รือการล่อลวงบังเกิดผล ??? ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ อานุภาพของขนมโมจิ

Make a new friend using Daifuku

อันสืบเนื่องมาจากขนมโมจินุ่มนิ่มวันก่อน ทำให้เกิดมาเรื่องเล่าต่อเนื่องมา เรื่องก้อมีอยู่ว่า มีชายหนุ่ม(รูปร่างดี หน้าตาธรรมดา) เข้ามาทำความรู้จักสืบมาจากมาแจม Topic โมจินี่แหละ หลังจากทำ Job เดียวกันมาเกือบปี (แต่คนละแผนก...He's with advisory, a.k.a. IRM) ก้อได้แต่เดินสวนกันไปมา เราก้อแปลกใจว่าทำไมเค้าถึงมาสนใจอีโมจินี่จัง เค้าก้อเล่าว่า พอได้ยินพวกเราคุยกันถึงขนมญี่ปุ่นเหนียว ๆ ก้อเลยสนใจ เพราะเพิ่งได้ Japanese candy มา แล้วมันก้อหยุ่น ๆ แปลก ๆ เหมือนกัน

พอมาวันรุ่งขึ้น ตกบ่ายพี่แกก้อเดินมาสะกิด (สงสัยไม่รู้จักชื่อเรา...555) แล้วก้อบอกว่า นี่ไงขนมจากญี่ปุ่นที่บอกไว้มะวาน แล้วก้อเลือก ๆ เอาอันที่บอกเราว่ามีอะไรหนึบ ๆ อยู่ข้างในออกมาให้ เราก้อแบบ อ่ะนะ มีการเอามาให้ชิมด้วยอีกต่างหาก ปกติฝรั่งมันไม่เห็นจะนำเสนออะไรกันขนาดนี้ คุยแล้วก้อจบกันไป แล้วพี่แกก้อเดิน ๆ เอาขนมไปให้คนอื่น ๆ ลองด้วย เราก้อคิดว่ามันคงไม่อร่อยมั้ง เลยเอามาแจกซะ

มาวันนี้ตอนไปกินข้าวกลางวันเผอิญมานั่งเอาโต๊ะเดียวกัน เนื่องจาก intern (เด็กผู้ชายใสกิ๊ก) ที่พวกเราหนีบมากินข้าวด้วยนั้น ดันไปหนีบ intern อีกคนนึงที่ทำกะตาคนนี้มาด้วย แล้วตานี่ก้อเลยตามมาด้วย (จริง ๆ มันมีอยู่แค่ cafeteria เดียวเค้าก้อต้องมากินนี่อยู่ดี...อิอิ) ปกติก้อเห็นบ่อยถ้าเค้าเข้ามาที่ Job แต่ไม่เคยร่วมโต๊ะ  แผนกใครแผนกมันก้อนั่งกันไป

แล้วก้อเลยเกิดเรื่องตลกขึ้น เนื่องจากตานี่เค้าเอาข้าวมากิน ที่นี่เค้าจะเอาอาหารกลางวัน (ส่วนใหญ่เป็น Sandwitch ใส่กระเป๋าลักษณะเป็นกล่องสี่เหลี่ยมรูดซิปได้ บุนวมเก็บความเย็นความร้อนนิดหน่อย แล้วก้อจะเอาไปใส่ตู้เย็นออฟฟิศไว้ทั้งกล่องนั้น ไว้เด๋ววันหลังถ่ายรูปมาให้ดู) เราก้อไปซื้ออาหารมานั่งที่โต๊ะเสร็จสรรพ พี่แกนั่งกินกล้วย แล้วก้อบอกว่าขอตัวแป๊บนะ เด๋วมา แล้วก้อหายไป จนพลพรรคที่นั่งอยู่ที่โต๊ะได้อาหารมาครบ เริ่มกินกัน ก้อสงสัยว่า Jim ไปไหนวะ แป๊บนึงพี่แกโผล่มาพร้อมถาดอาหารมา ทุกคนก้องงว่าอ้าว นี่แกเอาอาหารกลางวันมาจากบ้านไม่ใช่หรอ แล้วไปซื้ออะไรมาอีก

พี่แกก้อยกกล่องพลาสติกใส่อาหารออกมาจากกระเป๋า แล้วโชว์ให้ดูว่า หยิบผิดกล่องมาจากบ้าน (ดีไม่หยิบของคนอื่นออกมาจากตู้เย็นออฟฟิศ) พร้อมบอกว่าก้อมันกล่องเหมือนกัน แต่อันนี้ดันเป็น "raw burger paddy" (เนื้อสับแผ่นกลม ๆ สำหรับทำเบอร์เกอร์) ก้อฮากันไปครับท่านผู้ชม เอาเนื้อดิบมานี่นะ แล้วจะกินเข้าไปยังไงครับพี่น้องงงง แล้วก้อมีหน้ามาบอกว่า "I do this kind of things all the time" ---->คิดในใจว่า Seriously? แต่อย่าไปว่าหรือขำเค้าเลย ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ อย่างเราก้อมีโอกาสทำงี้ได้เหมือนกัน แต่ไม่ค่อยพลาดเรื่องกินนะ....กร๊ากกกก

คุณ Jim มาเล่าให้ฟังอีกว่า นี่เมื่อตอนไปญี่ปุ่นเพื่อจะไปงานแต่งงานเพื่อน แต่งตัวเต็มยศขึ้นรถไฟ จากที่พักจะไปงานแต่ง (ย้ำว่างันงานแต่ง) เพื่อนบอกว่าให้ขึ้นอันนี้ไปต่ออันนี้ ไปต่ออันนี้ 2-3 ต่อได้ที่ต้องเปลี่ยนสถานีใช้เวลาประมาณ 20 นาที พี่แกก้อมั่นใจว่าทำตามแล้วนะ พอไปสายสุดท้าย เพื่อนเค้าบอกว่าน่าจะประมาณป้ายเดียว ไม่กี่นาที พี่แกก้อบอกว่าเริ่มเอะใจตอนผ่านไป 20 นาทีว่าทำไม่ยังไม่จอดซะที ไม่เห็นมีสถานีเลย จนนายตรวจเดินมา ถึงรู้ว่าขึ้นผิดสาย (แป่ว) อันนี้ไม่แปลกเพราะไปต่างบ้านต่างเมือง อ่านป้ายก้อไม่ออกมั้ง ไม่แน่ใจว่ามีภาษาอังกฤษป่าว แต่ที่แย่แบบน่าสงสารคือ รถไปขบวนนั้นเป็นรถด่วน non-stop to Tokyo ต้องใช้เวลาเดินทาง 2 ชั่วโมงไม่มีจอด สรุปพี่แกใช้เวลา 4 ชั่วโมงบนรถไป แถมที่สำคัญ พลาดงานแต่ง!! โถ่ หายไป 4 ชั่วโมง ถ้าไม่ใช่เจ้าบ่าวใครเค้าจะรอคะพี่ น่าสงสารตรงที่อุตส่าห์ถ่อไปถึงญี่ปุ่นเพื่อไปงานแต่งแต่ดันพลาด

พอตกบ่ายนะ คุณ Jim มาสะกิดเอาขนมญี่ปุ่นมาให้อีกรอบ สองวันติด อะไรนี่ คราวนี้ให้มา 3 อันเลย เดินตรงมาให้เราคนเดียว ไม่แจกคนอื่นอีก สงสัยจะเห็นว่าคงมียัยนี่แแหละกินไม่เลือก...555 หนมมันก้อเป็นเหมือน two tone หรือ Alfie รสสตรอเบอร์รี่ กะ ช็อคโกแลต แต่ชิ้นเล็ก ๆ ห่อเป็นก้อนแบบ sugus แต่มีไส้เป็นเยลลี่หนึบ ๆ น่ะ

มาถึงเด็กอีกคนที่ได้เป็นมิตรมาจากโมจิ เป็น intern (เด็กผู้ชายใสกิ๊ก น่ารักกว่าคนทีทำงานกะเราอีก) ก้อคุยกันทั่ว ๆ ไปถึงการ document งานว่าใครทำไง แล้วก้อบอกว่ามี associate คนนึงทำเลขหน้าแปลก ๆ เราก้อบอกว่าเราก้อทำอย่างงั้นตอนอยู่เมืองไทย แต่มานี่ตอนแรกก้อรู้สึกแปลก ๆ เหมือนกัน เด็กน้อยนี่ก้อถามว่าเรามาจากเมืองไทยหรอ เค้าเป็นแฟน "มวยไทย" ไปเรียนต่อยมวยไทยมาด้วยนะ ออกเสียงได้ชัดเจนมาก (ไม่น่าเชื่อว่าฝรั่งมันชอบอะไรแบบนี้จริง ๆ) เด็กอีกคนก้อรู้จัก ออกเสียงได้ดีด้วยเหมือนกัน ในความคิดเรา คำว่า"มวย" ออกเสียงยากนะ

ที่ตลกก้อคือเค้าดันมาถามเราว่า "Do you fight?" ----> จะบ้าหรอคะน้องคะ หน้าตาดีนะแต่แถมแปลก ๆ (ไม่ได้พูดหรอกนะ) เราก้อตอบไปว่า ."what do you thinK? I'm obviously ทำงานอะไรก้อเห็น ๆ อยู่ จะให้เอวบางร่างน้อยอย่างเราไปต่อยมวย บ้าป่าว แปลกใจมากบนภูมิใจที่ฝรั่งมันชื่นชมในศิลปะป้องกันตัวของไทยเรา แบบดูออกว่าไม่ fake เพราะฝรั่ง fake ดูง่ายมาก เพราะเค้าจะไม่ค่อยแคร์อะไรกัน ประเด็นหลักอยู่ที่ ตา Matt นี่เป็นแฟน "พี่จา พนม ณ องค์บาก" พี่แกออกเสียงได้ดีที่เดียว แล้วถามว่า นี่ ๆ เคยดูองค์บากป่าว หนุกมากเลย I think it's the best movie ever! ตลกละ เราไม่เคยดู อายจัง ตอบไปว่า "To be honest, I've never seen that movie, I'm not a big fan of that guy". เค้าก้อขำ แล้วก้อไปโปรโมทให้ผู้ชายอีกสองคนที่นั่งด้วยกันว่านี่ ๆ คนนี้เก่งมากเลยนะ ทำโน่นทำนี่ได้เต็มไปหมด พร้อมทำท่าอะไรซักอย่างด้วยข้อศอกแบบที่เราเคยเห็น จา พนม ทำน่ะ ไม่น่าเชื่่อ แฟนพันธุ์แท้จริง ๆ

เราเลยบอกไปว่า ตอนนี้ จา พนม บ้าออกป่าไปแล้ว ควรจะกำกับองค์บาก 2 ให้เสร็จก้อไม่เสร็จ มีปัญญหาอยู่ ----> up ข่าวผู้จัดการทู้กวัน รู้หมด (เฉพาะข่าวบันเทิงนะ กิ๊ว ๆ)

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ด้วยขนมเพียงไม่กี่ชิ้น ก้อสามารถสร้างเพื่อนใหม่ เรียกคนที่ไม่เคยคุยด้วยเอาขนมมาแจกได้ นึก ๆ ไปเหมือนเอาแกงใส่ชามฝากเพื่อนบ้านแล้วเค้าก้อใส่แกงกลับมาให้ไงไม่รู้เนอะ >> นี่แหละ อานุภาพของขนมโมจิ!

Create Date : 07 สิงหาคม 2551		1 comments
Last Update : 9 สิงหาคม 2551 11:06:18 น.
Counter : 577 Pageviews.
Share Tweet