“ข้าว ข้าว”

เสียงเรียกดัง ๆ ข้างตัวทำให้ต้นข้าวถึงกับสะดุ้ง มัวแต่จมอยู่ในภวังค์ จนไม่ได้สนใจว่ายังมีใครอีกคนนั่งอยู่ด้วย

“เรียกเสียงดังทำไมอ้น ตกใจหมดเลย”

“เรียกตั้งหลายครั้งแล้วยังเฉย ใจลอยคิดถึงแฟนอยู่หรือครับ” ชวินถามด้วยสายตาอยากรู้จริง ๆ ชายหนุ่มยังคงนั่งเฝ้าต้นข้าวที่ยังนั่งทำงานอยู่คนเดียวในห้องกองแผนงาน แม้นจะเย็นมากแล้ว

“เปล่า คิดถึงงานอยู่น่ะ”  

“ขยันจัง ทำอยู่ฝ่ายนี้งานหนักหน่อย แต่คงไม่ยุ่งถึงขนาดไม่ยอมกินข้าวนะครับ ไปด้วยกันไหมข้าว” ยังเหลือเวลาก่อนเริ่มประชุมสวัสดิการในคืนนี้ น่าจะใช้โอกาสนี้ใกล้ชิดสาวสวย

“เออ...ได้จ้ะ แต่ชวนใจดีไปด้วยนะ” รีบหาตัวช่วย และโดยไม่รอช้าต้นข้าวยกหูโทรศัพท์ที่ตั้งประจำอยู่บนโต๊ะทำงานกดไปเบอร์ภายในที่จำได้ขึ้นใจทันที มีเสียงเรียกอยู่นานกว่าจะมีคนมารับสาย

“ห้องคอมค่ะ” ใจดีมารับสายเอง

“มารับสายช้าจริง” เธอทำเสียงต่อว่าอย่างไม่จริงจัง

“มีอะไรเหรอเจ๊ข้าว ยังไม่ได้เวลานัดเลย” สาวเดียวในศูนย์คอม ฯ รีบโวยวาย

“อ้นเขามาชวนไปกินข้าว”

“แหม หายตัวไปจีบสาวอยู่นั่นเองพี่อ้น ไอ้เราหาตัวซะให้ควั่ก”

“อยู่นี่แหละ ไปด้วยกันนะใจดี”

“เดี๋ยวพี่อ้นเขาตื้บเอา ไปเป็นแขกไม่ได้รับเชิญ” อดแกล้งแหย่เพื่อนซี้ต่างวัยไม่ได้ อันที่จริงรู้อยู่แล้วว่าฝ่ายโดนตามจีบต้องการตัวช่วยชิ่งหนี

“ไปใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นขึ้นมาที่ห้องแผนเลยนะ” ต้นข้าวรวบรัด เธอหันมายิ้มให้ชวินนิดหนึ่งก่อนจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้จัดของใช้ส่วนตัวเก็บเข้ากระเป๋าถือใบเขื่องของตัวเอง

“ใจดีไปด้วยหรือข้าว” เสียงคล้าย ๆ จะกัดฟันถาม

“ใช่ เดี๋ยวจะขึ้นมาจ้ะ”

หลังจากนั้นเพียงชั่วอึดใจร่างกะทัดรัดของสาวใจดีมานั่งหอบอยู่หน้าโต๊ะคนสวยของกองแผนงาน ใจดีเป็นคนผิวคล้ำซอยผมสั้นแต่มันดูยุ่งเหยิงตลอดจนจำทรงเดิมไม่ได้ ใบหน้าค่อนข้างกลมนั้นระบายด้วยรอยยิ้มแทบตลอดเวลา นี่ถ้าไม่ใช่เพราะมีเสียงใส ๆ และใส่กระโปรงคงมีแต่คนนึกว่าเป็นเด็กผู้ชายวัยรุ่นขี้เล่น

“พี่อ้น พี่ศูลถามหา”

“ถามหาเรื่องอะไร นี่มันเลิกงานแล้วน่ะ”

“ไม่รู้ ถามหาหลายรอบแล้วด้วย ท่าทางอารมณ์บ่จอย”

“เออ...” ชวินมีท่าทางลังเลจนเห็นชัด และต้นข้าวคอยทีอยู่แล้ว

“อ้นไปหาหัวหน้าศูลก่อนเถิดค่ะ เดี๋ยวจะโดนโมโหใส่อีก เอาไว้วันหลังค่อยไป” แม้นเธอจะมาใหม่ได้ไม่นาน แต่รู้จุดอ่อนของเจ้าหน้าที่ศูนย์คอม ฯ ทุกคนดี คือกลัวหัวหน้าตัวเอง หรือหัวหน้าศูล ที่มีชื่อเต็ม ๆ ว่า ‘นพศูล’จนแทบหัวหด

“ถ้าอย่างนั้นเอาไว้วันหลังนะครับข้าว ผมอยากกินข้าว...กับข้าวสักมื้อ” ชวินยิ้มให้ทั้งปาก และตาก่อนที่จะรีบเดินผละไป

ต้นข้าวคงมีสีหน้าที่ดูตลกมากหลังจากฟังประโยคท้ายของหนุ่มศูนย์คอม ฯ ขวัญใจสาว ๆ เพราะใจดีแอบหัวเราะคิก ๆ อย่างชอบใจ

“ขำมากหรือยายใจร้าย”

“อ้าว อุตส่าห์ช่วยแล้วยังมาว่าเราใจร้ายอีกหรือนี่”

“เมื่อกี้หลอกอ้นเขาหรือ เดี๋ยวโดนเล่นงานเอาหรอก”

“ฮะ ฮะ มือชั้นนี้แล้ว ไม่หลอกใครอยู่แล้ว เมื่อกี้นะพูดจริงทุกคำ แต่ไม่ได้ถามนี่ว่าพี่ศูลเขาถามหาเมื่อไหร่ ใจดีได้ยินถามถึงพี่อ้นเมื่อตอนบ่ายจริง ๆ และตอนนี้อารมณ์บ่จอยจริง ๆ เพราะเร่งทำข้อมูลให้กระทรวง”

“แล้วอย่างนี้ที่เรานัดกันไว้ล่ะใจดี”

“ทัน ทัน ของกระทรวงจวนเสร็จแล้วไม่อย่างนั้นหายหัวมาอย่างนี้ไม่ได้หรอก แต่ที่รีบขึ้นมานี่จะมาบอกด้วยว่าอย่าเพิ่งลงไป พี่ศูลเขายังป้วนเปี้ยนอยู่ที่ห้อง ทางสะดวกเมื่อไหร่จะโทรขึ้นมาบอก แต่ข้อมูลที่พี่อรเขาต้องการมันต้องใช้เวลานาน หนูจะพยายามทำให้เสร็จคืนนี้แล้วกัน พอดีเป็นเวรเฝ้าห้อง”

ต้นข้าวอยากจะกอดคนตรงหน้าแน่น ๆ นัก ซึ้งในน้ำใจเพื่อนรุ่นน้องที่เพิ่งคบกันได้เพียงปีเดียว แต่ราวกับว่าได้รู้จักกันมาชั่วชีวิต แม้นไม่อยากกวนเพราะที่ผ่านมาเธอกวนใจดีให้ทำข้อมูลด่วน ๆ ให้มาหลายรอบจนเกือบเสียงานประจำ และครั้งนั้นเธอได้เผชิญกับอารมณ์โกรธของหัวหน้าศูนย์คอมพิวเตอร์เต็ม ๆ ต้นข้าวไม่อยากโดนว่าใส่หน้าอย่างรุนแรงเช่นนั้นอีก แต่เมื่อไม่มีทางเลือกเธอต้องขอร้องเพื่อนคนนี้อีกครั้ง

“พี่จะอยู่เป็นเพื่อน”

“ไม่ต้องหรอกเจ๊ข้าว อยู่บอกรายละเอียดหนูสักพักพอ เดี๋ยวประชุมสวัสดิการเลิกพี่ศูลแกกลับห้องมาเจอเข้า จะโดนดุอีก” ใจดีอดที่จะเห็นใจสาวสวยตรงหน้าไม่ได้เมื่อนึกถึงหน้าที่ถอดสีจนซีดเมื่อโดนนพศูลตะคอกใส่อย่างไม่ไว้หน้าวันนั้น

‘เห็นแก่ตัวที่สุด อุตส่าห์จบเมืองนอกมา แต่ไม่ซึมซับการมีวินัยของเขามาบ้างหรือไง ถ้ามีพวกไร้วินัยอย่างเธอมาจ้องจะให้ทำข้อมูลด่วนของตัวเท่านั้น ระบบข้อมูลของสำนักงานมันจะเป็นยังไง มีสมองคิดหรือเปล่า’

ใจดีไม่เคยเห็นพี่ศูลของน้อง ๆ โกรธ และกราดเกรี้ยวใส่ผู้หญิงมาก่อน แต่หัวหน้าศูนย์ ฯ อย่างเขาคงเก็บอารมณ์ไม่อยู่จริง ๆ เมื่อระบบข้อมูลในความรับผิดชอบเกือบจะล่มเพราะโดนไวรัส เนื่องจากลูกน้องมัวไปทำข้อมูลด่วนให้เจ้าหน้าที่ใหม่ของกองแผนงาน

ต้นข้าวไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปที่ศูนย์คอมพิวเตอร์อีกเลย หลังจากเผชิญความโกรธของเขา ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าดุ และเฮี้ยบที่สุดของสำนักงาน และใจดีเห็นอาการคอยหลบเลี่ยงที่จะเผชิญหน้าหัวหน้าศูนย์ ฯ ของต้นข้าวตลอด

“ถ้าอย่างนั้นไปกินข้าวเย็นกันก่อนนะใจดี พี่เห็นมีร้านอาหารตามสั่งมาเปิดใหม่หลังสำนักงาน”

“ไม่ล่ะเจ๊ รีบ ว่าแต่ไปกินคนเดียวได้ไหม”

“ได้ไม่เป็นไร งั้นพี่จะซื้อข้าวกล่องเผื่อให้คืนนี้นะ จะเอาอะไร”

“ข้าวราดกระเพราหมูกรอบแล้วกัน ใส่ไข่ดาวสุก ๆ ด้วยนะ”

“ได้จ้ะ พี่ว่าจะไปเดินเล่นรอเวลาที่ตลาดนัดเย็นตรงนั้นด้วย อาจจะมีขนมอร่อย ๆ มาขาย”

“ดี ๆ ของหวาน ๆ หนูชอบ ไปแล้วนะ พอเขาไปประชุมกันหมดแล้วหนูจะโทรเข้ามือถือ”

“OK”

ต่างแยกย้ายกันไป หลังจากนัดแนะเป็นที่เรียบร้อย ต้นข้าวเข้าไปนั่งในร้านอย่างใจชื้นขึ้นมาหน่อยที่ไม่เห็นเจ้าหน้าที่ของสำนักงานสักคน โดยปกติพวกหนุ่มโสดทั้งหลายมักจะฝากท้องไว้กับร้านอาหารหลังสำนักงานแทบทุกมื้อ แต่วันนี้มีกิจกรรมพิเศษที่น่าสนใจเลยยังคงรวมตัวกันอยู่ในสำนักงาน ซึ่งดีที่เป็นอย่างนั้น จะได้ไม่มีใครสังเกตเห็นเธอ

ต้นข้าวรู้สึกปลอดโปร่งขึ้นมาก เหมือนกำลังจะยกภูเขาออกจากอกได้ แต่พอเธอเดินกลับมาที่โต๊ะหลังจากลุกไปสั่งไข่ดาวเพิ่มให้ตัวเอง ภูเขาก้อนหนัก ๆ ก้อนเดิมหล่นตุ้บลงมานั่งรอเธออยู่ที่โต๊ะ

“หัวหน้าศูล!”

“นั่งด้วยคนได้ไหม” เสียงทุ้มของเขาวันนี้นุ่มนวลผิดกับวันนั้นอย่างสิ้นเชิง พูดขอทั้ง ๆ ที่ร่างสูงใหญ่ นั่งเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทีสบาย ๆ อยู่ก่อนแล้ว

“นั่งอยู่แล้ว ไม่ใช่หรือคะ” เธอเห็นเขาหรี่ตาสีเข้มมองมา ช่างประไร จะได้รู้

เสียมั่งว่าคนอื่นเขารู้สึกไม่ชอบเป็นเหมือนกัน

“ยังโกรธเรื่องวันนั้นอยู่หรือเธอ” เขาตรงเข้าเรื่องที่ต้องการพูดอย่างไม่อ้อมค้อม จนต้นข้าวเองถึงกับอึ้งเพราะไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะมาพูดเรื่องที่กินใจเธอมาตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ต้องใช้เวลาหลายวินาทีกว่าที่ต้นข้าวจะเรียบเรียงคำพูดออกมาได้

“ไม่โกรธแล้วค่ะ แต่ไม่ลืม” อดที่จะรวนไม่ได้

“อืม เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นด้วยหรือนี่” เขาพูดยิ้ม ๆ ทำให้ใบหน้าเข้มแข็งแกร่งนั้นดูอ่อนโยนขึ้น แม้นอายุจะสามสิบปลาย ๆ แล้ว แต่นพศูลยังดูดีกว่าคนรุ่นเดียวกันมาก ผมสั้นของเขายังคงดำสนิทมีบางส่วนยาวลงมาปรกหน้าผากกว้าง ดูหล่อแบบเถื่อน ๆ ด้วยคิ้วที่เข้มจนเป็นปื้น และดวงตาดุทรงอำนาจ จมูกของเขาโด่งใหญ่ แต่มีริมฝีปากบางเฉียบที่มักจะใช้พูดเชือดเฉือนใจคนได้เก่งนัก นี่ถ้าไม่เป็นเพราะทั้งดุทั้งปากจัดเช่นนี้คงมีทั้งสาวแท้และไม่แท้เข้ามาสานสัมพันธ์ไม่ได้ขาดแน่นอน เพราะร่างกำยำ ผิวแทนสูงใหญ่นั้นแสนจะเร้าใจด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ และเต็มไปด้วยเสน่ห์ลึกลับที่น่าค้นหา แต่หนุ่มใหญ่คนนี้ไม่เคยให้โอกาสใครได้ค้นพบความลับ เขายังครองตัวเป็นโสด ทุ่มเทอยู่กับงาน และ งาน จนทุกคนเริ่มสงสัยแล้วว่าเขาคงมีความลับที่ไม่สามารถบอกใครได้ และเป็นที่มาของข่าวลือติดอันดับต้น ๆ ของสำนักงานว่า หัวหน้าศูนย์คอม ฯอาจจะเบี่ยงเบนทางเพศ

แต่เป็นแค่ข่าวลือ ยังไม่มีใครกล้ายืนยัน ซึ่งพอทำให้สาวหลายคนในสำนักงานโล่งใจได้บ้าง

“ขอโทษนะที่ตอนนั้นพูดรุนแรงเกินไป”

คำขอโทษเรียบ ๆ แต่จริงใจจากคนที่เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะพูดคำนี้กับใครเป็น ทำให้ต้นข้าวงงงัน เผลอตัวจ้องเขาตาไม่กระพริบ

“ทำไม ตกใจมากหรือที่ฉันขอโทษเธอ”

“ไม่คิดว่าจะได้ยินนี่คะ”

“ฉันขอโทษที่ใช้ถ้อยคำรุนแรง แต่วันนั้นเธอยังไม่ขอโทษที่ตัวเองทำผิดเลยนะ”

ตอนนี้เธอยิ่งงงเข้าไปอีก นี่เขามาขอโทษหรือมาทวงให้เธอขอโทษเขากันแน่ แต่ทำผิดแล้วควรรับผิด และเธอรู้ตัวดีว่าเกือบทำความเสียหายให้กับระบบของสำนักงานอย่างรู้เท่าไม่ถึงการณ์

“ดิฉันขอโทษค่ะคุณศูล” เธอพูดอย่างไม่ลังเล และเห็นเขายิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิม ตอนนี้เองที่เธอเริ่มเข้าใจสาว ๆ ที่เฝ้าเพ้อถึงแต่หัวหน้าศูนย์ ฯ เพราะแค่ยิ้ม สามารถส่งกระแสรบกวนความสงบในใจผู้หญิงได้ง่าย ๆ

“ไม่ติดใจแล้วนะ ฉันทำตามหน้าที่ ไม่ได้มีอคติอะไรส่วนตัว อยากให้เข้าใจแล้วเลิกหลบไปหลบมาเวลาเห็นฉันได้แล้ว มันน่ารำคาญ”

ต้นข้าวแทบอยากจะเอายิ้มที่ส่งไปให้ก่อนจะทันฟังเขาพูดจบประโยคคืน แต่ทำเฉย ๆ ดีกว่าเพื่อไม่ให้เสียบรรยากาศการคืนดี ยังไงเขามีตำแหน่งเป็นหัวหน้าเธอ ที่ยอมมาพูดก่อนนี่นับว่าเป็นผู้ใหญ่ที่ใจกว้างมาก และลึก ๆ ต้นข้าวอดที่จะชื่นชมไม่ได้

“ข้าวไม่ได้ตั้งใจค่ะพี่ศูล” พอรู้สึกดีแล้ว สรรพนามเปลี่ยนไปด้วยอย่างไม่รู้ตัว

“เข้าใจก็ดีแล้ว เรายังต้องร่วมงานกันอีก จะได้ไม่อึดอัด แล้วนี่นั่งคนเดียวหรือ มีใครจะตามมาหรือเปล่า”

“เปล่าค่ะ มาคนเดียว”

“เย็นแล้วทำไมยังไม่กลับ หรือจะอยู่ลุ้นบัตรฟุตบอลกับเขาด้วย”

“ช...ใช่ค่ะ ข้าวจะอยู่ลุ้นด้วย เผื่อได้จะเอาออกประมูลขายต่อ” รีบตามน้ำไปทันที จะให้เขารู้ไม่ได้ว่าเธอกับใจดีกำลังจะทำอะไรกันอีกคืนนี้

“ถ้าอย่างนั้นรีบกินซะ จะได้เข้าไปประชุมด้วยกันเลย”

ช้อนข้าวที่อยู่ในมือเธอเกือบหล่น เตรียมหาเหตุผลมาปฏิเสธ แต่นึกขึ้นได้ว่าอาจจะเป็นพิรุธ อันที่จริงเข้าไปกับเขาเลย แล้วค่อยหลบตอนเริ่มประชุมน่าจะดีกว่า ยังคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรโทรศัพท์มือถือที่วางไว้บนโต๊ะอาหารสั่นขึ้น ต้นข้าวรีบรับทันที

“ฮัลโหล”

“พี่ข้าว ทางสะดวกแล้ว มาได้เลย”  เสียงของใจดีดังแจ๋ว ๆ ออกมาจากโทรศัพท์ ต้นข้าวเหลือบตามองคนที่ทำให้ทางของเธอไม่สะดวกนิดหนึ่ง เห็นเขายังนั่งทำเฉยหยิบ

หนังสือพิมพ์ที่ทางร้านอาหารมีไว้บริการขึ้นมาอ่านเงียบ ๆ

“ค่ะ ได้ค่ะ” ตอบแค่นั้นแล้วรีบวางสาย หวังว่าใจดีคงไหวตัวทัน ต้นข้าวรู้สึกฝืดคอจนกลืนอาหารที่เหลืออยู่เกือบครึ่งไม่ลง

“อิ่มแล้วหรือ”

“ค่ะ”

“คิดเงินด้วยครับ” เขาหันไปเรียกเจ้าของร้าน และเตรียมหยิบเงินออกมาจ่าย

“พี่ศูล ข้าวจ่ายเองค่ะ”

“วันนี้เลี้ยงขอโทษแล้วกัน” เขาบอกง่าย ๆ รีบจ่ายเงินโดยไม่ฟังคำทัดทาน แถมยังช่วยหิ้วข้าวกล่องสำหรับมื้อดึกของเธอ และใจดีอีก

“เอาไปฝากใคร” เขาถามเหมือนชวนคุยธรรมดาหลังจากเดินคู่กันออกจากร้าน

“ของข้าวเองค่ะ จะเก็บไว้กินตอนดึก ๆ”

“ทำงานดึกหรือ”

“นิดหน่อยค่ะ”

“ตั้งใจทำงานดี ไม่เคยเห็นใครทุ่มเทหาข้อมูลเท่าเธอมาก่อน แต่ระบบที่นี่ไม่ได้รวดเร็วทันสมัยอย่างของเอกชน คนทางด้านไอทีจริง ๆ แทบไม่มีเลย เงินเดือนราชการมันน้อยเกินจูงใจไว้ได้ นี่ยังอดชมไม่ได้ว่าเธอคงรักจะอยู่ราชการจริง ๆ จบโทเมืองนอก แล้วยังไม่ใช่เด็กทุนอีก มันมีทางเลือกที่ดีกว่านี้มาก”

“ที่บ้านอยากให้รับราชการค่ะ”

“ดีที่ทางบ้านสนับสนุน”

“แล้วพี่ศูลล่ะคะ ทำไมถึงเลือกรับราชการ จบโทวิศวะ ไม่ใช่เด็กทุน มีงานดี ๆ เงินเดือนสูง ๆ มากกว่าคนจบเศรษฐศาสตร์อย่างข้าวอีก”

“ถ้าชอบเงินคงไม่มารับราชการ” เขาตอบสั้น ๆ แล้วหยุดการสนทนาเพียงเท่านั้น

ต้นข้าวเหลือบมองหน้าเฉย ๆ ของคนที่เดินอยู่ข้าง ๆ เวลาไม่ยิ้มหน้าของเขาจะดูดุมาก จนเธอชักหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อต้องเดินมาด้วยกันเช่นนี้ และยิ่งมีชนักติดหลังอยู่ยิ่งทำให้แทบจะก้าวขาไม่ออก นี่เขาจะแอบสงสัยเธอกับใจดีหรือเปล่าถึงทำเหมือนมาคอยคุมอย่างนี้ ถ้าโดนคุมจริง ๆ จะทำอย่างไร

‘ไม่น่าจะใช่’ ต้นข้าวปลอบใจตัวเอง

หัวหน้าศูลคงแค่บังเอิญไปเจอเธอ และปรับความเข้าใจเพื่อไม่ให้อึดอัดใจเวลาต้องทำงานด้วยกัน

“ข้าวขอตัวเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ” หลังจากรับถุงข้าวกล่องมาถือเองแล้วเมื่อถึงหน้าห้องประชุม ต้นข้าวงัดไม้ตายเพื่อขอแยกตัวออกมา

“ไปซิ เดี๋ยวจะไปรอที่หน้าห้องประชุม”

ต้นข้าวอ้าปากค้างพูดไม่ออก เขาไม่หลงกล นี่เธอโดนเขาคุมตัวจริง ๆ หรือ

“อ้าว! มัวจ้องหน้าอ้าปากอยู่นั่นแหละ ไม่รีบไป”  เขาทำเสียงดุเบา ๆ

“ค่ะ” รับคำอ่อย ๆ ก่อนจะเดินเหมือนคนหมดแรงเข้าในในห้องน้ำหญิงข้าง ๆ ห้องประชุมพร้อมถุงข้าวกล่อง ไปยืนซึม ๆ หน้ากระจกเหนืออ่างล้างมืออยู่สักครู่ หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาคนที่กำลังรอเธออยู่

“ใจดี นี่พี่ข้าวเอง”

“พี่ข้าวไปอยู่ที่ไหนมา หนูรออยู่นานแล้วนะ แล้วเมื่อกี้โทรไปทำไมรีบวางหู” เสียงโวยวายดังออกมาเป็นชุดทันที

“ไปเจอพี่ศูลที่ร้านอาหาร”

“ฮ้า!”

“พี่ศูลแกทำท่าสงสัยอะไรใจดีหรือเปล่า” เธอรีบซักถามข้อสงสัย

“ไม่เห็นมีท่าทางสงสัยอะไรนี่ พี่ศูลเขาทำท่าสงสัยพี่ข้าวหรือ”

“พี่อาจจะคิดไปเอง แต่ตอนนี้พี่ว่าพี่ถูกหัวหน้าศูลคุมตัวอยู่นะ”

“คุมตัว นี่เจ๊ดูหนังสืบสวนสอบสวนมากไปหรือเปล่า” ว่าแล้วใจดีหัวเราะคิก ๆ ไม่หยุด

“จริง ๆ ใจดี เขาเหมือนเดินคุมพี่มาตั้งแต่ที่ร้านจนถึงห้องประชุมเพราะพี่เผลอไปรับว่าจะเข้าประชุมสวัสดิการคืนนี้ด้วย นี่พี่ขอตัวมาเข้าห้องน้ำยังบอกว่าจะไปรออยู่

หน้าห้องอีก”

“จริงเหรอพี่ข้าว ชักกลิ่นไม่ดีแล้ว พี่ศูลแกยิ่งจับผิดคนเก่งอยู่ด้วย แล้วตอนนี้เราจะทำยังไงกับข้อมูลล่ะ หนูพอจะเดา ๆ ทำให้ก่อนได้แต่ไม่แน่ใจนะ”

“ถ้าอย่างนั้นพี่กวนใจดีทำแค่สองตารางแรกก่อน ส่วนที่เหลือให้พี่ไปอธิบายก่อนดีกว่า เดี๋ยวเสียเวลาทำเปล่า”

“ได้คับผม แล้วรีบหลบมานะ แต่ชักสงสัยพฤติกรรมหัวหน้าเราซะแล้ว จะจีบเด็กหรือเปล่านี่”

“บ้า อย่าหาเรื่อง พี่ศูลเขาระดับไหนแล้ว แค่มาขอโทษที่ว่าพี่แรงไปหน่อยเมื่อตอนนั้น แล้วดุเหมือนเดิม”

“โธ่ ถึงจะดุแล้วแก่ไปหน่อย แต่เป็นหนุ่มโสดติดอันดับท็อปเท็นของสำนักงานนะพี่ข้าว” ใจดีแหย่ต่อ เพราะรู้ดีว่าต้นข้าวไม่ชอบผู้ชายแก่ จู้จี้ ขี้บ่น ซึ่งหัวหน้าของใจดีมีคุณสมบัตินั้นครบทุกประการ

“นี่เลิกล้อเล่นได้แล้วยายใจดี เดี๋ยวจะรีบหลบไปหา”

มีเสียงตอบรับจากทางปลายสายเบา ๆ ก่อนที่ต่างฝ่ายต่างตัดสัญญาณการติดต่อ ต้นข้าวรีบออกไปจากห้องน้ำทันที ภาวนาว่านพศูลจะไม่อยู่แถวหน้าห้องประชุมที่เธอจำต้องผ่านก่อนที่จะหลบไปหาใจดีได้ แต่คำภาวนาไม่เป็นผลร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยพลังกำลังยืนคุยอยู่กับชวินที่หน้าห้อง ไม่มีทางหลบเลี่ยงเลยหรือนี่

“ข้าว เปลี่ยนใจเข้าประชุมด้วยหรือครับ” ชวินรีบยิ้มทักหญิงสาวที่เขาหมายตาทันทีที่หันกลับมาเห็นเธอ

“จ้ะอ้น พอดีว่าเลิกนัด เลยว่าง” อ้อมแอ้มตอบ รู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ ขึ้นมาอีกเมื่อเห็นสายตาเข้มดุของผู้ชายอีกคนที่มองเขม็งมา

“ดีใจจังที่ข้าวอยู่ได้ คืนนี้มีโชว์พิเศษด้วย พี่ศูลเขาหามา”

“ท่านรองเขาแถมมาให้พร้อมบัตรฟุตบอลต่างหาก คงเห็นพวกเราทำงานหนักเลยอยากให้ผ่อนคลายกันบ้าง” นพศูลแก้ข้อมูลด้วยสีหน้าค่อนข้างตึง พอลูกน้องหนุ่มเห็นเท่านั้นได้แต่หัวเราะเก้อ ๆ ไม่เอ่ยอะไรพาดพิงถึงหัวหน้าอีก

“ไปลงชื่อก่อนข้าว กำลังจะเริ่มประชุมแล้ว” ชวินเข้าไปต้อนหญิงสาวให้ไปที่โต๊ะลงทะเบียน ต้นข้าวต้องตามไปอย่างอึดอัดเป็นที่สุด อยู่ใกล้หัวหน้าศูนย์ ฯ แม้นจะเกร็งเพราะกลัว แต่ยังดีกว่าใกล้แล้วน่ารำคาญแบบลูกน้องของเขา

“ข้าวขอนั่งตรงนี้ค่ะ” เธอหยุดกึกที่เก้าอี้แถวหลังสุดของห้องประชุมใหญ่ของสำนักงานที่จัดแบบเธียเตอร์ คนมาร่วมประชุมมากมายเกินคาดจนห้องประชุมดูแคบไปถนัดตา และทำให้ต้นข้าวมีความหวังขึ้นมากที่จะหลบออกไปโดยนพศูลไม่เห็น

“ได้ครับ แต่จะไกลไปนะข้าวเดี๋ยวไม่เห็นโชว์”

“ไม่เป็นไรค่ะ ตรงนี้สะดวกเวลาเข้าออก ถ้าอ้นกลัวเห็นโชว์ไม่ชัด เชิญตามสบายนะคะ ข้าวนั่งคนเดียวได้”

“ไม่เป็นไร ผมนั่งเป็นเพื่อนข้าวดีกว่า” เรื่องอะไรที่ชวินจะทำเรื่องตัดคะแนนตัวเองอย่างนั้น โชว์ของสาว ๆ อกใหญ่ ๆ อยากดูอยู่หรอก แต่มันมีโอกาสที่จะดูที่อื่นได้และเต็มตากว่าที่นี่อีก แต่โอกาสที่จะอยู่ข้าง ๆ สาวหวานเซ็กซี่คนนี้มันหายากกว่ามาก และชวินจะไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือด้วย

“นี่นายชวิน อย่ามัวแต่มานั่งจีบสาว ตัวเองอยู่ในคณะทำงานด้วยไม่ใช่หรือไง ไปโน่นเลย” นพศูลเดินตามมาเมื่อไหร่ไม่มีใครรู้ แต่ที่รู้คือเธอดีใจมากที่เขามาพาลูกน้องของเขาไปจากเธอได้ แม้นจะไม่ค่อยพอใจกับคำพูดของเขานัก ชวินเดินหงอย ๆ ตามหัวหน้าไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจ

ไม่นานการประชุมเริ่มต้นขึ้น นพศูลในฐานะประธานสวัสดิการขึ้นมากล่าวรายงานถึงวัตถุประสงค์ของการจัดประชุมนัดพิเศษคืนนี้ หลังจากนั้นได้เชิญท่านรองเลขาธิการ ฯ ที่เป็นเจ้าของรางวัลคืนนี้เป็นผู้กล่าวเปิดงาน มีเสียงเฮ และปรบมือดังกระหึ่มรับตลอดเวลาที่ทั้งสองพูด และพอแสงไฟค่อย ๆ หรี่ลงเพื่อเป็นสํญญานเริ่มการแสดง สายตาของผู้ร่วมประชุมแทบทั้งหมดจับนิ่งไปที่เวที

และนี่คือเวลาที่ต้นข้าวรอคอย

เธอค่อย ๆ เดินเลี่ยงออกมาจากห้องประชุมที่เริ่มมีการเป่าปาก และส่งเสียงอึกทึกยิ่งกว่าเดิม การแสดงเริ่มแล้ว และต้นข้าวต้องรีบไปเริ่มงานของเธอเช่นกัน

ต้นข้าวรีบวิ่งลงบันไดหนีไฟแทนการใช้ลิฟต์ แม้นศูนย์คอมพิวเตอร์จะอยู่ถัดลงไปถึงสองชั้น เธอใจร้อนไม่อยากรอลิฟต์สำนักงานที่ตอนนี้เปิดใช้เพียงตัวเดียว แต่เพราะไม่ค่อยจะได้เล่นกีฬา หรือออกกำลังกาย หญิงสาวถึงกับหอบน้อย ๆ เมื่อมาถึงที่

“โอ้โฮ ถึงขนาดวิ่งหนีมาเลยหรือพี่ข้าว” ใจดียิ้มแป้นทักอย่างอารมณ์ดี ที่จริงยังไม่เคยมีใครเห็นตอนใจดีอารมณ์ไม่ดีสักที

“ใช่ กว่าจะหลบจากสองหนุ่มมาได้”

“อ้าว ใครอีกล่ะ หรือไปเจอพี่อ้นเข้าอีก” ใจดีรีบเดา และอีกฝ่ายพยักหน้ารับอย่างเบื่อ ๆ

“โธ่ อย่าทำหน้าเบื่อ ใครใช้ให้เป็นสาวโสดที่สวยที่สุดตอนนี้ล่ะเจ๊ข้าว”

“พี่เกลียดผู้ชายเจ้าชู้”

“วันก่อนบอกว่าเกลียดผู้ชายจู้จี้ ขี้บ่นนี่ อ้อ...เกลียดผู้ชายแก่ด้วย”

“นั่นแหละเกลียดผู้ชายหมดทั้งโลกเลย”

“โอ้แม่เจ้า ท่าทางแฟนเก่าพี่ข้าวนี่จะแย่มากนะ” ใจดีรับรู้เรื่องราวของต้นข้าวทั้งหมดเมื่อไม่นานมานี้ และยิ่งทำให้เห็นใจเพื่อนรุ่นพี่คนนี้มาก จะเป็นอย่างที่เขาว่ากันหรือเปล่า คนสวยมักอาภัพรัก

“ใช่ยิ่งกว่าแย่อีก แต่อย่าไปพูดถึงมันเลยมาทำข้อมูลต่อดีกว่า”

“จะหายใจเป็นงาน เป็นข้อมูลแล้วนะพี่สาว”

“ที่ศูนย์คอม ฯ นี่ทำแต่งานเหมือนกันนี่ เห็นอยู่ดึก ๆ กันแทบทุกวัน”

“ถึงจะอยู่ดึก พี่ศูลเขาคอยแวะเวียนมาดูตลอด บางทีแกกลับบ้านไปแล้วยังหิ้วบะหมี่กลับมาฝากตอนดึก  ๆ เลย”

“ใจดีเหมือนกันนะพี่ศูลของใจดี พูดถึงของกิน กินข้าวกันก่อนดีกว่าพี่ชักหิวแล้ว เมื่อตอนเย็นพี่ศูลแกจ้องจนกินไม่ลง”

“เอาซิ เดี๋ยวหนูไปอุ่นที่ห้องแม่บ้านก่อน พี่ข้าวค่อย ๆ ไล่เซฟไฟล์ไปก่อนนะ”

พอใจดีออกไปได้ไม่นาน ต้นข้าวรู้สึกว่าตัวเองกระหายน้ำจนคอแห้งไปหมด เหลือบดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ เห็นเกือบจะสองทุ่มแล้ว เธอมีเวลาอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงที่ต้องรีบทำข้อมูลให้เสร็จก่อนที่จะมีใครกลับมา แต่ตอนนี้ขอหาอะไรดื่มแก้กระหายก่อน จำได้ว่าที่ห้องนี้มีมุมไว้พวกเครื่องดื่ม และของกินจุกจิกอยู่ด้านในสุดของห้อง ต้นข้าวเลยพาตัวเองไปหาน้ำดื่มตรงนั้น เจอโต๊ะเล็ก ๆ ที่วางกระติกน้ำร้อนไฟฟ้า และบรรดาเครื่องดื่มชงร้อนหลากหลาย แต่ที่มีมากที่สุดเห็นจะเป็นชาประเภทต่าง  ๆ ทั้งที่เป็นใบชาอยู่ในขวดโหลสวยงาม และเป็นแบบซองสำเร็จรูป สงสัยคนห้องนี้คงชอบดื่มชามาก

“มีใครอยู่ในนั้น ใจดีหรือเปล่า”

เสียงทุ้มห้าวเช่นนั้นเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ‘นพศูล’

ต้นข้าวตกใจจนทำอะไรแทบไม่ถูก รีบหลบเข้าไปหลังกองกล่องกระดาษเปล่าที่เคยบรรจุอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ข้าง ๆ พยายามอยู่นิ่งที่สุด แม้นว่าใจจะเต้นรัวเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเดินลึกเข้ามาด้านในทุกที

Create Date : 08 กรกฎาคม 2553
Last Update : 8 กรกฎาคม 2553 18:42:21 น.		0 comments
Counter : 260 Pageviews.
Share Tweet