ที่นี่เหมือนบ้านเลยนะ

  จากอีสานบ้านนา

มาอยู่บางลำพู

ปลิวลู่....ไปราชเทวี

ย้ายที่ไปพักสาทร

แล้วเร่รอนจนมาถึงอุดมสุข

หลังจากอยู่มาได้เดือนกว่า รู้สึกว่า "อุดมสุข" จริงๆ 

อพาร์ทเมนต์ที่ใหม่ และห้องที่อยู่นี่ ได้รับการยืนยันจากซินแสว่า อยู่ดีประมาณ 80% และเจ้าที่ท่านก็ดีมาก

โดยส่วนตัวเราแล้ว เราว่า สิ่งที่ทำให้ที่นี่สบายใจคือ ความ "น่าอยู่" ในตัวเองของสถานที่

เข้ามาในซอยไม่ลึกมาก (เราเคยเดินเข้ามาแล้วนับก้าว ได้ประมาณ 900 กว่า ๆ )

เป็นซอยที่กลางคืนจะดูเปลี่ยว แต่สำหรับเรามันสงบมาก แถมมี 'การ์ด' อย่างพี่หางดาบ และหางไม่ดาบ เรียงรายไปตามทางเป็นเพื่อน ทางเดินที่เลี้ยวก่อนจะถึงประตูหอพักจะมีพงหญ้า (ที่เคยแอบจินตนาการว่า หากมีคนฉุดจริงๆ คนจะได้ยินไหม - มาดูตอนกลางวันอีกที ไม่ลึก ไม่รก ถ้ามีคนฉุด จะมีคนมาช่วยแน่ๆ ^^)

ซอยเป็นซอยตัน แต่จะมีซอยแยกย่อยเข้าไปหมูบ้านหนึ่ง ซึ่งให้อารมณ์แบบบ้านต่างจังหวัดมาก เช่น มีรถมาขายผลไม้ ขายกับข้าว และล่าสุด มีประกาศจากตัวแทนผู้นำหมู่บ้าน! แจ้งข่าวสารต่าง ๆเราว่า มันน่ารักมากๆ เลยล่ะ ^^

ห้องนอนของเราเป็นห้องเล็ก ๆ ที่ตื่นตอนเช้า เปิดประตูระเบียงแล้วจะได้ยินเสียงนกมาทักทาย ไม่มีเสียงรถ (เสียงเครื่องบินมักมาตอนกลางคืน) ตื่นเช้ามาก็รดน้ำต้นไม้ที่ปลูกไว้ที่ระเบียงสักหน่อย
มีแคคตัสเล็ก ๆ หลายต้น กระถางคุณนายตื่นสาย กับคุณมหาเฮง (เหล่านี้แม่กรุณามาช่วยจัดลงกระถางใหม่ เอามาจากสาทร) 

ไม่มีน้ำอุ่น แต่เพราะปิดแอร์ก่อนนอนแล้วเปิดพัดลมตลอดคืน ตอนเช้าเลยรู้สึกร้อนนิดหน่อย แต่อาบน้ำแล้วสบายตัวมากๆเลย ^^

แต่ถ้าบ่าย ๆ อยากผ่อนคลาย ไปว่ายน้ำในสระของอพาร์ทเม้นต์ หรือจะไปนั่งอ่านหนังสือริมสระก็ได้ เพราะสระแยกออกไปจากอพาร์ทเม้นต์ ให้อารมณ์เหมือนสระน้ำในบ้านที่มีต้นไม้ปลูกรอบ ๆ มีโต๊ะนั่งเล่น หรืออ่านหนังสือ หรือนั่งเหม่อก็ได้ 5555

จริง ๆที่นี่ก็เป็นที่แรกที่เราทำพิธีขึ้นบ้านใหม่ (จริงๆคือย้ายเข้าสถานที่อยู่ใหม่) เป็นเรื่องเป็นราว เพราะเป็นที่แรกที่น้องสาวให้ซินแสช่วยดูเฟิง-สุ่ยให้ ส่วนวันที่ทำพิธีนั้นเราก็จัดการเองคนเดียว หาฤกษ์ให้เน็ต แล้วก็หาซื้อของจากตลาดมา ตอนนั้นรู้สึกเป็นเรื่องที่สำคัญสำหรับการเริ่มต้นเลยล่ะ 

แต่ที่เหนือกว่าสิ่งอื่นใดคือ คุณป้าที่ดูแลอพาร์ทเม้นต์แห่งนี้และ พี่ ๆ ที่ช่วยคุณป้า ทุกคนใจดีมาก ถึงมากที่สุด โดยเฉพาะคุณป้า ที่ยินดีขับมอเตอร์ไซค์ไปส่งทุกคนที่จะออกไปปากซอย หรือถ้ากลับดึก ไม่มีรถเข้ามา จะโทรศัพท์ขอให้ป้าไปรับที่ปากซอยก็ได้ (แต่เราไม่รบกวนอยู่ดี) จักรยานของเราพัง หรือมีส่วนต้องขันน็อต ป้าก็ช่วยดูให้ ซ้ำยังหาอะไรมาคลุมให้ตอนฝนตกทั้งที่เราไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่

ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นเรารู้สึกอบอุ่นเหมือนกับอยู่บ้านเลย บางวันถ้าอยากดูทีวีก็ไปนั่งดูกับป้าก็ได้ ซื้อของถือของมาหนักป้าก็อาสาช่วยถือขึ้นไปส่ง 

ป้าและพี่ๆ คนอื่นๆ เติมความน่าอยู่และความสุขให้กับอพาร์ทเม้นต์แห่งนี้มาก ๆ 
ถึงเราจะย้ายมาที่นี่ได้เดือนกว่าเอง แต่ก็รู้สึกคุ้นเคยแล้ว 

ถึงตอนนี้พอเข้าไปใจกลางเมือง หรือย่านที่คนพลุกพล่าน เราจะรู้สึกอึดอัดแล้วก็อยากกลับทีพักทันที

เรารู้สึกขอบคุณห้องเล็กๆ แต่อบอุ่นนี้มาก 

ถึงไม่รู้ว่าจะอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหนก็เถอะนะ 

Create Date : 12 กันยายน 2557 Last Update : 12 กันยายน 2557 20:15:36 น. Counter : 886 Pageviews.		1 comments
Share Tweet