เข้าใจฉันที...ฉันมันพวกตัวประหลาดนี่นา มันเซ็งๆ มากๆด้วยละ เรื่องที่ตัวเองเป็นตัวประหลาดในสายตาชาวบ้าน และไม่มีเพื่อนมาตลอดน่ะ วันนี้คุยกะพี่mutty(ขอเรียกพี่นะ เพราะตัวเองอายุมากกว่าเราตั้งเกือบๆ 2 ปี แต่อยู่ระดับชั้นเดียวกัน -_-") คุยกันถึงเรื่องต่างๆ และก็มาบ่นๆกันว่าทำไมพวกเราเนี่ยต้องโดนเขารังแกได้ทุกที และไม่ค่อยจะมีใครคุยกับพวกเรากันด้วย ซึ่งมาสันนิษฐานมันก็จริง ว่าไม่ค่อยจะมีใครมาคุยกับเราเลย และจับกลุ่มเราๆก็เป็นส่วนเกินทุกที และไอ้ที่หมายจะอยู่ด้วยกันก็เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว เป็นสิ่งที่สงสัยมาตลอดชีวิตว่า "ทำไมเราต้องมาเป็นแบบนี้ด้วย" ซึ่งฉันก็อยากนะ ที่จะเป็นวัยรุ่นธรรมดาๆ ไม่ต้องมานั่ง ปสด. กับเรื่องไม่มีเพื่อน และชีวิตที่ไม่เหมือนชาวบ้าน อยากจะบอกอะไรให้ ฉันอยากมีชีวิตวัยรุ่นปกติเหมือนคนอื่นบ้างงงงง!!! ก็เท่านั้น ปล.วันนี้มาแนวบ่น ก็มันเป็นเรื่องจริงนี่ ไน่แปลกใจใช่ไหมคะว่าทำไมฉันชอบหนังสือ Princess Diaries มากขนาดนี้ เพราะมันใกล้เคียงกับชีวิตนู๋นี่ ตรงสังคมที่โรงเรียนนะ   Create Date : 29 พฤศจิกายน 2548 6 comments Last Update : 29 พฤศจิกายน 2548 20:10:50 น. Counter : 485 Pageviews. Share Tweet

ซิง... ก้ออ่านะ   โดย: chitose IP: 61.91.243.176 29 พฤศจิกายน 2548 21:09:29 น.

เป็นกำลังใจให้ครับ   โดย: VinKaBees 29 พฤศจิกายน 2548 21:36:27 น.

สู้ สู้ ตอนนี้เราก็เบื่อทุกสิ่งรอบตัวเหมือนกันนะ เบื่อตัวเองอีกต่างหาก   โดย: Mehndi Laga Ke Rakhna 1 ธันวาคม 2548 10:22:18 น.

เรานหัวไหล่เดวกาน ฮือ   โดย: Hotta Pr!nc3<Numking> IP: 203.113.33.11 1 ธันวาคม 2548 18:22:28 น.

สวัสดีจ้า วันหยุดนี้ไปเที่ยวไหนบ้างจ๊ะ เที่ยวเผื่อเราด้วยน้า   โดย: Mehndi Laga Ke Rakhna 2 ธันวาคม 2548 20:09:39 น.

อายุ 14 เองยังน้อยอยู่ สู้ๆนะจ้ะ พี่ ก็ เจอมาคล้ายๆน้อง เลย ตอนเรียน ไม่ค่อยมีเพื่อน กดดัน เหมือนกัน ตอนเรียน ม.1 - ม.3 พี่ก็เกือบจะไปไม่รอด เหมือนกัน รู้สึกท้อที่บางคนมองเราแบบนั้น แต่อย่าไปสนใจเลย ช่างเขาเถอะ ตั้งใจรียน ทำให้ดีที่สุดนะ น้องยังอีกยาวไกล อย่าเก็บมาคิดมาก ยังไง ก็ต้องมี ซักคนนะแหละ ไม่ทุกคน เสมอไปหรอก ที่คิดแบบนั้น กับเรา คนที่เขาอยากจะคุย ป็นเพื่อนเราก็มีนะ เราต้องเปิดใจกว้าง หน่อย บางทีตอนเรียน ไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากบอกพ่อเลย ว่าไม่คบใคร ไม่มีใครอยากยุ่ง โดนแกล้งประจำ เป็นตัวโจกประจำชั้น เป็น ประเด็นทอร์ค ออฟ เดอะ ทาวน์ ที่เขานินทกัน ไม่มีไรจะคุยก็คุยแต่เรื่องพี่ นะ พี่เป็นคนทำอะไรเชื่องช้า ก็ตั้งฉายา ว่า เฉื่อย ว่าเรา อ่อนแอ ติ้งต๊อง ต่างๆ นาๆ ก็ยอมรับนะเป็นคนแบบนี้ โดนไถ เงินอีก กดดันมาก จนร้งไห้ เลย และ ยิ่งงานกลุ้ม วิชาไหน ที่ อาจารย์ ให้จัดกลุ่ม พี่จะเครียดมากเลย มองหาสายตา เราจะมีกลุ่มกะเขาไหม นะ และแล้วก็มีคนที่เข้าใจนะ มี เข้ามาคุย ให้กำลังใจเรา ช่วยเหลือเรา มีไรเราแบ่งปันกันได้ก็แบ่งปันกัน เวลาเช้า ไปโรงรียน จะไปนั่งเงียบ คนเดียว ประจำ เซ็งจิต ผลการเรียน ตกต่ำ เพราะ เรื่อง เพื่อน แหละ แต่ช่างมัน ผ่านไป 3 ปีแล้ว จาก อายุ 13 จน วันนี้ 18 แล้ว ก็ให้มันผ่านๆไปไม่หวน คิด แต่ก็ยังมีเพื่อน คนเดิม ที่มาสนิท คนแรก คนนั้น โทรมาหา อีก ก็ดีใจ นะ ที่ยังมีคนนึกถึง บางอย่างตรงข้าม คนอื่น มองพี่ แปลกประหลาด แต่เขากับไม่เคย มองเราแบบคนอื่นพูด กับว่าเราดูถูกตัวเอง แกล้ง ทำตัวเอง ฟังแลว พอฮึดมาได้บ้าง ที่มีคนเข้าใจ ยังมีอีก เยอะเลย ละ จน จบ ม.3 มาสายอาชีพ ป.ว.ช. เทอมครึ่งเอง ที่ไหว เพราะเรื่องไม่มีเพื่อนอีกแหละ จนวันนี้ที่เสียเวลาไป2ปีกว่าก็ลย ลง ก.ศ.น ก็ยังดียังมีวุฒิ ม.6 แต่เรื่อง ของน้อง พี่ว่าน้องยังดี กว่าพี่ ตั้งเยอะลย ยังมีเพื่อนสนิท กันด้วย อีกเยอะ ลองคิดดูนะ ว่าเป็นเพราะอะไร เกี่ยวกันไหม เราไม่ค่อยคุย กับเขาด้วย รึปล่าว หรือ การวางตัวของ เรา หรือ ความไม่มั่นใจในตัวเอง หรือ อื่นๆ ก็อย่าเครียดมมาก นะ   โดย: หวาน IP: 61.91.79.80 7 มกราคม 2549 21:44:41 น.