สงสัยชาติที่แล้วเราเคยทำบุญร่วมกันมา ชาตินี้ชะตาเราถึงได้ต้องกัน หนูน้อยแฮนนาเค้าติดบีบีตั้งแต่อาทิตย์แรกๆที่บีบีเข้าไปเป็นออแพร์ที่บ้านเขา ติดมากชนิดที่ว่า ถ้าเค้าร้องไห้ บีบีเป็นคนเดียวที่เข้าไปโอ๋ แล้วเค้าจะหยุดร้องทันที เหมือนกับเค้ารู้ว่าบีบีรักเค้ามาก เค้าเลยรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่กับบีบี

การที่ได้เฝ้าดูเด็กทารกเติบโตขึ้นมาในช่วงขวบปีแรกๆ มันเป็นอะไรที่มหัศจรรย์มากๆเลยนะ ตอนบีบีมาอยู่กับเค้า เค้าเพิ่งนั่งได้ แล้วสักพักเค้าก้อเริ่มคลาน ตั้งไข่ เดิน วิ่ง พูด จนตอนนี้ที่หนูไปโรงเรียนแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่วิเศษมากๆ ตอนที่เค้ากอดเราได้ หรือตอนที่เค้าบอกเราว่า "I love you"

บีบีไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่าชีวิตนี้จะรักใครได้มากขนาดนี้ ทั้งๆที่เค้าไม่ใช่คนรักหรือญาติพี่น้อง ครั้งหนึ่งหนูน้อยแฮนนามีแผลที่เท้า เล็บหลุดไปนิ้วหนึ่งแล้วหนังก้อถลอกออกมา โฮสแม่บอกให้บีบีล้างแผลแล้วใส่ยาให้หนูน้อยแฮนนา แผลหนูน้อยแฮนนามีแต่ฝุ่นกับดิน ต้องล้างแรงๆถึงจะออก แต่แค่เอาแอลกอฮอร์เช็ดเบาๆ หนูน้อยก้อร้องว่าเจ็บ แล้วก้อร้องไห้ บีบีก้อร้องไห้เหมือนกัน สรุปแล้วเลยไม่ได้ล้างแผลเลย เพราะบีบีไม่อยากทำให้เค้าเจ็บ ลูกสาวเจ็บ พี่เลี้ยงอย่างบีบีก้อเจ็บไปด้วย แล้วบีบีก้อไปโกรธโฮสแม่ ดูลูกยังไง ถึงปล่อยให้ลูกมีแผลขนาดนี้ (เป็นเอามากนะเนี่ยะ)

ของเล่นชึ้นแรกของหนูน้อยแฮนนาบีบีเป็นคนซื้อให้ เป็นตุ๊กตาดอร่าตัวเล็กๆ (Dora the Explorer) ราคาไม่ถึงสิบเหรียญ แต่หนูน้อยแฮนนาดีใจมากกับตุ๊กตาตัวนี้ หนูถือไม่ยอมปล่อยเลยอยู่ 2 วัน ใครจับก้อไม่ได้(นอกจากบีบี) หวงมาก ไปสนามเด็กเล่นหนูก้อถือติดตัวไว้ตลอดเวลา กินข้าวก้อถือไว้ เวลานอนก้อเอาไปนอนด้วย เวลาจะอาบน้ำ เค้าเอามาฝากบีบีไว้ อาบเสร็จก้อรีบวิ่งมาเอา จริงๆที่บ้านมีของเล่นเยอะแยะ แต่ส่วนใหญ่เคยเป็นของไอ้อ้วนแฮรี่มาก่อน พอบีบีซื้อตุ๊กตาตัวนี้ให้หนูน้อยแฮนนา หนูก้อเลยดีใจมาก เหมือนกันมันเป็นสมบัติชิ้นแรกของหนู เห็นหนูมีความสุข พี่เลี้ยงอย่างบีบีก้อมีความสุขไปด้วย

เด็กเปรียบเสมือนสีขาว แล้วแต่ผู้ใหญ่จะแต่งแต้มสีอะไรให้ หนูน้อยแฮนนาก้อเหมือนกันค่ะ บีบีเลี้ยงเค้ามาด้วยความตั้งใจ เค้าเลยเป็นเด็กที่น่ารัก พูดเก่ง ฉลาด ชอบวาดรูป ชอบร้องเพลง ชอบเต้น อ่อนโยนกับเด็กทารกคนอื่น แชร์ของเล่นกับเด็กคนอื่น เป็นเจ้าบ้านที่ดีเวลามีเด็กคนอื่นมาเล่นที่บ้าน และชอบไปโรงเรียน พี่เลี้ยงเด็กต้องเป็นตัวอย่างที่ดีแก่เด็กด้วยค่ะ เพราะเวลาส่วนใหญ่เค้าจะอยู่กับเรา นอกจากนั้นแล้ว หนูน้อยแฮนนายังติดนิสัยบางอย่างมาจากบีบีด้วย คือเค้าชอบใส่รองเท้าเวลาอยู่ในบ้าน ชอบใส่กระโปรง กินจุกกินจิก แล้วบางทีก้อชอบเลียนแบบท่าทางบีบี ครั้งหนึ่งบีบีทำโทษไอ้อ้วนแฮรี่โดยการให้นั่งอยู่เฉยๆที่บันได แล้วบีบีต้องอบรมไอ้อ้วนแฮรี่ เพราะเราต้องอธิบายว่าทำไมเค้าต้องมานั่งที่นี่ ยัยลูกสาวแฮนนาก้อเดินไปพร้อมกับบีบีเลย ก่อนที่บีบีจะทำอะไร เค้าก้อเอามือข้างหนึ่งเท้าสะเอว มืออีกชี้หน้าไอ้อ้วนแล้วบอกไอ้อ้วนว่า “No Don’t do that” บีบีถึงกับขำอ่ะ เลียนแบบบีบีซะเหมือนเลย ดุไอ้อ้วนไม่ออกเลย หรือบางทีบีบีสั่งไอ้อ้วนแฮรี่ให้ทำอะไรแล้วมันไม่ทำ บีบีก้อจะถามมันว่า “Did you hear what BB say” แล้วยัยลูกสาวแฮนนาเดินมาเลย แล้วก้อพูดว่า “Did you hear what Hannah say” (เอ่อ หล่อนไปพูดอะไร ตอนไหนยะ ยัยแฮนนา)

หนูน้อยแฮนนาพูดไทยได้สองคำ “ลูกฉาวขี้เกียจ” กับ “ลูกฉาวขี้ดื้อ” โดยเฉพาะคำว่าดื้อนี่ออกเสียงได้ชัดมาก บีบีชอบว่าเค้าว่าลูกสาวขี้ดื้อ แล้วก้อเอานิ้วจิ้มหน้าผากเค้าไปด้วย วันหนึ่งบีบีคุยกับเพื่อน แล้วยัยลูกสาวแฮนนาเค้าวิ่งผ่านบีบี บีบีเลยคว้าตัวเค้ามาหอมแก้ม เค้าเลยหันมาว่าบีบีว่า “ดื้อ” แล้วก้อเอานิ้วจิ้มหน้าผากบีบีด้วย เพื่อนบีบีถึงกับขำก๊ากกันเลย

คำว่า"ลูกสาวขี้เกียจ" นี่ได้มาจากเวลาที่ไปข้างนอกด้วยกัน ขากลับลูกสาวบีบีชอบทำเนียนให้บีบีอุ้ม แล้วเค้าตัวโตอ่ะ แล้วแถวบ้านที่บีบีอยู่มีแต่เนิน (เพื่อนๆชอบเรียกว่าเนินนรก) บีบีก้ออุ้มยัยลูกสาวแฮนนา เดินไปบ่นไป ลูกสาวขี้เกียจ เค้าก้อเลยพูดตาม แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง ลูกสาวแฮนนามีแผลที่มือ ตอนขาไปสนามเด็กเล่น หนูน้อยแฮนนาวิ่งไปเลย แต่พอขากลับ เค้าขอให้บีบีอุ้ม เค้าเดินไม่ได้ เพราะว่ามือเค้าเจ็บ เกี่ยวกันมั้ยเนี่ยะ มือเจ็บ แต่เดินไม่ได้

ครั้งหนึ่งหนูน้อยแฮนนามีแผลที่หลังเท้า บีบีก้อเลยจูบที่หลังเท้าเค้า เค้าบอกว่ายังไม่หายเจ็บ บีบีเลยให้ชี้ว่าอยากให้จูบตรงไหนอีก เค้าก้อชี้ไปที่เท้าอีกข้างหนึ่ง บีบีก้อจูบที่เท้าอีกข้าง หนูก้อยังไม่หายเจ็บอีก คราวนี้เลยให้บีบีจูบที่ฝ่าเท้าซะเลย (แถได้อีกลูกสาวคนนี้) บีบีก้อเลยจูบฝ่าเท้าเค้า แล้วก้อจักจี้ที่ฝ่าเท้า คราวนี้หนูเลยหายเจ็บเลย

หนูน้อยแฮนนากินทุกอย่างที่ขวางหน้า นอกเหนือจากอาหารของเค้า ถ้าเค้าเห็นว่าพี่เลี้ยงมันกินอะไรตอนไหน หนูขอกินด้วยทันที โดยไม่เกี่ยงว่าอาหารนั่นเป็นอะไร ทั้งแกงหน่อไม้ ขนมจีนน้ำยา ข้าวเหนียว (ของโปรดเค้าเลยล่ะ) ลาบหมู ผัดขี้เมา สุกี้ แกงส้ม ปลาหมึกย่าง ยำวุ้นเส้น ก๋วยจั๊บญวน ขนมเทียน ขนมหม้อแกง ทองหยิบทองหยอด ฯลฯ หนูกินได้ทุกอย่าง วิธีขอกินของหนูน้อยแฮนนาตอนที่เพิ่งหัดพูด เค้าจะปีนขึ้นมานั่งตักบีบี แล้วก้อพูดว่า “more more more” ตอนนี้พูดเก่งแล้ว วิธีจะเปลียนไปเล็กน้อย คือถ้าบีบีถือถ้วยอยู่ เค้าจะบอกให้บีบีเอาถ้วยวางไว้บนโต๊ะ แล้วเค้าก้อปีนขึ้นมานั่งตักบีบี แล้วก้อถามว่า “Can I have some please” จะไม่ให้เค้ากินก้อไม่ได้ เพราะเป็นคนสอนเค้าเองให้ใช้คำว่า please เวลาอยากได้อะไร

หนูน้อยแฮนนาความจำดีมาก เค้าจำได้ว่าพ่อเค้าชอบดื่มเบียร์ หรือเครื่องดื่มพวก RTD แม่เค้าจะดื่มไดเอตโค้ก(กระป๋องสีเงิน) ส่วนบีบีจะดื่มโค้กธรรมดา(กระป่องสีแดง) วันหนึ่งโฮสพ่อหยิบโค้กธรรมดาออกมาจากตู้เย็น หนูน้อยแฮนนาเห็น เค้าเลยเดินไปหยิบกระป๋องโค้กจากมือพ่อเค้า แล้วก้อบอกพ่อเค้าว่า “No daddy, this’s BB’s” แล้วเค้าก้อเอาโค้กกระป๋องนั้นไปเก็บไว้ที่ตู้เย็น แล้วก้อหยิบเอาขวดเบียร์มาให้พ่อเค้าแทน แล้วก้อบอกพ่อเค้าว่า “This is your”

บีบีกับหนูน้อยแฮนนานอนกลางวันด้วยกันค่ะ ก่อนนอนบีบีจะบอกหนูน้อยแฮนนาให้ไปรอที่เตียงของเค้า เดี๋ยวบีบีพาไอ้อ้วนแฮรรี่ไปนอนก่อน (สองพี่น้องนอนแยกห้องกันค่ะ) พอเค้าเห็นบีบีเข้าไปในห้อง เค้าก้อจะเขยิบไปข้างๆเตียง เหลือที่ไว้ให้บีบีนอน (เตียงนอนหนูน้อยแฮนนาขนาดควีนไซส์ค่ะ) พอบีบีนอนลง เค้าก้อเข้ามานอนกอด แล้วบีบีก้อร้องเพลงกล่อมเค้าจนหลับ บางวันที่เค้าตื่นนอนก่อน แต่บีบียังแกล้งทำเป็นหลับอยู่ใกล้ๆ เค้าก้อมาเรียกบีบี พอเห็นว่าบีบีไม่ตื่น เค้าก้อมาจุ๊บแก้มบีบี แล้วก้อนอนอยู่ข้างๆ เงียบๆ จนบีบีตื่น แต่ถ้าวันไหนที่เค้าตื่นมาแล้วไม่เห็นบีบี (บีบีตื่นก่อนแล้วลงไปข้างล่าง) หนูน้อยแฮนนาจะร้องไห้ ร้องเรียกหาบีบี หรือบางคืนเค้าตื่นขึ้นมากลางดึก เค้าจะร้องไห้แล้วก้อเรียกหาบีบี โฮสแม่เล่าให้ฟัง เค้าร้องหาบีบี โฮสแม่ก้อนึกว่าเค้าอยากได้ตุ๊กตาเบบี้ เลยหยิบตุ๊กตาให้ หนูน้อยแฮนนาขว้างตุ๊กตาทิ้งเลย แล้วก้อบอกแม่ว่า “I don’t want baby, I want BB, BB where are you”

คืนหนึ่งก่อนเข้านอน บีบีนอนห่มผ้าดูทีวีที่ชั้นล่าง โฮสแม่ก้อพาหนูน้อยแฮนนาลงมาหาบีบี โฮสแม่บอกว่า หนูน้อยแฮนนาอยาก say good night with her BB แล้วพอหนูน้อยแฮนนาเห็นบีบี เค้าก้อขึ้นมานอนห่มผ้าดูหนังอยู่บนโซฟากับบีบี แล้วก้อหันไปบอกแม่ว่า “nite night mommy” โฮสแม่กับบีบีขำกันอย่างแรง