ไดอารี่...NEW NAN... 8 กุมภาพันธ์ 2550 ที่ผ่านมาหลายวันไม่ได้อัพเดทไดอารี่เพราะแนนมัวแต่ศึกษาวิธีการแต่งบล็อกนี้อยู่ค่ะ... แนนเป็นคนที่ไม่ค่อยรู้เรื่องเรื่องคอมพิวเตอร์ เลยใช้เวลาศึกษาหลายวัน...จนตอนนี้ คิดว่า แนนสามารถตกแต่งบล็อกได้ค่อนข้างจะเยอะแล้วค่ะ.... ที่ผ่านมาหลายวัน...กล้วยไม่สบายอาหารเป็นพิษ ไปช่วยขายของไม่ได้ ตั้งแต่วันที่3 จนถึงวันนี้ ..6 วันเต็มๆ.....คราวนี้กล้วยค่อนข้างจะเป็นหนักมาก ... เราต้องให้กล้วยรักษาตัวให้หายสนิทค่ะ..... พี่เน...ไปร้านทุกวันตั้งแต่เช้า 8โมงออกจากบ้าน ... ติดรถน้องน้อทไปลงใกล้ที่ทำงาน....บางวันแนนไปรับ แล้วไปซื้อของกันไปทานข้าวกันก่อนที่จะเข้าร้านที่สวนลุม..พอกลางคืน กลับมาประมาณเที่ยงคืนครึ่ง-ตี1 พี่เนจะเขียนผ้าต่อ เพื่อส่งเย็บเช้าวันรุ่งขึ้นค่ะ..... ส่วนแนน!! ..... ทุกคืนจะอยู่ประจำร้านที่สวนลุมค่ะ .....แต่ขึ้นอยู่กับว่า วันไหนไปเร็ว ไปช้า เท่านั้นเอง....แต่ไปทุกวันค่ะ....และแนนก็จะเป็นคนไปซื้อผ้า ซื้ออะไหล่ที่ใช้ปักผ้า ..และเป็นคนจัดการเรื่อง การส่งปัก การจัดผ้าส่งเย็บ .... เราแบ่งงานกันค่ะ2คนพี่น้อง.....ดูๆไปพี่เนทำงานหนักที่สุดนะคะ ...ไม่ค่อยได้พักผ่อนเลย ไปเช้ากลับดึกทุกวัน แล้วยังต้องมาเขียนผ้าต่ออีก..... แต่ใช่ว่าแนนจะมีงานเบากว่าพี่เนนะคะ.....แนนโชคดีตรงที่ สามารถตื่นสายได้ค่ะ......แต่ตื่นมาแล้ว จะเริ่มต้นทำงานบ้านทุกอย่างให้เสร็จก่อนที่จะไปรับพี่เนช่วง4-5โมง....งานบ้านก็หนักใช่เล่นนะคะ....แต่ชอบทำค่ะ ...ทำไปก็คิดว่า เพื่อแม่ ๆๆๆ ห้ามให้แม่มาทำเด็ดขาด.......และที่สำคัญ เวลากวาดบ้านถูกบ้าน ก็บิดเอวไปด้วย ลดความอ้วนไปในตัวไงคะ..... ไม่มีคนทำงานบ้านก็ไม่เป็นไรแล้วค่ะ....แนนคิดว่า แนนทำได้ .... แนนสามารถจัดตารางทำงานของแต่ละวันได้ โดยที่ไม่มีปัญหางานตกค้าง.....ไม่มีดินพวกหางหมูเหมือนเมื่อก่อนแล้วค่ะ.... หลายวันที่ผ่านมา....มีทั้งเรื่องลูกน้องที่ทำให้ไม่สบายใจ...เรื่องแม่ ที่ไม่ค่อยแข็งแรง เจ็บป่วยตลอดเวลา...และเรื่องของพี่โจ้ที่ทำให้แนนคิดมาก..... แต่วันนี้....แนนคิดว่าชีวิตแนนกำลังจะเปลี่ยนไป ...มากด้วยค่ะ.... ต่อไปนี้จะไม่มานั่งพร่ำเพ้อถึงคนที่ชื่อโจ้อีกต่อไปค่ะ....มันคงจะถึงเวลาจริงๆที่แนนควรจะคิดถึงคนคนนี้ซักที.....แปลกนะคะ...เค้าก็รู้ทั้งรู้ว่าเราชอบเค้า แต่เค้าไม่สนใจเราเลยสักนิด เอาแต่ทำงาน ทำงาน24ชม... ทำเพื่ออะไรคะ.....แต่ช่างเถอะ ...ทำไมเราต้องมาคอยคิดถึงแต่คนที่ไม่ได้คิดถึงเราเลยสักนิด .... แนนถือว่า จริงๆเค้าเป็นคนโชคดีนะคะ...ที่แนนชอบเค้า....เพราะแนนเป็นคนชอบคนยาก....และที่ชอบก็ชอบด้วยใจบริสุทธิ์ ...จะให้ทุกอย่างที่เค้าต้องการ ... แนนไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวของเค้าหรอกนะคะ....ถ้าเค้าหันกลับมาคิดถึงแนนบ้างซักนิด เค้าจะรู้จักแนนมากกว่าที่เค้าเห็น... แนนรู้แล้วว่า แนนต้องการอะไรจากเค้า...แต่ เค้าคงจะไม่เข้าใจ....วันที่ 6 ที่ผ่านมา....แนนมีเรื่องเครียดเข้ามาอีก ตอนนั้นรู้สึกว่า ไม่ไหวแล้ว ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ..... อยากคุยกับพี่โจ้ พี่โจ้คนเดียว อยากให้เค้ารับรู้เวลาเรามีปัญหา เราต้องการใครสักคนมาช่วยให้เราหายทุกข์ มาฟังเราเล่า มาอยู่เป็นเพื่อน เราต้องการแค่คนคนนี้....แต่แล้ววันนั้น เค้ากลับไม่มา และไม่มีการติดต่อโทรมาหรือ SMS มาเลย ทั้งๆที่เรา sms ไปชนิดว่า วันนี้ฉันมีปัญหามากๆ ฉันอยากเจอคุณ.....ผลออกมาคือ ....ความเงียบของโทรศัพท์... แต่ตอนนี้ ไม่ต้องการแล้วค่ะ.....คนคนนี้แนนจะไม่พูดถึงอีก....นี่จะเป็นไดอารี่สุดท้าย ที่จะกล่าวกับพี่โจ้ว่า...."ลาก่อนค่ะ"......และชื่อนี้แนนถือว่าไม่เคยรู้จัก ...คนคนนี้เป็นใคร แนนไม่รู้จักอีกต่อไปแล้ว... แนนทำใจได้แล้วจริงๆค่ะ .... ทำใจได้สนิทด้วย....... แนนรู้แต่ว่า ......เวลานี้ ตอนนี้.... " ไม่มีอะไรน่าเสียใจเลยสักนิด กับชีวิตเมื่อวานนี้ ไม่มีอะไรกังวลใจเลยสักนิด กับชีวิตที่จะเกิดขึ้นพรุ่งนี้ จะมีแต่ความทุกข์ใจ หากไม่คิดที่จะทำในวันนี้ และมีแต่ความเศร้าเสียใจ หากไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองตั้งแต่ตอนนี้ ดังนั้น.....จงจัดการกับปัจจุบันให้ดีไว้เถิด แล้วอนาคต.....ก็ปล่อยให้มันดูแลตัวของมันเอง..." แนนซื้อหนังสือไว้เล่มหนึ่ง เห็นชื่อเรื่องก็สะดุด...ซื้อทันทีโดยไม่ลังเล....และหนังสือเล่มนี้ แนนเอามานั่งอ่านคืนวันที่6 ....วันที่รู้สึกว่า.....แนนไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกแล้ว...คนที่เราอยากเจอมากในเวลานั้น เค้าไม่ได้สนใจเราเลยสักนิด....... " ทุกข์ได้ ก็ทนได้ ชีวิตต้องเข้มแข็งให้ได้" โดย: เบญญาวัธน์ เล่มบางนิดเดียวเองค่ะ....แนนนั่งอ่านที่ร้าน หลายชม...จนหมดเล่ม.....หลังจากปิดหนังสือเล่มนี้แล้ววางลง.... แนนรู้สึกว่า....ทำไมเราต้องทุกข์ไปทุกเรื่องละเนี่ย..."แท้จริงแล้วชีวิตที่แท้...คือการตั้งใจเรียนบทเรียนนั้นๆ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ... ขอให้ตั้งใจเล่าเรียนแต่ละบท....เหมือนเรื่องสั้นหลายๆเรื่องที่จบในตัวมันเอง"... แนนคิดได้ทันทีจริงๆค่ะ....กับหนังสือเล่มนี้ ... มันช่วยให้คนที่รู้สึกมีแต่ความทุขก์เปลี่ยนเป็นลุกมามองโลกใหม่....เราจะสุขหรือจะทุกข์ ตัวเราเป็นคนกำหนดจริงๆค่ะ...... แนนเปลี่ยนไปแล้ว มากๆด้วย...แนนเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ .... ผมตัดสั้นดัดไปเลย...แนนอยากทำผมทรงนี้มาตั้งแต่เด็ก แต่ไม่กล้าตัดสินใจตัดผม...เสียดายไว้ยาวมาตลอด......วันนี้ผมแนนสั้นมาก แถมดัดอีก....อาทิตย์หน้าจะไปทำสีผม....เอาแบบที่ตัวเองอยากทำเมื่อก่อนนี้ แต่ไม่กล้าที่จะทำ....... ชีวิตแนนเปลี่ยนแปลงตั้งแต่เช้าวันที่ 7 ........ ตื่นมา ..ทำไมรู้สึกโลกสวยงามจังเลย ...อากาศบริสุทธิ์.....อยากยิ้มทั้งวัน.....คุยทั้งวัน พูดทั้งวัน...ทำงานโน้นงานนี้ทั้งวัน ไม่ได้หยุด...... เพิ่งจะคิดได้งว่า.....เวลาทุกนาทีมีค่าจริงๆค่ะ...ทำทุกวินาทีให้เป็นประโยชน์สำหรับตัวเราเอง และ ทำประโยชน์ให้กับคนรอบข้าง..... ทำดีแล้วมีความสุข ... ไม่ได้ทำเพราะเสแสร้ง ไม่รู้จะเสแสร้งไปทำไม...ในเมื่อ แนนไม่ได้คิดว่าจะมีชีวิตอยู่นานนัก จะทำให้คนอื่นดูทำไมว่า เราเป็นคนดีนะ....ที่ทำเพราะใจอยากทำ ที่ทำเพราะเชื่อเรื่องกรรม....ที่ทำเพราะหวังว่าจะไม่ทุกข์ทรมานหลังจากตายไปแล้ว.....แค่นี้เองค่ะ... ปกติแนนถือศลี5 .... จะคิดไว้เสมอ ตลอดเวลา ....เราจะไม่ทำบาป ...เพื่อชีวิตหลังความตายค่ะ ......... อ้อ!!!.....ถ้ามีเวลาจะมาเล่าเรื่องร้านต่อค่ะ.....ช่วงนี้มีอะไรสนุกๆให้ทำอีกแล้ว อิอิ มาต่อค่ะ.....รูปคนเล่นของมาแล้วค่ะ...ไปจัดการเก็บภาพมาเรียบร้อยแล้วค่ะ..... รูปแรกนี้นะคะ..ให้ดูดอกไม้ ทายซิคะว่าเป็นดอกอะไร....ดอกไม้นี้มีลักษณะอย่างไร...... ดอกโป๊ยเซียนค่ะ......ปกติเค้าจะไม่นิยมเอาต้นโป๊ยเซียนมาวางไว้หน้าบ้าน....เพราะลำต้นเป็นหนาม คอยทิ้มแทงคนในบ้าน ถ้าวางให้วางหลังบ้าน หรือไม่ก็ข้างบ้าน .... แต่ร้านแม่มด+ยัยแม่ดำ(ยัยมืดตัวร้าย)...นำต้นโป๊ยเซียนต้นนี้มาวางไว้หลังราวแขวนเสื้อราวสุดท้ายของเค้า..และวางบนเก่าอี้..มุมที่วาง ถ้ามองจากหน้าร้านแนน จะเห็นต้นโป๊ยเซียนต้นนี้ชัดเจนมา...แต่ถ้ามองทางร้านแม่มดจะมองไม่เห็นต้นนี้เลยค่ะ..... ความหมายของการเอาต้นไม้มาวางไว้ตรงนี้คือ....เอามาวางจุดที่ไว้บังตาลูกค้าไม่ให้มองเห็นร้านแนน.... เค้าเอามาวาง3อาทิตย์กว่าแล้วค่ะ....แนนเห็นแต่ไม่สน....แต่เมื่อวานซืน แนนไปอยู่ร้านคนเดียว..ทำไมตามองแต่ต้นโป๊ยเซียนต้นนี้ตลอด....และที่สำคัญ ไม่มีลูกค้าเข้าร้ายเลยค่ะ.....และที่เห็นชัดๆอีกคือ....ร้านแม่มดมีคนเข้าตลอด ทั้งๆที่สินค้าคล้ายกันเกือบหมด.... มันค่อนข้างจะแปลกใจ เลยโทรไปถามพี่บี๋...ก็เลยได้คำตอบค่ะว่า...."ไม่ว่าจะวางต้นไม้ต้นอะไรก็ตาม..วางในทิศที่ยัยมืดวาง มันหมายความให้บังตาลูกค้าไม่ให้เห็นร้านแนน......เพราะถ้าเค้าต้องการเอาต้นนี้มาประดับร้าน ทำไมต้องเอาไปไว้ด้านข้างเยื้องไปทางด้วยหลังของราวแขวนเสื้อของเค้า...ซึ่งมองทางร้านเค้าจะมองไม่เห็นเลยค่ะ......และที่สำคัญ ต้นโป๊ยเซียนต้นนี้มีหนามตรงลำต้น...ถ้าเอามาใช้ในทางไม่ดี... มันหมายถึง เอาหนามมาทิ่มแทงศัตรู ให้อยู่อย่างไม่มีความสุข มีเรื่องเจ็บป่วย มีเรื่องกลุ้มใจ ไม่สบายใจ... ซึ่งตำแหน่งที่ยัยมืดวางนั้น มันเยื้องมาทางหน้าร้านแนนเต็มๆ....... คนเราแปลกนะคะ...คงจะคิดวิธีแกล้งเราไม่ออกแล้วจริงๆ ทำยังไงก็ไม่สำเร็จสักที...เลยต้องเล่นไสยศาสตร์....เค้าไม่กลัวว่ามันจะเข้าตัวเค้าบ้างเหรอคะเนี่ย.... ทำไมต้องจองเวรจองกรรมกันไม่เลิก5ปีกว่าแล้ว....เราหลีกเลี่ยง และหนีแล้ว จนเราทำสินค้าเองแล้ว ...เค้ายังไม่ยอมหยุดจะหาทางแข่งขันต่อสู้กับเราไปเรื่อยๆ.... และที่ผ่านมา...ก็ไม่เห็นเค้าจะทำสำเร็จสักที.....ทำเราทีไร เราขายดีทุกที.....เมื่อไหร่จะคิดได้ไม่รู้นะคะ.... ทั้งๆที่เราไม่สนใจเค้านานมากแล้ว....เรามีงานที่ต้องทำใหญ่กว่านี้เยอะ ...เรามีออเดอร์ส่งต่างประเทศหลายประเทศ....ไม่ค่อยมีเวลามาต่อสู้กับคนไร้สมองแบบนี้หรอกค่ะ.... เพียงแต่ ต้นโป๊ยเซียนต้นนี้จะมีผลกับร้านแนนหรือไม่ แนนไม่แน่ใจ....เลยหาวิธีแก้ ด้วยการเอาดอกไม้สีขาวมาบังต้นโป๊ยเซียนต้นนี้ให้มิด....ทำให้มองจากร้านแนนแล้วไม่เห็นต้นโป๊ยเซียน...แต่มองเห็นดอกไม้สีขาวที่มีพลังของความบริสุทธ์ .... ต้านสิ่งไม่ดีที่จะเข้ามาทางร้าน...พลังสีขาวจะสะท้อนสิ่งเลวร้ายให้กลับไป.... อันนี้เชื่อไม่เชื่อไม่รู้ค่ะ...ทำเพื่อความสบายใจนะคะ..... แต่แนนถือว่า....ใครทำอะไรไม่ดี เค้าก็จะได้รับผลกรรมที่เค้าทำ...และที่สำคัญ แนนขอเสด็จเตี่ยไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่า ถ้าใครทำร้ายหรือคิดไม่ดีกับเรา ขอให้เค้าแพ้ภัยตัวเอง.....เราจะไม่ทำกลับ ... ขอให้เค้าแพ้ภัยตัวเองเท่านั้นค่ะ...... ภาพ2ร้านที่มีสินค้าเหมือนกันนะคะ... รูปแรก ร้านแนนค่ะ... ส่วนภาพนี้เป็นรูปสินค้าของร้านแม่มด ซึ่งมียัยมืดคอยจัดการทุกอย่างในร้านนี้ ... เห็นมั๊ยคะ..มีสินค้าอะไรบ้างที่เหมือนกัน... 1. กระโปรงลินิน....เค้าเอามาตามเพื่อตัดราคาเรา.. 2.กระโปรงแขก....เค้าเอามาตาม เพราะเค้าเห็นว่าร้านเราขายกระโปรวตัวนี้ได้ดี.. 3.กระโปรงผ้าไทยปัก...เค้าเอามาตามโดยที่เราไม่รู้เค้าฉลาดหรือโง่...เพราะสิน้คาตัวนี้เราเป็นผู้ผลิตเพื่อส่งออกร้านใหญ่อยู่ที่ประตูร้าน...เราทำสินค้าตัวนี้มาขายตั้งแต่ เค้าค่อยๆเริ่มเอาสินค้ามาเหมือนเราเรื่อยๆ จนเราคิดทำสินค้าที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเองแล้ว.... เค้ายังไม่วายหามาให้เหมือนเราจรได้....ยอมรับว่าเค้าเก่งค่ะ..ที่สามารถหาสินค้าคล้ายเราจนเจอ....แต่ขอบอกว่า เอาสมองส่วนไหนมาคิดไม่รู้นะคะ..ทางเราทำขายส่งต้นทุนเราก็ไม่แพงมากอยู่แล้ว...ส่วนเค้าไปรับมาจากประตูน้ำอีกร้าน ซึ่งรับมาในราคาขายส่ง ยังไงก็แพงกว่าเราอยู่ดี.... เพียงแค่เรายอมลดราคาสินค้าตัวนี้ลง เพื่อให้เท่ากับราคาส่งที่ยัยมืดรับมา...ตอนนี้ราคาทั้งสองร้านอยู่ในราคาเดียวกันค่ะ...แต่เป็นราคาที่ร้านเราขายส่งปกติ ซึ่งเราได้กำไรอยู่แล้ว...ส่วนร้านยัยมืดเหรอคะ...จำใจต้องขายราคาที่เค้ารับมาค่ะ...ไม่ได้กำไรซักบาท..... ถ้าแนนคิดจะทำเค้ากลับจริงๆ เพียงแค่แนนลดราคาสินค้าตัวนี้อีก 50 บาท.....เค้าก็จะขาดทุน 50บาทต่อตัวทันที...ส่วนแนน แค่กำไรลดไป50บาท แต่ยังไงก็ยังมีกำไรอยู่ดี.... เอาเถอะค่ะ! แนนไม่ทำหรอกค่ะ....แค่นี้ก็พอ...เค้าไม่ถึงกับขาดทุน ถือว่า แนนยังปราณีนะคะ.... การค้าคือการแข่งขัน มีการต่อสู้....ถือว่าเป็นเรื่องปกติไปแล้วละคะ....แนนไม่เครียด และไม่ซีเรียสกับยัยมืดนานแล้ว เพราะเค้ายิ่งทำแล้ว ยิ่งทำให้เราแกร่งขึ้น และพัฒนาตัวเองได้จนถึงขั้นผลิตสินค้าเอง...และสามารถทำส่งออกได้หลายประเทศอีกด้วย... จริงๆแล้วต้องขอบคุณแม่มดกับยัยมืดนะคะ..ที่สอนให้พวกเราแกร่งขึ้น และได้เจอกับปัญหาอุปสรรคมากมายที่เกิดจากการกระทำของทั้ง2คนมาตลอด5ปี...ทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องการค้าในหลักสูตรเร่งรัด1 ปี เรากลายเป็นผู้ผลิตไปแล้ว...เพราะทั้ง2คนนั่นจริงๆค่ะ... สุดท้ายคงขอกล่าวว่า ฎ ขอบคุณนะคะ คุณแม่มดและยัยมืดตัวแสบ..... เราจะประสบความสำเร็จด้านการค้าให้พวกคุณดู......แล้ววันหนึ่ง แม่มดอาจจะกลับมาเป็นพี่สะใภ้ที่ดีของพวกเราเหมือนเดิม ... ถ้ายัยมืดตัวร้ายแพ้ภัยตัวเองไปแล้ว...แม่มดจะได้เลิกเชื่อคำยุแยงของคนคนนี้เสียทีนะคะ.... พวกเราหวังว่า...เราคงจะได้กลับมาเป็นครอบครัวตระกลูเดียวกันเหมือนเมื่อก่อนที่รักใคร่กันนะคะ.....   Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2550 7 comments Last Update : 26 พฤษภาคม 2550 2:42:13 น. Counter : 1434 Pageviews. Share Tweet

คิดถึงพี่แอ้จังค่ะ....ปัญหาแนนเกิดขึ้นอีกแล้ว....ไม่ใช่ว่าอะไรนิดหน่อยก็เป็นปัญหาแล้วนะคะ พี่พญายม.... แม่ไม่ค่อยสบาย...นับวันยิ่งอ่อนแอมากขึ้น...ถ้าให้แนนเลือกระหว่างแม่กับงาน...แนนเลือกแม่ค่ะ... แต่ถ้าให้ตัดสินใจเลือกตอนนี้เลย แนนจะทำยังไงดีคะ.. ตั้งแต่ปูออกไป...ดูท่าทางปัญหาเรื่องลูกจ้างยังไม่จบ... แนนไม่รู้ทำไม..หลังจากปูไปโผล่ทำงานร้านตรงข้าม...เฟียกลับมีปฏิกิริยาที่ไม่ดีมากขึ้น...มีข้อต่อรองเรามากขึ้น...จากที่เมื่อก่อน ไม่มากขนาดนี้.... เดี๋ยวนี้เฟียมีข้อต่อรองมากขึ้นทุกวัน....จนวันนี้ข้อต่อรองก็เพิ่มขึ้นอีก... จริงๆแล้วช่วงนี้แนนจำเป็นต้องมีคนช่วย เพราะแนนเอาเวลามาดูแลแม่หมดแล้วค่ะ....แต่นับวันเฟยยิ่งต่อรองมากขึ้น เหมือนกับว่า ยังไงเราก้ต้องง้อ...หรือไม่ก็ มีที่ทำงานอื่นรองรับแล้ว...เลยสามารถใช้วิธีต่อรองต่างๆนานาๆเพื่อเราจะได้ให้เค้าออก... เพราะวันนี้เค้าบอกว่า "ถ้าไม่ให้กลับ4ทุ่ม พร้อมเงินเดือน 6000 ก็จะไม่ทำจะ ออกเลย"..... แนนควรทำยังไงคะ......ใจแนนน่ะไม่อยากให้เค้าทำแล้ว...แนนให้เค้าทุกอย่างแล้ว แนนดึงเค้าขึ้นมาจากตรม..เมื่อก่อนเค้าทำงานกับซิ้ม โดนจิกใช้สาระพัด คำพูดหยาบคายจากเจ้านายเก่า....จนเฟียเองทนไม่ไหว.... เราก็ช่วยเค้า รับเค้ามาทำงานกับเรา...โดยที่บอกว่า ไม่มีคำว่านายจ้างลูกจ้างนะ เราอยู่กับแบบพี่น้อง.....แนนไม่เคยใช้งานเฟียเลย จะขออะไรแนนให้หมด ... ทำไมตั้งแต่ปูออกจากร้านไป.....ต้องมีอะไรมากดดันแนนมากขึ้นขนาดนี้... ถ้าเป็นเพราะปู ที่จะมาเพื่อแก้แค้น มาพูดดึงจนเฟียยอมที่จะลาออกจากร้านแนนได้....แนนก็ขอให้เค้าชดใช้กรรมของเค้าแล้วกันค่ะ.....ถ้าเฟียคิดว่า ปูสามารถช่วยเค้าได้ ก็เชื่อปูต่อไป แนนไม่ห้ามหรอกค่ะ.... ตอนนี้มันขึ้นอยู่กับแนนที่จะตัดสินใจ...กำลังของเราเหลือแค่ 3 คน กับร้าน 2ร้าน ... แต่ละคนมีหน้าที่หลักอยู่แล้ว...มันทำไม่ได้จริงๆค่ะ3คน 2ร้าน ....เพราะพี่เนกับแนน คนใดคนหนึ่งต้องอยู่กับแม่ ....ส่วนกล้วยไม่สามารถรับทำคนเดียว1ร้านไหว มันหนักเกินไป...เพราะกล้วยยังไม่สามารถรับออเดอร์ได้..... แนนเจอมรสุมชีวิตอีกแล้วค่ะ....... แนนก็ต้องสอนเปียโนเสาร์-อาทิตย์อยู่ เพราะตอนนี้แนนมีรายได้อยู่ทางเดียวคือ สอนเปียโนเท่านั้น..... แนนแบ่งตัวเองไม่ถูกจริงๆค่ะ คน1คนต้องทำหลายๆอย่างใน1วัน.... สองสามวันที่ผ่านมา...ไม่รู้ทำไม คิดแต่ว่า" จะตายเมื่อไหร่ไม่รู้ๆๆ "คิดแต่แบบนี้ ข้าวทานไม่ลง..... แต่ตัวยังทำงานทุกอย่างตามปกติ...... ชักอยากลองทานยานอนหลับสัก20-30เม็ดดูบ้างแล้วซิคะ........แต่คงไม่หรอกค่ะ แค่คิดเฉยๆ...แนนยังทิ้งแม่ตอนนี้ไม่ได้...แต่อนาคตไมแน่นะคะ......   โดย: แนน (ซ่อนทรายแก้ว ) 9 กุมภาพันธ์ 2550 20:40:54 น.

มาอ่านแล้วค่ะ แต่กำลังจะออกไปข้างนอก เลยตอบยาวไม่ได้ ช่วงนี้ หลานชายพี่มาเยี่ยมจากเมกาค่ะ เลยไม่ค่อยได้ออน แต่อีกอาทิตย์กว่าๆ ก็กลับแล้วค่ะ ตอนนี้ให้เค้าล้างโน๊ตบุค และจัดระบบให้ใหม่ค่ะ   โดย: พี่แอ้ IP: 74.119.210.221 9 กุมภาพันธ์ 2550 22:58:10 น.

ฟังแนนพูดแล้วมีแต่ปัญหาตลอด ถ้าเปรียบก็เหมือนคนที่กำลังป่วยหนัก เคยได้ยินใหม่ครับ ว่า คุณต้องสละขาข้างหนึ่งเพื่อที่จะ ให้มีชีวิตที่ดีอยู่ต่อไป ก็ขามันเป็นมะเร็งนี่ครับ สถานะการณ์แนน พูดไปก็ไม่ต่างจาก คนป่วยที่เป็นมะเร็งสักเท่าไร หรอกครับ ลองคิดดูสิว่าระหว่าง ที่อินทรา กับ ที่สวนลุม ที่ใหนมันมีอาการป่วยมากกว่ากัน ถ้ามันรักษาไม่ได้จริงๆก็ตัดมันไปสักแห่ง อย่าไปเสียดายมันเลย นานไปอาจจะต้องเสียทั้งหมดก็ได้นะ แล้วมันก็มีอาการข้างเคียงคอย รบกวนเราอยู่เรื่อยๆ ต้องทำ การผ่าตัดเพื่อช่วยให้ตัวเองอยู่รอดให้ได้ อย่าไปรักพี่เสียดายน้อง อยู่อีกเลยนะ ทำใจตัดมันไป อย่าฐิถิมากเกินไป ถึงคราวถอย ก็ต้องถอย ไม่ใช่ยอมแพ้ มีกำลังแล้วค่อยกลับมาสู้กับมันใหม่ ทุกวันนี้ แนน ยืมจมูกคนอื่นหายใจอยู่ ก็เป็นแบบนี้ต่อไป เหมือนคนไข้ที่อยู่ไอซียู ถ้าไม่รีบผ่าตัด อาจจะไม่รอดนะ ต้องสละแล้วละ อย่ารันทุรังอยู่ต่อไปเลย ปัญหามันรุมมารอบตัวแล้ว ทั้งร้าน ทั้งงาน ทั้ง แม่ แนนต้องเลือกเอา อย่าคิดแต่จะเอาชนะ มันจะแพ้ทั้งกระดานนะ ลองคิดดูให้ดีดี สละบางส่วนเพื่อความอยู่รอด เพื่อแม่ เพื่อนร้านที่ยังอยู่ได้ ไม่ต้องไปอายใคร อย่าฐิถิมาก จำไว้นะ แนนต้องรีบตัดสินใจ ว่าจะเหลืออะไรเอาไว้ แล้วถ้าแข็งแรงก็ค่อยกลับมาเริ่มต้นใหม่ ขอให้โชคดีนะ ตัดสินใจให้ถูก ต้องตัดสินใจแล้วละ   โดย: พญายม คนเดิม IP: 125.24.45.78 10 กุมภาพันธ์ 2550 2:01:07 น.

พี่แอ้ พี่พญายมคะ...ตอนนี้แม่แนนอยู่ที่รพ.ค่ะ สงสัยอาการจะเป็นคล้ายพี่พญายม ถ่ายไม่หยุด .....หมอบอกว่าติดเชื้ออย่างรุนแรง อาทิคย์ก่อนกล้วยเพิ่งจะเป็น เป็นตั้ง6วัน แต่ไม่ได้ไปรพ... แม่แนนเข้ารพตั้งแต่เช้าวันเสาร์....แนนต้องไปนอนด้วย ท่าทางหมอบอกว่าจะอยู่หลายวัน.... พอดีแนนกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปร้าน 2ร้านน่ะค่ะ ...ให้พี่เนดูแลแม่ไปก่อน ปิดร้านแล้วแนนค่อยไปสลับค่ะ.... ตกลงเรื่องที่ร้านน่าจะวุ่นน้อยลงแล้ว ...เนื่อบจาก อยู่ๆ เฟียก็ขอลาออกโดยกระทันหัน....ถึงพวกเราจะไม่ได้ตั้งตัวมาก่อน แต่ก็พอสังเกตุออกว่าเฟียแปลกไปตั้งแต่ปูออกไปทำงานร้านตรงข้ามค่ะ... วันอาทิตย์ที่4 แนนให้เฟียไปขายของที่อินทรา...เค้าเจอกับปูค่ะ.....พอมาวันจันทร์ เฟียบอกพี่เนว่า "ต่อไปนี้เฟียขอกลับ4ทุ่ม...เพราะรถไม่มีเข้าบ้าน"..... แนนระงับสติอารมณ์อยู่ตั้งนาน...เพราะทำไมเฟียมีปัญหาเพิ่มมาเรื่อยๆ แต่แล้วแนนก็ต้องสงบเอง..แล้วไม่พูดอะไร จะทำถึง4ทุ่มก็ได้ ไม่เป็นไร.....แนนก็โอเคแล้ว... พอวันพฆหัส แนนไปร้าน 4 ทุ่ม 5นาที....ไปร้านช้าแค่5นาที.....เฟียบอกพี่เนว่า "แนนมาช้า" .... อะไรจะขนาดนี้คะ....ทำไมลูกจ้างแนนมาสายได้เป็นชมๆ. แนนไม่เคยพูดเลยสักคำ.. นี่แค่ 5นาที เค้าไม่พอใจแนนแล้ว..... เฟียบอกว่าเฟียจะลกบั4ทุ่มตรงลดเงินเดือนก็ได้ แต่ขอ6000 บ.ต่อเดือน... พี่เนคำนวนแล้วว่าทำงานแค่6ชม.ต่อวัน วันหยุดก็ 4วันต่อเดือน... เฉลี่ยวันละ 200 กว่านิดๆ...ก็ตกเดือนละ5266 บาท..... ซึงเฟียบอกว่า ถ้าไม่ได้6000 ก็ออกเลย พูดวันศุกร์ ออกวันศุกร์เลยค่ะ..... แนนกับพี่เนก็อึ้งๆ งงๆ...แต่เราคุยกันมาก่อนหน้านี้แล้วว่า ท่าทางเฟียคงจะหาเรื่องออกอยู่แล้ว ไม่งั้นคงไม่มีปัญหาเพิ่มขึ้นทุกวัน.... ปูเก่งนะคะ......ตอนนั้นก็มีเพาเวอร์พูดให้เฟียลาออกจากร้านซิ้มได้......คราวนี้ถึงคราวแนนบ้างมั๊งคะ.... แต่แนนเฉยๆแล้ว ...ไม่โกรธ ไม่เกลียด ทั้ง2คน เฟียจากไปด้วยดีค่ะ....ยังยิ้มและรำลากันด้วยดี เจอกันก็คงจะไม่ใช่ศัตรู....แต่ปู...แนนไม่โกรธหรอกค่ะ...เพราะเค้าคาดหวังกับแนนไว้มากว่าแนนจะเลี้ยงดูเค้าได้ตลอดชีวิต.... แนนทำให้เค้าผิดหวังมั๊งคะ....คงจะโกรธและแค้นแนนมาก....จะทำให้แนนไม่เหลือคนช่วยเลยสักคนเหรอคะ....แต่!! ...ปูคิดผิดอีกแล้วค่ะ....มีคนอยากมาทำงานร้านแนนหลายคน....จะหานายใจดีแบบนี้ได้ที่ไหนอีกคะ.... พี่ๆน้องๆแถวสวนลุม ช่วยแนนกันค่ะ...หาคนดีและไว้ใจได้ให้แนนแล้ว...... ต่อไปนี้ แนนคงไม่เหนื่อยใจเรื่องคนแล้วละคะ.....แนนก็ยังทำหน้าที่ของแนนต่อไป...... แต่2วันนี้ แนนเลือกแม่ ...เลือกที่จะไปเปิดร้านดึก ... เมื่อวานกลับจากสอนเปียโน ก็มาหาแม่ที่รพ.เลย จน 2ทุ่มน้องชายกับน้องสาวมาผลัดเวรกันเฝ้าแม่...แนนกับพี่เนก็ไปร้าน ...5ทุ่มปิด แล้วรีบกลับมารพ...ให้น้อง 2คนกลับบ้าน... เราสลับกันดูแลแม่ทีละ2คนค่ะ... ส่วนพ่อ.....เราเรียกพ่อว่า "คุณพ่ออเนกประสงค์ค่ะ....พ่อทำทุกอย่างที่เหลือ.......พ่อห่วงแม่มากๆค่ะ..และยังห่วงลูกอีกว่าเหนื่อยมั๊ย ได้หลับมั๊ย....พ่อคอยรับส่งพวกเราพี่น้องสลับกันไปเฝ้าแม่....พ่อดูแลเรื่องอาหารของคนที่อยู่บ้าน...ดูแลลูกชายแม่(หมา 3ตัว) ....พ่อทำให้แม่หมดทุกอย่างค่ะ..... หาคุณพ่อที่ดีและประเสริฐแบบนี้ไม่มีในโลกแล้วมั๊งคะ....ทั้งชีวิต ทำเพื่อแม่และลูก.....พ่อดูแลแม่ชนิดว่า หายากมาก ..แม้กระทั่งทำความสะอาดให้แม่...แม่เข้าห้องน้ำก็ลำบาก....... เพื่อนแนนเคยบอกแนนว่า..." หาคู่ชีวิต แนนต้องหาให้ได้แบบพ่อ ถ้าไม่ได้เหมือนพ่อแนน...แนนอย่าไปมีเลย " เพื่อนเป็นห่วงแนนค่ะ......เพื่อนคนนี้ก็ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับแนนหรอกนะคะ....แต่เค้าเป็นห่วงแนนตั้งแต่เรียนแล้ว จนปัจจุบันก็ยังโทรมาอวยพรวันเกิดทุกปี.... แต่ช่วงหลังเค้าหายไป..ท่าทางงานจะเยอะมากๆ ทำเกยวกับการเรียนดำน้ำ หุ้นกับแฟนคนสวิส...ป่านนี้คงแฮ๊บปี้เอ็นดิ้งไปแล้วมั๊งคะ.... แนนภูมิใจที่เพื่อนๆ มองว่าพ่อแนนเป็นผู้ชายที่ดีที่สุด เป็นสามีและเป็นพ่อที่ดีของลูก........ลูกๆก็ภูมิใจและรักพ่อกับแม่มากที่สุดในโลกด้วยค่ะ......   โดย: แนน(ซ่อนทรายแก้ว) IP: 203.156.28.90 11 กุมภาพันธ์ 2550 13:24:24 น.

ในระหว่างที่ความยุ่งยากของชีวิตโถมถาเข้ามาหา ...แนนก็ยังมีสิ่งสวยงามไว้ชโลมจิตใจ .....พี่ดีใจด้วยค่ะ ที่แนนมีพ่อแบบที่ดี ทำให้เรามีความสุข ..และปลื้ม....แม้เพียงได้เกิดเป็นลูก   โดย: พี่แอ้ IP: 74.119.210.221 12 กุมภาพันธ์ 2550 22:24:11 น.

แฮ๊ปปี้วันวาเลไทน์นะจ๊ะ น้องแนน ขอให้มีความสุข ได้พบคนใหม่ๆที่ดีกับเรานะจะ พี่ขอมอบกุหลาบให้นะจ๊ะ ลงภาพไม่ได้ น้องก็หลับตา รับดอกกุหลาบช่อใหญ่ๆจากพี่แระกันนะ รักแระเปป็นห่วงนะจะ   โดย: พญายม คนเดิม IP: 125.24.61.9 14 กุมภาพันธ์ 2550 2:07:23 น.

สวัสดีค่ะ พี่แนนคนสวย ดีใจจัง ที่ได้กลับมาอัพบล็อคไดอารี่อีกครั้ง และมีโอกาสได้แวะเวียนมาเยี่ยมเยือนพี่แนนที่บล็อคอีกครั้งค่ะ สบายดีน่ะคะ วันนี้เจนนี่แวะมาชวนพี่แนนไปร่วมทายผลเจ้าตัวเล็กของเจนนี่ที่บล็อคไดอารี่เจนนี่ค่ะว่า เจ้าตัวเล็กเจนนี่จะเป็น ผู้หญิง หรือ ผู้ชายดี ฮิฮิ อย่าลืมแวะไปร่วมทายน่ะคะ เจนนี่มีของขวัญเล็กๆน้อยๆ มอบให้สำหรับท่านที่ทายถูก เพียง 19 คนแรกด้วยน่ะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ   โดย: jenny (สาวอิตาลี ) 14 มีนาคม 2550 21:11:42 น.

• ซ่อนทรายแก้ว
• largeface
• uggie*
• ป้ามด
• N_BEE810
• icebridy
• yadegari
• Candydolls
• เนยสีฟ้า
• จอมแก่นแสนซน
• beautyswan
• แพรวขวัญ
• seroza
• rayasuree2526
• lozocat
• ninggamto
• oranuch_sri
• tuktikmatt
• รักษ์บ้านเกิด
• Paradijs
• bagarbu
• หน่อยอิง
• KungGuenter
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com