เรื่องของเรื่องคือ เราทะเลาะกับแฟนที่เพิ่งคบกันได้สองเดือน (สาเหตุมาจากแฟนพูดไม่เข้าหูเราประโยคนึง) เรื่องเลยบานปลาย จากขึ้นเสียงเป็นตะคอก จากตะคอกเป็นสาดคำพูดทำร้ายจิตใจใส่กัน..... จากนั้นแฟนเราก็ร้องไห้ค่ะ (ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยคบกับผู้ชายที่ร้องไห้เพราะทะเลาะกัน เราเลยทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงดี)

เราเลยถามนางไปว่า.... อยากเลิกมั้ย ? นางก็ตอบว่า.... เลิกก็ได้ 

เราก็เสียใจนะ แต่ไม่รู้จะทำยังไงดี ก็เลยปล่อยให้นางเสียใจอยู่แบบนั้น

จนเวลาผ่านไปประมาณครึ่งวัน.... เราเข้าไปง้อนาง แต่ก็หาเรื่องโน่นนี่คุยแบบไม่ได้ง้อตรงๆ (คือเราถามนางเรื่องงานค่ะ แถๆไป 5555)

แต่นางก็เดินหนีตลอด แถมพูดจาไม่ดีใส่เราอีก ... บอกเราว่า เกิดมายังไม่เคยร้องไห้ให้พ่อแม่เลย ปกติมีแต่คนตามใจ แล้วทำไมตอนนี้นางต้องมายอมเราด้วย บลาๆๆๆๆ ใส่มาเป็นชุด จนเราทนไม่ไหว เพราะอารมณ์ร้อนเหมือนกัน เลยเดินหนีไป

จนใกล้จะหมดวัน เราตัดสินใจไปง้ออีกครั้ง.... แต่คราวนี้ไปแบบเนียนๆยิ้มๆหัวเราะกลบเกลื่อน ถามนางไปว่า โกรธไรหรอ งอนอะไรเรา คุยกันหน่อยๆ (ทำเสียงแบ๊วๆเหมือนเด็ก 5555) แต่นางก็เดินหนี แล้วก็บอกเบื่อเราแล้ว เศร้า และก็พูดไม่ดีใส่เราอีกครั้ง

เช้าอีกวัน เราพยายามไลน์บอกนางว่า ถ้าทำงานเสร็จ ให้มาหาเราที่ทำงานเราหน่อย มาคุยกัน มาเจอกัน แต่ถ้าจะยืนยันว่าเลิกจริงๆ ... เราสัญญาจะไม่ไปรบกวนเธออีก..... นางอ่านไลน์ค่ะ แต่ไม่ตอบ และไม่มาหาด้วย เศร้า

จนตอนนี้เราหมดความอดทนที่จะง้อ ทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าผิดมั้ย ... ถามว่าอยากกลับมาเริ่มใหม่ด้วยกันมั้ย ? ก็อยากนะ แต่เราเป็นคนง้อใครไม่เก่ง พูดคำว่ารักได้ยากมาก (อาจเป็นเพราะเคยเจ็บและผิดหวังมาเยอะจนกลัวเจ็บอีก) แถมปากไม่ตรงกับใจ บางครั้งก็ปากหมา 55555 

เราควรทำไงดีคะ ? จะปล่อยวางก็ทำไม่ได้ จะช่างแม่มก็ยากจริงๆ .... จะให้ไปง้ออีกครั้งก็คงพอแล้ว แต่จะให้ปล่อยเค้าไป เราก็เสียใจอยู่แบบนี้ เศร้า

เบื่อมาก นอยสุดๆ กินข้าวไม่ลงเลย