............นกหลงรัง.........
ดุจนกที่จากคอน บินเร่ร่อน สัญจรไป ไร้ถิ่น ที่ อาศัย จะมีใคร ไหนเลี้ยงดู
เกาะเกี่ยว บนกิ่งไม้ เพื่ออาศัย ได้ พักอยู่ มีใคร ที่ ไหนรู้ นกไร้คู่ อยู่เดียวดาย
นกไพรต้องไกลถิ่น ออกหากิน เพื่อเลี้ยงกาย บางครั้ง ช่างเลวร้าย ถูกทำลายให้ร้าวราน
พลัดถิ่น บินเดียวดาย แทบสลาย ดังไฟผลาญ ใจหนอ ทรมาน อกสะท้าน ปานสิ้นใจ
บางวัน ก็ เหนื่อยล้า โอ้ชีวา ทำ ไฉน โดดเดี่ยวเพียงเดียวดาย จะมีใคร ไหน เหลียวแล
หากินไกลถิ่นฐาน มิตรวงศ์วานไม่แยแส ไม่มี ทั้งพ่อแม่ ถูกลอยแพแต่ลำพัง/...
Create Date : 30 เมษายน 2551 |
|
45 comments |
Last Update : 30 เมษายน 2551 16:55:26 น. |
Counter : 3928 Pageviews. |
|
|
|
๐ นกเอยนกพลัดถิ่น
ออกหากินบินเดียวดาย
เช้าค่ำแลยามบ่าย
ด้วยใจหมายได้พบผอง
๐ วันหนึ่งจึ่งพานพบ
ได้ประสบพบพี่น้อง
ร่วมกันร้อยโซ่ทอง
มาคล้องใจไว้ด้วยกัน
๐ ยามนี้ไม่หงอยเหงา
อย่าได้เศร้าเลยนะนั่น
พี่น้องสมานฉันท์
ทุกคืนวันปันสุขเอย
18.52 น.
มาอ่านกลอนซึ้ง ๆ ค่ะ
แต่บรรยากาศดูเศร้าจัง
น้องน้อยอ่านแล้วน้ำตาลพาลจะหยดติ๋ง ๆ ๆ