เรื่อยเปื่อย

อยากเขียนมานานวันนี้สบโอกาส
ขี้เกียจทำงาน+สติแตก
รู้สึกในใจมีเรื่องมากมายไม่ได้จัดระเบียบเลย มันเลยดุวุ่นวายวิงเวียน
แล้วก็จะจบลงที่คำสุดท้ายคือเหนื่อย เหนื่อยมากทั้งๆไม่ได้ทำอะไรเลย

เริ่มจากตรงไหนดี ที่เป็นกังวลที่สุด
.
.
.
เรื่องเรียน เหนื่อยจัง อีกแล้วคำนี้อีกแล้ว ไม่เอาเปลี่ยนๆๆๆๆ
เรื่องเรียนเทอมนี้งานเยอะจังเลย เยอะอย่างไม่น่าให้อภัย
วิชานู้นนี้ มากมาย เรียนเหมือนเบา เหมือนน่ะก็แค่เหมือน
ไม่เป็นไรยังทำได้ พอทำทัน ที่เป็นบ้าจริงๆคือเรื่องสอบ
อีกไม่กี่วันเท่านั้นเอง ยากลำบากเหลือเกิน
แค่คิดว่าจะต้องอ่านหนังสือก็ซีดแล้ว

พอปีสูงขึ้นก็เริ่มมองเห็นความรับผิดชอบ
ทุกวันนี้คิดมาก ด่าตัวเองทุกวัน
เรียนมาขนาดนี้ทำไมไม่รู้เรื่องเลย ไม่มีความรู้ในสมอง
จบไปจะทำงานได้เหรอ รับผิดชอบอะไรได้เหรอ บลาๆๆๆๆๆ
เห็นปัญหา รู็ปัญหา รู้ทางแก้
แต่พอคิดที่จะต้องทำนี่มันเหนื่อยจริงๆ
ไม่อยากทิ้งชีวิตที่สบายๆ ณ ปัจจุบัน ซึ่งจริงๆแล้วมันฉาบฉวยมาก
เป็นอย่างนี้จริงๆก็เซ็งตัวเองนะ ที่รู้ว่าต้องทำแต่ไม่ทำเนี่ย
อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำใจไม่ได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เฮ่อ ยังไงซักวันก็ต้องโต แต่ตอนนี้หาทางโตไม่เจอ
ถึงบอกว่าเห็นทางแต่ก็แค่ทางเข้า ไม่ใช่เส้นทางทั้งหมด
ไม่เห็นขอบเขต ไม่เห็นจุดหมาย ยิ่งทำให้ไม่มีกำลังใจใหญ่เลย
และก็ยิ่งท้อเข้าไปอีก คิดแต่ว่า คนอย่างเรา.. คนอย่างเรา..
เรียนมาคะแนนแย่แค่ไหน เกรดแย่แค่ไหน ไม่เคยท้อเลย
จนมาวันนี้ ท้อจริง
หูย ยิ่งพูดออกมาตรงๆยังงี้เหมือนกับยิ่งตอกย้ำความรู้สึกเลยอะ

พอดีกว่า บ่นไปเสียเวลาเปล่า
อยากเจอใครซักคนที่พูดจาแบบผ่าเราเป็นสองซีกได้จัง
แต่นั่นแหละ ตัวเองบอกตัวเองยังได้ผลไม่เท่าไร
และจะมาหวังพึ่งคนอื่นได้ไง
ก็มีแต่ต้องเตือนสติตัวเองเท่านั้น

เพราะงั้น ตอนนี้ ไปอ่านหนังสือซะะะ!!!!

Create Date : 28 สิงหาคม 2553		3 comments
Last Update : 28 สิงหาคม 2553 13:37:59 น.
Counter : 354 Pageviews.
Share Tweet