ไม่คิดว่าบล็อกนี้จะต้องมีหน้านี้...เร็วกว่าที่คิด
.
.
.
หลังจากต่อสู้กับเจ้าเพื่อนวายร้ายอยู่เกือบสิบเดือน
คนป่วยก็ต้องเป็นฝ่ายยกธงขาว
ยอมแพ้แบบราบคาบ
.
.
.
อาการไม่ดีมาหลายวัน
เข้ารพ.แอดมิท ตั้งแต 27 มี.ค. 2553 จากอาการหายใจหอบ
ทำได้แค่พ่นยา และใช้ออกซิเจนช่วย
แต่อาการก็ทรุดลงเรื่อยๆ
เพื่อนตัวร้ายเข้ามาครอบคลุมไปหลายส่วนในร่างกาย
.
.
.
7 เม.ย. 2553 เวลา 11.15 น.
จากไปอย่างสงบที่รพ.แหลมฉบังอินเตอร์ฯ
พาเค้ากลับบ้านเกิด จ.นครนายก
.
.
.
จะดูแลลูกของเราอย่างดีที่สุด
ขอช่วยส่งพลังให้เราได้แข็งแรงเพื่ออยู่ดูแลเจ้าตัวเล็กให้เค้าเติบใหญ่
เป็นคนดี...เหมือนดังเช่นที่ตนเองเป็น
.
.
.
ขอให้ไปสู่สุคติ
ขอให้หมดจากความทุกข์และความเจ็บปวดทั้งปวง
สิ่งใดที่ทำไม่ดี(มากมาย)เอาไว้
ขออย่าได้ถือโทษโกรธเคือง
และขอบคุณ จริง..จริง
สำหรับทุกสิ่งอย่างที่มีให้
ไม่ว่าจะเป็นรูปธรรม และนามธรรม
.
.
.
..........ลาก่อน ชั่วนิรันดร..............
จากมุมนึงของบ้านที่ไม่สามารถข่มตาหลับได้...
หมายเหตุ คงเป็นเรื่องราวสุดท้ายของบล็อก ในเรื่อง "เล่าอีกเรื่อง"
แม่จ๋า
ผ่านเรื่องราวหนักหนามามากมาย
พักผ่อน เติมพลังให้กับชีวิตบ้างนะค่ะ
สู้ต่อไป เพื่อน้องซันค่ะ