“อยากมีคน คอยห่วงใย” “อยากมีคน คอยห่วงใย” รำพึงพ้อ ต่อฟ้า คราหม่นไหม้ จากถิ่นไพรดั้นด้น ทนฟันฝ่า ถูกลิขิต ปิดกั้น ฝันเลือนลา ดุจไร้ค่า กว่าธุลี ที่จมดิน เพียงเดียวดาย อดสู สู้ชีวิต ด้วยดวงจิตอ่อนไหว ใจแทบสิ้น น้ำตาหลั่ง ทุกข์ตรม ขมชีวิน ดั่งวิหค ผกผิน บินคร่ำครวญ ด้วยเดียวดาย ขื่นขม ที่ถมถา เป็นปักษา หลงถิ่น บินไห้หวน หนาวน้ำค้างพร่างพรม เมื่อลมทวน ยิ่งรัญจวน เกินเก็บ หนาวเหน็บใจ โศกสะท้าน ทรวงใน ฤทัยหม่น ยามป่วยไข้ ไร้คน คอยชิดใกล้ มา ดูแล ห่วงหา มิลาไกล ร้าวทรวงใน เจ็บช้ำ ต้องกล้ำกลืน แม้แต่เงา เคยคู่ เหมือนอยู่ห่าง บนเส้นทาง เดินไป คลับคล้ายฝืน ประคองใจ เจ็บช้ำ ทุกค่ำคืน เสียงสะอื้น คลอเคล้า เฝ้ารำพัน ยามเช้าใหม่หมอกมาสู่ฟ้ากว้าง ปลายเส้นทาง สร้างก่อ ยังรอฝัน อยากมีใคร โอบกอด พลอดรำพัน ให้โศกศัลย์ ชีวิน ...นั้นสิ้นลง มองออกไป ฟากฟ้า เพื่อหาเพื่อน ที่มาเยือน ดั่งใจ ใฝ่ประสงค์ ด้วยความหวัง ตั้งไว้ ไม่ปิดปลง ฟ้าอาจส่ง คนใช่ มาใกล้เคียง ความเหว่ว้า ติดบ่วง ทรวงสะท้อน ต้องร้าวรอน นอนตรม ข่มซุ่มเสียง- สะอื้นไห้ เกลื่อนกลบ ลบสำเนียง คงมีเพียง ใจเหงา ที่เฝ้าคอย... “สุนันยา”   Create Date : 07 มกราคม 2554 18 comments Last Update : 8 มกราคม 2554 10:10:58 น. Counter : 1529 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะพี่สุ *โคลงกลบทดวงเดือนประดับดาว* หลืบลึกนึกเหนี่ยวเสี้ยว...............สุขสม หมองหมื่นขืนข่มจม...................จ่อมแจ้ง หวนหัดพัดพรมขม.....................ขัดขุ่น กาลก่อต่อแต่งแล้ง.......................หลอกล้อหลั่งเหลือ บทเบื่อเกื้อกรุ่นคุ้น.......................เคยคลาย ขุมข่าวราวร้ายหมาย.....................หมกไหม้ ยากหยุดสุดสายหาย......................หันห่วง ลมลิ่วปลิวไปไร้............................รื่นรู้รสรวย สวยสู่ดูด้านซ่าน.............................ซึ้งซอย ดอมดกปกปรอยคอย......................คึกครื้น งามเงียบเรียบรอยผล็อย...................ผลัดผ่าว จิตแจ่มแช่มชื่นฟื้น...........................ฟากฟ้าฟาดไฟ ไหวหวานมานมุ่งรุ้ง..........................รายเรือง เปรมป่าบ่าเบื้องเนือง..........................นึกน้าว แสงสายร่ายเรืองเหลือง.......................แลหล่อ ลับแล กาลก่อหนอแนวแก้ว...........................กริ่มกล้ำกล่อมเกลียว เหนี่ยวนัดคัดใคร่ใกล้............................กรองกานท์ ร้อยรสพจน์พานชาญ.............................ชื่นช้อย โศกศัพท์จับจารผลาญ............................แผลเผื่อ เหลือแหล่งแฝงฝอยร้อย.........................รื่นเร้ารองเริง ข่าวคราววันต่อไป ขอให้มีเรื่องดีๆเข้ามานะคะทุกท่าน   โดย: ญามี่ 7 มกราคม 2554 15:57:49 น.

สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้มีความสุขตลอดปีนะครับ   โดย: nuyect 7 มกราคม 2554 16:02:49 น.

ส่งรักจากฟ้าไกล พร้อมส่งใจมาให้กัน ทุกข์สุขร่วมแบ่งปัน คืนและวันจะผ่านไป ส่งรักผ่านดวงดาว ให้คลายเหงานะห่วงใย ขอเป็นกำลังใจ นะทรามวัย....นะคนดี.... หุ...หุ.....ค่อยยังชั่วหรือยังจ๊ะ...พี่สุ นอนพักมากๆนะพี่...เป็นห่วงง่ะ   โดย: กาปอมซ่า 7 มกราคม 2554 18:47:20 น.

ฟังรำพึง อึงมี่ ในหัวอก ดั่งวิหค หกเหิน หลงทางหนา ผ่านพงไพร ลับลิ่ว ผิวนภา ฝืนเงยหน้า น้ำฟ้า ไหลหลั่งริน ยินมาว่า อยากมีคน คอยห่วงใย คอยชิดใกล้ ไม่เหินห่างน้องยุพิน หยิบความสุข ยื่นความรัก นิจสิน เหมือนจะ อินเลิฟ อยู่มิเสื่อมคลาย แหะ ๆ ๆ ๆ ลงจนได้เกือบตกม้าตาย อิอิ   โดย: gymstek 7 มกราคม 2554 19:51:17 น.

สวัสดีค่ะ คุณสุฯ แวะมาอ่านกลอนเพราะๆ คืนนี้หลับฝันดีนะคะ อย่านอนดึก รักษาสุขภาพนะคะ   โดย: วลีลักษณา 7 มกราคม 2554 21:46:29 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณสุ มาฟังเพลงอ่านกลอนแกล้ม กาแฟอุ่นๆ   โดย: PhueJa 8 มกราคม 2554 9:00:13 น.

แล้วทำไม ตัวเจ้า จึงเศร้านัก มาคิดหนัก เขียนกลอน ออนไว้หนา พี่มาอ่าน แปลกใจ ในกานดา อยากบอกว่า วันนี้ พี่ห่วงเธอ อยากจะบอก ทุกครั้ง ว่ายังรัก ใจยังภักดิ์ คนดี นี้เสมอ หากหน้ามล สนใจ ใคร่ขอเจอ มาเสนอ ดวงใจ ให้เธอครอง   โดย: สุระสิทธิ์ 8 มกราคม 2554 12:33:50 น.

สอดสายสลับสร้อยร้อยล้อม โอบเอื้อพร้อม สพรั่ง ดั่งแดนสรวง แสงระยิบ ดาวเด่น เป็นพุ่มพวง ที่ร้อยดวง ห้วงหาว พราวนภา สำนวนน้อง ผ่องแผ้ว ดั่งแก้วใส ร้อยกรองร่าย กานกลอน อักษรหวาน กลบท ตราตรึง คะนึงนาน ผสมสาน อักษรา ภาษางาม รักในรสพจน์ศิลป์ กวินศรี ที่มากมี ค้นหา พาวาบหวาม ทุกบทตอน อ้อนไว้ ได้ทุกยาม สื่อสารความ งามนัก น่ารักจริง... หวัดดีจ้ะน้องมี่ เก่งจริงๆเลยนะ หาโน่นหานี่ มาได้เรื่อยๆ ดีมากจ้ะ ไม่ซ้ำซาก ดีใจ ที่คนรุ่นใหม่ๆ ทำได้ดีขนาดนี้.. ขอบใจมากนะจ๊ะ ที่แวะเวียนมาหาพี่ สม่ำเสมอ..   โดย: สุนันยา 8 มกราคม 2554 17:11:44 น.

สวัสดีปี่ใหม่ เช่นกันค่ะ คุณ nuyect มีความสุขมากๆนะคะ ..   โดย: สุนันยา 8 มกราคม 2554 17:29:07 น.

รับรักจากฟ้าไกล ส่งห่วงใย มาถึงนี่ ขอบใจ นะคนดี ทุกวลี พี่ซึ้งใจ ดวงดาวงที่พราวแสง เหมือนดั่งแกล้ง พี่เป็นไข้ แต่ใจพี่ยังไหว ลุกขึ้นได้ มาร้อยกรอง... หวัดดีจ้ะน้องปอม พี่เป็นคนที่ ติดคอม .555+ พอลุกได้ก็ มานั่งจิ้มแป้นก่อน มึนก็กลับไปนอนจ้า ขอบใจมากนะจ๊ะ ที่ห่วง.. ..   โดย: สุนันยา 8 มกราคม 2554 17:34:22 น.

เหมือนพี่สาว ใจดี นี้มาแซว น้องกินแห้ว ทั้งปี ไม่รู้หาย ไม่มีเรื่อง อินเลิฟมากร่ำกราย ยังเดียวดาย อยู่ดี นะพี่เอย นั่งเขียนกลอน อ้อนคำ ลำนำหวาน ผสมสาน หม่นเศร้า เคล้าคำเผย เรื่องรักรื่น ชื่นบานนั้นมิเคย แอบอ้างเอ่ย กยอกล้อ ก็เท่านั้น...หุหุ สวัสดีค่ะ คุณแม่หนูยิม ขอบคุณมากค่ะ ที่มาเยือน อบอุ่นมากค่ะ..   โดย: สุนันยา 8 มกราคม 2554 17:39:25 น.

สวัสดีค่ะคุณวลี ตอบข้ามวันเลย ขอบคุณ มากค่ะ ที่แวะมาเยี่ยม สุก็ แบบนี้แหละค่ะ สุขภาพไม่ค่อย เต็มร้อยค่ะ..ไม่เหมือนใจเล๊ย..อิอิ   โดย: สุนันยา 8 มกราคม 2554 17:40:58 น.

สวัสดีค่ะคุณ PhueJa แวะมาบ่อยๆนะคะ(ถ้าไม่เบื่อ)..อิอิ   โดย: สุนันยา 8 มกราคม 2554 17:42:18 น.

น้องไหวหวั่น เหลือหลาย ไม่กล้าเสี่ยง ขอเป็นเพียง ได้ไหม ไกลหม่นหมอง หากรักพี่ ไม่พ้นที่ น้ำตานอง ไม่ขอจอง พี่ชาย ให้ระอา ขอเพียงความห่วงใย จากใจพี่ ขอปราณี มอบไว้ ได้เลยหนา ขอพี่ชาย คอยเยือน ยาเลือนลา ขอเท่านี้ พี่จ๋า ไม่กล้าเกิน......หุหุ สวัสดีค่ะพี่สุระสิทธิ์ ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาเยือน..   โดย: สุนันยา 8 มกราคม 2554 17:47:47 น.

ยังโดดเดี่ยวเปลี่ยวระทมตรอมตรมเศร้า มีเพียงเราคอยห่วงหาน้ำตาผล็อย มองฟ้า...ฟ้าดูเหงายังเฝ้าคอย คงซ้ำรอยใครเคยทำชอกช้ำใจ หยาดน้ำค้างพร่างพรมลมสะบัด กระหน่ำซัดพัดเหินเกินทนไหว พัดน้ำตาฝากฟ้าทอดอาลัย ฝากรักไปแดนดินตราบสิ้นชีวา สวัสดีครับ คุณสุนันยา   โดย: bayesian 9 มกราคม 2554 19:24:24 น.

*กลบทดวงเดือนประดับดาว แนวโคลงดั้นวิวิธมาลี* ดาวดวงล่วงล้ำพร่ำ.......................เพลินพาน ลอยเล่นเช่นชวนมวล...................มื่นแม้น เรืองโรจน์โปรดปรานนาน..........ในนึก เทียวท่องครองแคว้นแจ้น............จ่อมจม พร่างพราวคราวเคลิ้มเริ่ม............ เรียงราย จิตจัดพัดพรมชม..........................ชื่นช้อย หาหอมกล่อมกรายหมาย............. เมียงมอบ ฟ้าฟากพากย์พร้อยร้อย................. รับเริง แมกไม้ได้ดื่มปลื้ม......................... ปานปลอบ ดูดอกบอกเบิ่งเชิง........................... ชุ่มชื้น ป่าแปลงแต่งตอบกอบ.................... กลิ่นกรุ่น ดาวดื่นตื่นตื้นครื้น...........................ค่ำคอย หนาวนำคำคล้อยบ่อย.......................เบนบท เพรงพจน์รสร้อยปรอย.....................ปิดป้อง สอนเสริมเพิ่มพจน์ชด-....................ช้อยชื่น มัดหม่นขนข้องต้อง.........................ตัดตรม แม้หนาวยังบุกมาลูบผิวทุกคืน..แต่ความคิดถึงไม่เคยถอยหนี ยังตามมาห่มผ้าและบอกฝันดีเสมอ..เช่นคืนนี้ก็ให้หลับฝันดีนะคะพี่สุ   โดย: ญามี่ 9 มกราคม 2554 20:26:25 น.

สวัสดีค่ะคุณสุนันยา.. วันเด็กที่ผ่านมา พาเด็กไปเที่ยวที่ไหนค่ะ? ฮิๆ..อ้อมแอ้มไม่มีเด็ก แต่ผู้ใหญ่อยากเที่ยวค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 9 มกราคม 2554 22:59:16 น.

“อยากมีคน คอยห่วงใย” รำพึงพ้อต่อฟ้าคราหม่นไหม้ จากถิ่นไพรดั้นด้นทนเสาะหา ถูกลิขิตปิดกั้นฝันเลือนลา ดุจไร้ค่ากว่าธุลีที่จมดิน เพียงเดียวดายอดสูสู้ชีวิต ด้วยดวงจิตอ่อนไหวใจแทบสิ้น น้ำตาหลั่งทุกข์ตรมขมชีวิน ดั่งวิหคผกผินบินคร่ำครวญ ด้วยเดียวดายขื่นขมตรมหนักหนา เป็นปักษาหลงถิ่นบินไห้หวน หนาวน้ำค้างพร่างพรมเมื่อลมทวน ยิ่งรัญจวนเกินเก็บเจ็บเนื้อใน โศกสะท้านดวงใจหทัยหม่น ยามป่วยไข้ไร้คนคอยชิดใกล้ คอยดูแลห่วงหาไม่ลาไกล เศร้ากระไรเจ็บช้ำต้องกล้ำกลืน แม้แต่เงาเคยคู่เหมือนอยู่ห่าง บนเส้นทางก้าวไปคลับคล้ายฝืน ประคองใจเจ็บช้ำทุกค่ำคืน เสียงสะอื้นคลอเคล้าเฝ้ารำพัน ยามเช้าใหม่หมอกมาสู่ฟ้ากว้าง ปลายเส้นทางวางก่อยังรอฝัน อยากมีใครโอบกอดพลอดรำพัน ให้โศกศัลย์ชีวิน..นั้นสิ้นลง มองออกไปฟากฟ้าเพื่อหาเพื่อน ที่มาเยือนดั่งใจใฝ่ประสงค์ ด้วยความหวังตั้งไว้ไม่ปิดปลง ฟ้าอาจส่งคนใช่มาให้เคียง ความเหว่ว้าติดบ่วงทรวงสะท้อน ต้องร้าวรอนนอนตรมข่มซุ่มเสียง- สะอื้นไห้เกลื่อนกลบลบสำเนียง คงมีเพียงความเหงาเข้าครอบครอง... “สุนันท์ยา”   โดย: สุนันยา 12 มิถุนายน 2557 22:58:48 น.