อาลัย..กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ ...จำได้คลับคล้ายเคยอ่านวิจารณ์บทหนึ่ง ทำนองว่าถ้า กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ และนักเขียนอีกบางท่าน หากเสียชีวิตไป คงไม่มีใครเขียนเรื่องสั้นทำนองรักแผ่นดินบ้านเกิดอีกมากนัก เพิ่งอ่านได้ไม่นาน .. แท้ๆ วันนี้..โทร.ไปคุยกับเพื่อนเก่า ถามข่าวคราวสบายดีไหม เพื่อนบอกยุ่งๆ เศร้าๆ จขบ.ไม่แปลกใจเรื่องยุ่งๆ แต่ไอ้เศร้าๆ นี่มันอะไรกันนะ?? เลยถามว่าทำไมเศร้า เพื่อนตอบว่าเพื่อนนักเขียนเสียชีวิตตอนเช้า ก็เลยถามต่อว่าใครเหรอ? เพื่อนตอบว่ากนกพงศ์ นักเขียนซีไรท์ จขบ.ก็รู้สึกคุ้นๆ ชื่อ เหมือนเคยอ่านบทความที่เขียนไว้ที่ด้านบนมา.. เพราะโดยส่วนตัว จขบ.ไม่รู้เรื่องแวดวงวรรณกรรมเอาเสียเลย ไม่รู้จักนักเขียนและผลงานเท่าไรนัก อีกทั้งเพื่อนเก่าคนนี้ ก็เพิ่งได้เบอร์ติดต่อกันด้วยความยินดีมาได้ไม่นาน.. ไม่กี่วัน เพื่อนเล่าว่า กนกพงศ์ มาเช่าบ้านอยู่ที่นครศรีฯ แล้วก็สนิทกับครอบครัวของเธอพอสมควร ไปมาหาสู่กัน ข่าวการเสียชีวิตของนักเขียนซีไรท์ ทำให้ตกใจและช็อคกันพอสมควร เพราะคิดว่าเป็นเพียงไข้หวัดใหญ่ หลังเข้าโรงพยาบาลไม่กี่วันก็เสียชีวิต โดยที่แฟน(ภรรยา)ของนักเขียนก็ยังไม่ได้แจ้งบอกใครๆ ด้วยซ้ำ เป็นการจากไปชนิดกะทันหัน แบบที่เพื่อนๆ ไม่ได้โอกาสเห็นหน้าหรือพูดจากันอย่างมีชีวิตอีก.. ..ศพเดินทางกลับจังหวัดพัทลุง ที่ควนขนุนไปแล้วในบ่ายวันที่ 13 ก.พ.49 (วันมาฆบูชา) ส่วนวิญญาณคุณกนกพงศ์ คงได้ไปถึงทุกที่ตามที่เขาอยากไป.. จขบ. ฝากความห่วงใยถึงญาติสนิทของนักเขียนที่อบู่เบื้องหลัง โดยเฉพาะกับคนรักของคุณกนกพงศ์ อย่างไรเสียก็ขอให้เข้มแข็ง.. ด้วยความเสียใจ อย่างจริงใจ ................... มาอัพบล๊อกทันทีหลังซ่อมคอมพ์เสร็จ..เพราะเสียตั้งแต่เมื่อวาน วันนี้เป็นวันมาฆบูชา พรุ่งนี้เป็นวันวาเลนไทน์ เป็นวันแห่งความรักที่ติดกันถึงสองวันทีเดียว อ่านบทความวันมาฆบูชาในบล๊อก .......มาฆบูชา วันแห่งรักแท้ อ่านข่าวคุณกนกพงศ์ สงสมพันธุ์   Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2549 17 comments Last Update : 20 กรกฎาคม 2551 12:54:30 น. Counter : 1464 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะคุณสุภาฯ เห็นด้วยมากๆค่ะ วันมาฆาบูชาเป็นวันแห่งรักแท้ ที่พระพุทธเจ้ามีต่อชาวโลกทุกคน พระพุทธเจ้าต้องการให้ทุกคนพ้นทุกข์ ด้วยการปฏิบัติธรรม ดับต้นเหตุแห่งทุกข์เสีย อีกแป๊บรักดีจะไปเวียนเทียนแล้วค่ะ ขอให้มีความสุขสงบใจในวันมาฆบูชานะคะ   โดย: รักดี 13 กุมภาพันธ์ 2549 19:09:15 น.

เป็นข่าวที่น่าตกใจจังค่ะ   โดย: rebel 13 กุมภาพันธ์ 2549 19:27:57 น.

มาร่วมไว้อาลัย กนกพงศ์ด้วยค่ะ ชอบงานของกนกพงศ์ รวมเรื่องสั้นชุด "แผ่นดินอื่น" สมควรได้รับรางวัลซีไรท์ งานของเขาจัดได้ว่า เป็นนักเขียนเพื่อชีวิตคนสุดท้ายมั่งคะ หลังจากกนกพงศ์ ก็ไม่เห็นใครเขียน เรื่องแนวเพื่อชีวิตดีๆ อีกเลย   โดย: grappa 13 กุมภาพันธ์ 2549 19:28:14 น.

เสียดายนักเขียนผู้มากล้นด้วยฝีมือค่ะ ขอร่วมไว้ อาลัยในการสูญเสียด้วยะค่ะ   โดย: JewNid 13 กุมภาพันธ์ 2549 19:42:54 น.

ขนลุกเลยอ่ะ เมื่อคืนเพิ่งหยิบหนังสือรวมเรื่องสั้น ของ กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ "โลกหมุนรอบตัวเอง" มาอ่านรอบที่สอง ขอให้ไปสู่สุคติค่ะ....   โดย: เสือจ้ะ (เสือจ้ะ ) 13 กุมภาพันธ์ 2549 20:06:31 น.

มาร่วมแสดงความเสียใจค่ะ   โดย: p_tham 13 กุมภาพันธ์ 2549 23:12:25 น.

ข่าวคืบหน้าคุณกนกพงศ์ ตายก่อนกาล ซีไรท์แห่งสมุทรคาบใต้   โดย: สุภาฯ IP: 210.246.66.152 14 กุมภาพันธ์ 2549 21:47:24 น.

ขอบคุณที่เป็นเพื่อนกันค่ะ มาร่วมอาลัยด้วยค่ะ   โดย: ป่ามืด 14 กุมภาพันธ์ 2549 23:53:41 น.

ชีวิตที่ไม่มีความเที่ยงแท้แน่นอนเลยจริงๆ คนเรา สามารถจากกันไปได้ ทุกวินาที อย่างไม่ได้คาดคิดไว้ล่วงหน้า ... ขอร่วมไว้อาลัยคะ อย่างไรก็ตาม Happy Valentine day naka   โดย: กิ่งไม้ไทย 15 กุมภาพันธ์ 2549 1:28:44 น.

เนื่องจากทางญาติพี่น้องเพื่อนฝูงของกนกพงศ์จะจัดพิมพ์หนังสือเป็นที่ระลึกในวันเผาศพของกนกพงศ์ หากเพื่อนฝูงคนใดต้องการเขียนคำไว้อาลัยถึงกนกพงศ์ ผู้จากไป... ไม่ว่าจะเป็นความเรียง บทกวีหรือจดหมายหรืออะไรก็แล้วแต่ตามที่ปรารถนาจะเขียน ขอให้ส่งต้นฉบับภายในวันที่ 18 ก.พ.นี้ ส่งมาที่อีเมล์ข้างล่างนี้... nakornmedia@yahoo.com และ nakornmedia@hotmail.com   โดย: สุภาฯ IP: 210.246.73.38 16 กุมภาพันธ์ 2549 13:48:12 น.

สุดท้ายคือเขา เริ่มต้นคือเธอ โดย : จิระ อุ่นเรืองศรี หุบเขายามบ่ายต้นฤดูฝนแดดกำลังสวย ณ บ้านสองชั้นครึ่งปูนครึ่งไม้ เจ้าของกำลังตระเตรียมเพื่อต้อนรับการมาเยือนของใครบางคน โรงครัวที่เพิ่งสร้างเสร็จกังวานด้วยเสียงเคาะกระทะ แม่บ้านกำลังปรุงของกินไม่ทราบชนิดอย่างขะมักเขม้น ส่วนพ่อบ้านเร้นกายหายไปในสวนครู่ใหญ่แล้ว เสียงเครื่องยนต์แล่นพ้นหัวโค้งก็ผ่อนความเร็ว เลี้ยวมาจอดตรงใต้ต้นทุเรียนโบราณ ผู้มาเยือนเป็นชาย 2 คน (วัยไม่ห่างกันมากนัก) เดินเข้ามายังตัวบ้าน ขณะที่พ่อบ้านกลับถึงบ้านพอดีพร้อมด้วยตะเข่งใบโตเต็มไปด้วยผลไม้แบกอยู่บนบ่า “กินเงาะกันก่อน” พ่อบ้านเอ่ยทักทาย “วันนี้พูทำก๋วยเตี๋ยวเนื้อสับเลี้ยง” แม่บ้านผละจากกระทะที่กำลังร้อนได้ที่มาต้อนรับผู้มาเยือนพร้อมร้อยยิ้ม พ่อบ้าน กนกพงศ์ เจ้าของนิยาม "เพื่อชีวิตคนสุดท้าย" เฝ้ามองความเป็นไปของกระแสธารวรรณกรรมอย่างเข้าใจ แม้กระแสความนิยมจะไปในทิศทางไหนเขาก็ยังยืนยันเขียนงานในแนวเพื่อชีวิต เพราะเขาเติบโตมาในยุคที่วรรณกรรมเพื่อชีวิตยังมีอิทธิพล “หากเราเปลี่ยนไปตามกระแส ผมรู้สึกว่ามันโหดร้ายเกินไปถ้ายุคๆ หนึ่งเราทำให้มันสูญเปล่า” แม่บ้าน ชมพู (อุรุดา โควินทร์) อดีตเธอคือพนักงานแบงก์จากจังหวัดเชียงรายผู้เกิดในวงการวรรณกรรมอย่างมหัศจรรย์ ด้วยเวลาไม่นานนักเธอก็มีผลงานรวมเล่มที่เธอรักและภูมิใจเป็นของตัวเองถึง 2 เล่ม บัดนี้เธอเริ่มต้นชีวิตชาวสวนด้วยการลอกคราบความนุ่มละมุนและขาวนวลแบบสาวชาวเหนือจนหมดสิ้น เหลือเพียงผิวคล้ำกรำแดดเสริมความแกร่งกร้านแบบสาวชาวสวน ณ หุบเขาฝนโปรยไพร สำหรับผู้มาเยือนนั้นจะไปใครไปไม่ได้ นอกจากทีมงาน"ขี้ไต้"นั้นเอง คุณเคยนิยามตัวเองว่า "เพื่อชีวิตคนสุดท้าย" ใน พ.ศ.นี้ คุณยังยืนยันในนิยามดังกล่าวหรือไม่ ? กนกพงศ์ : ผมพูดไม่หมด จริง ๆ แล้วผมพูดว่า “เพื่อชีวิตคนสุดท้ายที่ได้รางวัลซีไรท์” คือตอนนั้นเราเห็นแล้วว่าวรรณกรรมมันจะเปลี่ยนไปตามสังคม วรรณกรรมเพื่อชีวิตมันจะค่อย ๆ เสื่อมคลายลง แต่ไม่ใช่มันตาย “เพื่อชีวิต” มันเคยเป็นกระแสหลักในวรรณกรรมอยู่ช่วงหนึ่ง พอผ่านช่วงนั้นมา บ้านเมืองมันคลี่คลาย วรรณกรรมแนวอื่นมันก็โตขึ้นมาเคียงแล้วในที่สุดก็ล้ำหน้าไป ผมเป็นช่วงท้าย ๆ ของวรรณกรรมเพื่อชีวิตที่ยังมีอิทธิพล หลังจากนั้นมันจะกลายเป็นสาขาหนึ่งในวรรณกรรมซึ่งไม่ใช่กระแสหลัก ........ เห็นว่าน่าอ่าน โดยเฉพาะคอมเม้นท์ของกนกพงศ์ ก็อปมาให้อ่านกัน จขบ. ไม่ค่อยทราบแวดวงวรรณกรรม อ่านแต่หนังสือที่คนไม่ค่อยอ่านกันเท่าไหร่   โดย: suparatta 17 กุมภาพันธ์ 2549 16:40:46 น.

ต้องข่มใจเมื่อได้ข่าวร้าวรานนั่น คนน้ำหมึกต้องจากกันไปอีกหนึ่ง นกทะเล-แห่งภาคใต้ให้คำนึง เพราะเป็นถึงผู้ได้ซีไรท์มา แผ่นดินอื่นเพื่อพี่น้องผองรวมใจ ให้รักไทยประเทศบ้านเกิดข้า อักษรเรียงเพื่อชีวิตสิทธิ์ประชา ทรงคุณค่าเตือนมั่นฉันท์เป็นคน ขอ.. คารวะ.. ลีลาค่าน้ำหมึก ด้วยตรองตรึกงานจากหลายหลากฝน กรำงานหนักมานานนักด้วยจิตดล เป็นแรงใจผู้ค้นความหมายคำ คนของคำคำของคนไปไกลลับ ทิ้งแต่งานให้สดับนับค่าล้ำ บินไปแล้วเหลือความดีมีให้จำ ที่เจ้าทำประดับโลก..โบกมือ..ลา.. อาลัยกนกพงศ์ สงสมพันธุ์ 17 ก.พ.49 ......................... คงส่งใจได้แค่ที่นี่ เพราะไม่ได้อยู่ในแวดวงวรรมกรรมกับเขา   โดย: suparatta 17 กุมภาพันธ์ 2549 16:52:21 น.

ไม่เคยอ่านงานเขียนของเขาครับ เสียดายที่ต้องเสียคนเก่งๆไปอีกคนนึงนะครับ   โดย: พ่อน้องโจ 18 กุมภาพันธ์ 2549 20:55:40 น.

กราบสาธุค่ะท่านพี่ ป่ามืดเพิ่งไปเยี่ยม คุณพ่อพเยียก่อนหน้านี้ซึ่งไว้อาลัยเช่นกัน จึงขอยกเม้นท์มาแปะที่นี่ด้วยค่ะ "ความตายอยู่ล้อมรอบตัวเรา" และเรามักหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึง ความตายเป็นของเราทุกคน แต่เรามักคิดว่ายังไม่ถึงเวลานั้นหรอก คนที่ตายไปแล้วส่วนใหญ่ก็เคยคิดอย่างนั้นเหมือนกัน การเตรียมตัวเตรียมใจนั้นเป็นเรื่องของทุกคนเพราะไม่ทราบว่าใครจะไปก่อนใคร ไม่มีใครบอกล่วงหน้าได้จึงไม่ใช่เรื่องที่จะประมาทเลย.. สร้างเหตุไว้ดีย่อมไปในที่ดี.. การพบที่ยินดี มีการจากที่อาลัย.. ขอร่วมไว้อาลัย (รอบสองค่ะ) ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจป่ามืดเสมอๆค่ะ   โดย: ป่ามืด IP: 58.10.137.13 19 กุมภาพันธ์ 2549 0:18:27 น.

เมล็ดพันธุ์เล็กๆจะติบใหญ่ในไม่ช้า เพียงเพราะคุณหว่านมันไว้ เราได้รู้จักกันแล้วจากตัวหนังสือหนังแล้วเราจะไปเยือนหุบเขาฝนโปรยไพร   โดย: ร็อก IP: 61.7.166.33 28 มกราคม 2551 0:18:24 น.

เพิ่งเข้ามาครับ พร้อมกับความแปลกใจและตกใจ ที่เพิ่งรู้ข่าว แสดงว่ายังดูและอ่านข่าวน้อยไปนิดหนึ่ง ขอบคุรนะครับที่เขียนให้ทราบทางบล๊อก สบายดีไหม? ถามแบบนักร้องคอนเสิร์ต   โดย: yyswim 25 มิถุนายน 2551 1:01:27 น.

สบายโลดจ๊ะ แอบมาปิดเม้นท์ ห่างบล็อกนี้ไปนาน มีเม้นท์พวกมาเขียนคำหยาบบ้าง จกหมายลูกโซ่บ้าง เต็มไปหมด แย่จัง... ต้องตามลบ.. เหนื่อยง่ะ ..   โดย: suparatta 20 กรกฎาคม 2551 12:53:20 น.