้าคนเดียวซะอีกเพราะคนลำพูนอีกหลายต่อหลายคนแทบจะไม่รู้จักหรือไม่เคยขึ้นด้วยซ้ำ

มีอะไรติดต่อได้ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบเที่ยวไม่เหมือนใคร ob_choey13@hotmail.com

  

สวยมากคร่ะดอยขะม้อ
ไปมาแล้วงามจนบันยายไม่ถูกเลย เพอร์เพค
แต่ขอร้องนะค่ะ ตี4 ไม่ไหว

  

ไปขึ้นมาแล้ว
ปวดขาโคตรๆๆๆๆๆ
แต่ก็สนุกดี
ไปเที่ยวกันเยอะๆๆๆน่ะ

  

ขอแวะชมบ่อน้ำทิพย์ด้วยคน วิวข้างบนสวยเชียว อากาศคงดีไม่น้อย

  

คิดถึงดอยขะม้อจัง ไกลวัดเมื่อใด ใจก็ห่างธรรมะ อันใดจริงอันใดปลอมน้อ หรือเรานี่ละปลอมๆ ลืมดอยขะม้อไม่ลง วิหารสร้างไปถึงไหนแล้วหนอ.....

  

ลุงไปขึ้นมาแล้ว 3 เตื้อ สมัยยังบ่มีขั้นได ขาลงปวดน่องได้ 3 วัน ตี้ยอดสุดๆ ต้องเตียว แบบซิกแซ็ก เตื่อตี้สอง ไปมีขั้นได้แล้วยังแควนหน้อย เตื้อสุดท้ายบ่ไคร่มีแฮง ลุงปาหมู่นักวิทยุสมัครเล่นไปกิ๋นเขาตอน ลำนักแก ขาลงระวังมันจะหัวขะมำขามันอ่อนเฮา ไผบ๋เกยขึ้เจิญน้อ เดือนแปดขึ้น 8 คำก๋างคืนเปินขึ้นไปเอาน้ำสรงน้ำพระธาตุหลวง ว่าม่วนดีว่าจะอั้น สองข้างตางมีนมแมวกิ๋นลำดี บ่านะฝาดก้มีกิ๋น ฝนอ่อยซิซิ เจิญเน้อ เหอะเหอะ

  

หวัดดีครับ ลุงหนาน ลุงเตียวขึ้นดอย 3รอบแล้ว นี่ถือว่า บ่ทำมะดา นะครับ เนี่ย ผมคนหนุ่มยัง 2รอบ อย่างอี้ เปิ้น ฮ้อง คนเฒ่าเตะ ปี้ป ดัง แม่นก่ คับ

  

เคยขึ้นดอยขะม้อ แล้วครับ กว่าจะถึง ใช้เวลา 1ชั่วโมงครึ่ง เหนื่อยมาก ลงมาขาสั้นเลย ลงมาก็แวะบึง นั่งแพริมน้ำ ไปหน้าหนาวอากาศดีมาก

  

แต่ขาดวิวตอนพระอาทิตย์ขึ้น ไปมาแล้ว ช่วงเวลา 06.55 พระอาทิตย์ขึ้นแจ่มมาก ลองไปดูสวยเทียบเท่าที่อื่นเลย

  

โปรแกรมเดินสบายๆ แนะนำให้เริ่มเดินขึ้นเวลา 06.00 น. อากาศกำลังดี แสงกำลังสวย เก็บรูปถ่ายได้สวยเลย และอาหารเช้าควรเป็นข้าวห่อแบบห่อใบตอง ได้บรรยากาศ ไปกินกันบนยอดเลย รับรองอร่อยสุดๆ

  

ถ้าขึ้นไปเช้ามืด บรรยากาศดีมากเลยค่ะ ถ้าเป็นช่วงเทศกาลตักน้ำทิพย์ ขึ้นตอนค่ำ บรรยากาศสวยงาม ลมพัดตลอดทางค่ะ

  

หากขึ้นไปเที่ยวช่วงไม่มีเทศกาล (พฤษภาคม) ควรเตรียมน้ำและอาหารไปด้วยนะคะ เพราะระหว่างทางจะไม่มีอะไรขายเลยค่ะ

  

เพิ่งไปมาเมื่อกี้สนุกมากๆเลยค่า ปวดขาสุดๆแต่ก็คุ้มนะคะ หอบจนลิ้นห้อยเลยทีเดียว

  

มีโอกาศจะไปอีกสักครั้ง ได้น้ำมาทำน้ำมนต์ 2 ขวด

เหนื่อยมากแต่อากาศดี

  

ไปขึ้นดอยกับแฟน เมื่อ 5 ก.ย.55 ครับ ปวดขามากมาย 1,749 ขั้น บรรได เหนื่อยแต่ก็สนุกครับ

  

ยินดี และ ดีใจมากครับ ที่ได้ไปเที่ยวยังสถานที่เดียวกัน ...

  

ไป ทุกปีคับ รวมปี่นี้ 4ครั้งละ

  

สุดยอดเลยครับ จากสามเณร

  

ไปมาสามเตื่อล๊ะ สุดยอดบ่าก้วยเตด

  

ประทับใจมาก เงียบสงบ สวยงาม คนไม่พลุกพล่านคงไว้ด้วยธรรมชาติ ต้องมีใจศรัทธาแรงกล้านะ เพราะต้องเดินตามบันไดถึง 1,749 ขั้น แต่พวกเราก็ทำได้ ขอบคุณทุกๆอย่างที่เป็นแรงบันดาลใจ ที่ทำให้อยากขึ้นไปนมัสการสิ่งศักสิทธิ์บนดอย ตื่นตี 5 ของฤดูหนาวธันวาคม
เหนื่อยแต่มีความสูข คุ้มจริงๆ

  

ไปเที่ยวมาแล้ว แต่ขึ้นไปแค่ 500กว่าขั้นเท่านั้น ไม่ไหว...ลงมาขาสั่นพึ่บพั่บ เลยส่งหน่วยกล้าตายไปตักน้ำศักดิ์สิทธิ์มาแทน แต่วิวที่นั่นสวยมากกกค่ะ ไปเที่ยวกันเยอะๆนะคะ

  

ประวัติ
วัดดอยขะม้อ (บ่อน้ำทิพย์)
ดอยขะม้อมีบ่อน้ำทิพย์ตั้งอยู่บนยอดดอยที่สูงและชันมาก ต้องเดินขึ้นบันไดได้ทางเดียว มีบันไดทั้งหมด ๑,๗๔๙ ขั้น บ่อน้ำทิพย์มีลักษณะเป็นโพรงหินลึกลงไปบนยอดเขา เห็นเป็นอัศจรรย์ ถือกันมาแต่โบราณว่าเป็นบ่อน้ำทิพย์ หรือบ่อน้ำศักดิ์สิทธ์ ตามตำนานพระเจ้าเลียบโลกและตำนานท้องถิ่น ได้กล่าวถึงดอยขะม้อไว้ว่าเมื่อครั้งพระพุทธองค์ ยังมีพระชนม์ชีพอยู่ ได้เสด็จจาริกโปรดเวไนยสัตว์ในที่ต่างๆ และได้มาแวะฉันอาหารบนยอดดอยขะม้อนี้ ก่อนที่จะฉันอาหารพระพุทธองค์ได้เสด็จออกบิณฑบาต และได้เสด็จขึ้นไปจัดแจงแต่งดาบาตรบนยอดดอยแห่งหนึ่งอยู่ทิศเหนือของดอยขะม้อ จัดแจงแต่งดาบาตรนี้ ภาษาเหนือ เรียก “ห้างบาตร” ดอยลูกนั้นจึงเรียกขานกันมาแต่โบราณว่า “ดอยห้างบาตร” เมื่อพระพุทธองค์ห้างบาตรเสร็จก็เสด็จออกบิณฑบาตไปตามหมู่บ้านต่างๆ แล้ว ไปแวะพักฉันอาหารบนยอดดอยขะม้อ เมื่อฉันอาหารเสร็จไม่มีน้ำจะเสวย จึงโปรดให้พระอานนท์ไปตักน้ำยังลำห้วยแห่งหนึ่ง
ทางทิศเหนือของดอยขะม้อ พระอานนท์ไปถึงลำห้วยนั้น ลำห้วยก็ตีบตันไปหมด ไม่สามารถตักน้ำได้จึงกลับมากราบทูลพระพุทธองค์ให้ทรงทราบ พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า “ดูก่อนอานนท์ ต่อไปภายภาคหน้าคนทั้งหลายจะเรียกห้วยแห่งนี้ว่า แม่ตีบ” พระอานนท์จึงไปยังลำธารแห่งหนึ่งอยู่ทิศใต้ของดอยนี้ไม่ไกลนัก เมื่อพระอานนท์ไปถึงน้ำในลำธารที่ใสสะอาดบังเอิญมีเกวียนผ่านไปเล่มหนึ่ง ทำให้น้ำในลำธารขุ่นข้นไปหมด พระอานนท์นั่งรอท่าอยู่เป็นเวลานานน้ำก็ไม่ใสสักที จึงกลับไปกราบทูลพระพุทธองค์ให้ทรงทราบ พระพุทธองค์ตรัสว่า “ดูก่อนอานนท์ ต่อไปภายภาคหน้าคนทั้งหลายจะเรียกลำธารแห่งนี้ว่า แม่ท่า” ภายหลังเพี้ยนไปเป็น “แม่ทา” พระอานนท์จึงไปยังหนองน้ำอีกแห่งหนึ่งอยู่ทางทิศตะวันตกของดอยนี้ เมื่อพระอานนท์ไปถึง พญานาคที่รักษาหนองน้ำนั้นก็บันดาลให้น้ำในหนองแห้งไปหมด พระอานนท์จึงไปกราบทูลพระพุทธองค์ให้ทรงทราบ พระพุทธองค์ตรัสว่า “ดูก่อนอานนท์ต่อไปนี้ภายภาคหน้าคนทั้งหลายจะเรียกหนองน้ำแห่งนี้ว่า หนองแล้ง” เพราะน้ำได้แห้งไปและได้ตรัสกับพระอานนท์ว่าทุกๆแห่งที่เป็นอย่างนี้เป็นเพราะบุพกรรมเมื่อปางก่อนที่พระองค์เคยเกิดมาเป็นพ่อค้าเกวียน ได้แกล้งโคไม่ให้กินน้ำกินหญ้าอันวิบากกรรมนั้นจึงทำให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้
เมื่อพระองค์ชดใช้และอโหสิกรรมแล้วจึงอธิฐานเอานิ้วพระหัตถ์กดลงไปในดิน เป็นเหตุให้พญานาค ผู้คอยดูแลรักษาบนยอดดอยนี้ ดันน้ำขึ้นมาได้ใช้เสวย ขณะนั้นมีพญายักษ์ตนหนึ่งคอยแอบติดตามหวังจะจับพระองค์กินเป็นอาหารเมื่อเห็นพุทธานุภาพจึงกลัว คลานเข้ามาน้อมเกล้าขอรับศีล ๕ เขี้ยวอันใหญ่จึงหลุดกระเด็นออกจากปากแตกกระจัดกระจายไป พระพุทธองค์ให้ศีล ๕ แล้วลูบพระเศียรประทานพระเกศา ๑เส้น ให้บรรจุไว้ในถ้ำบนดอยขะม้อ ให้ร่มขาว ๑ คัน ประทับรอยพระพุทธบาทบนยอดดอย ๑ รอย ที่เชิงดอยอีก ๑ รอย รับสั่งให้พญานาคและพญายักษ์ร่มขาวดูแลรักษารอยพระพุทธบาท พระเกศาธาตุ ซึ่งจะทำให้บ่อน้ำนี้ศักดิ์สิทธิ์ตลอดกาล พร้อมทั้งพยากรณ์ไว้ว่า น้ำบ่อนี้จะใช้สรงพระธาตุกลางเมืองหริภุญชัยและพญายักษ์ร่มขาวจะได้เป็นพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งในภายภาคหน้าแล้วจึงเสด็จต่อไป ดังนั้นตามตำนานจึงเกิดประเพณีตักน้ำทิพย์จากดอยขะม้อเพื่อนำไปสรงพระธาตุเจ้าหริภุญไชย สืบมาจนกระทั่งปัจจุบัน
ประวัติของดอยขะม้อยังมีปรากฏในบันทึกของหลวงพ่อลี ธมฺมธโร วัดอโศการาม ซึ่งเป็นศิษย์หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต และได้สั่งหลวงพ่อลี ไว้ว่า ให้ไปปลีกวิเวก ยังมงคลสถานที่ทั้ง ๓ แห่งคือ ๑.ดอยขะม้อ จ.ลำพูน ๒.ถ้ำบวบทอง จ.เชียงใหม่ ๓.ถ้ำเชียงดาว จ.เชียงใหม่ ซึ่งสถานที่ทั้ง ๓แห่งนี้เป็นที่นักปราชญ์โบราณสำคัญ เคยมาบำเพ็ญสมาธิภาวนา รวมไปถึงตัวท่านเองด้วย(หลวงปู่มั่น)
ดอยขะม้อจึงเป็นสถานที่สงบ สัพปายะ และเอื้อต่อการปฏิบัติธรรมกรรมฐาน ตั้งแต่โบราณมา ซึ่งเราจะเห็นได้ว่า
๑. เป็นสถานที่กระทำพุทธกิจ (พระพุทธเจ้า)
๒. เป็นสถานที่ปฏิบัติพระกรรมฐาน (หลวงปู่มั่น หลวงพ่อลี)
ดังนั้นจึงมีพระภิกษุมาจำพรรษาอยู่อย่างต่อเนื่องมิได้ขาดเพราะเป็นสถานที่เงียบสงบ เหมาะแก่การปฏิบัติกรรมฐาน และยังมีญาติโยมผู้มาแสวงบุญ พากันมากราบสักการะพระธาตุ รอยพระพุทธบาท และบ่อน้ำทิพย์ โดยมีความเชื่อกันว่าเมื่อได้น้ำทิพย์จากดอยขะม้อกลับไปบ้าน แล้วนำไปบูชาบนหิ้งพระ จะไม่อดไม่อยาก มีกินมีใช้ และยังป้องกันภัยพิบัติต่างๆเช่น ฟ้าผ่า บ้างก็นำน้ำทิพย์ไปประพรมของก่อนค้าขาย ล้างเสนียดจันไร คุณไสยทั้งปวง ตามแต่จะอธิฐาน
ก่อนถึงวันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำเดือน 8 เหนือ(วันวิสาขบูชา) จะมีประเพณีตักน้ำทิพย์จากดอยขะม้อเพื่อนำไปสรงน้ำพระบรมธาตุเจ้าหริภุญชัยเป็นประจำทุกปี น้ำจากบ่อน้ำทิพย์ดอยขะม้อถือได้ว่าเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ประจำเมืองลำพูน นอกจากน้ำทิพย์จากดอยขะม้อจะใช้ในการสรงน้ำพระบรมธาตุหริภุญชัยในเทศกาลแปดเป็งแล้ว ยังมีการใช้น้ำทิพย์แห่งนี้ในงานราชพิธีสำคัญต่าง ๆ ตั้งแต่ครั้งอดีตจนถึงปัจจุบัน ได้แก่ พระราชพิธีพระบรมราชาภิเษกพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัวฯ รัชกาลที่ 6 ปี พ.ศ.2453 ต่อมาในปี พ.ศ.2468 พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 7 ก็ได้ใช้น้ำทิพย์จากดอยขะม้อในพระราชพิธีบรมราชาภิเษกด้วย กระทั่งในรัชกาลที่ 9 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชฯ ทรงสรงน้ำมุรธาภิเษก ในการพระราชพิธีบรมราชาภิเษก เมื่อปี พ.ศ.2493 และมีการใช้น้ำจากดอยขะม้อในพระราชพิธีต่างๆตามโบราณราชประเพณีตลอดมา
น้ำศักดิ์สิทธิ์ จากมหานครโบราณ 7 แห่ง คือ
1. แม่น้ำป่าสัก ตำบลท่าราบ (เมืองศรีเทพ)
2. ทะเลแก้วและสระแก้ว เมืองพิษณุโลก
3. น้ำโชคชมภู่ น้ำบ่อแก้ง น้ำบ่อทอง เมืองสวรรคโลก
4. แม่น้ำนครไชยศรี จังหวัดนครปฐม (เมืองนครชัยศรีโบราณ)
5. บ่อวัดหน้าพระลาน บ่อวัดเสมาชัย บ่อวัดเสมาเมือง เมือง
นครศรีธรรมราช
6. บ่อน้ำทิพย์ดอยขะม้อ อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน
7. บ่อน้ำวัดธาตุพนม เมืองนครพนม
มีความเชื่อเรื่องบ่อน้ำทิพย์ดอยขะม้อว่า ห้ามผู้หญิงเข้าไปในเขตบ่อน้ำทิพย์นั้น จะทำให้เกิดอาเพศ(ขึด) ติดตัวผู้หญิงผู้นั้นไป ทำให้ชีวิตเขาขาดความเจริญ และจะทำให้น้ำในบ่อแห้ง ทางวัดต้องจัดนิมนต์พระสงฆ์ ๙ รูปขึ้นไปสวดพุทธมนต์ บ่อน้ำทิพย์จึงจะเริ่มมีน้ำขึ้นมาดังเดิม
น้ำทิพย์จากดอยขะม้อมีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับชาวจังหวัดลำพูน เนื่องจากถูกกำหนดให้เป็นน้ำสำหรับสรงพระบรมธาตุหริภุญชัย ซึ่งชาวลำพูนให้ความเคารพนับถืออย่างยิ่ง เป็นมิ่งขวัญ และเป็นจอมเจดีย์ที่สำคัญที่สุดของอาณาจักรล้านนาโบราณ ตามตำนานความเชื่อที่ได้กล่าวมาแล้ว สำหรับพิธีการตักน้ำทิพย์บนยอดดอยวันเวลาในการตักน้ำทิพย์ ตามธรรมเนียมพื้นเมือง จะตักในวันขึ้น 12 ค่ำ ก่อนวันสรงน้ำพระธาตุหริภุญชัย 3 วัน จะนิมนต์พระสงฆ์ จำนวน 9 รูป ขึ้นไปเจริญพระพุทธมนต์ ณ บริเวณยอดดอยขะม้อ เวลาค่ำมีการทำพิธีบวชพราหมณ์ จำนวน 4 ตน ซึ่งจะต้องนอนค้างคืน 1 คืน และประมาณ เวลา 05.00 น. ของเช้าวันขึ้น 12 ค่ำพราหมณ์ ทั้ง 4 ตน จะได้ลงตักน้ำทิพย์ใส่หม้อน้ำทิพย์ขึ้นเสลี่ยงแบกหามลงมาทำพิธีสมโภช หลังจากนั้นจะจัดขบวนอัญเชิญน้ำทิพย์ดอยขะม้อเข้าเมืองหริภุญชัย เพื่อตั้งสมโภชที่วัดพระธาตุหริภุญชัยเป็นเวลา 3 วัน ก่อนนำขึ้นสรงพระบรมธาตุเจ้า ร่วมกับน้ำสรงพระราชทาน จากในหลวง
บนดอยขะม้อมีพระวิหารตั้งอยู่หลังหนึ่งกับรอยพระพุทธบาท อยู่หน้าวิหารมีแผ่นศิลาจารึกเป็นภาษาไทยล้านนาว่า “ได้สร้างพระวิหารและซ่อมแซมรอยพระพุทธบาทเมื่อ พ.ศ.2470 โดยครูบาสิงห์ชัย วัดสะแล่ง พระครูชัยลังกา วัดศรีชุม ขุนจันทนุปาน กำนันตำบลมะเขือแจ้และนายชัย กำนันตำบลบ้านกลาง ได้ชักชวนประชาชนสร้างสิ้นค่าก่อสร้าง 3,000 รู ทำบุญฉลองเมื่อ พ.ศ.2472″

  

วท.เทคโนโลยีหมู่บ้านครู ภาคเหนือ
ศุกร์นี้จะพาไปเข้าค่ายที่ดอยขะม้อ
ถือเปนการรับน้องใหม่ ของ #ปวช.1,ปวส.1