Bloggang.com : StrayBird : +++ คินาบาลู ทริปได้ใจแม้ไม่หรู ( ตอนที่ 3 : และแล้ว Low's Peak ก็เสร็จผม .. จนได้ ) +++

+++ คินาบาลู ทริปได้ใจแม้ไม่หรู ( ตอนที่ 3 : และแล้ว Low's Peak ก็เสร็จผม .. จนได้ ) +++

Laban Rata Resthouse จุนักท่องเที่ยวได้เพียง 64 คนเท่านั้นครับ มีร้านอาหารราคาค่อนข้างแพงไว้บริการ มีรึนักท่องเที่ยวนิยมกัดก้อนเกลืออย่างพวกเราจะใช้บริการ ห้องพักมี Heater ด้วย ไม่อย่างนั้นคงหนาวตายชัก ฝนก็ยังไม่ขาดเม็ด เรานัดคนนำทางไว้ตี 2 … ย้ำว่าตี 2 ครับ … เวลาดีที่เราจะขึ้นไปดูแสงแรกของตะวันบนยอดขุนเขา Kinabalu ตอนรุ่งอรุณพอดิบพอดี (ถ้าฝนไม่ตก) เราเลยตกลงกันอย่างเป็นทางการว่า

ถ้าพรุ่งนี้ตี 2 ฝนยังไม่หยุดตกเราจะนอนต่อ ไม่ขึ้นแล้วยอด Low’s Peak …

ชิ ชื่อ Low แท้ ๆ ดันอยู่ซะสูงเสียดฟ้า (ที่จริง Low เป็นชื่อคนนะครับ ยอดชายนาย Hugh Low ชาวอักฤษที่ทำการสำรวจ Kinabalu เป็นคนแรกต่างหาก ไม่ได้มีเจตนาตั้งชื่อไว้ล้อเลียนเสียดสีแต่อย่างใด)

มหาสมุทรหมอกครับ ทะเลคงจะดูเล็กไป
: ภาพถ่ายโดย ปากกว้างหางยาว
- 5 ไม่ต้องบรรยายอะไรดีกว่า อิ อิ

ก่อนตี 2 เล็กน้อย ผมตื่นตามเสียงปลุกของนาฬิกาข้อมือ หมอวัฒน์บอกว่าปวดหัวมากเมื่อคืนแทบไม่ได้หลับได้นอนเลย ผมรีบชะโงกหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่เห็นฝนสักเม็ด ก็มันมืดขนาดนั้นนิ

ผมเลยลุกจากเตียงรีบลงมาข้างล่างเพื่อจะได้ออกข้างนอกไปดูให้เห็นชัด ๆ กับตา … ฝูงชนที่ห้องอาหารคึกคักหนาตา ผมรู้สึกใจชื้นขึ้นบ้าง แล้วก็ใจชื้นยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อพบว่า ข้างนอกฟ้าใสไร้ฝน โอ พระเจ้า Yes !!! ไม่มีฝนแล้วเว้ย

เรากินอาหารแบบเร่งรัด หมอนุ้ยลงไปขอน้ำร้อนเพื่อมาชงกาแฟ แต่ขอเค้าไม่ให้เค้าขาย ขายเป็นแก้วด้วยแต่หมอนุ้ยต่อลองจนได้มา 1 ลิตรในราคา 1 แก้ว ได้ยินว่าสมัยก่อนเค้าให้ฟรี ๆ นา

พอเราพร้อม คนนำทางเราก็มาพอดี อีกแค่ 2.5 กม. เท่านั้น ท้องฟ้ามืดสนิทตัดกับดาวสวย ๆ ชัดแจ๋วลอยเด่นเห็นชัด .. เราเดินตามเป็นกลุ่มขึ้นไปเป็นแถวเป็นแนวตาม ๆ กัน ช่วงแรกเป็นบันไดไม้เดินไม่ยากนัก

ผมสวมอุปกรณ์กันหนาวเต็มที่ เดินขึ้นมาพักใหญ่เหงื่อเริ่มซึม ๆ เราหันหลังกับไปดูทัศนียภาพด้านหลังเป็นระยะ ๆ นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะใช้ไฟฉายแบบคาดหัวทำให้เดินได้สะดวกมือไม้เป็นอิสระเต็มที่ทั้งสองข้าง มองดูแล้วกลับกลายเป็นทิวแถวสวยงามเหมือนหิ่งห้อยบินตามกันเป็นแถวคดไปคดมาโชว์สวยแข่งกับแสงดาวเบื้องบน ทำเอาขนผมลุก แต่ไม่ได้ลุกแบบเมื่อวานที่ปากทางนะครับ

ทางบางช่วงบางตอนเราต้องออกแรงปีนหน้าผากันด้วย อุทยานเค้าจะมีเชือกทำเอาไว้ให้เราดึงตัวขึ้นไป เชือกนี้เค้ามีไว้ตลอดทางเลยครับ เอาไว้ใช้เป็นเครื่องมือนำทางในวันเวลาที่อากาศแย่ ๆ ด้วย Kinabalu เป็นเทือกเขาหินแกรนิตทำให้ไม่มีปัญหาเรื่องความลื่นครับ

พอพ้นช่วงไต่หน้าผา ก็เริ่มเดินง่ายครับเป็นลานหินกว้าง ๆ แต่กินแรง พอเราเหนื่อยก้าวขาแข้งไม่ค่อยออกก็อาศัยลานหินต่างเตียงนอนดูดาวเล่นคลายเหนื่อยได้ ผมนั่ง ๆ นอน ๆ แบบนี้อยู่หลายครั้งหลายครา

หมอเฉียงเองเริ่มออกอากาศขาตาย หน้าซีด พาลจะเดินต่อไม่ไหวเอา เราเลยเอาสัมภาระของหมอเฉียงมาแบ่งกันแบกเพื่อให้หมอลากสังขารได้สะดวกขึ้น

South Peak
: ภาพถ่ายโดย ปากกว้างหางยาว
- 6 จินตนาการกันเองครับ รูปสวยและดูยิ่งใหญ่ไม่ถึง 1 ใน 100 ส่วนครับ

ลานหินแบบนี้แหล่ะ ที่ให้ผมนอนดูดาว
Donkey's Ears
วู้ สวยจัง เมื่อไหร่จะได้มาอีกหนอ

เราถึงยอดพอดีแสงแรกแห่งวันเล็ดรอดพ้นขอบโลกพอดี ผมรีบงัดกล้องดิจิตอลโบ ๆ เจ้าหมูเย็น Coolpix 4500 ออกมาบันทึกธรรมชาติลง Compact Flash ในบัดดล แต่เวรกรรมตั้งแต่ชาติปางไหนไม่รู้ กล้องกับแบตผมเอ๋อ ๆ ทำอะไรไม่ถูกไม่ควรซะงั้น เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ใช้ได้มั่งไม่ได้มั่ง เซ็งชีวิต … สงสัยจะไม่ชอบหนาว

ที่ยอด Low’s Peak คลื่นมนุษย์มายืนออต่อแถวเพื่อถ่ายรูปคู่กับป้ายสูงสุดของ Kinabalu เราเองก็ไม่ได้อยู่นอกกฏเกณฑ์นี้ครับ

กลุ่ม 4 ผู้กล้าใช้เวลาบนยอดทุกวินาทีเก็บความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติตีตราประทับรอยไว้ในใจจนเต็มอิ่ม กลุ่มของเรารั้งทายอีกแล้วครับท่าน สร้างความเบื่อหน่ายให้กับคนนำทางของเรา คงจะเข็ดนักท่องเที่ยวไทยไปอีกนาน

เราเอ้อระเหยลอยชายถ่ายรูปไปเรื่อย ๆ ใจผมคิดถึง 3 ผู้เฒ่าที่คอยเราอยู่ที่ Park ข้างล่างโน้น เสียดายอยากให้ 3 ผู้เฒ่าได้มีโอกาสสัมผัสความสวยงามเหมือนอย่างที่เราได้พบเจอมา

หมอเฉียงยิ้มเพล่คู่ป้าย Low's Peak
: ภาพถ่ายโดย ปากกว้างหางยาว
สาวน่ารักมายืนค้ำหัวอยู่ เลยขอถ่ายรูปซะเลย
ฝูงชนจับกลุ่มรอคิวถ่ายกับป้าย
...
หมอนุ้ยไปมั่วสบตาฝรั่ง

ผมอยากกลับมาอีก ให้ตายเหอะ … มาคนเดียวก็ได้

เรากลับมาที่ Base Camp ตอนเที่ยง ๆ จัดการกับมาม่า เอาแรงไว้สำหรับขาลง

ปกติคนเราเวลาโชคร้ายเราก็มักจะโชคร้ายติด ๆ กัน ไม่รู้เป็นไร คราวนี้เรากลับโชคดี ตั้งแต่เมื่อตอนเช้ามืดที่ปราศจากฝน ทั้ง ๆ ที่ไม่น่าจะเป็นไปได้เมื่อเทียบกับตอนที่เราลุยฝนขึ้นมา

โชคของเรายังไม่หมดครับ ขาลงจาก base camp ผมสังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่เคลื่อนไหวได้ มุด ๆ งุด ๆ อยู่ในพุ่มไม้ข้างทาง หมอวัฒน์คงเห็นผมทำท่าทำทางแปลก ๆ เลยรีบตามมาดูพฤติกรรมผม นกครับนก สีน้ำตาลไม่ได้สวยงามเลยสักนิด คอมีลายจุด ๆ หน้าตาเกลี้ยงเกลาไม่มีคิ้วขาว ๆ ด้วย ใช่แล้วเป็นมันแน่ ๆ Kinabalu Friendly Warbler ที่เราอยากเป็นนักเป็นหนา กระโดดเด้งดึ๋งดั๋งอยู่ห่างจากเราไม่เกิน 2 เมตรเอง

นกตัวนี้ไม่ใช่ใครก็ได้ที่ขึ้นมาจะมีโอกาสเห็นตัวนะครับ สถานภาพปัจจุบันเหลือน้อยเต็มที (near-treaten) คงเป็นเพราะการกระจายพันธุ์ที่ค่อนข้างจำกัดของมันนั่นเอง

เราเริงร่าลงเขาหลังจากที่นั่งดู Kinabalu Friendly Warbler และครอบครัวอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง ผมกับหมอวัฒน์เริ่มบ้าพลัง วิ่งสลับเดินลงเขากันมาตลอดทาง เจอนักท่องเที่ยวที่เดินสวนขึ้นมา เรายิ้มเรี่ยราดทักทายเกือบทุกคน แทบจะไม่เลือกปฏิบัติเลย อิ อิ

ใครไม่รู้ ดูมันเก๊ก
Laban Rata ในม่านหมอก
Kinabalu Friendly Warbler
: ถ่ายภาพโดย ปากกว้างหวงยาว แต่กล้อง อาเฉียง
ทางลงขรุขระ ต้นไม้หงิกงอ
: 1, 4 ภาพถ่ายโดย เฉียง

แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าหลังจากเช้าวันนั้นแล้วก็ไม่มีแม้สักวันในช่วงที่เราอยู่ที่นั่นที่ยอด Kinabalu จะสวยใสเหมือนกับที่เราเห็น เสียดายแทนนักท่องเที่ยวท่านอื่นจริง ๆ

ไม่นานนักเราก็กลับมาถึง Timpohon Gate นั่งรอรถอุทยานมารับกลับ … คิดถึงท่านผู้เฒ่าจัง ไม่รู้เป็นไงกันบ้าง ?
เราซมซานกลับมาถึง Mengilan Hostel ไม่เห็นแม้แต่เงาของกลุ่มผู้เฒ่า ผมเลยอาบน้ำอุ่น ขอยาคลายกล้ามเนื้อจากหมอนุ้ย เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าตื่นขึ้นมา ป๋าต่าย ด็อกเตอร์หอยกลับมาแล้ว

พวกเรากลับมา Full Team อีกครั้งครับ บรรยากาศในห้องครัวจึงวุ่นวายอลวนดังเดิมอีกครั้งครับ

เราเจอสาวกปีศาจแดงชาวอังกฤษด้วยแต่ดันเป็นแฟนวงพี่น้องปากสุนัข Oasis คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องเลยครับ สำเนียงอังกฤษฟังยากมาก ทำเอา 3 หมอ 1 หนุ่มใจสะบอม อึ้งแดร่กงงตาแตก … มันกินไข่ต้ม 3 ฟองเป็นอาหารเย็นแถมเขี่ยไข่แดงทิ้งอีกต่างหาก ฮิ ฮิ แม่มกลัวอ้วน

Watermark - Enya

Create Date : 10 มกราคม 2549

Last Update : 22 กรกฎาคม 2549 9:29:46 น.

13 comments

Counter : 820 Pageviews.

เจิมก่อน

โดย: หมีจุง IP: 58.8.10.88 วันที่: 11 มกราคม 2549 เวลา:23:47:46 น.

ตื่นตาตื่นใจ รูปทะเลหมอกตอนพระอาทิตย์ขึ้นสวยมากๆเลยค่า ทีหนูอุตส่าห์แหกขี้ตารีบตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง ขึ้นดอยไปนั่งเฝ้ารอดู ทำไมมันไม่ยักกะสวยแบบนี้เลยง่ะ หึหึ

โดย: ตุ๊กตาไขลาน

วันที่: 11 มกราคม 2549 เวลา:23:50:01 น.

อยากไปแบบนี้มั่งจังเลยยยยย เมื่อไหร่จะได้ไปกะเค้าเนี่ย

โดย: vodca (vodca

) วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:9:36:35 น.

เง่อเฮีย ตามอ่านจนตาแฉะเลยเนี่ย

โดย: Together In 80s Dream

วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:9:52:15 น.

สวยมากๆเลยค่ะ

ช่วงนี้ได้ยินชื่อคินาบาลูบ่อยเหมือนกัน
สวยสมค่ำร่ำลือจริงๆ

อยากไปมั่งจัง
แต่ขอเก็บทริปในประเทศให้ครบๆก่อนดีฝ่า

อันเนื่องจากงบจำกัด

โดย: izak kiataz

วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:11:51:44 น.

งามมากกกก ค่ะ เห็นแล้วอิจฉาจังอยากไปบ้างอ่ะ

รูปสวยมากเลยค่ะ อลังการมากจริงๆ เพลง เข้าบรรยากาศด้วยค่ะ อ่านเพลินเลยคราวนี้

อุ๊ฟ... ลืมสวัสดีเจ้าของบ้านเลยค่ะ

กราบงามๆ พร้อมกล่าวสวัสดีค่ะพี่1 (ตามประสาเด็กมารยาทงาม คริ คริ คริ)

โดย: mink IP: 61.91.225.81 วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:18:20:17 น.

โอ้วววววว พระเจ้า !!!! งามแต้ๆ

โดย: น้องพลับ IP: 61.91.98.52 วันที่: 13 มกราคม 2549 เวลา:11:00:46 น.

แหมมม ทีนี้นะ ทำมาเป็นขยัน up blog อิอิอิ

โดย: น้องพลับ IP: 61.91.98.52 วันที่: 13 มกราคม 2549 เวลา:11:03:19 น.

หมีจุง : ก่อนไร
ตุ๊กตาไขลาน : พยายามต่อไปนะน้องอิ๋ม คงจะมีสักวัน ...
vodca : เมื่อไหร่ดีน้า
Together In 80s Dream : โอ ป้าแก่แล้วจริง ๆ หรือนี่
izak kiataz : น้องเต้ย ถ้าอยากไปต้องไปช่วงวัยรุ่นนะคะ รอไปวัยชราแบบพี่ อาจจะไม่มีปัญญาขึ้นก็ได้ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน
mink : หวัดดีค่ะ คุณน้องมารยาทงาม คริ คริ
น้องพลับ : อยากไปล่ะสิ ... ช่วงนี้แรงเหลือเลยอัพบ่อยหน่อย

โดย: StrayBird

วันที่: 13 มกราคม 2549 เวลา:17:23:36 น.

ใครมั่งจะไม่อยากไปละครับ ท่านพี่ ออกจะงามยังงั้น อิอิ

โดย: น้องพลับ IP: 58.8.196.147 วันที่: 15 มกราคม 2549 เวลา:11:16:53 น.

^
^
ผมหายหัวไปไม่รู้ข่าวคราว สงสัยน้องพลับเมาปลิ้นเลยจิ

โดย: StrayBird

วันที่: 22 มกราคม 2549 เวลา:18:38:16 น.

ช่ายแล้วค่ะ พี่1

แต่สวยมากค่ะ ขอชม สักวันหนึ่งหากมีกระเช้าขึ้นไป คงได้มีโอกาส แต่หากเดินขึ้นไป สงสัยจะขอนอนรอข้างล่างค่ะ เก่งจริง ๆ ไม่สนใจสังขารเลย คริ คริ

โดย: Amy@MCT IP: 203.144.212.11 วันที่: 26 มกราคม 2549 เวลา:16:38:58 น.

^
^
ถ้ามีกระเช้าเมื่อไร คงเลิกไปครับ ... ไม่ว่าจะเป็นคินาบาลู ยัน ภูกระดึง

โดย: StrayBird

วันที่: 27 มกราคม 2549 เวลา:9:41:04 น.