พอเราได้เลือกหัวข้อในการทำงานนี้แล้วทำให้เราได้สังเกตุกับกลุ่มคนเหล่านี้มากขึ้น ซึ่งมันมีอยู่มากในสังคมปัจจุบัน อยู่ที่ว่าเราจะสนใจหันมองมันแค่ไหนกัน? ซึ่งเราอยากจะมาแชร์ความรู้สึกของเราที่มีต่อกลุ่มคนเหล่านี้

 -1-

ก้าวแรกในตอนเช้าที่เดินไปมหาลัยแห่งหนึ่ง ในระหว่างการเดินนั้นเราก็มองและสังเกตุไปรอบๆ และได้เห็นคุณยายท่านหนึ่งนั่งอยู่ข้างทาง ซึ่งผู้คนที่ผ่านไปมาก็มีทั้งสนใจบ้างไม่สนใจบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็จะเดินผ่านไปเลย 

-2-

พอตกเย็นหลังเลิกเรียนแล้วเราก็เดินอีกเช่นเคย พอเดินออกจากมอมาเรื่อยๆก็เจอคุณลุงท่านหนึ่งซึ่งน่าจะมีปัญหาเกี่ยวกับผิวหนังนั่งอยู่ตรงพื้น ก็เป็นอีกเหมือนเดิมที่ผู้คนต่างๆเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจหรือบางคนก็กลัวบ้าง ซึ่งถ้าในมุมกลับกันเราเป็นอย่างเขา เราคงอยากจะมีชีวิตที่สุขสบาย มีผู้คนที่ไม่หวาดกลัวหรือหวาดระแวง

-3-

-4-

-5-

-6-

และสุดท้ายที่อยากจะแชร์คือคนที่อาจจะบกพร่องทางจิต ซึ่งหลายๆคนเมื่อเห็นก็มีอาการหวาดกลัวรวมถึงตัวเราด้วยแหละ ซึ่งในระหว่างทางที่เจอนั้นเค้ามีการที่พูดคุยกับตัวเองตลอดเวลา จากที่ได้เห็นนั้นทุกคนก็มีอาการที่หยุดหรือไม่ก็รีบเดินไปให้เร็วที่สุด ในแท้จริงแล้วเค้าอาจจะรู้สึกมีความโดดเดี่ยวก็เป็นได้เพราะการที่มีรูปลักษณ์ที่ดูไม่สะอาดและมีจิตใจที่บกพร่องทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เลย