Bloggang.com : NolRaPee :

ธรรมบท

จันทาภา สุริยาภา อัคคาภา ปัญญาภา
อิมา โข ภิกขะเว จะตัสโส อาภา
เอตะทัคคัง ภิกขะเว อิมาสัง จะตัสสันนัง อาภานัง
ยะทิทัง ปุญญาภาติ ฯ

ในบรรดาแสงสว่างทั้งสี่คือ แสงสว่างแห่งดวงจันทร์ แสงสว่างแห่งดวงอาทิตย์
แสงสว่างแห่งไฟ และแสงสว่างแห่งปัญญา แสงสว่างแห่งปัญญาเป็นเลิศ

Of the four lights, the lights of the moon, the sun, fire and wisdom,
the light of wisdom is the chief.

******************************

อุปปะมาโท อะมะตัง ปะหัง ปะมาโท มัจจุโน ปะหัง
อัปปะมัตตา นะ มียันติ เย ปะมัตตา ยะถา มะตา ฯ

ความไม่ประมาทเป็นทางอมตะ ความประมาทเป็นทางแห่งความตาย
ผู้ไม่ประมาทไม่มีวันตาย ผู้ประมาทถึงมีชีวิตอยู่ก็เหมือนคนตายแล้ว

Heedfulness leads to immortality, heedlessness to death.
The heedful never dies while the heedless in as good as dead.

*****************************

อัตตา หิ อัตตะโน นาโถ อัตตา หิ อัตตะโน คติ
ตัสสะมา สัญญะมะ อัตตานัง อัสสัง ภัททะรังวะ วาณิโช ฯ

ตนเป็นที่พึ่งของตน ตนมีทางเดินเป็นของตน
ดังนั้น จึงควรควบคุมตน เหมือนพ่อค้าม้าทะนุถนอมม้าดี

One is one's own refuge. One has one's own path.
Therefore one should control oneself as a merchant
cherishes a nobel steed.

****************************

อัตตะนา อะกะตัง ปาปัง อัตตะนา วะ วิสุช ฌะติ
สุทธิ อะสุทธิ ปัจจัตตัง นาญโญ อัญญัง วิโสธะเย ฯ

ตนทำบาปเอง ตนก็เศร้าหมองเอง
ตนไม่ทำบาป ตนก็บริสุทธิ์เอง
ความบริสุทธิ์ หรือไม่บริสุทธิ์เป็นของเฉพาะตน
คนอื่นจะให้คนอื่นบริสุทธิ์แทนไม่ได้

By oneself one does evil, so is oneself defiled.
By oneself one abstains from evil, so is oneself purified.
Purity and impurity are personal matters.
No one can purify another.

******************************

โย สะหัสสัง สะหัสเสน สังคาเม มานุเส ชิเน
เอกัญจะ เชยยะมัตตานัง สะ เว สังคามะชุตตะโม ฯ

ถึงจะรบชนะข้าศึกนับล้านในสงคราม ก็ไม่นับเป็นยอดขุนพล
แต่ผู้ที่เอาชนะใจตนจึงเรียกว่า ยอดขุนพล โดยแท้

Though one may conquer a million enemies in battle,
one is not yet a great victor.
It is he who conquers himself that is the greatest victor of all.

********************************

สัทธี จะระเมกะโต วะสัง มิสโส อัญญะชะเนน เวทะคู
วิทิตวา ปะชะหาติ ปาปะกัง โกญโจ ขีระปะโกว นินนะคะนุติ ฯ

ผู้มีปัญญาเที่ยวไปเป็นกลุ่ม ย่อมปะปนกับคนโง่เขลา ครั้นเห็นแล้วว่าสิ่งใดผิด
แล้วละทิ้งเสียได้ ย่อมเปรียบเสมือนนกกระเรียนผู้เจริญวัยเต็มที่
ละทิ้งแผ่นดิน อันเป็นเปือกตม

In the company of travellers, once the wise, though mingled with fools,
perceives evil, he abandons the fools, like a grown crane abandons the mire.

*********************************

Create Date : 02 มกราคม 2550
0 comments

Last Update : 6 มกราคม 2550 14:02:44 น.

Counter : 678 Pageviews.

Share
Tweet