สวนหย่อมลอยฟ้ายุคที่ 1-3








ชมภาพใหญ่ทั้งหมดผ่านกระทู้ข้างล่างนี้นะคะ"กระทู้สวนหย่อมลอยฟ้าที่โต๊ะชายคาคลิ๊กที่นี่"

“ยุคที่ 1-2-3” เราอยู่หอพักชั้น 6 พื้นที่สีเขียวคือเขตระเบียง และเราอยากมีพื้นที่สีเขียวที่ระเบียงเป็นของตัวเองบ้าง แต่พื้นที่ของระเบียงมันแคบนิดเดียว กว้างแค่ประมาณ 1 ม. ยาวประมาณ 2 ม. แดดส่องเข้ามาไม่ถึงในเขตของตัวระเบียง ตำแหน่งที่จะได้แดดคือส่วนของลูกกรงและบริเวณนอกตัวอาคาร แต่เป็นไปได้เพียง 2 ฤดูเท่านั้น คือในฤดูร้อนและฤดูฝน แต่ในช่วงฤดูหนาวตั้งแต่ปลายปีจนถึงต้นปี แสงแดดจะส่องเข้ามาไม่ถึงเลย ส่วนในช่วงประมาณกลางปีคือ พค.-มิย. จะเป็นช่วงที่ได้รับแดดเต็ม ๆ ตลอดวัน โดยจะได้รับตั้งแต่แดดในช่วงเช้าจนถึงเย็น ซึ่งในเดือนอื่น ๆ ที่อยู่ในระหว่างปลายฝนจนถึงต้นหนาวนั้น แต่ละจุดจะได้แบบผลัดกันรับผลัดกันรุก มาเป็นหย่อม ๆ ไม่สม่ำเสมอ เราเห็นหลายห้องติดตั้งหม้อแอร์อยู่นอกอาคาร และหลายห้องติดตั้งลูกกรงเหล็กโดยยื่นพื้นที่ออกไปนอกตัวอาคาร ดังนั้นเราจะใช้สิทธิ์เหมือนห้องอื่นบ้าง โดยจะใช้บริเวณตำแหน่งลูกกรงเดิมและพื้นที่นอกอาคารให้ได้ประโยชน์สูงสุดในการทำสวนหย่อมลอยฟ้าราคาประหยัด ดังนั้นสิ่งที่เราจะต้องทำเป็นอันดับแรกคือจะต้องถล่มลูกกรงเดิมออกไป แล้วสร้างเป็นกำแพงหลุมขึ้นมาแทน เจาะช่องที่ด้านล่างให้เป็นหลุมอีก 3 หลุม โดยหลุมด้านบนและหลุมด้านล่างจะสามารถหย่อนกระถางต้นไม้ขนาด 10 ซม. ลงไปได้พอดี และจะทำโครงอลูมิเนียมสีชาน้ำหนักเบาเป็นโครงคู่ขนานไปด้านบนและด้านล่าง รวมทั้งโครงคู่ด้านซ้ายและด้านขวา เพื่อเป็นโครงไม้เลื้อยและห้อยโหนพันธุ์ไม้ขนาดเล็ก ที่คิดไว้มันน่าจะดูดีนะคะ หลุมด้านบนและด้านล่างฝังท่อเพื่อระบายน้ำออกไปภายนอกได้สะดวก ภายในหลุมจะโรยกรวด ผนังด้านในของหลุมละเลงด้วยกันซึมแล้วปูตาข่ายสีเขียวทับอีก 1 ชั้น ผนังของกำแพงหลุมจะติดกระเบื้องแผ่นเล็กสีขาว และติดที่ผนังด้านในอีก 3 ด้าน แต่ปัญหามันอยู่ที่ไม่มีนายช่างคนไหนรับปากทำให้ได้ เพราะการถล่มลูกกรงที่ชั้น 6 มันเป็นงานยุ่งยาก และเสี่ยงอันตรายที่จะเกิดกับชีวิตและทรัพย์สินที่เบื้องล่าง สุดท้ายก้อมีนายช่างใหญ่รับปากจะทำให้ โดยรับประกันว่าจะไม่มีเศษวัสดุชิ้นใดร่วงหล่นลงไปแม้แต่ชิ้นเดียว ซึ่งก้อเป็นไปตามนั้นจริง ๆ เราเห็นวิธีการติดตั้งรวมทั้งระบบความปลอดภัยของนายช่างแล้ว พบว่าเป็นนายช่างที่มีจริยธรรมสูงมาก ค่าวัสดุทั้งหมดรวมแผ่นกระเบื้องสีขาวรวมห้าพันบาทเศษ นายช่างใหญ่คิดค่าแรงอีกสามพันบาท รวมค่าใช้จ่ายทั้งหมดแปดพันบาทเศษ เมื่ออภิมหาโปรเจ็คของเราเสร็จสิ้นตามเป้าหมาย พบว่าคุ้มค่าแก่การรอคอย ท่อระบายน้ำที่ฝังไว้ใช้งานได้ดี คราวนี้มาถึงยุคที่ 1 ของการปลูกพันธุ์ไม้บ้าง ต้นไม้ที่จะเลือกมาปลูกในหลุมด้านบนตลอดแนวต้องไม่มีความสูงมากนัก เราเลือกพรมออสเตรเรีย เพราะน่ารัก กะทัดรัดเหมาะกับระเบียงเล็ก ๆ ของเรา ใบของเค๊ามีสีเขียวแซมด้วยสีขาว และจากข้อมูลพบว่าตามพฤติกรรมของเค๊าน่าจะอยู่ได้อย่างมีความสุขที่ระเบียงสีขาวของเรา สำหรับด้านในสุดของหลุมด้านบนเราจะปลูกไม้เลื้อยข้างละต้น โดยข้างหนึ่งเป็นคุณนายพวงวิวาห์ ดอกสีขาวน่ารัก มีกลิ่นหอม ให้ดอกตลอดปี ส่วนอีกข้างหนึ่งเป็นคุณนายพวงแส ดอกสีม่วงน่ารัก ไม่มีกลิ่นหอม ให้ดอกตลอดปีอีกเช่นเดียวกัน แต่ในการปลูกไม้เลื้อยไม่สามารถใส่ในกระถางขนาด 10 ซม. ได้ เพราะกระถางเล็กเกินไป ดังนั้นทั้งหลุมบนและหลุมล่างเราเอาดินใส่ลงในหลุมเลย ได้แต่หวังว่าทั้ง 2 คุณนายจะร่วมด้วยกันเลื้อยไปชนที่โครงอลูมิเนียมด้านบน โดยฝั่งหนึ่งจะให้ดอกสีขาว และอีกฝั่งหนึ่งจะให้ดอกสีม่วง แค่คิดก้อน้ำลายไหลแล้วนะคะ ไม้เลื้อยทั้ง 2 ชนิดนี้ให้ดอกเราถึง 2 ยก และมียอดสูงพุ่งขึ้นไปเรื่อย ๆ แต่ก่อนที่คุณนายทั้ง 2 จะเลื้อยไปชนกันที่ตรงกลางของโครงอลูมิเนียม เราก้อหากลุ่มไม้ห้อยโหนกลางอากาศแท้ ๆ มาห้อยโหนตรงกลางของโครงอลูมิเนียมไปพลาง ๆ ก่อน จะได้เช็คเรทติ้งของไม้พันธุ์นี้ไปด้วย ไม้ห้อยโหนกลางอากาศของเราเป็นไม้อากาศแท้ ๆ ไม่ต้องใช้ดิน น้ำหนักเบา ซึ่งจะเป็นกลุ่มทิลแอนด์เซียทั้งหมดประกอบไปด้วยหนวดแป๊ะ 2 พวง และชนิดอื่นอีก 6 ต้น เราใช้สายไฟเป็นตัวห้อยโหนไว้ ช่วงแรกจะดูหรอมแหรม แต่การปลูกต้นไม้ต้องใจเย็น ๆ เรารอได้ค่ะ ในส่วนของหลุมด้านล่างทั้ง 3 หลุมของยุคที่ 1 เราเลือกบอนใบด่าง มีขนาดเล็ก เป็นสีเขียวแซมด้วยสีขาว และลำต้นสูงเหมาะสมกับความสูงของช่องที่เจาะไว้ ไม่น่าเกิน 30 ซม. หน้าตาเค๊าน่ารักค่ะ แต่การปลูกต้นไม้ในยุคที่ 1 นี้ เราล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง ยกเว้นกลุ่มทิลแอนด์เซียยังคงยืนยงคงกระพันมาถึงในยุคปัจจุบัน เข้าใจว่าไม้ดอกสำหรับเลื้อยทั้ง 2 ชนิด ไม่เหมาะที่จะนำมาปลูกบนระเบียงของเรา เพราะเค๊าต้องการแดดมากกว่านี้ ส่วนพืชตระกูลบอน ค่อนข้างเลี้ยงยากอยู่แล้ว ซึ่งเราได้นำบอนใบด่างของเรากลับไปปลูกต่อที่บ้านนอก ก้อให้ผลได้ไม่ค่อยดีอีกเช่นกัน ค่อนข้างเลี้ยงยาก ดังนั้นจึงต้องมีการเปลี่ยนแปลงพันธุ์ไม้เกิดขึ้นต่อไปในยุคที่ 2 ซึ่งในยุคที่ 2 นี้ เราได้ถอนไม้เลื้อยทั้ง 2 ชนิดออกไป รวมทั้งพรมออสเตรเรียที่หลุมด้านบน และบอนใบด่างที่หลุมด้านล่าง จากนั้นขุดดินออกทั้งหมด แล้วเลือกต้นไม้สายพันธุ์ใหม่เข้ามาสิงสถิตแทน เราเลือกต้นตุ๊กแกใบด่าง เค๊าน่ารักดี ใส่ในกระถางขนาด 10 ซม. จากนั้นนำทั้งกระถางลงที่หลุมด้านบนและด้านล่าง การหย่อนต้นไม้ทั้งกระถางลงไปจะสะดวกกว่า สามารถเคลื่อนย้ายสลับที่ให้ชิมแดดได้ถ้วนหน้า บางทีก้อนำต้นในหลุมข้างล่างมาวางไว้ข้างบน เวลาไม่อยู่ห้องหลายวันก้อยกต้นไม้ทั้งหมดออกจากหลุม วางไว้บนจานรองอีกทีหนึ่ง ใส่น้ำให้เอ่อในจานรอง แค่นี้เค๊าก้ออยู่ได้ ไม่มีอะไรต้องยุ่งยากเลย ในระยะแรกดูเหมือนว่ามันน่าจะดี แต่มันก้อไม่ดีนะคะ ช่วงแรก ๆ เค๊าก้อบานสวยน่ารัก แต่อยู่ไปเค๊าจะโทรมลงตามลำดับ แม้ว่าจะมีการตัดแต่งกิ่งก้านแล้วมีการงอกใหม่ แต่ก้อไม่สวยปี๊ง ๆ เหมือนที่ซื้อมาในตอนแรกค่ะ ในที่สุดเราก้อพบว่าการปลูกตีนตุ๊กแกใบด่างในยุคที่ 2 ไม่ประสบผลสำเร็จ (อีกแล้ว) ส่วนที่โครงอลูมิเนียมเราได้ซื้อหนวดแป๊ะมาห้อยโหนเพิ่มเติม ยกแผงมาเลย ในช่วงแรกที่ปลูกมันบางตามาก หลังจากนั้นมันก้อพองฟูขึ้นเรื่อย ๆ จนหนาตากลายเป็นม่านบังหอพักฝั่งตรงข้ามได้ดี และเราซื้อไม้ดินมาเพิ่มอีก 3 ชนิดคือ ไอวี่ เดรป และหม้อ นำมาห้อยโหนที่ด้านข้างของโครงอลูมิเนียม ซึ่งไม้ดินทั้ง 3 ชนิดเติบโตให้ผลได้เป็นที่น่าพอใจ แต่สุดท้ายคุณพี่ชายไม่อนุมัติให้ห้อยโหนไม้กระถาง บอกว่าห้อยมากเกินไป แม้ว่าเราจะมีระบบล็อคที่แน่นหนากับโครงอลูมิเนียมด้านข้าง เรียกว่าในวันที่ลมแรงไม่มีขยับให้เห็นเลยก้อตาม เราจึงขนไม้กระถางทั้งหมดกลับไปห้อยโหนที่บ้านนอกแทนค่ะ ส่วนกลุ่มทิลแอนด์เซียชุดเดิมตั้งแต่ยุคที่ 1 ยังคงมีชีวิตที่ดีเช่นเคย เมื่อตีนตุ๊กแกไม่พอใจที่จะอยู่ในระเบียงของเรา จึงต้องมีการค้นหาไม้พันธุ์ใหม่มาเสริมที่ระเบียงของเราต่อไป ซึ่งจะเข้ายุคที่ 3 ของการปลูกต้นไม้ที่ระเบียงของเราแล้ว และคุณพี่ชายบอกว่ากลุ่มเฟิร์นน่าจะเป็นทางออกที่ดี และมั่นใจว่ามันจะอยู่กับเราได้อย่างมีความสุข จึงอิมปอร์ตเฟิร์นมาจากบ้านนอกมี 3 ชนิด ชนิดแรกคือเฟิร์นขนนก ในครั้งแรกนำมาลงในกระถางขนาด 10 ซม. ได้แค่เพียง 2 กระถาง และมันก้อหรอมแหรมเต็มที จาก 2 กระถางที่หรอมแหรม ปัจจุบันมันพองฟูกลายเป็นหัวผักกาด และเราทำการแยกต่อไปเรื่อย ๆ จนได้รวมกับของเดิมเป็น 9 กระถางแล้ว ยังคงแยกมันต่อไปไว้เป็นต้นสำรองและแจกจ่ายให้กับเพื่อนฝูง แต่ต้องคอยแหวกดูข้างใน แล้วตัดกิ่งแห้ง ๆ ทิ้งไปเพื่อให้เค๊าได้หายใจคล่องบ้าง เพราะเฟิร์นชนิดนี้จะขึ้นแบบหน้าแน่นมากค่ะ เฟิร์นชนิดที่ 2 คือเฟิร์นบอสตันขนาดเล็กครั้งแรกนำมาแยกใส่ได้แค่กระถางเดียว ต้นก้อหรอมแหรมอีกเช่นเดียวกัน แต่ในที่สุดเค๊าก้อโตขึ้น บานพองฟูเป็นกระโปรงสวยงามน่ารัก ปัจจุบันขยายเพิ่มได้รวมเป็น 4 กระถางแล้ว มีขนาดความบานลดหลั่นไปตามลำดับ และต้นใหญ่สุดมันบานจนดินหายไปหมดเลย คงต้องมีการผ่ากอครั้งใหญ่เพื่อแยกในเร็ว ๆ นี้ แต่เฟิร์นบอสตันนี่เราไม่ได้นำไว้บนหลุมด้านบนและด้านล่าง เนื่องจากเค๊ามีความบาน หากไปวางติด ๆ กัน ใบจะชนกันแล้วหงิกงอไม่บานเป็นกระโปรงสวย ๆ ซึ่งเราจะติดไว้ที่ผนัง และใส่กระถางไม้โอ๊คเล็ก ๆ อีกทีหนึ่ง แล้วนำไปประดับตามมุมห้องแทนค่ะ ส่วนเจ้าเฟิร์นชนิดสุดท้ายคือเฟิร์นใบมะขาม ขี้เหร่ที่สุดแล้ว แต่มีความสูงที่เหมาะสมกับหลุมด้านล่างทั้ง 3 หลุม ในตอนแรกนำมาแยกได้ 6 กระถางพอดีกับหลุมด้านล่างทั้งหมด ปัจจุบันมันพองฟูขึ้นหนาตากว่าในภาพมาก และใบพากันยื่นเข้ามาในเขตระเบียงพอสมควร ต้องคอยตัดแต่กิ่งแห้ง ๆ การดูแลเฟิร์นทั้ง 3 ชนิดเหมือนกันทั้งหมด ส่วนการใส่ปุ๋ยเราใส่ทั้งปุ๋ยธรรมชาติและปุ๋ยเม็ด ใส่สลับกันไป แต่ไม่เน้นการใส่ปุ๋ยเป็นหลัก นาน ๆ จึงจะใส่ครั้งหนึ่ง หลัง ๆ ก้อไม่ค่อยได้ใส่สักเท่าไหร่ คือเลี้ยงแบบฝึกให้เค๊ามีความอดทน เฟิร์นทั้ง 3 ชนิด ผ่านร้อน ผ่านฝน ผ่านหนาวมาได้ปีเศษ พบว่ามันเหมาะกับสภาพระเบียงของเราดีมาก และที่สำคัญไม่ต้องเสียตังอีกด้วย หลังจากเราได้นำไม้ดินที่มาห้อยโหนที่โครงอลูมิเนียมแล้วกลับบ้านไปในยุคที่ 2 ภายหลังเราไปเจอ ซิลเวอร์ฟอล มันให้ความห้อยย้อยน่ารักมาก และโทนสีก้อคล้ายหนวดแป๊ะ จึงตัดสินใจซื้อมาห้อยโหนอีกครั้ง แต่คราวนี้เอามาใส่กรวยแทนค่ะ คืออย่างน้อยมันก้อให้ความแปลกใหม่กว่าเจ้าหนวดแป๊ะมากขึ้น โดยนำไปห้อยไว้ที่โครงอลูมิเนียมทางด้านซ้ายมือ และไม่ลืมหาที่ล็อคกระถางกับโครงด้านข้าง พร้อมล็อคที่ด้านบนอีกเพื่อความแข็งแรง ลมแรงพัดมาไม่ขยับให้เห็นอีกเช่นกัน เมื่อมีห้อยทางด้านซ้ายแล้ว ก้อต้องห้อยทางด้านขวาอีก 1 กรวย แต่เป็นเฟิร์นอีกชนิดหนึ่ง ให้ความห้อยย้อยด้วย มันคือเฟินสีฟ้า ปัจจุบันไม่รอดทั้ง 2 กรวยค่ะ ซึ่งเฟินสีฟ้าไม่เหมาะกับการห้อยโหน เขาต้องการความชื้นมาก ควรปลูกที่พื้นดินจึงจะเหมาะ ผ่านมาถึง 3 ยุค ทำให้พบว่ากลุ่มเฟิร์นที่นำมาจากบ้านนอกมีความเหมาะสมกับสภาพระเบียงของเรามากที่สุด ดังนั้นถือว่ามันเป็นกลุ่มไม้หลักประเภทใช้ดินที่ดีที่สุดเท่าที่เราเคยทดลองปลูกมา จึงคิดว่าสมควรจะดูแลมันต่อไปพันธุ์ไม้อีกชนิดหนึ่งที่ปลูกได้ดีประเภทห้อยโหนกลางอากาศ คือกลุ่มทิลแอนด์เซีย ซึ่งเรามีการซื้อมาเรื่อย ๆ ทั้งแต่ในยุคที่ 1 ยุคที่ 2 ทุกชนิดยังคงดำเนินชีวิตได้ดีบนโครงอลูมิเนียมด้านบนของเรา มีการให้ดอกเป็นระยะ ๆ ต่อมาทิลแอนด์เซียที่ห้อยโหนไว้บนโครงอลูมิเนียมก้อถูกอัญเชิญลงมาประทับบนแผ่นไม้น้ำหนักเบา แล้วนำไปติดที่โครงอลูมิเนียมทางด้านขวามือ เนื่องจากมันมีขนาดเล็ก ห้อยโหนไว้ที่โครงด้านบนดูมันกระจัดกระจาย นำมาแปะรวมกันที่ด้านข้างน่าจะดูดีกว่า จากภาพอยู่ในช่วงมือใหม่หัดแปะ ปัจจุบันจะมีมากกว่านี้นะคะในยุคที่ 3 นี้เราซื้อทิลแอนด์เซียมาเพิ่มขึ้นอีก เนื่องจากเห็นว่าแต่ละพันธุ์มีรูปร่างที่แปลกตาออกไป อีกทั้งเป็นกลุ่มไม้เลี้ยงง่าย ตายยาก ไม่งอแง ไม่ใจเสาะ ถ้าจะมีใจเสาะไปบ้างก้อใช้เวลาฟื้นฟูได้ในเวลาอันรวดเร็ว และมันสามารถอยู่บนภาชนะใดก้อได้ สำหรับต้นที่มีรากติดบนแผ่นไม้แล้ว หากต้องการนำมาติดบนแผ่นไม้ใหม่ก้อดึงออกมาแปะได้เลย รากขาดก้อไม่ต้องกลัว เพราะรากของมันมีหน้าที่ยึดเกาะ ไม่ได้มีหน้าที่ดูดอาหารเป็นหลัก ไม้อากาศแท้ ๆ จะมีสัญลักษณ์ความหงอกประจำตัว เรียกว่าไทรโคม คือคล้ายมีขนสีขาวๆ ปกคลุมที่ลำต้นและใบ ซึ่งเจ้าไทรโคมนี้จะมีหน้าที่ดูดซึมอาหารเก็บไว้ ทุกสายพันธุ์ที่เราเลือกมาเป็นไม้อากาศแท้ ๆ ทั้งหมด เมื่อออกดอกแล้วจะแตกหน่อใหม่ สามารถดึงหน่อที่แตกออกมาให้เป็นต้นใหม่ได้ หรือจะไม่ดึงออกให้ติดเป็นพวงกับต้นแม่ก้อไม่มีปัญหาอะไร ทั้งหมดที่เห็นในภาพอยู่ในระหว่างอัญเชิญขึ้นประทับกับที่โครงด้านข้างนะคะเมื่อมองไปมุมล่าง จะเห็นผนังกำแพงด้านใน 4 ทิศทาง ติดกระเบื้องสีขาวแผ่นเล็ก เดิมประตูที่ระเบียงจะเป็นไม้เปอร์เซีย (ชอบสีของไม้เปอร์เซีย และราคามิตรภาพ) แต่มันจะเกะกะเวลาเปิด เพราะบานประตูจะไปทับกับผนังด้านใน ทำให้รู้สึกขวางหูขวางตาทำให้เราอาจจะเป็นบ้าได้โดยง่าย จึงต้องแบกบานประตูกลับบ้านนอก แล้วติดตั้งบานประตูพับพีวีซีแทน ซึ่งปกติเราจะเปิดประตูที่ระเบียงไว้ตลอด 24 ซม. แต่มีบานประตูมุ้งลวดปิดอยู่แทน (กันยุง) ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องความแข็งแรง เพราะไม่มีความจำต้องใช้ความแข็งแรงมากมาย รวมทั้งไม่ต้องกังวลใครจะปีนเข้าห้องได้ (ตกลงไปตายก่อน) และระเบียงห้องเราไม่ชนกับระเบียงห้องอื่น เนื่องจากเป็นห้องมุมจึงมีระเบียงเป็นเอกเทศของตัวเอง แต่หอพักตึกฝั่งตรงข้ามจะมีแนวขอบที่คนสามารถเดินไปมาได้ และเราเคยเห็นคนเดินลัดเลาะจากห้องหนึ่งปีนไปที่ระเบียงอีกห้องหนึ่ง แต่ดูว่าเขารู้จักกันนะคะ เมื่อนำบานประตูไม้ออกไปแล้วจะได้พื้นที่ด้านในของผนังเพิ่มขึ้น ซึ่งในความจริงแม้ว่ามันดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นแค่นิดเดียว แต่กลับให้ความสำราญทางสายตาได้มาก สามารถหาภาพไปติดที่ผนังด้านในได้ อยากดูดอกอะไรก้อนำภาพที่ถ่ายไว้มาใส่ในกรอบ คือระเบียงเราปลูกไม้ดอกที่ต้องการไม่ได้ ก้อต้องใช้วิชามารดูผ่านภาพที่ถ่ายเองไว้แทนค่ะ และภาพที่แขวนไว้จะถูกเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ รวม ๆ ถือว่าพอใจในระดับหนึ่ง แต่ยังไม่ถึงที่สุด กรอบรูปเราแนะนำให้ติดกระจกตัดแสง ราคาแพงกว่าแต่คุ้มราคามาก เราจะรู้สึกดีมากเมื่อเข้าห้องแล้วมองเฉียง ๆ เข้าไปในห้องจะเห็นต้นไม้ส่วนหนึ่งที่ระเบียงทันที เพียงแต่จะมองไม่เต็มที่เหมือนในภาพนะคะ เพราะตำแหน่งที่ถ่ายไม่ได้ถ่ายจากหน้าประตูห้อง แค่นี้ทำให้เรารู้สึกดีตั้งแต่เท้าก้าวเข้าประตูห้องมาแล้ว เมื่อมองไปจริง ๆ ตามภาพมันยังขาดสีสันอื่น คือยังไม่เตะตามากเท่าที่ควร เจอแต่สีเขียว ๆ หากมีกลุ่มกล้วยไม้มาติดที่โครงด้านซ้ายและขวา คงทำให้สวนหย่อมลอยฟ้าของเราหลากหลายขึ้น และถ้าหากมองผ่านหน้าต่างบานเดี่ยวบริเวณเตียงนอน เมื่อลุกจากเตียงนอนก้อจะรู้สึกสดชื่นทันทีในตอนเช้า ก่อนจะล้มตัวลงนอนก้อกู๊ดไนท์กับเจ้าต้นไม้ทั้งหลาย ทำให้นอนหลับฝันดี (ชักจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว) ซึ่งรวม ๆ พอใจอย่างที่สุดแล้ว เพียงแต่ต้องมีการปรับเปลี่ยนเพื่อความเหมาะสมกันต่อไป ยุคที่ 3 กำลังจะผ่านพ้นไป แต่ยังต้องปรับปรุงอะไรอีกมาก เพื่อให้บาดตาบาดใจในเรื่องสีสันมากขึ้น ช่วงนี้จึงอยู่ในระหว่างการปรับปรุงสวนหย่อมลอยฟ้าราคาประหยัดอยู่ค่ะ จึงคิดจะหาพันธุ์ไม้มาเพิ่มเติมและให้สีสันหลากหลายขึ้น ปัจจุบันกำลังตะเกียกตะกายเพื่อจะทำการขยายพื้นที่ ๆ ด้านล่างของโครงอลูมิเนียมไว้จัดวางต้นได้ที่ภายนอกอาการได้อีก 1 แถว แต่โครงอลูมิเนียมอันนี้มันรองรับการใช้งานไม่ครอบคลุมตามความต้องการที่มากขึ้นของเราเอง จึงอยู่ในระหว่างเข้ายุคที่ 4 ที่จะต้องทำการรื้อถอนโครงอันเก่าออกไป แล้วใช้โครงใหม่ที่แข็งแรงมากขึ้น ครอบคลุมการใช้งานหลากหลายกว่า รวมทั้งได้พื้นที่มากขึ้นอีกเล็กน้อย และจะนำไม้ระแนงขนาดเล็กเข้ามาร่วมด้วยช่วยกันส่งเสริมให้สวนหย่อมลอยฟ้าของเราดูดีมีชาติตระกูลมากขึ้น ส่วนพันธุ์ไม้ที่จะนำมาร่วมด้วยช่วยกันห้อยโหน ให้มีสีสันตระการตาขึ้นจะเป็นกลุ่มกล้วยไม้พันธุ์เล็ก ซึ่งคุณพี่ชายบอกว่า เฟินสามารถเลี้ยงได้ดีกับพื้นที่ของเรา และกล้วยไม้บางชนิดน่าจะเป็นอีกหนึ่งทางออก ขณะนี้กำลังอยู่ในระหว่างทดลองเลี้ยง และหาสายพันธุ์ที่เหมาะสมกับสภาพแวดล้อมกับระเบียงสีขาวของเรา ถือเป็นการแจมข้อมูลการทำสวนหย่อมบนพื้นที่สูงและแดดส่องมาแบบไม่สม่ำเสมอ เราหวังว่าการปรับปรุงพื้นที่สีเขียวในยุคที่ 4 น่าจะทำให้สวนหย่อมลอยฟ้าของเรามันดูดีขึ้นไม่มาก้อน้อย ปัจจุบันสวนของเรามีอายุครบ 2 ปี ผ่านการเปลี่ยนแปลงในเรื่องของพันธุ์ไม้มาถึง 3 ยุค มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกับแค่การนำต้นไม้มาปลูกที่ระเบียงของเรา แต่เราก้อมีความสุขที่ได้พบการเปลี่ยนแปลงมาถึง 3 ยุค เพราะมันทำให้เรารู้อะไรมากขึ้นเกี่ยวกับการปลูกต้นไม้ พบกับยุคที่ 4 ของสวนหย่อมลอยฟ้าราคาประหยัดได้ที่นี่ เร็ว ๆ นี้ ณ คะ

“ยุคที่ 4 กับอุปกรณ์เสริม” ก่อนที่สวนหย่อมลอยฟ้ายุคที่ 4 จะสำเร็จ สุดท้ายฝันร้ายก้อมาถึง ทางเจ้าของหอพักไม่อนุญาติให้ต่อเติมสิ่งใด ๆ ไปที่บริเวณภายนอกอาคารอีก แต่ที่มีทำกันไว้ให้คงอยู่เหมือนเดิมได้ แม้ว่าจะทำไม่ได้ แต่มันก้อไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพราะอย่างน้อยโครงอันเดิมมันก้อยังใช้ได้ เพียงแต่ใช้ได้ไม่ครอบคลุมเท่าที่คิดก้อแค่นั้นเอง ทุกอย่างต้องมีทางออก ดังนั้นเราต้องตะลอนหาวิธีติดตั้งใหม่ และพยายามใช้พื้นที่ของโครงคู่ด้านล่างให้ได้มากที่สุด แต่ก้อต้องปลอดภัยมากที่สุดเช่นกัน สิ่งแรกที่ต้องตะลอนหาคืออุปกรณ์เสริมค่ะ เราตัดสินใจใช้ตาข่ายสีดำ นำมาตัดแล้วพับมุมให้เป็นลักษณะตะกร้าสี่เหลี่ยม แล้วเอาไปตั้งที่โครงอลูมิเนียมด้านล่าง เพื่อขยายพื้นที่ให้วางต้นไม้ที่ด้านนอกอาคารให้มากขึ้น คือต้องเข้าใจว่าโครงคู่ด้านล่างมันยังไม่เหมาะสมที่จะวางกระถางต้นไม้ขนาดเล็กเพิ่มได้ คือมันประกอบไปด้วยท่ออลูมิเนียมคู่ 2 เส้น วางกระถางลงไปเฉย ๆ ก้อล้ม จะวางได้ก้อต้องทำการยึดติดแบบแน่นหนา เพื่อไม่ให้มันร่วงลงไป อีกทั้งยังรื้อถอนและปรับเปลี่ยนมุมเพื่อหลบแดดหรือให้ได้รับแดดอย่างทั่วถึงจะทำได้ลำบากและยุ่งยาก ผลการทำตระกร้าน้ำหนักเบาเราสามารถวางต้นไม้ด้วยกระถางขนาด 10 ซม. ได้อีก 3 แถว ๆ ละ 3 กระถาง (แน่นไปหน่อย) แต่เราวางแค่ 2 แถวให้ดูโปร่ง ๆ ทำให้ตะกร้าทั้งหมดรองรับกระถางต้นไม้ขนาดเล็กได้ไม่ต่ำกว่า 24 กระถาง ทำแล้วโอเคเลยนะคะ ไม่เป็นภาระกับโครงอลูมิเนียมด้วย เรานำตาข่ายพลาสติกมาพับให้ได้ตะกร้าจำนวน 4 ใบ ช่วงหักมุมก้อใช้สายไฟสีดำยึด วัดขนาดให้เหมาะสมกับโครงแล้วนำไปวางไว้ที่ด้านล่างของโครงอลูมิเนียมได้พอดี เวลานำไปตั้งเรียงกันบนโครงอลูมิเนียมก้อใช้สายไฟสีดำยึดระหว่างตะกร้ากับตะกร้าให้ติดกัน ส่วนด้านล่างของตะกร้าใช้เชือกเส้นใหญ่รัดควบไปกับโครงอลูมิเนียมด้านล่างเลยค่ะ แต่ตะกร้าพลาสติกที่ทำจากตาข่ายมันอาจมีความแข็งไม่พอ ซึ่งมันก้อมีวิธีมากมายที่เราจะสามารถทำให้มันตั้งอยู่ได้ โดยไม่โยกคลอน ไม่เอียง ไม่ล้ม ฯลฯ เรื่องของขนาดก้อมีความสำคัญ แต่ต้นไม้ที่อยู่ในตะกร้าจะเป็นต้นไม้ที่ใช้เครื่องปลูกเป็นกาบมะพร้าว เพราะน้ำหนักเบา ตะกร้าที่ทำไว้ก้อไม่สูง ดังนั้นถ้าเจอลมแรงในฤดูฝนอาจปลิวออกไปได้ แต่มันก้อสามารถหาวิธีการเพื่อไม่ให้มันปลิวได้ คิดได้มากเท่าไหร่ยิ่งจะยิ่งได้เปรียบนะคะ จากภาพได้ออกมาประมาณนี้ ทั้ง 4 ตะกร้าเป็นที่ใส่กลุ่มนาคราชแคระ และกลุ่มออนซิเดียมทั้งหลาย ช่วงนี้เอาสุม ๆ ไว้ก่อน ค่อยจัดเรียงภายหลังอีกครั้ง ต่อมาก้อไปว่ากันที่โครงคู่ด้านข้างซ้ายและขวา เมื่อยังต้องใช้โครงอลูมิเนียมอันเดิม ไม่สามารถทำโครงใหม่ได้ ถ้าจะติดตั้งกล้วยไม้ที่โครงด้านข้างทั้ง 2 ด้านก้อลำบาก คือท่อของโครงอลูมิเนียมมันกลม ๆ ท่อกลมมันไม่ตัวหลักเพื่อยืดเลย มันก้อมักจะไม่แน่น นาน ๆ เข้าต้นไม้ก้อรูดลง ถ้าจะพันติดให้แน่น เวลาต้องขยับหรือเปลี่ยนแปลงมุม หรือโยกย้ายแต่ละชนิดเพื่อปรับให้ได้รับแสงแดดมันก้อยุ่งยาก ต้องเข้าใจว่าพื้นที่ของเราได้รับแสงไม่สม่ำเสมอ ดังนั้นต้องมีการโยกย้ายตลอด เพื่อให้ชิมแดดหรือหลบแดดได้ทั่วถึง ถ้าจะติดไว้กับโครงอลูมิเนียมกลม ๆ ต้องใช้ระบบยึดติดที่แน่นหนา มันจะเสียเวลามากในเวลาที่ต้องมีการโยกย้ายนะคะ ดังนั้นต้องหาอุปกรณ์เสริมมาร่วมด้วยช่วยกันให้รื้อถอนกล้วยไม้แต่ละชนิดได้ง่ายที่สุด เปลี่ยนต้นนี้เลื่อนขึ้นไปเสียบตรงโน้น หรือเอาต้นโน้นเลื่อนลงไปเสียบที่ด้านนั้น ฯลฯ คำตอบของเราก้อคือแค้มป์รัดหางปลา แต่ต้องเอาหางปลาไปเจาะรูเพิ่มทั้งหมด จะได้มีช่องไว้เสียบแยะ ๆ บางทีเสียบต่างจุดกันแค่นิดเดียวก้อมีผลต่อการโดนแสงแดดหรือมีผลต่อการหลบแดดแล้ว เราหิ้วแคมป์หางปลาทั้งหมดไปให้คนงานเจาะรูเพิ่ม พวกขอนไม้เราก้อเอาไปเจาะที่โรงงานทั้งหมด มันเป็นเครื่องเจาะเหล็ก ทำให้สะดวกและรวดเร็ว แต่แค้มป์หางปลามันเหมาะสำหรับกล้วยไม้ที่แปะติดบนขอนไม้ไม่ใหญ่โตมาก คือจะหนักหน่อยก้อได้แต่ต้องไม่มาก อีกอย่างโครงอลูมิเนียมของเรามันรับของหนักไม่ได้อยู่แล้ว สรุปก้อคืออุปกรณ์เสริมหลักที่เราจะนำมาใช้กับสวนหย่อมลอยฟ้าในยุคที่ 4 คือตะกร้าที่ทำจากตาข่ายพลาสติก และ แค็มป์รัดหางปลา ลองดูแล้วเวิร์คมากเลยในการปรับเปลี่ยนตำแหน่งของกล้วยทุกชนิด ง่ายและสะดวก อีกทั้งยังไม่มีปัญหาต่อแรงลมในฤดูฝนอีกด้วย แต่ถ้าเป็นกระถางแล้วใช้ลวดสำหรับห้อยกระถางขนาดยาวห้อยไว้กับโครงด้านบนมันจะแย่ เวลาลมแรงในฤดูฝนมันจะกระชากกระถางแกว่งไปมา ซึ่งขอนไม้ที่จะนำมาห้อยในแค้มป์รัดหางปลา เราใช้ลวดสั้น ๆ เวลาลมกรรโชกมันก้อกระชากไม่ได้นะคะ ดังนั้นขอนกล้วยไม้ทุกชนิดจะใช้ลวดนิ่มเป็นตัวเชื่อมกับแคมป์รัดหางปลาทั้งหมด สามารถเคลื่อนย้ายได้ง่าย บางทีแค่บิดลวดนิ่มเพื่อให้โดนแดดหรือหลบแดดก้อเพียงพอแล้ว จึงถือว่าตาข่ายพลาสติกและแค้มป็รัดหางปลาเป็นอุปกรณ์ที่หามาได้เหมาะสมที่สุดในตอนนี้แล้ว ต่อไปถ้าเจอวิธีใหม่ค่อยแก้ไข สำหรับในฤดูร้อน จะได้รับแดดมากกว่าปกติ ถ้าอากาศร้อนจัดมีผลกับต้นไม้ของเราเหมือนกัน จำได้ปีที่ผ่านมาเล่นเอาเฟินที่อยู่หลุมบนของเราเฉาไปเลย ดังนั้นก้อต้องมีการแก้ไขเพื่อพรางแสงให้กับต้นไม้ของเราด้วย จึงใช้บริการของตาข่ายพลาสติกสีดำมาเป็นตัวกรองแสงแดดค่ะ ไม่มีอะไรยุ่งยากในขั้นตอนนี้ แค่ตัดตาข่ายพลาสติกให้ได้ขนาดตามที่ต้องการ จากนั้นดูทิศทางของแสง คือแสงแดดตกลงมาจากไหนก้อนำตาข่ายไปกรองไว้ที่จุดนั้น ผลการวางตาข่ายพลาสติกสีดำได้ผลทันตาเห็น แสงที่พุ่งลงมาบริเวณต้นไม้ของเรามันดรอปลงไปทันที การติดตั้งก้อง่าย ใช้สายไฟเส้นเล็กสีดำพันไว้แค่นิดหน่อยก้ออยู่แล้ว ฤดูร้อนหมดไปก้อถอดออกง่ายมา สนุกกันมากค่ะ เพราะมีเรื่องให้ต้องคิดอยู่ตลอด อยู่กับต้นไม้มีความสุข ใครไปใครมาก้อพลอยสดชื่นไปพร้อม ๆ กันนะคะ แต่ในช่วงที่ร้อนที่สุดมาถึงแล้ว เมื่อเข้าสู่เดือน พค.-มิย. จะเป็นช่วงที่ต้นไม้ของเราผจญเพลิงแสงแดดตลอดวันตั้งแต่เช้าจนถึงพระอาทิตย์ตกดิน และปีนี้เป็นปีของการทดลองเลี้ยงกล้วย เราพบว่ากล้วยบางชนิดมีความทนทานได้ดี เช่น เอื้องสายบางชนิด แต่กล้วยบางชนิดของเรามีภาวะซบเซาให้เห็นบ้าง รวมทั้งเฟินเริ่มมีอาการเมาแดดนะคะ ก่อนที่เราจะเลี้ยงกล้วย เราจะนำเฟินลงมาวางไว้ในเขตตัวระเบียงก่อนที่จะไปทำงาน แต่ในปีนี้มีกล้วยจำนวนมาก เราไม่สามารถนำมาจัดเก็บภายในตัวระเบียงทั้งหมด เพราะกล้วยบางส่วนต้องห้อยโหน เราไม่มีที่ห้อยโหนรองรับภายในเขตตัวระเบียง ดังนั้นจึงต้องมีการติดตั้งสะแลนเพื่อกรองแดดในช่วงนี้เป็นการชั่วคราว ทำให้เราต้องสูญเสียความเพลิดเพลินทางสายตาไปบ้าง มองไม่เห็นท้องฟ้าสวยงามผ่านสวนหย่อมลอยฟ้าได้เหมือนเคย เพราะต้องติดตั้งสะแลนรอบโครงอลูมิเนียมทั้งหมด ซึ่งไม่ใช่เรื่องใหญ่ ได้อย่างก้อต้องเสียอีกอย่างไป เสียเพื่อรักษาชีวิตกล้วยของเราจึงไม่ซีเรียส และก่อนหน้านี้เราได้เก็บท้องฟ้ากับสวนกล้วยของเราไว้ได้มากพอสมควร มันก้อแค่ช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น จึงไม่ต้องมีอะไรคิดมากนะคะ

“ยุคที่ 4 กับพรรณไม้ชุดใหม่” จากเดิมต้องการหวายแคระ สุดท้ายเหตุการณ์ลุกลามบานปลาย กลายเป็นกล้วยไข่ กล้วยน้ำว้า กล้วยอะรูมิไร้ทั้งหลาย กลุ่มนี้เป็นสภาพแวดล้อมคร่าว ๆ ที่อยู่ในช่วงเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ภาพแรกเป็นช่วงของการอิมปอร์ตกล้วยไม้เข้ามาห้อยโหนไว้ชั่วคราว เราต้องรื้อหนวดฤาษีออกไปห้อยโหนที่โครงด้านล่างก่อน รอเช็คเรทติ้งพันธุ์ที่จะอยู่บนระเบียงของเราได้ และส่วนหนึ่งต้องนำกลับบ้านนอก ทุกอย่างยังไม่เรียบร้อย คงอีกนานจะกว่าจะเข้าที่เข้าทาง หลังจากแบ่งกล้วยในภาพแรกกลับบ้านนอกไปแล้ว ยังมีทะยอยนำเข้ามาใหม่อีกบ้าง จึงกลายเป็นภาพที่สองถึงภาพที่สี่ แวะเอาภาพรวม ๆ มั่ว ๆ มาให้ดูกันเล่น ๆ ก่อน ภาพในกลุ่มนี้อยู่ในช่วงก่อนที่จะติดตั้งแค้มป์รัดหางปลาและทำตระกร้าเพื่อขยายพื้นที่นอกอาคารนะคะ ซึ่งจริง ๆ แล้วตรงกลางยังจะเป็นหนวดฤาษีเหมือนเดิม ไม่มีอะไรไปห้อยปะปน และกล้วยทุกชนิดจะห้อยโหนอยู่ที่โครงด้านข้าง 2 ข้างเท่านั้น ส่วนไม้บางชนิดรวมทั้งกล้วยบางพันธุ์จะวางอยู่ในตะกร้านอกอาคาร ความจริงอีกอย่างหนึ่งคือเราไม่สามารถห้อยโหนกล้วยไม้ หรือไม้ชนิดอื่นไว้บนโครงด้านบนตามภาพได้ แต่เนื่องจากช่วงนั้นไม่ใช่ฤดูฝน แค่เป็นการวางไว้ชั่วคราวเท่านั้นเอง เพราะแรงลมในฤดูฝนจะกระชากได้ค่ะ สำหรับกล้วยไม้ชนิดต่าง ๆ ที่อิมปอร์ตเข้ามา และผลการเลี้ยงอยู่ที่ระเบียงของเรา รวมทั้งไม้ชนิดอื่น สามารถเข้าไปดูหัวข้อพื้นที่สีเขียวในหน้าไร้ (สาระบัญ) มีหลายชนิด แต่จะแยกข้อมูลไว้เป็นรายชนิด และถ้าชนิดไหนมีปัญหาหาในอนาคต เราจะมาอัพเดทในภายหลังอีกครั้งหนึ่ง จริง ๆ แล้วกล้วยป่าหลายชนิดเขาเอามาปรับสายพันธุ์ใหม่ทำให้เลี้ยงง่ายกว่ากล้วยป่าแท้ ๆ เพียงแต่ยังไม่ครอบคลุมได้ทุกสายพันธุ์ ตอนแรกเราก้อไม่รู้ ตอนนี้หายโง่ไปแยะ ราคาไม่ถูกนะคะ ขายกันเป็นนิ้ว ส่วนใหญ่เรามองว่าราคาค่อนข้างกดดัน แต่ถือเป็นอีกหนึ่งทางเลือก อยากทิ้งท้ายไว้ด้วยประโยคสั้น ๆ ว่า "มันส์มาก ๆ" ขณะนี้สวนหย่อมลอยฟ้ากลายเป็นสวนกล้วยลอยฟ้าเรียบร้อยแล้ว เขาดูเวอร์ชั่นใหม่ได้ที่หัวข้อด้านบน พร้อมเปิดเบรคระบบความหายนะที่อาจมาเยือนเรียบร้อยแล้วนะคะ