..อ้ายคนจน จำต้องทน ปั่นรถถีบ
จะไปจีบ อีน้องคนงาม
พอไปถึง อ้ายก็ฟังเอิ้นถาม
(พอไปถึง อ้ายก็ฟังเอิ้นถาม)
อี๋น้องคนงาม กิ๋นข้าวแลงแล้วกา
น้องได้ยิน ก่ปิดประตู๋ ดังปั้ง
อ้ายเลยฟ่าง จูงรถถีบ ออกมา
อ้ายคนจน บ่มี วาสนา (อ้ายคนจน บ่มี วาสนา)
จะเหมือนฮอนด้า หรือยามาฮ่าเปิ้นได้จะใด
กำเดียว ก็มีรถยามาฮ่า
ร้อยซาวห้า ก๋ายหน้าอ้ายไป
น้องได้ยิน ก็ฟ่างลุกต๋ามไฟ (น้องได้ยิน ก็ฟ่างลุกต๋ามไฟ)
แล้วเอิ้นออกไป อ้ายมอเตอร์ไซด์ ไปไหนมาเจ๊า
อ้ายได้ยินเป๋นดีผิดใจ๋ แต้ว่า
จะขายนา ซื้อกาวา ซักกัน
พอไปถึง อ้ายจะเบิ้น น้ำมัน
(พอไปถึง อ้ายจะเปิ้น น้ำมัน) หื้อน้องแก้นควัน
ต๋ายจ้างมัน สาวมอเตอร์ไซด์
ดนตรี
กำเดียว ก็มีรถยามาฮ่า
ร้อยซาวห้า ก๋ายหน้าอ้ายไป
อีน้องได้ยิน ก็ฟ่างลุกต๋ามไฟ
(อีน้องได้ยิน ก็ฟ่างลุกต๋ามไฟ) แล้วเอิ้นออกไป อ้ายเสื้อลาย ไปไหนมาเจ๊า
อ้ายได้ยินหยังมาผิดใจ๋ แต้ว่า
จะขายนา ซื้อกาวา ซักกัน
พอไปถึง อ้ายจะเบิ้น น้ำมัน
(พอไปถึง อ้ายจะเบิ้น น้ำมัน) หื้อน้องแก้นควัน
ต๋ายจ้างมัน สาวมอเตอร์ไซด์..................................................
สาวมอเตอร์ไซด์ - จรัล นโนเพ็ชรคิดถึงสมัยยังเล็กนัก
เคยนั่งตักคุณพ่อคุยจ้ออยุ่
มอเตอร์ไซด์เราไม่เลิศหรู
ให้ได้ใช้อยู่ทุกวี่วัน
พ่อเล่าให้ฟังยังจำได้
เคยชอบให้สตาร์ดรถกดด้วยปุ่ม
พอรถติดสต๊ารดเสียงรุ่มๆ
เราก็กุมมือชูปกำปั้นไม่หวั่นเลย
บางคืนที่ยังนอนไม่หลับ
เว้าพ่อขับรถเที่ยวเรี่ยวแรงเยอะ
กว่าจะยอมหลับได้นึกเอาเถอะ
เกรอะขี้ตา นอนคาถังน้ำมัน 
วันที่: 18 มกราคม 2552 เวลา:13:54:37 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
