*** แสนเดียวดาย ***
นอนสะอื้นเดียวดายกายเจ็บหนัก สุดจะหักตาข่มระทมฝืน ปาดน้ำตากอดหมอนนอนกล้ำกลืน จวบล่วงคืนฟ้าสางสว่างพราว
สายลมพลิ้วผ่านแผ่วหวานแว่วเสียง ดั่งสำเนียงเคียงคลอล้อลมหนาว สุรีย์ฉายแสงแต้มวับแวมวาว น้ำค้างราวพลอยเพชรเก็จมณี
มองวิหคผกผินบินเคียงคู่ เจื้อยแจ้วกู่ขับขานสำราญศรี หันมามองตัวเราเหงาสิ้นดี ไร้คนที่ห่วงหา เอื้ออาทร
ช้ำฤดีท่วมท้นทนหนาวเหน็บ ยากจะเก็บดวงแดแพ้ถ่ายถอน กลืนน้ำตาหลั่งล้นบนที่นอน ด้วยร้าวรอนเกิน(ใคร)เขาจะเข้าใจ..
สุนันยา
Create Date : 15 พฤศจิกายน 2556 |
|
13 comments |
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2556 8:39:57 น. |
Counter : 2036 Pageviews. |
|
|
|
ดูหมองหม่นเหมือนใจไร้สุขสม
เฝ้าเหม่อมองหมองฤทัยให้โศกตรม
ทุกข์ระทมขมใจกับใครกัน
*เธอยืนเดี่ยวเดียวดายใต้อโศก
สายลมโบกโยกใบสะบัดหัน
มีเสียงนกน้อยน้อยคอยจำนรรจ์
เป็นเพื่อนกันวันเศร้าผู้เฝ้ารอ..เอย
สวัสดีครับคุณสุ.เพลงเพราะมาก คิดถึงเสมอครับ