|
(คริสเตียน) คำพยาน เป็นครสเตียนได้อย่างไร
ก้าวสู่ชีวิตคริสเตียนได้อย่างไร
ในชีวิตผมถ้าจะว่าไปแล้ว ได้ยินเรื่องของพระเยซูครั้งแรกตอนประมาณ ป.5-6 ไม่รู้มีหนังสือการ์ตูนประกอบเรื่องพระเยซูได้ไงที่บ้าน ผมก็อ่านจนจบ ตอนนั้นก็จำได้ว่าเหมือนเด็กทั่วไปชอบเรื่องพระเยซู แต่ก็รู้สึกไม่ดีเมื่ออ่านตอนท้ายแล้วเห็นการพิพากษาของพระเจ้า
จนเมื่อเข้าเรียนปี 2 ได้เรียนวิชาปรัชญา ซึ่งได้อาจารย์ที่ดีมาก ท่านไม่ได้สอนให้จำ สอนให้คิด และสิ่งที่วิชานี้ท้าทายผมคือ ความจริงคืออะไร สิ่งเหล่านี้ทำให้ผมเชื่อว่าโลกมีสองส่วน ส่วนหนึ่งเป็นส่วนที่เราสามารถอธิบายได้ด้วยวิทยาศาสตร์ อีกส่วนผมเรียกว่าส่วนจินตภาพ ซึ่งเป้นแรงบันดาลใจอย่างหนึ่งในการแสวงหาว่าจินตภาพคืออะไร
ประมาณปี 1987 เรือดูโลส ได้เข้ามาเมืองไทย และน้องสาวที่เป็นคริสเตียนก็พาผมได้เที่ยวงานประกาศ ของคริสเตียนนั้น ผมก็แปลกใจที่น้องสาว(ลูกพี่ลูกน้อง)ทำไมมาเป็นคริสเตียน ผมคิดแต่ว่าจะช่วยเขาให้เลิกเชื่อพระเจ้า โดยลงทุนซื้อพระคัมภีร์มาอ่าน ผมเชื่อว่าเราน่าจะมีทางพิสูจน์ได้ว่าพระเจ้าไม่มีจริง แต่ในระหว่างที่เดินทางกลับจากงาน มันก็เหมือนมีอะไรไปสะกิดใจผม เรื่องของส่วนจินตภาพ ซึ่งผมลืมเรื่องนี้ไปนานแล้ว
คืนนั้น ผมรู้สึกเหมือนมีคนมาคุยกับผมทั้งคืน (ตอนนั้นพักอยู่คนเดียว) จำได้พอลืมตาขึ้น ผมเห็นคนๆหนึ่งยืนอยู่ที่ปลายเท้าที่ผมนอนอยู่ ผมก็เหมือนถามเค้าไปว่า อ้าว ทำไมยังไม่ไปอีกหรือ จากนั้น ผมก็สะดุ้งนึกขึ้นได้ว่า ผมพักอยู่คนเดียว ผมก็แทบทะลึ่งพรวดจากที่นอนด้วยความตกใจ
อีกสองสัปดาห์ต่อมา ผมเดินทางไปที่โบสถ์มหาพรสุขุมซอย 10 เป็นวันที่ 18 ตุลา 1987 วันนั้นคริสตจักรเทศนาในวันพ่อ สิ่งที่ผมแปลกใจคือ เมื่ออยู่ที่โบสถ์ที่นั้น ขณะนมัสการพระเจ้านั้น มันมีความสุขอย่างประหลาดในใจ เมื่อผู้เทศนาชี้ให้เห็นว่าเราเป็นคนบาป ผมก็เห็นด้วยว่าเราเป็นคนบาป และเมื่อเขาเชิญชวนให้รับเชื่อนั้น ผมคิดว่า ถ้าพระเจ้าทรงมีอยู่จริง และพระองค์บอกว่าเราจะรู้จักพระองค์ ได้โดยทางความเชื่อเท่านั้น การที่เราอ้างตัวว่าเราเป็นนักวิทยาศาสตร์ แต่เรากับปฎิเสธวิธีการของพระองค์ แบบนี้ นับว่าเราเป็นนักวิทยาศาสตร์หรือ ผมจึงตัดสินใจรับเอาพระเยซูเป็นพระผู้ช่วย โดยตั้งใจว่า ถ้าพระเจ้าไม่มีจริง ภายใน 2ปี ผมต้องรู้
การสำแดงของพระเจ้า ประสบการณ์ในการสัมผัสการดำรงอยู่ของพระองค์ เกิดหลังจากนั้นไม่กี่วัน คือ บางครั้งในชีวิตด้านมืดเราก็มีความปรารถนาในบาป แต่วันนั้นผมเพียงแต่คิดว่า ไม่ได้เราเป็นคริสเตียนแล้ว เราทำบาปแบบนั้นไม่ได้แล้ว เท่านั้นเอง ผมไม่รู้จะอธิบายได้ มันเป็นสันติสุขที่ไม่สามารถจะอธิบายได้ เป็นความปรีดีจนเราแทบโลดเต้น เป็นดังกระแสน้ำไหลท่วมชีวิตเรา (ไม่รู้จะสรรหาคำบรรยายสันติสุขของพระเจ้าได้อย่างไร)
ประสบการณ์ที่สองคือ ผมมีโรคประจำตัวคือโรคหอบหืด เวลาเป็นจะทรมานมาก ยิ่งในช่วงฤดูหนาวจะเป็นมาก ผมก็อธิฐานพระเจ้า พระเจ้าก็รักษาผมหาย
ประสบการณ์ที่สาม หลังจากเป็นคริสเตียนไม่ถึงสองเดือน พระเจ้าอนุญาตให้ผมประสบอุบัติเหตุครั้งใหญ่ทางรถโดยสาร ผมเลือดโชคเต็มตัว เหงือกฉีก แตกเป็นแผลมาก ผมโดนอุ้มลงมาจากรถ มาได้สติตอนอยู่นอกรถแล้ว มีรถกระบะมีรับไปส่ง โรงพยาบาล ตลอดเวลานั้นพระเจ้าสำแดงการอยู่ด้วย ด้วยการเทสันติสุขคุ้มครองไว้ ผมไม่รู้สึกเจ็บบาดแผลใดๆเลย พี่น้องคริสเตียนทางโบสถ์ ได้ข่าวจากหนังสือพิมพ์ ก็ตกใจกัน เพราะเห็นว่าเป็นคริสเตียนใหม่ กลัวว่าจะเลิกเชื่อพระเจ้า พวกเขาพากันมาเยี่ยม แต่พวกเขาต้องกลับเป็นฝ่ายได้รับการหนุนใจจากผม โดยผมเป็นพยานเล่าให้ฟังว่า พระเจ้างทรงอยู่ด้วยอย่างไร
ชีวิตต่อๆมา จากนั้น ผมก็ดำเนินชีวิตเป็นคริสเตียนติดตามพระเจ้ามาเรื่อยๆ มีบ้างหลายครั้ง ที่ผมเลือกดำเนินชีวิตตามใจตนเอง...คือบางครั้งก็เป็นเหมือนเด็กดื้อ แต่ พระเจ้าก็ไม่เคยบังคับว่าต้องดำเนินตามที่พระเจ้าสอน พระเจ้ามักจะให้ผมเรียนรู้เองว่า ถ้าผมไม่เชื่อในสิ่งที่พระเจ้าสอน หรือพระคัมภีร์ จะก่อผลร้ายต่อชีวิตอย่างไร (พระเจ้าไม่ใช่เจ้านายบังคับความเชื่อ)
ผมได้เรียนรู้ว่า พระเจ้าไม่ใช่เทพเจ้าเทวดาในสวรรค์ ที่จะนั่งสั่งๆให้เราทำนั่นทำนี่ พระองค์ไม่ใช่ตาแก่ใจร้ายที่จ้องจับผิด แต่พระองค์คือเพื่อน คือพระบิดาที่รัก เหมือนคนที่เรามีความสัมพันธ์ เราสามารถพูดคุยกับพระองค์ได้ในทุกๆเรื่อง
ชีวิตคริสเตียนไม่ใช่เส้นทางที่โรยด้วยดอกไม้ พระเจ้าไม่ใช่ตู้น้ำอัดลมที่เราหยอดเหรียญแล้วจะได้ทุกอย่าง มีหลายครั้ง เราต้องเผชิญปัญหา เผชิญความปวดร้าว แต่พระเจ้าอยู่ด้วยกับเราเสมอ และพระองค์ควบคุมทุกอย่างอยู่เสมอ
ทุกวันนี้ผมเชื่อว่า พระเจ้าทรงดำรงอยู่จริง และพระเยซูทรงเป็นทางรอดแท้จริงและทรงเป็นพระเจ้าแท้
| Create Date : 07 สิงหาคม 2555 |
|
0 comments |
| Last Update : 7 สิงหาคม 2555 1:20:58 น. |
| Counter : 1982 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
