เดินป่า น้ำตกนาจาน พิษณุโลก

ทริปนี้เริ่มมาจาก รูปเพียงรูปเดียว ที่ก่อให้เกิดแรงบัลดาลใจในการไปเที่ยวน้ำตกแห่งนี้ หลังจากหาข้อมูลมาพอสมควรประกอบกับมีเวลาอยู่บ้าง .... การเดินทางจึงได้เริ่มต้นขึ้น ที่นี่ น้ำตกนาจาน .......



7.40 น. ผมนำร่างของตัวเองที่มึนๆงง กับการตื่นเช้าและนั่งรถกระเด็นกระดอนมาที่ ... บ.นาจาน อ.ชาติตระการ



ประสานงานมาหลายวันก้ได้ ... จังหวะเหมาะที่จะมีจนท.ไปถ่ายภาพประจำเดือนพอดี



เริ่มต้นมาก้เจอของยากเลยกับสะพานไม้ข้ามลำน้ำ และไต่ขึ้นเนินเขาสูงชัน .....

30นาทีต่อมา บนทางดินภูเขา และแดดแสงจัด ผมก้มาถึงน้ำตกนาจานชั้นที่ 1



ปริมาณน้ำยังน้อย ...



ออกจากชั้นที่ 1 ก้เดินเลาะน้ำตกฝ่าดงหญ้ารก และ ทางชัน ก้มาถึงชั้นที่ 2



จากชั้นที่ 2 ต้องลุยข้ามน้ำตกไปอีกฝั่งเพื่อไต่เนินเขาไปยังชั้นที่ 3 ซึ่งหนักพอสมควร ...



เวลาจวนเที่ยงแล้ว ก้ได้เวลาพักทานข้าวกันที่ชั้นที่ 3แห่งนี้



ขณะที่กำลังจะพักกันบนลานหินนั่นเอง ... สายฝนก้ได้เทลงมาอย่างไม่คาดคิด ทำเอาข้าวสวยร้อนๆที่เตรียมมาแทบกลายเป็นข้าวต้มจากสายฝน



"คงต้องหยุดรอฝนกันสักพัก"... เสียงจนท.กล่าวพร้อมก้มมองนาฬิกา ....


เงียบ ไม่มีคำตอบใดๆ..... สายตาผมก้ได้แต่ล่องลอย ... ท่ามกลางสายฝน



กว่าครึ่งชั่วโมงผ่านไปกับการรอคอย ... และแล้วสายฝนก้จากไป ทิ้งไว้เพียงความชุ่มชื้น และ ......... ฝูงทาก



"เอาละได้เวลาเตรียมบริจาคเลือด" ...... เสียงจนท.พูดพลางหยิบผลมะกรูดมาทารอบขากันทาก .... และแทบสิ้นเสียงนั้น ทากน้อยตัวแรกก้ได้ขึ้นมาชูคอที่รองเท้าของผม

ซึ่งนั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ........

หนทางที่ลื่นและต้องก้มสำรวจทากตลอดเวลาทำให้เราเดินได้ช้าลง อย่างแต่ผมก้พาตัวเองมาถึงชั้นที่ 4 นต. ของนาจาน จนได้



ชั้นที่4แห่งนี้ จะเรียกว่าชั้นหมู่บ้านทากก้ว่าได้ ทั้งกำนันตัวโต ผู้ใหญ่บ้านตัวกลาง เด็กๆตัวเล็ก มากันเพียบบ เวลานั้นผลมะกรูดผ่าซีกที่เตรียมมาป้องกันนั้นทาก ยังกรุแตก .....



"เมื่อวานก้พึ่งบริจาคเลือดให้คนที่รพ.มา วันนี้ต้องมาบริจาคให้สัตว์อีกแล้ว" .... พี่อู้ด จนท.พูดอย่างอารมณ์ดี พลางแกะทากออกจากราวนม(มันเข้าไปได้อย่างไร -*-)

ใจนึงชักจะไม่ไหว แต่ใจนึงก้สั่งให้ต้องลุยต่อไป ...... ช่วงนี้ผมเร่งฝีเท้าตามหลังพี่รุ่งคนนำทางไปติดๆ ปล่อยให้พี่อู้ดคนปิดท้ายรับมือหน่วยทากกาชาดอย่างเดียวดาย



และแล้วผมก้มาถึง ไฮไลต์ของที่นี่ ชั้นที่ 5ของ นต.นาจาน จากภาพๆเดียวที่เป็นแรงบันดาลใจให้ผมบุกบั่นมาถึงที่นี่ ...



มาถึงจุดนี้ความกังวลจากตัวทากของผมหายไป ทุกสิ่งจดจ่ออยู่แต่กับภาพสายน้ำเบื้องหน้า





สองเท้าเดินไปมา ขยับกล้องเข้าๆออกๆ นิ้วมือรัวกดชัตเตอร์เป็นระยะ ....



จวน 4โมงเย็นแล้วที่ผมใช้เวลาทั้งหมดมาอยู่ที่นี่ ชั้นน้ำตกยังคงเหลืออีก 6ชั้นให้รอชม แต่ด้วยระยะทางนับจากนี้ไปต้องปีนป่ายก้อนหินที่ลื่น และผจญกับฝูงทากกาชาด คำแนะนำเดียวของจนท.คือ ....... กลับ



อย่างว่าง่ายผมเดินตามจนท.ทั้งสองไปอย่างเสียมิได้ ... อย่างไรก้ตามนี่ก้ถือว่าเป็นหนึ่งในประสบการณ์หนึ่งที่ต้องเก็บไว้และกลับมา .......



ทุกอย่างกลับคืนสู่จุดเริ่มต้น ผมค่อยๆเดินเลาะน้ำตกกลับทางเดิม ทิ้งภาพน้ำตก และฝูงทากฮาร์ดคอที่ตอนนี้คงอิ่มกันไปถ้วนหน้า ไว้เบื้องหลัง ...



.... ไม่มีเสียงพูดคุยใดๆจากพวกเรา ความเงียบเข้าล้อมรอบผม ช่างต่างจากบรรยากาศตอนมายิ่งนัก ... มีพานพบ มีลาจาก



จนกว่าจะพบกันใหม่ .... ที่นาจาน

Create Date : 26 มิถุนายน 2550 Last Update : 17 กันยายน 2554 18:56:12 น. Counter : 3122 Pageviews.		10 comments
Share Tweet