การทำงานคือการปฎิบัติธรรมค่ะ

ธรรมะคือหน้าที่ ทำงานให้สนุก

เป๊นสุขเมื่อทำงาน จงภูมิใจที่มีงานทำ

ชีวิตจะไร้ค่าถ้าไม่มีงานทำ

ขอให้มีความสุขกับการทำงานค่ะ

อยากจะระบาย...อารมณ์ความรู้สึกที่มี
ความรู้สึกกับรักครั้งแรกที่เกิดขึ้น มันเกิดขึ้นเพราะใจเราอ่อนแอ และคิดอยากจะเปิดใจเรียนรู้ใครคนหนึ่ง ประกอบกับเขาเป็นผู้ชายที่เราคิดว่า ชอบแบบนี้คือ เป็นผู้ใหญ่ ระยะเวลาที่ตกหลุมรักเขามา มันทำให้กินได้ นอนไม่หลับ คิดถึง ห่วงหา อาวรณ์ ไม่เข้าใจว่า มันเกิดอาการแบบนี้ได้อย่างไร แต่ก่อนเคยถามตัวเองว่า เรารู้จักรักคนอื่นหรือเปล่า ทำไมเราคุยกับใครแล้วเราไม่อยากคุยต่อเลยย จนมาได้เจอผู้ชายคนนี้ เราต้องโทรหา ต้องยอมแกล้งโง่ ทั้งๆ ที่รู้ว่าโกหกเรา ยอมไม่เป็นตัวของตัวเองไปเยอะ ขาดความเป็นตัวของตัวเอง ความเชื่อมั่นในตัวเองไม่มีเลยย ต้องแคร์ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยแคร์ใคร ต้องสนใจ ต้องใส่ใจทั้ง ๆ ที่ เค้าควรจะทำกับเรามากกว่า แต่ทำไงได้ เค้าคงรู้ว่าเรารักเค้ามั้ง เค้าถึงได้ เอาเปรียบเราอยู่เรื่อยไป ทำไมน๊า...เราถึงไม่ตกหลุมรักคนที่ดีกับเรา กลับไปตกหลุมรักกับคนที่หวังผลประโยชน์จากตัวเรามากกว่า..เฮ่อ ห้าเดือนแล้วนะที่ตกอยู่ในสภาวะที่เปลี่ยนไป คิดถึงแต่เขา มันเกินไปแล้ว งานการไม่ได้ใส่ใจทำสักเท่าไหร่ ทิ้งเพื่อน ทิ้งงาน เสียเงิน เสียเวลา รู้ แต่ก็ไม่สามารถฝืนทนกับตัวเองได้ นี่มันทำให้เราเป็นได้ขนาดนี้เลยหรือ ความรัก รักแล้วเป็นแบบนี้ควรรักหรือเปล่า แต่ถ้าต่างคนต่างรักกันมันคงไม่เจ็บช้ำเท่านี้หรอก เรารักเค้าข้างเดียวต่างหาก ทำให้เราต้องเจ็บช้ำน้ำใจแบบนี้ แต่ของคุณเธอนะ ที่ทำให้ได้รู้จักกับคำว่า " รัก" ในนิยามของฉันเอง ความรัก มันทำให้มีความรู้สึกหลากหลายอารมณ์ ซึม เศร้า เหงา เซ็ง โกรธ น้อยใจ หึงหวง โมโห ใจร้าย อ่อนแอ อ่อนหวาน ฯลฯ อารมณ์ที่ไม่เคยแสดงต่อใคร ก็แสดงกับเขา ออกมาหมด ก้าวร้าว อย่างไม่เคยเป็น ... มิน่า คนเขาถึงได้ตบตีกันแย่งผู้ชาย เพราะความรัก ความหลงนี่เอง เคยได้ยินแต่คำ ๆ นี้ แต่ไม่เคยได้สัมผัสกับตัวเอง มันเป็นสิ่งเล็ก ๆ แต่ก็ยิ่งใหญ่ เปลี่ยนคนดี ให้เป็นคนเลว และเปลี่ยนคนเลวให้เป็นคนดีได้เช่นกัน ขอบคุณเธอ ที่ทำให้รู้จักคำว่ารัก ฉันอาจจะบอกเธอตรง ๆ ไม่ได้ แต่ก็อยากจะบอกว่า ฉันก็มีหัวใจเหมือนกัน ไม่ขอสู้เพื่อนเธอ แต่จะยอมถอย ออกไป เพราะไม่อยากสู้กับใคร ... เพราะฉันคงไม่ดีพอ... (( ฉันรักเธอนะ))