Bloggang.com : นางไม้หน้า3 : หากเวทีแห่งนี้ ไม่มีพี่เลี้ยง (๒)

หากเวทีแห่งนี้ ไม่มีพี่เลี้ยง (๒)

พี่เลี้ยงคนที่ว่านี้ อายุก็รุ่นราวคราวเดียวกับฉัน แต่เธอมีลูกสาวคนโตอายุ ๒๓ เพิ่งแต่งงานไป (บอกถึงตอนนี้ทีไร เป็นได้ขำก๊าก ทุกที เพราะทุกคนจะต้องมามองหน้าฉันแล้วถามว่า แกมัวทำอะไรอยู่) เราจ้างผ่านศูนย์มาด้วยเงื่อนไขพิเศษ ซึ่งเจ้าของศูนย์และเจ้าตัวรับทราบ แต่ไม่ได้ระบุไว้ในเอกสารการจ้าง เพราะสัญญาจ้างเป็นของที่ศูนย์ทำไว้สำเร็จรูป เงื่อนไขที่ว่าคือ เราแจ้งความประสงค์ไปว่า เราต้องการคนมาดูแลแม่กระต่ายขาเดียวเป็นหลัก งานรองคือทำงานบ้าน ทำอาหาร โดยต้องช่วยดูๆแลๆเผื่อไปถึงคุณบิดาของเราด้วย ทางศูนย์แจ้งว่า ราคาปกติอยู่ที่เดือนละ ๖ พันบาทไม่รวมค่าล่วงเวลา(อาทิตย์) แต่ถ้าทำทุกอย่างที่เราแจ้งมา เขาขอคิดเดือนละ ๘,๕๐๐ ซึ่งเราก็ตกลงจ้างไว้ตั้งแต่วันที่ ๗ เดือนพฤษภา เพื่อทดแทนพี่เลี้ยงคนก่อนที่ไม่ค่อยมีประสิทธิภาพแถมออกจะมือไวหยิบเอาของของเราติดมือไปบ่อยๆ
นางบุญเพ็ญพี่เลี้ยงคนใหม่นี้เธอบอกว่า เธอไม่รู้จะไปไหน ดังนั้น เธอขอทำงานวันอาทิตย์ เพราะ “หนู่ไปไหนไม่ถู้กกกก” แต่เธอหายไปตลาดนัดได้เสมอ และสามารถโอนเงินไปให้ลูกได้เมื่อเงินออก ทั้งที่บ้านฉันอยู่ไกลจากธนาคารไทยพาณิชย์มากพอดู เธอเอาเวลาที่ไหนไปล่ะ ถ้าไม่ใช่เวลากลางวันที่พวกฉันมาทำงานและมีแต่เธอกับพ่อ-แม่ฉัน

แรกๆ ดูเธอก็ทำคะแนนดี ลงทุนตำน้ำพริกแกงส้มให้คุณนายทานต่างหาก เพราะคุณนายกระต่ายรับอาหารรสเผ็ดไม่ได้เลย หลังจากป่วยไปเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ แต่พอระยะหลังๆ นางบุญเพ็ญนี้ ก็เริ่มสำแดงความเป็นตัวตนออกมา นอกจากจะเอาแต่พูดโทรศัพท์ทั้งวันแล้วหลายต่อหลายครั้งเสียงที่ลอดออกมาเป็นเสียงผู้ชายแต่เธอบอกว่าเธอคุยกับลูก กับศูนย์ และเมื่อคุณนายติว่าทำไมอาหารเผ็ดจังเลย แม่ทานไม่ได้ เธอก็จะทำหน้าตายตอบมาว่า “ก็ที่บ้านหนู่ เขากินกันแบบนี้นี่คะ” หรือไม่ก็ “แกงนี้มันก็ต้องรสแบบนี้แหละค่ะ” จะว่าไปคุณนายของฉันก็มีส่วนผิดที่ทอดธุระทุกอย่างเพราะคิดว่าตัวเองพิการ แต่ความจริงนอกจากการเดินแล้ว คุณนายก็ยังมีศักยภาพอยู่ไม่น้อย...ไม่ได้หมายความว่า ให้แม่กลับมาทำงานบ้านนะคะ แต่หมายถึงว่า แม่ยังสามารถเป็นคนควบคุมดูแลได้ ถ้าจะทำ

ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา พี่เลี้ยงก็ไม่ได้ลาอะไรบ่อยนัก มีแปลกๆ ก็ลาไปงานลอยกระทงกับที่ศูนย์ เราก็ถือว่าแต่ละคนก็มีเรื่องส่วนตัวต้องทำ แต่สิ่งที่รับไม่ได้ คือ

มีสองครั้งที่เธอลาไปแล้วหยิบเอากุญแจบ้านของเราไปด้วย
และมีหลายครั้งที่เธอไม่ตรงต่อเวลาคือตามปกติของพี่เลี้ยงที่ลา หากออกไป ๓ โมงเช้า ก็ต้องกลับมาภายใน ๓ โมงเช้าของวันที่แจ้งว่าจะกลับ ถ้ากลับมาเกินบ่าย ๓ โมง จะเท่ากับลาไปอีกครึ่งวันเป็นต้น แต่เธอคนนี้จะหายไปเฉยๆ ไม่แจ้งว่าติดขัดอะไร จนค่ำมืด ต้องให้เราเป็นฝ่ายตามหาแต่เธอปิดมือถือ สุดท้ายต้องแจ้งไปที่ศูนย์ ทางนางมะลิฯ เจ้าของศูนย์ก็บอกให้เราหักเงินค่าล่วงเวลาไป ซึ่งนั่นเป็นการแก้ที่ปลายเหตุ สุดท้ายครั้งนั้น นางพี่เลี้ยงก็กลับมาในสภาพที่ทำให้ดูเหมือนป่วยเป็นไมเกรน คือ มีเสียงคัดจมูกฟืดๆ ฟาดๆ และคลื่นไส้อาเจียน ตอนฉันเดินไปลูบหลัง ก็ไม่เห็นจะมีอะไรออกมา นอกจากเสียงโอ้กอ้ากที่ทำขึ้นเอง
โถ แม่คุณเอ๋ย จุดไต้ตำตอแท้ๆ ก็ฉันกับน้องสาวน่ะ คนเป็นไมเกรนตัวจริง โดยเฉพาะน้องสาวเป็นถึงขั้นนอนโรงพยาบาลมาแล้ว ทำไมจะดูไม่ออกว่านี่คือการแสดง แถมวันรุ่งขึ้นเธอก็ร่าเริงเป็นปกติ มันหายกันง่ายๆ อย่างนี้จริงก็ดีสิ
ส่วนในครั้งนี้ วันที่ ๓๑ พวกเรามัวแต่ขนของจากบ้านเก่าเข้าบ้านใหม่กันทั้งวันไม่มีใครทันได้ยินสายเข้าเลยสักคน จนเย็นค่ำ เมื่อพี่เลี้ยงยังไม่กลับ น้องสาวถึงเห็นว่าพี่เลี้ยงโทรเข้ามา missed call แต่ก็โทรกลับไปหาไม่ได้ เพราะทางนั้นเป็นฝ่ายปิดเครื่อง

วันที่ ๑ ก็ยังไม่มีวี่แววของนางพี่เลี้ยงจนตกเย็นน้องสาวโทรไปหา คุณเธอบอกว่ากำลังกลับ ตอนนี้ อยู่แถวอนุสาวรีย์ แต่เมื่อถามสาเหตุว่าจะหาย(หัว)ไปแบบนี้ ทำไมไม่บอกกัน คุณเธอก็เฉไฉตอบไม่ตรงคำถามว่า เธอมากับลูก แต่เมื่อเธอบอกว่ากำลังจะกลับเราก็คิดว่าไว้ค่อยมาคุยกัน จนค่ำฉันตัดสินใจโทรไปแจ้งศูนย์เพชรสมุทรฯต้นสังกัด เพราะถือเป็นการจ้างผ่านศูนย์ ศูนย์ต้องเป็นฝ่ายรับผิดชอบถ้าคนไม่มา นางมะลิฯ แบ่งรับแบ่งสู้บอกว่าพี่เลี้ยงติดต่อเราไม่ได้ และหากต้องการคนมาแทน เราต้องรอให้เด็กอื่นกลับมาจากเที่ยวปีใหม่ก่อน

วันที่๒ คราวนี้ทางศูนย์เป็นฝ่ายติดต่อมาตอนสาย โดยเริ่มออกลายเข้าข้างคนของตัวเองด้วยการเบี่ยงเบนประเด็นว่า เด็กไม่ได้บ่นอะไรให้เราฟังบ้างหรือ ว่างานที่ทำอยู่นั้นเป็นงานหนัก ทำให้เขาแทบไม่มีเวลาพักผ่อน ---- อ้าว มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกันล่ะ เรากำลังพูดถึงเรื่องการไม่รักษาเวลาของลูกจ้าง แต่กลายเป็นเราเป็นฝ่ายถูกต่อว่าว่าทำผิดสัญญาจ้างไปเสียได้
“นั่นแหละค่ะ เขาไม่กล้าบ่น เพราะเขาเห็นแก่ความดีของลูกๆ คุณยาย” – อะไรกัน ถ้างานมันหนักหนาจริงๆ เขาจะทำอยู่กับเราได้อย่างไรตั้งครึ่งค่อนปี และที่สำคัญเจ้าตัวก็คงไม่ได้ตั้งใจจะลาออกไปแบบนี้หรอก แต่ห่วงเที่ยวกับแฟนใหม่ เพราะเสื้อผ้าข้าวของยังอยู่ในตู้ครบครัน รวมทั้งเสื้อผ้าใช้แล้วของคุณเธอก็ยังกองอยู่ในตะกร้าผ้าซัก
และถ้างานหนักจนไม่มีเวลาจริง การที่เธอแผดเสียงพูดโทรศัพท์ที่ติดหูอยู่ได้ทั้งวันโดยไม่เกรงใจพ่อแม่ของฉันเพราะคิดว่าหูเสื่อมทั้งคู่นั้น จะเรียกว่าอะไรดี

วันที่ ๒ เป็นวันที่ฉันเองนั่งร้องไห้เป็นระยะๆ ทั้งวันกับข่าวสมเด็จพระพี่นางฯ สิ้นพระชนม์ รู้สึกว่าตัวเองร้องไห้จนแสบจมูกและปวดหัวไปหมด ที่สำคัญคือรู้สึกผิดที่ไม่ได้ทำสิ่งที่ตั้งใจในขณะที่พระองค์ท่านยังดำรงพระชนม์ชีพอยู่ เพราะทรงเป็นเจ้านายพระองค์แรกที่ฉันมีโอกาสได้เข้าเฝ้า
นอกจากนี้แล้วยังต้องมานั่งเครียดกับเรื่องพี่เลี้ยงอีกต่างหาก เดชะบุญที่น้องสาวเปิดทำงานในวันที่ ๗ เราจึงยังพอมีเวลารับมือกับสถานการณ์นี้ได้

วันที่ ๓ ฉันเปิดทำงานเป็นวันแรก พร้อมอาการปวดหัว ทั้งๆที่ไม่ได้นอนดึกอย่างเคย ระหว่างทำงานก็มีการโทรศัพท์คุยกับน้องสาวเป็นระยะๆ ว่าตกลงที่นัดให้ทางศูนย์ เข้ามาพบพร้อมคนมาแทนน่ะมาหรือเปล่า กว่าจะได้คำตอบ ก็ต้องมีคำถามต่อไปว่า แล้วเขามาหรือยัง ฯลฯ
ไม่ใช่ว่าน้องไม่ได้เรื่อง แต่เรื่องมันซับซ้อนเหลือเกินเนื่องจากทางศูนย์แจ้งว่าส่งคนแทนมาให้ตอน ๑๐ โมง เดินทางมาแล้ว แต่ก็ยังคงมาไม่ถึงสักที และแล้วน้องสาวก็โทรมาแจ้งว่า คนใหม่มาแล้ว โดยเจ้าของศูนย์เองก็ไม่ยอมมาพบหน้าเรา คงจะเพราะช่วยรับสมอ้างกับพี่เลี้ยงคนก่อนเอาไว้มากจนตัวเองก็กลัวว่าจะหลุดอะไรออกมากระมัง เพราะแค่นี้ เธอก็กลับคำแล้วว่าค่าจ้างที่เราจ่ายนั้น เป็นค่าจ้างอัตราปกติ
สุดท้ายเราต้องไปส่งพี่เลี้ยงที่มาแทนนั้นขึ้นรถกลับศูนย์ในค่ำวันนั้นเลย

เนื่องจากเธอที่มาแทนนี้เคยดูแลแต่คนไข้ที่นอนไม่รู้ตัว ถึงเวลาก็ให้อาหารทางสายยาง เธอไม่ทำงานบ้าน ไม่ทำอาหาร และไม่ดูคุณตา – ตามที่นางมะลิฯกำชับไว้ว่าไม่ต้องทำ และยิ่งไปกว่านั้นคือ เธอไม่เต็มใจมาทำ เพราะไม่ใช่งานของเธอเองแต่แรก แถมนางมะลิฯ ยังบอกไว้อีกว่าให้ทำถึงแค่วันที่ ๗ เท่านั้น แล้วให้เก็บกระเป๋าและข้าวของของนางบุญเพ็ญกลับมาให้ด้วยในวันที่ ๘ เป็นการบอกไปในตัวว่า สัญญาสิ้นสุดกันไปเลยโดยไม่มีการติดค้าง – ก็ถือว่าเขาเข้าใจทำ เพราะตามปกติเดือนสุดท้ายผู้จ้างไม่ต้องจ่ายเงินเดือน ให้จ่ายเฉพาะค่าล่วงเวลาในวันหยุด ใน ๑ เดือนมีวันหยุด ๔ วันนางบุญเพ็ญขาดงานไป ๔ วันพอดี แต่เราเป็นฝ่ายยอมเสียเปล่าค่ะงานนี้ เพราะลำพังน้องสาวดูพ่อกับแม่ก็หนักแล้ว ยังต้องมาคอยดูพี่เลี้ยงแทนที่ทำอะไรไม่เป็น แม้แต่จะอาบน้ำให้คุณนาย เธอยังทำได้แค่หยิบสายฝักบัวส่งให้คุณนายอาบเอาเอง แล้วเราจะเอาเธอมานั่งรกบ้านทำไมล่ะค่ะ

อย่างไรก็ดีคนมาแทนนี้ก็ทำให้มั่นใจกับข้อสมมุติฐานของเราว่ามันเป็นจริง เพราะเธอคนนี้บอกว่า ทางศูนย์ไม่ได้มีงานลอยกระทง นางมะลิฯเป็นฝ่ายยอมเสียคนออกหน้ามารับสมอ้างให้กับนางบุญเพ็ญทุกเรื่อง

ระหว่างวัน เพื่อนหมูของฉันติดต่อมา เธอก็กำลังตกที่นั่งเดียวกันคือเด็กทำงานบ้านลาออก เพื่อนหมูอยู่บ้านกับคุณแม่ที่สุขภาพไม่ค่อยดี เมื่อมาทำงานก็ต้องทิ้งแม่อยู่บ้านคนเดียว วันหยุดปีใหม่ที่ผ่านมาทั้งเพื่อนและฉันก็ต่างทำหน้าที่ลูกอยู่กับบ้านกัน เพื่อนหมูคุ้นเคยกับการจ้างพี่เลี้ยงดี เพราะเธอเคยจ้างไว้สมัยก่อนที่พ่อเธอจะเสีย พ่อของเพื่อนป่วยหนักมากเป็นเวลานับเดือนนับปี มาครั้งนี้เพื่อนยังเป็นคนช่วยหาเบอร์ศูนย์พี่เลี้ยงแห่งใหม่ให้มาลองติดต่อดูหลายที่ ฉันส่งต่อหมายเลขต่างๆ ให้น้องสาวที่อยู่บ้านเป็นคนติดต่อ
เคยคิดเล่นๆ ว่า ถ้าฉันไม่ได้เป็นมนุษย์เงินเดือน ซึ่งมีรายได้จากการทำงานบริษัทเพียงอย่างเดียว ฉันคงลาออกมาดูพ่อแม่เองไปนานแล้ว แต่ในความเป็นจริงมันทำไม่ได้

และแล้วเราก็ได้พี่เลี้ยงคนใหม่จาก บริษัท Perisko ย่านวัชรพลมาในเย็นวันศุกร์ ตอนนี้ก็ได้แต่ลุ้นกันว่าเธอจะสามารถรับมือได้หรือเปล่า เพราะเธอเคยทำแต่งานแม่บ้าน ไม่เคยต้องมาดูแลคนเจ็บ คนแก่ เธอกลัวว่าจะดูแลไม่ไหว แต่ก็กะตือรือร้นดีตามประสามาใหม่ ช่วงนี้เวลาทำงานก็เข้าเน็ตยากกว่าเดิมหน่อยเพราะว่าช้าจนน่าเศร้า แต่ถ้าอยู่บ้านจะไม่ได้เข้าเลยเพราะต้องอยู่เป็นพี่เลี้ยงให้เจ้าแป้ง(พี่เลี้ยงคนใหม่)ว่าต้องทำอะไร อย่างไร

ฉันก็ได้แต่ภาวนาว่า เรื่องของแป้งคงจะไม่ต้องมาขึ้นบล๊อกฉันในอนาคต

Create Date : 09 มกราคม 2551

Last Update : 9 มกราคม 2551 0:36:41 น.

17 comments

Counter : 1032 Pageviews.

วันนี้เข้าบล้อกได้ เพราะพรุ่งนี้ลางานค่ะ
คุณตามีนัดกับหมอตา (ถ้าคุณยายก็นัดหมอ ยาย

)
ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ
เป็นการนัดติดตามผลปกติทุก ๓ เดือน (follow up) เพราะต้อหินจะไม่หายขาด
ต้องหยอดตาลดความดันลูกตา(ที่ไม่ได้หมายถึงฉันอีกน่ะแหละ

)ตลอดไป

โดย: นางไม้หน้า3

วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:0:41:34 น.

โอ้ยยย...ยาวมากกกกก....แต่ก็ อ่านนน จนจบอะคับ...น่าแค้น แทน นางไม้.. เจงเจง...กับคนอย่างงี้....ภาวนาให้คนใหม่ ไม่เป็นอย่างงั้นนะ...(เพิ่งมีความรู้ ว่าจ้างผ่านศูนย์ เป็นงี้ นี่เอง)

คนเก่า.ที่บ้านพ่อ..ก็เหมือนกะของ นางไม้เรย..แบบ ทำอาหารให้พ่อ.พ้ม..มันหวาน..พ่อก็บอกว่ามันหวาน...เค้าตอกกลับมาเรยละว่า...ใครๆ เค้าก็กินหวานกันทั้งนั้น...เลยโดนเม้ง....ซะ..
ส่วนบ้านพ้ม ที่จ้างเป็น เมียลูกจ้างของพี่ชาย...มาวันเว้นวัน..มาเช้า..เย็นกลับ..พาลูกเล็กๆมาด้วย ช่วยแม่.พ้มละช้อบชอบ...มาซักผ้า..รีดผ้า..ถูบ้าน..ล้างจาน...ล้างห้องน้ำ..แค่นี้ละ..
2500 บาท..ต่อเดือน..(ไม่รู้ถูกไปหรือป่าว)...
นอกนั้น พ้มกะพี่ชายทำเองหมด..ชิวชิว...อิอิ...

โดย: ลิงจ๊ากจ๊าก

วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:1:13:17 น.

สวัสดีค่ะ

ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ

อากาศหนาว ดูแลตัวเองด้วยค่ะ

ห่วงใยเสมอค่ะ

และเป็นกำลังใจในการทำงานให้ด้วย

ยังไงก็สู้ๆ นะค่ะ สู้ๆๆ ค่ะ

๙ มกราคม ๒๕๕๑

โดย: ยอพระกลิ่น

วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:1:22:31 น.

อ่านไป..ต้องคอยเบรค..ถึงแม้จะยาวมากแต่ก็ติดตามค่ะ..

พี่เลี้ยงดีๆ...เดี๊ยวนี้หายากนะคะ..

โดย: BLACK BERRIES

วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:3:19:52 น.

อ่านกันจนหายคิดถึงเลยค่ะ บ้านเพื่อนก็เคยหาพี่เลี้ยงจากศูนย์มาดูแลยายแต่ก็เห็นว่าเปลี่ยนมาหลายคนแล้ว หายากนะคะคนที่จะมาอยู่กับเรานาน ๆ และไว้ใจได้

โดย: PS-pani

วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:3:28:40 น.

อ่านแล้วเหนื่อยแทนจริงๆค่ะ คุณนางไม้

อันนี้แล้วแต่โชคว่าจะได้คนดีมาทำงานหรือป่าว

ซึ่งเราก็เคยเหนื่อยกับลูกจ้างมาก่อน เข้าใจคุณดี

เคยเห็นบางร้านที่เค็มมากๆกับลูกจ้าง แต่ลูกจ้างกลับอยู่ด้วยนานหลายปี

แต่คนใจดีเอาใจเอามาใส่ใจเรากลับโดนลูกจ้างไม่รักษาเวลา ไม่ตั้งใจทำงาน

ขอให้คุณนางไม้เจอคนทำงานบ้านที่นิสัยดีและตั้งใจทำงานนะคะ

โดย: LiLLa_JoY

วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:4:15:55 น.

emo emo emo emo

ทนอ่านมันจนจบ น่าเห็นใจค่ะ

อย่างนี้ต้องทำบุญแล้วอธิษฐานจิตให้ได้พบแต่คนดีดีนะจ๊ะ ลูกกตัญญู

โดย: หอมกร

วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:7:44:14 น.

An-yong!!
So glad to hear from you. Well, I arrived in Seoul Sunday mid-night. I was busy with the in-processing. Just have a day off today.
Man!...a maid's wage is higer than a salary I received as a government engineer. Can I be your maid?
I deeply understand the problem with maids. That's why maid is always be maid, never be a master, right?

โดย: tuktikmatt

วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:7:45:16 น.

//terrytreasures.com/Images%20three/woodle93_lcl.gif

โดย: tuktikmatt

วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:8:08:20 น.

Sorry...sorry.
It should be this ka

โดย: tuktikmatt

วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:8:09:29 น.

โอยเหนื่อยใจแทนนางไม้ฯ..การที่เราจะหาคนดีดี ที่ไว้ใจได้ และมีความรับผิดชอบในหน้าที่มาดูแลบุพการีที่เรารัก มันช่างยากเย็นเสียจริง...คนที่จะทำงานนี้ได้ดีต้องเป็นคนที่มีจิตใจดีพอสมควร เพราะงานแบบนี้เป็นงานที่ต้องทำด้วยใจ ต้องเอาใจใส่.....พลอยให้เรานึกไปถึงเพื่อนบ้านเราคนนึง เขาก็ทำงานเป็นคนดูแลคนแก่ แต่เขาชอบงานนี้มากและก็รักงานนี้มากๆด้วย...พี่เขาคนนี้เป็นเพื่อนบ้านเราที่มีมนุษยสัมพันธ์ดีมาก เราเห็นเขาดูแลคนแก่แบบเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวเลยนา แต่พี่เขาไม่รังเกียจ เรานับถือพี่คนนี้เขามากกับความที่เขาไม่รังเกียจคนแก่...เราพูดกับเขาว่า พี่พรดีเนาะที่ทำงานแบบนี้ได้เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้คนแก่ด้วย....เขาพูดกับเราว่า ก็คิดซะว่าเขาเป็นพ่อกับแม่เราที่แก่มากๆ เพราะพี่แกก็เคยดูแลพ่อกับแม่ที่แก่มากจนช่วยตัวเองไม่ได้....พอเขามาทำงานนี้เขาก็คิดว่า คนที่เขาดูแลอยู่ก็เหมือนพ่อกับแม่เขาที่เคยป่วยและก็แก่มากด้วย.......เราอยากให้นางไม้ฯ ได้เจอคนที่มีใจรักที่จะดูแลคนแก่เหมือนคนที่เรากล่าวถึงจริงๆ....

พี่สาวเราก็เป็นไมเกรน และมันก็ไม่ได้หายกันง่ายๆด้วย เห็นเป็นมาเป็นสิบๆปีแล้ว จนต้องเอาเลือดออกบ่อยๆ เพื่อให้ดีขึ้น...การบริจาคโลหิตเหมือนที่นางไม้ทำอยู่ประจำก็เป็นการช่วยได้ในเรื่องของไมเกรน อันนี้พี่สาวเราเขาว่ามา ได้ทั้งบุญกุศล ได้ทั้งให้สุขภาพของพี่เราดีขึ้น เลือดออกแล้วหายปวดหัว พี่สาวเราว่างี้.......

เราขอให้นางไม้ฯ โชคดี เจอคนที่ดูแลคนแก่ด้วยใจด้วย สาธุ

โดย: ShoesMonster

วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:13:15:00 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

บ้างครั้งก็น่ากลัวเหมือนกันนะครับ ที่เราจ้างคนที่เราไม่รู้จักมาก่อนเลย มาเป็นพี่เลี้ยงที่บ้านเรา ถึงแม้ว่าจะจ้างผ่านศูนย์ก็ตามเถอะ ยังคงน่ากลัวอยู่ดี

จำได้ว่า เมื่อสมัยก่อน พอใครจะหาพี่เลี้ยงสักคน จะต้องไปตามรับมาเองจากต่างจังหวัดเลย ประเภทว่าต้องรู้จักต้นตระกูล พ่อแม่ ญาติพี่น้องของเค้าก่อน จึงจะหาพี่เลี้ยงดี ๆ ได้สักคน ต้องให้คนที่อยู่ในพื้นที่เป็นคนพาไป

พอเดี๋ยวนี้เลยมีคนคิดเป็นเรื่องธุรกิจนายหน้า หาแม่บ้าน พี่เลี้ยง ฯลฯ โดยตั้งเป็นบริษัทขึ้นมาเลย หรือว่าเป็นศูนย์อะไรประมาณนั้น ถ้าเราติดต่อบริษัทหรือศูนย์ที่ดีก็ดีไปครับ แต่ถ้าเจอที่ไม่ดีก็คงแย่ครับ

อิอิ

จะมาชวนไปตรวจสอบดวงชะตาที่บล็อคของผมครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:17:10:02 น.

มาส่งกำลังใจให้นางไม้คะ ต้นปีมานี้ก็มีแต่งเรื่องราวมากมายเนอะ ยังไงเรื่องตาขอให้อาการดีขึ้นนะคะ แม่เราก็เหมือนว่าน่าจะเป็นต้อกระจกอะ สงสัยต้องไปผ่าเหมือนแถมตัวเองดันมาเป็นไทรอยด์อีก 555 ข่าวแต่ละข่าวปีนี้มันทำไมช่างทำร้ายจิตใจกันเหลือเกินเนอะ งั้นเอาคุกกี้มาฝากให้กินแก้เซ็งกันดีกว่าคะ อิอิ

โดย: eeh (คิตตี้น้อยสีชมพู

) วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:17:57:29 น.

ขอบคุณที่แวะไปดูรูปนะคะ อ่านเรื่องของนางไม้น่าหนักใจนะคะกว่าจะหาคนที่ไว้ใจได้ ยังไงก็ต้องมีคะคนที่เราจะไว้ใจได้ อยู่ที่ว่าจะเจอเร็วหรือเจอช้าเท่านั้นเอง (แต่เจอเร็วดีกว่าเนอะ)

โดย: vatanabe ayumi

วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:20:08:37 น.

แวะ
มาเยือน
ครับ คุณนางสาวไม้ฯ อิ อิ อิ
***********************

โดย: คนสาธารณะ

วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:21:58:11 น.

โอ้...แวะมาเยี่ยมจ้า

มาคราวนี้เขียนมายาวเลยนะจ๊ะ

อ่านจนจบเลยคะ

นี่ก็ว่าถ้ามีลูกคงจ้างพี่เลี้ยงมาช่วยดูแลบ้าน
แต่ไม่แน่ใจ กลัวๆเหมือนกันกลัวว่าแทนที่จะช่วยจะเครียดกว่าเดิม อิอิ
ขอให้เจอพี่เลี้ยงที่ถูกใจเร็ววันนะคะ

โดย: StarInDark

วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:22:05:06 น.

ทีแรกเห็นเขียนติดๆกันยาวเหยียดก็ทำให้คนอ่านผวาหรือขี้เกียจได้เหมือนกันนะครับ น่าจะตัดให้แต่ละบรรทัดไม่ยาวไป จำนวนบรรทัดอาจจะเยอะ และหน้ายาวกว่าหน่อย แต่คิดว่าดึงดูดคนอ่านได้ดีครับ

ทีแรกเห็นตัวหนังสือว่าจะข้ามเลย แต่อ่านไปก็เพลินดีครับ ได้ความรู้เกี่ยวกับศูนย์พวกนี้เพิ่มขึ้น เคยฟังทางวิทยุที่คนมาแจ้งว่าไม่เป็นงานเลยสุดท้ายต้องสอนให้กับพี่เลี้ยงอีก

เอาใจช่วยนะครับ อาจจะได้ขึ้นบล๊อกอีกแต่เป็นเรื่องดีๆก็ได้ครับ ไม่จำเป็นต้องเขียนแต่เรื่องที่ไม่สบายใจนะครับ ^^

โดย: ฮิโระ (ordinary_hero

) วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:22:06:09 น.