แวะเข้ามาเก็บความรู้ค่ะ ประโยชน์เยอะจริงๆชอบจังเลย

เพิ่งทราบว่าใบย่านางสามารถรักษาโรคเก๊าท์ได้
ยายของเราเองก็เป็นโรคนี้ เวลาปวด ปวดจนน้ำตาไหลเลย _ เลยอยากถามคุณชุมเมืองใต้ค่ะถ้าทานแล้วจะมีผลข้างเคียงอะไรรึป่าว (ไม่อยากเห็นยายปวดเพราะโรคนี้ค่ะ )

ผมอ่านในหนังสือเจอ ที่ว่าดื่มน้ำย่านางพร้อมปฏิบัติตัวแก้ภาวะร้อนเกิน

หรือคำว่า ปรับสมดุลร้อนเย็น คือทำยังไงครับ

ขอแนะนำให้ทานวันละแก้วตอนเช้าทุกวัน ภายใน 1 เดือนท่านจะเห็นผลว่าหลายโรคทีเดียวจะบรรเทาอย่างน่าอัศจรรย์ โดยเฉพาะ
ท่านที่สูงวัย

ที่น่าสนใจ คือช่วยชะลอความแก่ได้ด้วย

ขอบคุณผู้ที่ให้ความรู้เรื่องสมุนไพรของไทยจะรีบไปบอกญาติให้กินเดี๋ยวนี้เลย 55555

เป็นกอสวยดีน่าจะใช้จัดสวนได้ อยากทราบวิธีปลูก ใครทราบขอเป็นวิทยาทานด้วยค่ะ

ได้มาแล้ว
ไม้เลื้อย
ย่านาง

ชื่อ ย่านาง

วงศ์ MENISPERMACEAE
ชื่อวิทยาศาสตร์ Tiliacora triandra (Colebr.) Diels
ชื่อพื้นเมือง จอยนาง ผักจอยนาง ย่านาง
ภาคกลาง เถาย่านาง, เถาหญ้านาง, เถาวัลย์เขียว, หญ้าภคินี
เชียงใหม่ จ้อยนาง, จอยนาง, ผักจอยนาง
ภาคใต้ ย่านนาง, ยานนาง, ขันยอ
สุราษฎร์ธานี ยาดนาง, วันยอ
ภาคอีสาน ย่านาง
ไม่ระบุถิ่น เครือย่านาง, ปู่เจ้าเขาเขียว, เถาเขียว, เครือเขางาม

ส่วนที่เป็นผัก เถาและใบ (ใช้เป็นเครื่องปรุงรส) คั้นน้ำต้มกับหน่อไม้เพื่อลดรสขื่นขมของหน่อให้มีรสหวาน
ฤดูกาล / รส ตลอดปี-ฤดูฝน / รสจืด
การขยายพันธุ์ หัว เพาะเมล็ด
ย่านางเป็นพืชที่ขึ้นในดินทุกชนิด และปลูกได้ทุกฤดู ขยายพันธุ์โดยการใช้หัวใต้ดิน เถาแก่ที่ติดหัว ปักชำยอด หรือการเพาะเมล็ด เป็นไม้ที่ปลูกง่ายโดยปลูกเป็นหลุมหรือยกร่องก็ได้

ประโยชน์ทางยา
สารเคมีที่สำคัญ
รากย่านางมี isoquinolone alkaloid ได้แก่ Tiliacorine, Tiliacorinine, Nortiliacorinine A, Tiliacotinine 2-N-oxde และ tiliandrine, tetraandrine, D-isochondendrine (isberberine)

ข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ »
จากการวิจัยพบว่า สารเคมีที่พบในรากย่านางคือ Alkaloid ซึ่งมี
Tiliacorinine, Nortiliacorinine A, Tiliacorinine-2-N-Oxide แต่ไม่สามารถรายงานการออกฤทธิ์ในการลดไข้ กองวิจัยการแพทย์ กรมวิทยาศาสตร์ การแพทย์ รายงานว่าไม่มีพิษเฉียบพลัน

การทดลองทางห้องปฏิบัติการ
จากการทดลองพบว่าสารสกัดจากรากย่านางมีฤทธิ์ต้านเชื้อมาลาเรียชนิด ฟัลซิพารัมในหลอดทดลอง

รสและคุณค่าทางโภชนาการ
ใบย่านางรสจืด
คุณค่าทางโภชนาการ ข้อมูลจากหนังสือ Thai Food Composition Institute of Nutrition, Mahidol University (สถาบันวิจัยโภชนาการ มหาวิทยาลัยมหิดล) พบว่า ปริมาณสารสำคัญที่มีมากและโดดเด่นในใบย่านาง คือ ไฟเบอร์ แคลเซี่ยม เหล็ก เบต้าแคโรทีน วิตามินเอ

ใบ รสจืดขม รับประทาน ถอนพิษผิดสำแดง แก้ไข้ ตัวร้อน แก้ไข้รากสาด ไข้พิษ ไข้หัว ไข้กลับซ้ำ ใช้เข้ายาเขียว ทำยาพอก ลิ้นกระด้าง คางแข็ง กวาดคอ แก้ไข้ฝีดาษ ไข้ดำแดงเถา
ราก รสจืดขม กระทุ้งพิษไข้ แก้ไข้ ปรุงยาแก้ไข้รากสาด ไข้กลับ ไข้พิษ ไข้ผิดสำแดง ไข้เหนือ ไข้หัวจำพวกเหือดหัด สุกใส ฝีดาษ ไข้กาฬ รับประทานแก้พิษเมาเบื่อแก้เมสุรา แก้พิษภายในให้ตกสิ้น บำรุงหัวใจ บำรุงธาตุ แก้โรคหัวใจบวม ถอนพิษผิดสำแดง แก่ไม่ผูก ไม่ถ่าย แก้กำเดา แก้ลม
ทั้งต้น ปรุงเป็นยาแก้ไข้กลับ

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ต้น เป็นไม้เถาเลื้อย เกี่ยวพันไม้อื่น เถากลมขนาดเล็ก แต่เหนียว มีสีเขียว เมื่อเถาแก่จะมีสีเข้ม บริเวณเถามีข้อห่างๆ เถาอ่อน มีขนอ่อนปกคลุม เมื่อแก่แล้วผิวค่อนข้างเรียบ

ราก มีหัวใต้ดิน รากมีขนาดใหญ่
ใบ เป็นใบเดี่ยวคล้ายใบพริกไทย ออกติดกับลำต้นแบบสลับ รูปร่างใบคล้ายรูปไข่ หรือรูปไข่ขอบขนาน ปลายใบเรียว ฐานใบมน ขนาดใบยาว 5-10 ซม. กว้าง 2-4 ซม. ขอบใบเรียบ ผิวใบเป็นคลื่นเล็กน้อย ก้านใบยาว 1-1.5 ซม. ในภาคใต้ใบค่อนข้างเรียวยาวแหลมกว่า สีเขียวเข้ม หน้าและหลังใบเป็นมัน

ดอก ออกตามซอกใบ ซอกโคนก้าน จากข้อเถาว์แก่เป็นช่อยาว 2-5 ซม. ช่อหนึ่งๆ มีดอกขนาดเล็กสีเหลีอง 3-5 ดอก ออกดอกแยกเพศอยู่คนละต้น ไม่มีกลีบดอก ขนาดโตกว่าเมล็ดงาเล็กน้อย ต้นเพศผู้จะมีดออกสีน้ำตาล อับเรณูสีเหลืองอ่อน ดอกย่อยของต้นเพศผู้จะมีขนาดเล็ก ก้านช่อดอกมีขนสั้นๆ ละเอียด ปกคลุมหนาแน่น ออกดอกช่วงเดือนเมษายน

ผล รูปร่างกลมเล็ก ขนาดเท่าผลมะแว้ง สีเขียว เมื่อแก่กลายเป็นสีเหลืองอมแดง หรือสีแดงสด และกลายเป็นสีดำในที่สุด
เมล็ด เมล็ดแข็งรูปเกือกม้า
แหล่งที่พบ ย่านางเป็นพืชที่พบในแหล่งธรรมชาติ ป่าทั่วไปที่มีความชุ่มชื้น บริเวณป่าผสมผลัดใบ ป่าดงดิบ และป่าโปร่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ รวมทั้งภาคอื่นๆ ก็มีกระจายทั่วไป

การปลูก ย่านางเป็นพืชที่พบในแหล่งธรรมชาติบริเวณป่าผสมผลัดใบ ป่าดงดิบและป่าโปร่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ รวมทั้งภาคอื่นก็มีกระจายทั่วไป ย่านางเป็นพืชที่ขึ้นในดินทุกชนิดและปลูกได้ทุกฤดู ขยายพันธุ์โดยการใช้หัวและการเพาะเมล็ด
ประโยชน์ทางยา ราก รสจืด สรรพคุณแก้ไขทุกชนิด เช่น ไข้ผิดสำแดง ไข้พิษ ไข้เหนือ ไข้หัวจำพวกเหือดหัด สุกใส ฝีดาษ ไข้กาฬ เป็นยากระทุ้งพิษ
ประโยชน์ทางอาหาร ส่วนที่เป็นผัก/ฤดูกาล เถาและใบของย่านางนิยมใช้เป็นเครื่องปรุงรส มีมากในฤดูฝนและมีทุกฤดูกาล
การปรุงอาหาร ชาวอีสานใช้เถาใบอ่อน ใบแก่ ตำคั้นเอาน้ำสีเขียวและนำไปต้มกับหน่อไม้ปรุงเป็นแกงหน่อไม้ หรือซุบหน่อไม้ บางแห่งนำไปแกงกับขี้เหล็กเป็นการปรุงอาหารที่เชื่อว่าย่านางจะช่วยลดรสขื่นขมของหน่อไม้ได้ดี ทำให้หน่อไม้มีรสหวาน อร่อย นอกจากนี้น้ำคั้นจากย่านาง ยังนำไปใส่แกงขนุนแกงอีลอก อ่อมและหมกซึ่งเป็นอาหารอีสานอีกด้วย
รสและประโยชน์ต่อสุขภาพ
รสจืด ใบย่านาง 100 กรัม ให้พลังงานต่อร่างกาย 95 กิโลแคลอรี่ ประกอบด้วย เส้นใย 7.9 กรัม แคลเซียม 155 มิลลิกรัม ฟอสฟอรัส 11 มิลลิกรัม เหล็ก 7.0 มิลลิกรัม วิตามินเอ 30625 IU วิตามินบีหนึ่ง 0.03 มิลลิกรัม วิตามินบีสอง 0.36 มิลลิกรัม ไนอาซิน 1.4 มิลลิกรัม วิตามินซี 141 มิลลิกรัม

ส่วนที่ใช้เป็นยา »
รากแห้ง

รสและสรพรคุณยาไทย »
รากย่านางสามารถใช้แก้ไข้ได้ทุกชนิด

วิธีใช้ »
รากแห้งใช้แก้ไข้ โดยใช้ครั้งละ 1 กำมือ
(หนัก 15 กรัม) ต้มน้ำ ดื่ม 3 ครั้งก่อนอาหาร

น้องอ้อมรวบรวมให้อา

-ขอบคุณคะคุณหลานน้องอ้อม

อยากสี่คนงามว่ะ

อยากโดนว่ะ

ย่านนางเยี่ยมมาก เจ๋งเป้ง เลยค่ะ

ที่บ้านทำดื่มกันทุกวันค่ะ ดีจริงๆนะคะ ยาย พ่อ แม่ และก็น้องชายก็ดื่มค่ะ รับรองนะคะว่าดีจริง ถ้ากลัวว่าจะมีกลิ่นแรงผสมกับใบเตยก็ได้ค่ะ และยังสามารถใส่น้ำเชื่อมผสมลงไปให้มีรสหวานเล็กน้อยได้นะค่ะ

ดื่มย่านางคั้นเองทุกวันครับ. สุดยอดแห่งสมุนไพร ทางใภาคใต้ มีชื่อเป็นภาษายาวีด้วย. แสดงว่ามีมานานแล้วเพราะเห็นตั้งแต่ย้งเด็กๆ

ปลูกยากไหมค่ะ น่าปลูกเป็นพุ่มสวยดีคะ

ขอบคุณมากที่ให้ความรู้

ขอบคุณมากที่ให้ความรู้