|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
เพื่อนเก่า
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ผมได้เข้าห้องสอบหลังจากที่ห่างหายนับปี
บรรยากาศการสอบเหมือนทุกครั้ง คือ วังเวง ตึงเครียด แม้จะมีผู้ร่วมสอบเต็มห้อง
เราต่างเป็นคนแปลกหน้า ที่มีเนื้อหาข้อสอบเหมือนกัน
ทันทีที่ผมอ่านคำถามจบ เมื่อเงยหน้าขึ้น ผมดันเจอเพื่อนเก่า
เพื่อนที่ไม่อยากจะพบเจอนัก และไม่คิดว่าจะพบกันในห้องนี้
มันมองมาทางผมและยิ้มอย่างคุ้นเคย
"เป็นไง ไม่พบกันตั้งนาน" มันทัก
ผมยิ้มแหยๆ ไม่อยากให้มันมาทักตอนนี้
"ไม่เอาน่า อย่าหมางเมินซิ ไม่มีใครเห็นหรอก" มันพูดและผายมือให้ผมมองไปรอบๆตัว ไม่มีใครเห็นหรือสนใจมันเลยสักคน
"มาทำอะไรที่นี้" ผมถาม
"แล้วแกเข้ามาทำอะไรล่ะ" มันย้อน และยิ้มกวนทีน
อันที่จริงผมกับมันสนิทกันมาก แต่เมื่อผมโตขึ้นผมไม่อยากจะข้องเกี่ยวกับมันสักเท่าไหร่
เพราะมันคือ ความโง่ ของผมเอง
มันมาโผล่ตอนที่ผมกำลังจะสอบ เหมือนจะบ่งบอกอนาคตคำตอบในข้อสอบของผม
"ทำไมมาโผล่ตอนนี้วะ ไปไกลๆได้มั้ย สอบอยู่นะโว้ย"
"ความจริงข้าก็อยู่กะแกตลอดน่ะแหละ แต่แกทำเป็นไม่เห็นเอง" มันยิ้มกวนทีครั้งที่สอง
จะว่าไปมันก็พูดถูก ที่แล้วมาผมพยายามละเลยมันเอง ด้วยการอวดเก่ง ทำเป็นฉลาด ทั้งๆที่มันอยู่ข้างๆผมตลอดเวลา และก็ไม่รู้ว่าทุกครั้งที่อวดฉลาด มีคนเห็นผมกับเจ้าความโง่ มากน้อยแค่ไหน และคิดว่าหลายหนผู้คนก็แยกไม่ออกระหว่างความโง่กับผม
ผมมองรอบห้อง และสังเกตุว่า ผมมีความโง่เป็นเพื่อนอยู่คนเดียว
"ทำไมแกอยู่คนเดียว ความโง่ของคนอื่นหายไปไหน" ผมตัดพ้อชีวิต
"ตอนนี้พวกนั้น เข้าใจข้อสอบเลยมองไม่เห็น ส่วนบางคนก็เห็นเลือนลาง เพราะพยายามทำข้อสอบแม้จะมั่วก็เถอะ"
อันที่จริง ความโง่ก็ทำให้ผมมีความสุขในบางครั้ง มันทำให้ผมไม่ต้องสนใจว่าเราจะเสียเปรียบใคร เสียรู้ใคร ใช้ชีวิตอย่างสบายใจไปวันๆ มันทำให้เราไม่มีเพื่อนที่ชื่อความหวาดระแวง ความเครียด หรือความกังวลมากนัก
เพราะเราโง่
ในขณะที่ความเครียดเริ่มจะเต็มห้อง ผมก้มลงอ่านข้อสอบอีกครั้ง แล้วเงยหน้าถามว่ามันจะอยู่อีกนานเท่าไร
มันยิ้ม ก่อนบอกว่า ก็แล้วแต่
ผมยิ้มให้มัน และยิ้มให้ข้อสอบ
"นั่นซินะ ก็แล้วแต่......."
Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2548 |
|
14 comments |
Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2548 11:31:05 น. |
Counter : 529 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ซีบวก 7 กุมภาพันธ์ 2548 12:48:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: . . . IP: 203.150.217.114 7 กุมภาพันธ์ 2548 13:52:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: prncess 7 กุมภาพันธ์ 2548 16:51:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: สมตู้ฯ IP: 203.107.159.39 8 กุมภาพันธ์ 2548 9:41:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: oreo IP: 202.80.225.69 8 กุมภาพันธ์ 2548 10:26:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: สมปูน IP: 203.209.118.124 9 กุมภาพันธ์ 2548 22:58:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: prncess 11 กุมภาพันธ์ 2548 12:00:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: prncess 11 กุมภาพันธ์ 2548 12:01:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: ซีบวก 13 กุมภาพันธ์ 2548 6:58:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: ซีบวก 14 กุมภาพันธ์ 2548 6:11:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: โอริโอ้ FFF IP: 202.80.225.70 14 กุมภาพันธ์ 2548 9:19:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: prncess 14 กุมภาพันธ์ 2548 15:26:58 น. |
|
|
|
| |
|
|
สมตู้ฯ ....
เรื่องธรรมดาน่า...
คนเราบางทีมันก็มีไม่รู้กันมั่งแหละ...
เค้าถึงได้มีข้อสอบมาไว้เช็คว่าเรา "ไม่รู้" อะไรบ้างไงล่ะ หึ หึ...
แล้วไงต่ออ่ะ...ทำข้อสอบได้รึเปล่าเอ่ย
....