|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
กวีบทเก่า
เพลง กวีบทเก่า นูโว
แต่ก่อนทุกครั้งทีไร ได้อ่านได้เห็นในบทกวี แค่อ่านแล้วทิ้งมันไป ไม่เคยใยดีไม่ซึ้งชวนฝัน ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า คือความรักที่กลายเป็นเศร้า
อ่านไปก็งั้นๆ เรื่องราวที่ซ้ำๆ อ่านไปยังขำ ซ้ำเติมเรื่องเก่า ต้องมีคนสมหวัง ต้องมีคนชอกช้ำ ไม่จำ ไม่ซึ้ง ไม่เกี่ยวกับเรา
จนวันที่เขาลืมเรา จู่จู่ ความเหงาก็เกิดมี กลับเกิดลึกซึ้งในบทกวี ได้อ่านอีกที่น้ำตาจะไหล ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า คือความรักที่กลายเป็นเศร้า
*อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคนช้ำๆ (รักมันช้ำๆ) แต่มันไม่ขำ เพราะเป็นตัวเรา (แต่มันตอกย้ำ ซ้ำเติมใจเรา) ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้งกับความผิดหวัง ต้องเจ็บต้องเหงา
เก็บความหมายทุกตอน เก็บอักษรทุกตัว อยู่ในหัวใจเราเข้าไปข้างใน ให้มันช้ำไปอีก ให้ช้ำเข้าไปให้มันสาแก่ใจ ให้ช้ำกว่านี้
(*,*)
ต้องเจ็บต้องช้ำ เป็นอย่างตัวเรา
Create Date : 07 พฤศจิกายน 2550 |
Last Update : 7 พฤศจิกายน 2550 3:41:55 น. |
|
0 comments
|
Counter : 224 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|