สวัสดีค่ะ

ไม่ได้แวะเข้ามาเลย

กันและกัน - OST. รักแห่งสยาม
//img504.imageshack.us/img504/3093/nilzbloggang1148std8.swf

ลองขึ้น 42-42 ต้องเลขรถนี้เท่านั้น
ขับมันส์เป็นที่สุด

แต่ป๋มหลงขึ้นครั้งเดียวเข็ดจนตาย ยอมไปทำงานสายหากคันนี้มาเป็นคันสุดท้าย

แวะมาทักทายครับ...
เด๋วนี้นั่งแต่รถตู้

ไมค่อยได้ขึ้นรถเมแล้วคะไปรถไฟฟ้า

ขำดีค่ะ หนึ่งเดียวในโลก วีรกรรมรถเมล์ไทย

เข้ากรุงล่าสุดได้ลองขึ้นรถเมล์บ้าง

สบายดี ไม่ต้องขับเอง

อิอิ

:)

55555555555555
รถเมล์ไทย อเมซิ่งไทยแลนด์ ดีจัง
ดีที่อยู่บ้านนอกนะเนี่ย เลยไม่ต้องเจอแบบนี้
มีความสุขมาก ๆ นะคะ

แม่..... ไม่ค่อยได้ขึ้นรถเมล์เสียด้วยค่ะ ไม่ถนัดเลย ถ้าไปกรุงเทพก็กลัวมากค่ะที่จะขึ้นรถเมล์ แย่งเค้าไม่ทัน

สาย545น่ะ มีผ่านเมเจอร์บางกะปิอีกสาขาหนึ่งล่ะ

ส่วนสาย8นี่ประสบการณ์ตรงเลย รุ้ว่ามันขับเร็ววันนั้นไปทำงานสายเลยตัดสินใจขึ้น กะไปถึงที่ทำงานเร็วแน่

แล้วคนขับก็ซิ่งได้ทันใจมากที่ไหนได้นั่งมาได้สองสามป้ายมันดั๊น ไปสอบท้ายรถเก๋งอ่ะ สุดท้ายเลยต้องเปลียนไปนั่งคันอื่น

แน่นอนว่าไปสาย

แอบมาขำค่ะ
เพิ่งคุยกับพี่สาวถึงรถเมล์สาย ปอ.6 อยู่เหมือนกันว่าเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นเลย ไม่รู้ว่ายังมีวิ่งอยู่หรือเปล่า

555+ โดนอย่างแรงค่ะ
สาย 8 นี่ขึ้นเกือบทุกวันเลย เหอๆ
แต่เป็นสายที่มาบ่อยอ่ะค่ะ บางทีก็ต้องจำใจขึ้น

แต่คนขับบางคนก็ขับดีนะคะ
บางคนขับช้ามากๆๆ กรณีนี้จะเจอในวันที่รีบมากๆ ทุกทีเลย เหอๆ

ฟังดูน่ากลัวจังเลยอะ ^^

555
สาย 76 คับ (ประตูน้ำ-สีลม-ตากสิน-พระราม2)
แม่งมาที่ไร มาพร้อมกัน ใครวิ่งไม่ทันละก็
ไปกินข้าวก่อนค่อยกลับมารอใหม่ได้เลยคับ
เทคนิคสาย 76
มันจะมาพร้อมกัน 4-6 คัน
ถ้าคัน1ใครชอบความอบอุ่นขึ้นได้เลย แน่นสนิทไม่มีสิทธิ์ลง
ถ้าคัน1ถึง3คุณไม่มีสิทธิ์นั่งแน่นอนนอกจากฟลุคมีคนลง
แต่ถ้ารอ 4-6 สบายอาจมีสิทธิ์นั่ง แต่ระวังต้องนั่งรอใหม่
เพราะมันไม่เยอะเสมอไป
555

แวะมาขำด้วยคนค้า

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคะ เรื่องรถเมล์นี่ ฮา จริง ๆ ค่ะ

5555

นึกถึงสมันเรียนเลยคุณวี ยุคนั้นนังห้อยรถเมลได้อยู่ เอานิ้วเกี่ยวประตูใว้ซักสองนิ้ว กับปลายเทาอีกหน่อย มือซ้ายต้องคอยจับกระเป๋าใว้ ไปมันอย่างนี้แหละ

ตอนนั้นเรียนไทยวิจิตรศิลป์ แต่บ้านอยู่คลองตันต้องไปอ้อมบางกะปิ แล้วเข้าลาดพร้าว อ้อมจริงๆ

พอมายุคเรียนเพาะช่าง บ้านดันย้ายไปอยู่เกตร แต่ไปเรียนสะพานพุทธ ช่างเหมาะดีแท้เลย

เดินทางวันละ 4 ชม.

ไม่มีสายแถวบ้านผมสักคัน

ความจริงรถเมล์เป็นสถานที่ฝึกการทรงตัวและออกกำลังขาและแขนด้วยนะคะ เค้าสนับสนุนให้คนไทยได้ออกกำลัง...กาย และก็บริหารการเต้นของหัวใจ นั่งสายที่ขับเร็วๆทีไร ใจเต้นแรงทูกที

จุ๊..จุ๊...ทำไรอยู่คร๊าบ...บัดดี้เอาของว่าง และน้ำผลไม้ มาฝากขอบคุณที่ไปทักทายที่บลอกครับคร๊าบ

โชคดีจัง ผมอยู่ต่างจังหวัด ไม่งั้นได้ร่วมเสียวกับคนกรุงเทพแน่ๆ

ทำให้ย้อนอดีตเลยนะคะเนี่ย



โดนเรื่องหวาดเสียวบ่อยๆค่ะ

เคยเป็นกรรมการนั่งในรถเมลล์ค่ะ เขาแข่งกันซะอย่างนั้น

ขึ้นรถเมลล์นับครั้งได้เลยค่ะ ปกติใช้แต่สี่ล้อแดงที่เชียงใหม่

ที่อ่านมา เคยนั่งอยู่ 2 สายได้ค่ะ
ก็คือ สาย 8 เร็วจริงๆ บางที
แข่งกันเสร็จ พอแพ้ อารมณ์เสีย
ไล่ลงกลางทาง แล้วบอกว่า
ไปต่อคันหน้า (จะต่อได้ไง ก็มันแซงไปแล้ว)
สาย 113 นั่งเมื่อ 10 ปีแล้ว บ้าน
อยู่แถวๆนั้น ก็มีไม่กี่สายเองที่
ที่มีรถเมลผ่าน 58 กับ 113 นี่แหละ
สาย

คิดแล้วก็สนุกดีนะค่ะ
การนั่งรถเมล เหมือนเป็นสิ่งท้าทาย
ว่าจะถึงไหม แล้วจะเจอไอ้โรคจิตหรือเปล่า
อิอิ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
ไม่ได้แวะมาหาเลย งานเยอะ
นี่ก็ค้างนิยายมาหลายตอนแล้วค่ะ
ว่าจะอ่านครั้งหน้า ไม่ว่ากันนะค่ะ

สุขสันต์วันพ่อเช่นกันค่ะ

..
แน่นที่สุดตอนนี้เราขอยกให้
ปอ 76 ยูโรค่ะ เคหะฯ-เพลินจิต
บรรจุพลเมืองเนืองแน่น
จนแหนบงอเลย
เวลาขึ้นสะพานก็เอียงซ้ายที
ขวาที .. เป็นที่สนุกสนานของ ผดส
ลุ้นกันจนเหงื่อตกน่ะค่ะ



ปล แต่เราก็ยังยิ้มได้ .. เพราะดีกว่าเดินเป็นไหนๆนะคะ อิอิ

โอ๊ ทำไมได้ขึ้นรถเมลหลายสายจังเลยคะ

บอกความลับให้ เรานะ ไปไหนไม่ค่อยถูกหรอก 55555

กูรู แห่งรถเมล์ไทย อยู่บล๊อกนี้นี่เอง...

ขำ ขำ

เราขึ้นรถเมล์มะเป็นอ่ะ อับอายจัง เพราะไม่รู้ว่ารถคันไหน มันไปไหน และจะไปลงตรงไหน อุ้ย ง ง ง งง

ตอนนี้ ตอนขึ้นรถเมล์

จะมีปัญหา เรื่อง ไม่แน่ใจว่า ค่ารถเป็นเท่าไหร่แน่