จะให้ทำอย่างไรกับชีวิตในปีหน้า..ช่วยบอกทีซิค๊ะ ไดอารี่วันที่ 29 /12/51 ใกล้ปีใหม่แล้ว...ไม่ได้ท้อนะคะ ..แต่คิดไม่ออก...อีกไม่กี่วันก้อเดือนหน้าแล้ว...จะแก้ไขปัญหาการดำเนินชีวิตของตัวเองในปีหน้าอย่างไรดี ไอ้คำว่าท้อ...บอกแล้วว่าจะไม่พูดถึงอีก...ไม่มีประโยชน์จริงๆ.. จากคำตอบของห้าง..ที่พวกเราผู้ค้ารวมตัวกันของความช่วยเหลืออีกครั้ง..ไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่แล้วค่ะ...นับไม่ถูกแล้ว...เพราะก่อนหน้านี้ เรารวมตัวกันขึ้นไปของความช่วยเหลือกับทางห้างหลายครั้งมาก...ผลออกมาเหมือนเดิมคือ...รอต่อไป..ไม่มีความช่วยเหลืออะไรใดๆทั้งสิ้น... จนเดือนนี้...อาจจะถึงจุดสุดท้ายที่พวกเรารับภาระที่ต้องจ่ายเงินมากทุกเดือนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว...วันๆแทบไม่ได้ขายของ..แต่ต้องเสียค่าใช้จ่ายทุกวัน รวมทั้งสิ้นเดือนก้อต้องรวบรวมเงินจ่ายให้กับทางห้างอีก.... สำหรับคนอื่น..สายป่านอาจจะยาว...แต่สำหรับฉัน...หมดแล้วค่ะ..หมดตัวจริงๆ...โชคดีที่เดือนที่แล้วได้ออเดอร์ของชาเย็น..ทำให้มีเงินจ่ายค่าเช่าเดือนธค... แต่เดือนนี้เดือนธค.เนี่ย...ไม่มีออเดอร์เลย...ลำพังเงินใช้ส่วนตัวก้อยังไม่มี... วันที่26ธค.51 ที่ผ่านมา...มีการประชุมเพื่อสรุปผลคำตอบของทางห้างว่าจะช่วยเหลือผู้ค้าอย่างไร...คำตอบที่ได้สำหรับพวกเราชาวชั้นใต้ดินคือ...ลดค่าเช่าจาก15,000บาท เหลือ 10,200บาทค่ะ...เป็นเวลา6เดือนค่ะ... ดูจากตัวเลขที่ลดแล้ว...เหมือนจะมาก.ลดลงไปสี่พันแปดร้อยบาท...แต่นี่ทางห้างคงจะช่วยได้แค่นี้จริงๆค่ะ...ฉันพอจะเข้าใจ...ทางห้างก้อต้องมีค่าใช้จ่าย...พวกเราจำเป็นต้องพอใจในความช่วยเหลือครั้งนี้...แต่?? แล้วฉันจะหาเงิน10,200 จากที่ไหนละคะ....ยอดขายต่อเดือนได้แค่ สามพันบ้าง...ห้าพันบ้าง...เจ็ดพันบ้าง....นี่ถ้าไม่มีออเดอร์ก้อจบกันเลยค่ะ.... วันนี้ไปที่สวนลุมไนท์...เข้าไปร้านเพื่อนที่ฉันเอาสินค้าไปฝากขาย..เดือนนี้เพื่อนขายให้ได้แค่สี่พันกว่าบาท....นี่คิดว่าฉันยังโชคดีนะคะ..ที่มีเพื่อนช่วยเหลือ...ไม่รู้จะกล่าวขอบคุณยังไง... เอาละ..ตอนนี้มีสี่พันแล้ว...เดี๋ยววันที่30จะโทรไปหาพี่คนหนึ่งที่ภูเก็ตที่ฉันส่งสินค้าไปฝากขายที่โรงแรม...ไม่รู้จะขายได้ประมาณซักเท่าไหร่...แต่โรงแรมที่พัทยาน่ะซิคะ...ขายได้..แต่ไม่ยอมให้เงิน...ไม่รู้จะทำยังไง ทวงก้อไม่ได้..เพราะพ่อเป็นคนฝากไปให้...เซ็งมาก...ทั้งๆที่นัดเจอกันกับคนที่ฉันฝากขายเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เค้าให้เคลียร์บิลใหม่ แต่ไม่ยอมให้เงินที่ขายได้...งงมาเลยค่ะ....กลับบ้านมือเปล่า...นึกว่าจะเคลียร์เงินให้....เค้าคงไม่เข้าใจถึงความลำบากของฉัน....ฉันคงได้แต่ปลงกับเงินจำนวนนี้ไปก่อน.... แล้วถ้าเดือนหน้ามค..นี้ฉันพอมีเงินจ่ายค่าเช่าร้าน...แล้วค่าจ้างน้องกล้วยละคะ...เอาที่ไหน...ไม่มีแล้วจริงๆ... แล้วเดือนกุมภาละ...จะเอาจากที่ไหน... ความจริง...ฉันหาทางออกให้กับชีวิตของตัวเองหลายทางมาก...ตอนแรกกะว่าช่วงว่างๆ...อาจจะไปปลูกพืชผักเล่นๆ...เผื่อเวลาไม่มีเงินซื้อข้าวทานจะได้เอาผักที่ตัวเองปลูกมาทำกินเองได้....แต่คนที่เรารอว่าจะร่วมมือกันทำไร่สวนผักกัน ใจเค้ายังไม่พร้อมจะทำตรงนี้...ฉันเลยต้องพักความคิดนี้ไปก่อน... ทางออกที่สอง...พี่ทราย(ลูกพี่ลูกน้อง) เสนอให้หาอะไรไปขายที่ตลาดสวนหลวงชั่วคราว...ยิ่งเป็นของกินได้จะดีมาก...ช่วงเสาร์อาทิตย์คนเยอะมาก....ฉันกับพี่เนก้อสนใจอยู่ค่ะ...แต่คิดไม่ออกจะขายอะไรดี....ทำกับข้าว ทำอาหาร ทำขนมก้อไม่เก่ง....นึกไม่ออกจริงๆ ขายอะไรถึงจะดี... ทางออกอีกทางคือ...กะว่ากลางเดือนหน้าจะลงไปหาเช่าร้านที่ภูเก็ต...อยากจะเอาสินค้าที่ร้านไประบายให้หมดเร็วๆ....สินค้าของฉัน..เป็นงานhandmade ลูกค้าเป็นชาวต่างชาติทั้งหมด...ฉันจำเป็นต้องหาตลาดที่มีชาวต่างชาติเยอะๆ.....ที่ภูเก็ตอาจจะมีลู่ทางบ้าง...รอให้น้องข้างๆร้านช่วยหาร้านที่ภูเก็ตให้อีกทางค่ะ....แต่..กลัวเรื่องค่าเช่าร้านจัง..ได้ยินมาว่าจะสู้ค่าเช่าไหวเหรอ....แค่ได้ยินคำนี้ก้อใจเสียแล้วล่ะค่ะ....ค่าเช่าร้านที่ภูเก็ตไม่รู้ประมาณเท่าไหร่นะคะ.....ยังไม่อยากคิดเล๊ยจริงๆ.... จริงๆแล้ว...ฉันอยากเปลี่ยนสินค้ามาก...เพราะเวลานี้งานhandmade ขายยากมาก...ถ้าเปลี่ยนสินค้าที่ต้นทุนการผลิตต่ำ..ราคาขายก้อจะถูก..ยังไงก้อน่าจะพอขายได้บ้าง....แต่ตอนนี้ทุนไม่เหลือเลยค่ะ...จะมีได้ทางเดียวคือรีบระบายสินค้าในร้านให้แปลงสภาพเป็นเงินให้เร็วที่สุด กำลังใจ..ฉันยังมีนะคะ...อยากทำโน้นทำนี่มากมาย....แต่ต้องหยุดพักไว้ก่อน..จะทำอะไรตอนนี้ต้องคิดให้ดี...เศรษฐกิจปีหน้ามีแนวโน้มว่าจะแย่ลงอีก...ไม่กล้าเสี่ยงที่จะทำอะไรเลยค่ะ.... แต่จะให้หยุดอยู่นิ่งๆแบบเดือนธค.นี้ ก้อไม่ได้...เพราะเราต้องจ่ายค่าเช่าร้านทุกเดือน... ครั้นจะให้ไปขายของกิน ขายอาหารที่สวนหลวงทุกเช้าวันเสาร์ อาทิตย์..เหรอคะ...ชีวิตฉันลำบากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย....จะกลายเป็นแม่ค้าตลาดสดอีกอาชีพหนึ่งเหรอคะเนี่ย.... ตอนนี้อยู่ในสถานะแม่ค้าประตูน้ำอยู่นะคะ.... อะไรกันเนี่ย..ชีวิตของฉัน... แต่ฉันเองก้อแอบภูมิใจตัวเองลึกๆนะคะว่า...ฉันแบกของหนักได้...ขึ้นรถเมล์ ลงเรือ ต่อรถเมล์หลายต่อ...หรือถ้ารถติดมากๆยืนรอรถเมล์เป็นชม.ทนไม่ไหวก้อจะเดินแล้วก้อเดินทางไกลเพื่อหาทางกลับบ้านให้ได้...ชีวิตแค่นี้ก้อลำบากสุดๆแล้วนะคะ...ยังดีที่ฉันภูมิใจตัวเองสุดๆเหมือนกันว่า.."ฉันทำได้..(โว๊ย)"....หลายคนทำงง...."แนนเนี่ยนะ..ขึ้นรถเมล์...แนนเนี่ยนะทานของริมทางได้..แนนเนี่ยนะแบกของยกของเอง.."....." เออ...ฉันนี่แหละ..."....ภูมิใจจะตายจะบอกให้.... อยากกลับไปเป็นเด็กเหมือนเมื่อก่อนจัง...เรียนจบ ทำงานซะที่ไหน...ไปอยู่ประเทศโน้นที นี้ที อยู่เป็นปีๆ...อยู่อเมริกาเป็นปี...ทั้งเรียนทั้งเล่น...ชีวิตมีแต่สนุกสนาน...อยู่เมืองไทยก้อสอนเปียโน...ไม่เคยลำบากเลยจริงๆ.. ทำไมชีวิตของฉันเปลี่ยนแปลงได้ขนาดนี้เนี่ย... เมื่อก่อนอยากได้อะไรก้อได้...อยากไปไหนก้อได้ไป...พ่อแม่ไม่เคยปฎิเสธเลย... เดี๋ยวนี้...ทำอะไรก้อต้องคิด...จะเอาเงินที่ไหนไปเที่ยว..จะเอาเงินที่ไหนซื้อของ.....ขอพ่อแม่มาเยอะแล้วคะ...เมื่อไหร่จะถึงเวลาที่ฉันจะมีให้พ่อกับแม่บ้าง...... แต่ฉันยังมีความหวังนะคะ...ชีวิตในอนาคตของฉันต้องดีกว่านี้.... อดทนเหรอคะ....อดทนมานานมาแล้ว...หลายปีแล้วค่ะ...คำว่าอดทน...คำว่าสู้ตาย...มันฝังอยู่ในสมองและหัวใจมานานมากแล้ว...ไม่มีวันลบคำว่า "อดทน"ออกไปจากหัวใจฉันได้อีกต่อไปแล้ว...เพราะฉันทำใจยอมรับชะตาชีวิตของตัวเอง...และก้อปลงแล้วว่า...ฉันกำลังถูกทดสอบจากใครก้อไม่รู้...เค้าคงมองฉันอยู่ว่า ถ้าเธอท้อ ไม่สู้ ไม่อดทน...อนาคตเธอก้อจะจบด้วยการตัดสินใจของเธอเอง...แต่ถ้าเธอยังมีความอดทน ยังลุกขึ้นสู้กับความลำบากทุกข์แสนสาหัสได้...เธอจะประสบความสำเร็จด้วยตัวเธอเองซักวันหนึ่งในอนาคต...ใครคนนี้กำลังทดสอบฉันอย่างหนักจริงๆนะคะ.... ก้อได้ค่ะ..จะลองดู...สู้แล้ว อดทนแล้ว...จะประสบความสำเร็จในชีวิตจริงรึป่าว....จะทดสอบความอึดของฉันถึงเมื่อไหร่กันคะ....อย่านานมากนะ...ขอร้อง...กลัวจะทนไม่ไหวจริงๆ...นี่ก้อสวดมนต์ทุกวัน...ตื่นเช้าใส่บาตรทุกวันเสาร์...ฟังซีดีธรรมะทุกวัน...ตอนนี้อินสุดๆแล้วค่ะ..กับโลกทางธรรม...อยากให้ฉันทำอะไรอีกคะบอกมาซิคะ...บวชชีพราหมณ์เหรอ....หรืออยากให้ฉันบวชตลอดชีวิต....หรืออะไรคะ...คนที่ทดสอบฉันอยู่น่าจะแนะฉันบ้างนะคะ ..ฉันอยากมีความสุข....สมหวังกับความรัก. อยากประสบความสำเร็จในการงาน...เมื่อไหร่จะถึงวันนั้นคะ......   Create Date : 29 ธันวาคม 2551 18 comments Last Update : 7 สิงหาคม 2552 23:47:20 น. Counter : 1306 Pageviews. Share Tweet

Happy new year ka. Nice blog.   โดย: CrackyDong 29 ธันวาคม 2551 4:11:57 น.

สู้ๆค่ะ แวะมาอรุณสวัสดิ์นะคะ   โดย: ดีค่ะ (pamoopam ) 29 ธันวาคม 2551 5:55:39 น.

เมื่อก่อนอยากได้อะไรก้อได้...อยากไปไหนก้อได้ไป...พ่อแม่ไม่เคยปฎิเสธเลย... เดี๋ยวนี้...ทำอะไรก้อต้องคิด...จะเอาเงินที่ไหนไปเที่ยว..จะเอาเงินที่ไหนซื้อของ.....ขอพ่อแม่มาเยอะแล้วคะ...เมื่อไหร่จะถึงเวลาที่ฉันจะมีให้พ่อกับแม่บ้าง..... ขออนุญาตคัดข้อความนี้จากบทความของคุณอ่านแล้วซาบซึ้งใช่เลยและสิ่งเดียวที่ช่วยได้ เข้มแข็งไว้ ! มาให้กำลังใจ...   โดย: Yoawarat 29 ธันวาคม 2551 9:38:06 น.

ที่เขียนนี่แค่แสดงให้เห็นว่านี่แหละชีวิตคน..ไม่มีอะไรแน่นอน...คนเคยสบายต่อไปอนาคตอาจลำบาก..คนเคยลำบากต่อไปอาจจะอยู่สุขสบาย...ถ้าคนคิดมากแล้วไม่ปลงกับการเปลี่ยนแปลงของชีวิตอาจจะรับสภาพทุกข์แสนสาหัสแบบนี้ไม่ได้... และที่ต้องอดทนต่อสู้กับชีวิตที่เป็นอยู่แบบนี้เพราะมีความหวังว่าอนาคตจะสบายกว่านี้เพียงแค่ใช้ความอดทนและต่อสู้กับอุปสรรคอย่างไม่ท้อถอย... นี่คือจุดประสงค์ที่เขียนไดอารี่จ้า...   โดย: ซ่อนทรายแก้ว 29 ธันวาคม 2551 10:14:58 น.

cheers ค่ะ สิ่งดี ๆ ย่อมต้องมาถึงค่ะ   โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 29 ธันวาคม 2551 13:36:34 น.

Happy new year 2009 ล่วงหน้านะค่ะ   โดย: Lady_Jane 29 ธันวาคม 2551 14:14:33 น.

ขอเป็นกำลังใจนะคะ และขอให้ทำทุกอย่างที่ตั้งใจไว้อย่างราบรื่น มีความสำเร็จในเร็ววันค่ะ   โดย: ~นั่งเล่นริมระเบียง~ 29 ธันวาคม 2551 22:06:24 น.

นู๋แนนจ๋า... อย่าโกรธเราน๊า...เราไม่เคยลืมนู๋แนนเลยล่ะ เคยเข้ามา แต่นานมากแล้ว ตอนนั้นฝากเม้นท์ไม่ได้เลยจ๊ะ แล้วเรากลืมนึกถึงบริการหลังไมค์ด้วย อย่าโกรธอย่างอนน๊า ที่นี้เราไม่หายไปไหนแล้วล่ะ ปีใหม่นี้...ขอให้เป็นปีฟ้าใหม่ฟ้าใสสำหรับนู๋แนนนะจ๊ะ ขอให้นู๋แนนมีความสุขมากๆ ทุกๆ วัน มีสุขภาพร่างกายและจิตใจแข็งแรง ให้กิจการค้าเจริญรุ่งเรืองและขายดีได้กำไรเยอะๆ หลังไมค์ด้วยค่ะ   โดย: tuktikmatt 31 ธันวาคม 2551 4:47:18 น.

ปีใหม่นี้ ขอให้หนูแนนมีความสุข ไร้โรคภัยไข้เจ็บ เงินทองเต็มกระเป๋า ป้ามดก็เคยเป็นแม่ค้ามาก่อน ลุยเต็มที่เหมือนหนูนี่ละ แต่ไม่ยอมจ่ายค่าเช่า คือเปิดท้ายขายเองเลย ขอให้สู้ต่อไปนะคะ   โดย: ป้ามด 6 มกราคม 2552 10:27:03 น.

เราดีใจและภูมิใจมากที่มีเพื่อนบล็อกสู้ชีวิตและไม่ย่อท้ออย่างนู๋แนน เมื่อมองหันกลับไปดูช่วงชีวิตที่ต้องต่อสู้กับอุปสรรค จะรู้สึกภาคภูมิใจมากว่า เออ...แฮะ...เรานี่เก่งจริงๆ ฝ่าฝันความยากลำบากมาได้ และ อุปสรรคนี้จะเป็นภูมิคุ้มกันให้ชีวิตของเราแกร่งขึ้นได้ เราว่าคนสู้ชีวิตแบบนี้...น่าสรรเสริญและเอาเป็นแบบอย่างจริงๆ เมื่อวานมีกระทู้สอบถามเกี่ยวกับงานนิ๊ตติ้ง เราไม่แน่ใจว่านู๋แนนรับงานพวกนี้หรือเปล่า ลองเข้าไปดูนะจ๊ะ //www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J7414858/J7414858.html   โดย: tuktikmatt 14 มกราคม 2552 5:16:48 น.

สู้ๆนะคะ เราตกงาน แต่คุณมีงานทำ เราแย่กว่าคุณอีกค่ะ แถมเม่นเราก็ตายต้นปีเลยด้วยค่ะ คุณยังดีกว่าเรานะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: quilt 14 มกราคม 2552 22:13:05 น.

มีเพื่อนในห้องสีลมท่านหนึ่ง เขาเข้ามาในบล๊อกนี้ แล้ว ขอให้ผมเข้ามาช่วยเหลือ... ผมยังไม่ได้อ่านทั้งหมดครับ ดังนั้นยังไม่เข้าใจสิ่งที่คุณโดนสักเท่าไหร่ หากพอมีเวลา และคิดว่าผมพอจะช่วยคุณได้ กรุณาช่วย MSN มาให้ผม หรือ เมล์มาเล่าสรุปให้ผมฟังสักเล็กน้อย เผื่อว่า ผมจะพอสามารถช่วยเหลือ วางแผนอะไรให้ได้บ้างนะครับ ผมจะพยายามอ่านให้มากที่สุดละกันครับ... ใจเย็นๆครับ ทุกปัญหา ย่อมมีหนทางออกเสมอ เพียงแต่เราเห็น แสงของทางออกหรือเปล่าเท่านั้น... วิบูลย์ จุง Wiboon Joong (wbj) wbjoong@hotmail.com   โดย: wbj 15 มกราคม 2552 14:43:59 น.

โดย: เสรีไพร (เสรีไพร ) 16 มกราคม 2552 23:29:29 น.

เป็นกำลังใจให้นะครับ   โดย: เสรีไพร 16 มกราคม 2552 23:34:39 น.

เหนื่อยแต่อย่าท้อ ท้อก็อย่าถอย ถอยก็อย่าล้ม ล้มก็ให้ลุกขึ้นยืนใหม่ ปี 51 จขบ.สมหวังที่ปรารถนาดั่งใจนึกทุกประการแน่ๆ เปนกะลังจัยให้ จ๊ะ   โดย: บ้าได้ถ้วย 17 มกราคม 2552 8:17:58 น.

เสื้อผ้าที่ร้านคุณสวยๆทั้งนั้นเลย ยังมีขายอีกไหมคะ   โดย: quilt 23 มกราคม 2552 9:50:19 น.

ใกล้เดือนแห่งความรักอีกแล้ว ปีนี้ผ่านมาเกือบหนึ่งเดือนแล้ว คงดีกว่าปีที่แล้ว น่ะ เปนกะลังจัยให้ จ๊ะ   โดย: บ้าได้ถ้วย 27 มกราคม 2552 9:26:49 น.

ตามมาอ่านครับ   โดย: byonya 8 กุมภาพันธ์ 2552 13:40:12 น.