หลายคนอยู่ได้โดยมีชีวิตแต่ขาดชีวาคืออยู่ไปวันๆหนึ่งเท่านั้น หรือเรียกว่า ซังกะตาย ขาดความกระตือรือล้น ขาดความสุขขาดคนรอบข้างเหลียวแล ไม่กล้าตั้งความหวัง และมีมุมมองต่อตนเอง คนอื่นในแง่ร้าย

 หลายคนต้องการมีชีวิตและชีวาไปด้วยกันดังนั้นการเติมเต็มตนเองให้มีชีวิตชีวาได้ ทุกคนสามรถเติมเต็มได้ด้วยตนเองโดยจัดการอารมณ์ ความรู้สึกให้มีอิสระ ไม่ผูกติดกับอารมณ์ของผู้อื่นมีความรักความเมตตาในใจ ให้อภัยไม่ผูกใจเจ็บ มีความรู้สึกเป็นพวกเดียวกันไม่แบ่งแยก มีความสุขสงบ สามารถรับผิดชอบยอมรับความรู้สึกที่ตนเองเป็นเจ้าของอารมณ์ บางวันอารมณ์ดี บางวันอารมณ์เสีย

 ตระหนักรู้อารมณ์ตนเองเสมอๆ ไม่รู้สึกแย่ลงโทษ ตำหนิตนเองเมื่อเกิดผิดพลาดในบางเรื่องสามารถสร้างเสริมกำลังใจให้ตนเองได้ตลอดเวลา และมีความหวังในการดำรงชีวิตอยู่ต่อไปแม้บางอย่างอาจจะไม่สมหวังในวันนี้แต่วันหน้ายังมีโอกาสฟูมฟักตนเองให้มีชีวิตอยู่อย่างเบิกบานทั้งกายและจิตใจ

ดึงพลังความรู้สึกดีๆในตนเอง เผื่อแผ่ เชื่อมโยง สู่คนรอบข้าง ครอบครัว

 เพื่อนร่วมงานเพื่อนมนุษย์ อย่างมีชีวิตชีวาผลลัพธ์ตอบกลับมายิ่งเพิ่มพลังให้ท่านมี ชีวิตชีวามากขึ้น