BlogGang.com : : สมตู้กับข้าว : เพื่อนเก่า

เพื่อนเก่า

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ผมได้เข้าห้องสอบหลังจากที่ห่างหายนับปี

บรรยากาศการสอบเหมือนทุกครั้ง คือ วังเวง ตึงเครียด แม้จะมีผู้ร่วมสอบเต็มห้อง

เราต่างเป็นคนแปลกหน้า ที่มีเนื้อหาข้อสอบเหมือนกัน

ทันทีที่ผมอ่านคำถามจบ เมื่อเงยหน้าขึ้น ผมดันเจอเพื่อนเก่า

เพื่อนที่ไม่อยากจะพบเจอนัก และไม่คิดว่าจะพบกันในห้องนี้

มันมองมาทางผมและยิ้มอย่างคุ้นเคย

"เป็นไง ไม่พบกันตั้งนาน" มันทัก

ผมยิ้มแหยๆ ไม่อยากให้มันมาทักตอนนี้

"ไม่เอาน่า อย่าหมางเมินซิ ไม่มีใครเห็นหรอก"
มันพูดและผายมือให้ผมมองไปรอบๆตัว ไม่มีใครเห็นหรือสนใจมันเลยสักคน

"มาทำอะไรที่นี้" ผมถาม

"แล้วแกเข้ามาทำอะไรล่ะ" มันย้อน และยิ้มกวนทีน

อันที่จริงผมกับมันสนิทกันมาก แต่เมื่อผมโตขึ้นผมไม่อยากจะข้องเกี่ยวกับมันสักเท่าไหร่

เพราะมันคือ ความโง่ ของผมเอง

มันมาโผล่ตอนที่ผมกำลังจะสอบ เหมือนจะบ่งบอกอนาคตคำตอบในข้อสอบของผม

"ทำไมมาโผล่ตอนนี้วะ ไปไกลๆได้มั้ย สอบอยู่นะโว้ย"

"ความจริงข้าก็อยู่กะแกตลอดน่ะแหละ แต่แกทำเป็นไม่เห็นเอง" มันยิ้มกวนทีครั้งที่สอง

จะว่าไปมันก็พูดถูก ที่แล้วมาผมพยายามละเลยมันเอง ด้วยการอวดเก่ง ทำเป็นฉลาด ทั้งๆที่มันอยู่ข้างๆผมตลอดเวลา และก็ไม่รู้ว่าทุกครั้งที่อวดฉลาด มีคนเห็นผมกับเจ้าความโง่ มากน้อยแค่ไหน และคิดว่าหลายหนผู้คนก็แยกไม่ออกระหว่างความโง่กับผม

ผมมองรอบห้อง และสังเกตุว่า ผมมีความโง่เป็นเพื่อนอยู่คนเดียว

"ทำไมแกอยู่คนเดียว ความโง่ของคนอื่นหายไปไหน" ผมตัดพ้อชีวิต

"ตอนนี้พวกนั้น เข้าใจข้อสอบเลยมองไม่เห็น ส่วนบางคนก็เห็นเลือนลาง เพราะพยายามทำข้อสอบแม้จะมั่วก็เถอะ"

อันที่จริง ความโง่ก็ทำให้ผมมีความสุขในบางครั้ง มันทำให้ผมไม่ต้องสนใจว่าเราจะเสียเปรียบใคร เสียรู้ใคร ใช้ชีวิตอย่างสบายใจไปวันๆ มันทำให้เราไม่มีเพื่อนที่ชื่อความหวาดระแวง ความเครียด หรือความกังวลมากนัก

เพราะเราโง่

ในขณะที่ความเครียดเริ่มจะเต็มห้อง ผมก้มลงอ่านข้อสอบอีกครั้ง แล้วเงยหน้าถามว่ามันจะอยู่อีกนานเท่าไร

มันยิ้ม ก่อนบอกว่า ก็แล้วแต่

ผมยิ้มให้มัน และยิ้มให้ข้อสอบ

"นั่นซินะ ก็แล้วแต่......."

Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2548

Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2548 11:31:05 น.

14 comments

Counter : 530 Pageviews.

สมตู้ฯ ....
เรื่องธรรมดาน่า...
คนเราบางทีมันก็มีไม่รู้กันมั่งแหละ...

เค้าถึงได้มีข้อสอบมาไว้เช็คว่าเรา "ไม่รู้" อะไรบ้างไงล่ะ หึ หึ...

แล้วไงต่ออ่ะ...ทำข้อสอบได้รึเปล่าเอ่ย
....

โดย: ซีบวก

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:12:48:09 น.

นั่นซินะ ก็แล้วแต่.....

"แล้วปล่อยให้เพื่อนเก่า อยู่จนหมดเวลาสอบเลยไหมนิ. . . "

โดย: . . . IP: 203.150.217.114 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:13:52:24 น.

คุ้มกะที่รอคอย อิอิ

โดย: prncess

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:16:51:28 น.

สรุป ผมไม่ได้ทำข้อสอบครับ
ให้เพื่อนเก่าเขียนให้แทน

ดูมันเขียนคล่องเชียว

ไม่น่าเชื่อว่าปัจจุบันมันยังตามมาพิมพ์ข้อความนี้อีก

แบร่

โดย: สมตู้ฯ IP: 203.107.159.39 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:9:41:22 น.

ไม่ต้องห่วงคุณสมตู้
อ่านดูแล้ว ไอ่ตัวโง่ของคุณ ยังพูดจาฉลาด ก่า ว่าที่สส. บางคนเร้ยย

อุอุ

โดย: oreo IP: 202.80.225.69 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:10:26:01 น.

เพ่อนคนนั้นคือใครครับสมตู้

โดย: สมปูน IP: 203.209.118.124 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:22:58:50 น.

5555 หัวเราะมาก่อนเลย ชอบมากเพลงคุณย่ากายสิทธิ์อ่ะจ้ะ

โดย: prncess

วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:12:00:48 น.

ว่าแต่จะอัพอีกยังคะ รออ่านอ่ะ งุงิ

โดย: prncess

วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:12:01:35 น.

ไม คุณสมตู้ฯ ปล่อยให้เพื่อนเก่า อยู่ นานงี้ อ่าค่ะ???

โดย: . . . (WhaT iT'S W๐l2tH

) วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:23:50:45 น.

เลิกคิดเรื่องสอบ ...มาเขียนเรื่องใหม่ได้แล้วจ้า...
รออ่านอยู่อ่ะ

โดย: ซีบวก

วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:6:58:13 น.

สมฯ...ที่บ้านให้อภัยแล้วววว
...
กลับมาเถ๊อะ

โดย: ซีบวก

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:6:11:47 น.

ตู้หาย อุอุ
ไอคนที่มายกทีวีไปแหงม

โดย: โอริโอ้ FFF IP: 202.80.225.70 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:9:19:52 น.

Happy Valentine's Day ค่ะ

มีความสุขให้มาก มีความทุกข์ให้น้อยในทุก--ทุกวันนะค่ะ (^_^)

สงสัยแอบไปวาเลนไทน์ กะเพื่อนเก่าอยู่แหงๆ อิอิ

โดย: . . . (WhaT iT'S W๐l2tH

) วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:12:45:56 น.

มาสุขสันต์วันแห่งความรักจ้ะ

โดย: prncess

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:15:26:58 น.