อัศจรรย์โอ้อำนาจ สารสัตย ไซ้แม
๑๐๙ โออกสดวกไส้ เสาโขดง ลํโบกใบบินอยง แล่นผ้ำ ขทิงทองรนนทดโยง ลยวแล่ง ลํช่วยขวาซ้ายล้ำ แล่งเรือ ฯ
๑๑๐ สลาตนนตราษหน้าแต่ง พลยุทธ ลํสเภาลํเสือ ต่างต้อง ตรึงตราโขดงทรุด ปลงยาก สายสมุทรไห้ร้อง รยกศรี ฯ
๑๑๑ น้ำหน้าสองฟากฟุ้ง ผกาแจรง ฟองฟ่องตามตีอก คลื่นเคล้า รนนชลรนนแชงอึง อากาศ เรือยิ่งอยงน้ำเข้า ขาดใจข่นใจ ฯ
๑๑๒ พนนฦกน้ำบ่าสาด พกเพญ มาแม่ เรือคระแครงตับไต ขาดขว้ำ สัดจองกำเบญบก พกพึ่ง แล้วแฮ อกพี่อกฟ้าช้ำ ช่วยตรอมรยมตรอม ฯ
๑๑๓ เลงแลตลึงแกล้ง เกลาสาร แม่ฮา นพเทพชํชอมทุก ย่านย้งง พระเออยจำศรีคราญ คืนคอบ สํรา อย่ารยกลํให้พล้งง พลยกเรือลงเรือ ฯ
๑๑๔ พระเออยได้ชู้ชอบ ใจจง ฤาแม่ อย่าเล่นลํพัดเหลือ พร่นนกว้า พระเออยชุ่งอรองค สํพี่ อย่าโบกโบยลํบ้า เฟื่องฟองฟูมฟอง ฯ
๑๑๕ สัตยาบัดม้วยมี่ สยงสินธุ แลแม่ สาวสมุทรนองเนือง เน่งน้ำ อารักษร่วมรักยิน อาราทธน แล้วแม่ ใส่ส่างอกฟ้าล้ำ ดาษดยร ฯ
๑๑๖ อัศจรรย์โอ้อำนาจ สารสัตย ไซ้แม่ ฟองอย่าฟัดฟยนภํ แล่นแล้ ขนัดตราตระบัดเขน โขดงเล่า ชาวเพื่อนพรัดกว่าแก้ อยู่บางนอนบาง ฯ
๑๑๗โออกครวญเคร่าถ้า เรือมูน มากแฮ ลุะรุ่งรางราศรี โศกเศร้า รฦกแม่มาธูร ทุเรศ กูเออย เอาสใบชู้ช้อย หํ่ตาง ฯ
๑๑๘ รฦกเนื้อกรรเกษสร้อย สาวสวรรค กูเออย กรกอดหมอนเหมือนนาง ร่ำไห้ รฦกกำจรจนนทน์ อายโอษฐ พู้นฦา ทรงกรรแสงไจ้ไจ้ จั่นจวญ ฯ
๑๑๙ อ้าน้องมาโนชเนื้อ นางกระษัตร พี่เออย ฯ ศรีกระไดเครงครวญ ค่ำเช้า อ้าอวรศยรสยดทัด มาลยมาศ กูเออย ศรีกระไดกล้ววเกล้า กลิ่นฉํ ฯ
๑๒๐ อ้าท้าวอ้าทาศแก้ม เปรมปราง ศรีกระไดเชอยชํ ช่างย้ำ อ้าอวรละไมยนาง นวลนารถ กูเออย ยยวกอดนักเนื้อช้ำ พี่ถนอม ฯ * * *
๑๒๑ ดวงดือนาภิศน้อง นางสวรรค กูเออย กระแหน่วแนวนาภี พี่ดิ้น ใครเหนออรเอววรร ใจวาบ วางฤา ปานปีกน้อยน้อยริ้น ฤาร้างกลววตาย ฯ
๑๒๒ ตีนหลงลงแล่นเต้น ตามหลงง หลงงไล่ตามขมองโกรย ตื่นเต้น บงงกงทุกงงฉลาม เหนโห่ งวงฉนากคลุกเคล้าเคล้น เฟื่องฟอง ฯ * * *
๑๒๓ เรือมาฟองฟ่องฟ้อน กลหงษ จงงกูดต่างตีนกวัก แกว่งน้ำ กางโขดงยรรยงกล กางปีก สยงสมุทรล้ำฟ้อน ย่านยาว ฯ
๑๒๔ เจบจากเจบอีกอู้ม อกเรือ เจบจากสาวสาคร เคลื่อนดิ้น เจบจากพี่เจบเหลือ อกอ่อน พูนแม่ อกอ่อนอกฟ้าปลิ้น เปล่าใจ ฯ
๑๒๕ รยมมาเรือร้อนท่ง บางสบู ถนัดด่งงสบูบงงใบ แม่เร้น รยมรักษพูดโดยดู สายสวาดิ มาย่อมหลายชู้เหล้น เพื่อนตน ฯ
๑๒๖ กระไดเอาอาตมแก้ว พรีเพา ไซ้แม่ จยรจากบางคลครวญ ใช่น้อย กระใดเงื่อนเงาเดือน โดยย่าง นอนน่งงนางพร้องถ้อย ดุจดยว ฯ
๑๒๗ ถนัดแก้วกู้ต่าง เรือตาม แครงย่อมพรายหลยวหยุท อยู่ถ้ำ ลุขนบดุจขนบกาม พระพี่ พี่แม่ เรือเยิยมาช้าชู้ เยิยนาน ฯ
๑๒๘ (เยียมาล่วงลับ)หลี้ เลอนาง แลแม่ คร่นนรฦกใจลาญ ลห้อย บางสุตายภาคยพาง ถนัด ถนัดภาคยชู้ช้อย แก่ตา ฯ * * *
๑๒๙ สารนุชนี้แนบไว้ ในหมอน อย่างแม่อย่าควรเอา อ่านเหล้น ยามนอนนารถเอานอน เปนเพื่อน คืนค่ำฤาได้เว้น ว่างใด ฯ
Create Date : 25 ธันวาคม 2549 |
|
4 comments |
Last Update : 25 ธันวาคม 2549 19:34:21 น. |
Counter : 1205 Pageviews. |
|
|
กู้เกียรติที่มารกลืน ให้มวลชนเข้าใจใจ
กูชาติทหารหาญ ประวัติการณ์นั้นยาวไกล
พิทักษ์ไผทไทย นี้สืบทอดมายาวนาน
ทหารไทยบ่ขายชื่อ บ่ขายชาติและวิญญาณ
เกียรติยศอุดมการณ์ บ่ขายกินเป็นเงินตรา
เพื่อผองประชาชาติ จะพลีชีพให้ลือชา
ลบคราบน้ำตา อา ! ที่อาบนองแก้มผองชน
ผู้นำผู้ใดดี จะร่วมทางด้วยอดทน
ผู้นำที่เดนคน จะคัดค้านไม่เกรงใคร
น้ำใจนี้เดี่ยวเด็ด ดั่งเหล็กเพชรที่ทนไฟ
เนื้อร้ายต้องตัดไป ไม่ลังเลให้คนแคลน
ถึงแม้สมุนมาร จะคงคอยคำรามแทน
อุปสรรคถึงเหลือแสน จะบุกหน้าบ่ถอยหลัง