ว่าแต่ใครได้รางวัลเลขท้ายไปเนี่ย

ตกหลุมรักหรือคะ
มันเกิดนานมาแล้ว ... จำไม่ได้แล้วล่ะ อิ อิ

คิดถึงค่ะ

เราสวนทางกันล่ะคุณสุภา เคยเหมือนกันค่ะ
อาการตกหลุมรักนี่มันทำให้เรากระดี๊กระด๊า
นะค่ะ แบบตอนนั้นมองอะไรก็เป็นสีชมพูนะ

แต่ว่าไม่บ่อยเลยค่เพราะตกหลุมครั้งสองก็
รวบรัดตัดความเลย

ถ้ารักด้วยสติ ก็จะทำให้ทุกอย่างนุ่มนวลนะคะ

เวลาที่สวยงามที่สุดของความรักคือช่วงตกหลุมรัก
หลังจากนั้นมันจะไม่สวยงามอิกแล้ว

อยากให้ได้ดูหนังเรื่อง March of the penquineจัง นกเพนกวินก็ตกหลุมรักกัน

นานมากจนจำไม่ได้แล้วค่ะ ^^'




...

นานเระ
แต่ยังจำความรู้สึกได้..

แหม...อ่านแล้วทำให้มาถามตัวเองเลย..
เคยอยู่แล้วค่ะ รู้สึกว่าตกหลุมรักครั้งแรกตอนอายุประมาณรุ่น ๆ แฟนฉันอ่ะค่ะ เอ..แต่จะเรียกว่ารักไหมหนอ..

ส่วนชีวิตรักจริง ๆ...ตอนนี้หนูยังไม่มีแฟนเลยไม่รู้ว่าความรักแบบชายหนุ่มหญิงสาวเป็นยังไง

รู้แต่ว่ารักเพื่อนมากค่ะ..อย่างนี้ก็ถือเป็นความรักเหมือนกันเนอะ

ผมชอบเพลง "นิยายรักขาดตอน" ของพี่ชมพู สมัยโน้น ตอนนี้ไม่ค่อยได้ฟังแล้ว ไผมีวานให้คุณสุภาฯเธอนำมาให้ฟัง...จะเป็นพระคุณหลาย

ฟังเพลงเหรอ วันนี้นั่งฟังแล้วร้องไห้..
ฟังไม่ออก ภาษาแขก
แต่เพราะมั่กๆ

คิดดูให้ดี
คิดดี ๆ อีกที
รักที่เราเคยมีกันเพียงเมื่อวาน
ฯลฯ

มายิ้มให้คนมีความรัก

ไม่ค่อยได้คุยกันเลย แต่ก็คิดถึงเสมอ ตั้งแต่กลับมาจากท่องเที่ยว แคนาดา
ก็มีงานรออยู่หลายรายการ มีอะไรๆหลายอย่างที่ต้องทำ ในเวลาเดียวกัน
โดยเฉพาะ งานเขียนกลอนชุด...รียูเนี่ยนแฟมิลี่(แคนาดา)

ซึ่งเป็นเรื่องของการไปรวมญาติกัน ของคนในตระกูล(รวมทั้งเขย-สะใภ้)
ที่(นานๆจะมีสักครั้ง) คราวนี้ไปจัดกันที่ประเทศ"แคนาด้า"-จังหวัด อัลเบอร์ต้า
ซึ่งญาติของครอบครัว อยู่ที่นั่นเป็นส่วนใหญ่

ขอนำมาเล่าสู่กันอ่าน แบ่งปันกันชม เพราะเป็นเรื่องเล่าประกอบภาพ
คลิกที่ลิงก์ค่ะ

//hmoothai.brinkster.net/Family1.html

เดาได้แน่ ว่าป้าหมูคนไหน??

ยังไม่ได้ครอบครอง ก็เป็นสุขดีกับความรัก ที่เห็นเขาไปมีความสุขกะคนอื่น เพราะยังเป็นความรักที่กว้างกว่า มีอิสระกว่า

ถ้าครอบครองแล้ว เขาปันใจไปม่ความสุขกะคนอื่น ยังมีความสุขกับความรักได้หรือไม่ ยังเข้าไปสัมผัสความรักได้หรือไม่

ความรัก สัมผัสได้ยาก ต้องตั้งสติเสมอ
ไม่งั้น โลภ อยากครอบคอรง โกรธ ไม่ได้ดังใจ หลง วนเวียนดิ้นไม่หลุด จะเล่นงานเอาหนัก

ทำไมจะไม่เคย ตกซะเจ็บ ๆๆๆๆๆๆๆๆ

เคยตกหลุมรัก..ตอนเหงา
แย่เหมือนกัน...สับสนเป็นบ้า

มีมีอยุ่ที่รักใครสักคนหนึ่ง..
ที่ที่ซึ่งฝังในใจแล้วห่วงหา..
นานนานเข้าความรักเริ่มโรยรา
เพราะเวลาและฐานเราต่างกัน
ทุกวันนี้ได้รับรู้ถึงความเศร้า
อันมีเขาในเป็นอาจารย์ให้ศึกษา
นานนานเข้าความจำเริ่มจากลา
ที่ผ่านมาคือความรัก ความทรงจำ
อันสำคัญ สองเรานั้น อยุ่ต่างกัน
ความรักคือบทเรียนแสนร่ำค่า .........................
ต่อให้ด้วยน่ะครับ