เห็นหัวข้อแล้วเสียว อิอิ

เลยแว่บเข้มาอ่าน ฮาดีค่ะ

พ่ออึ้งนะเนี่ย...

คริๆ

อ่านตอนแรกนึกว่าหนังเรื่อง "Green Chair"

ที่นักเรียนมีเซกส์กับครูซะอีก

เป็นเรื่องนี้ไปซะงั้น

อ่า....รู้ได้ไงว่าพ่อซื้อมาให้ผม

จนป่านนี้ผมยังขี่มันไม่ได้เลยครับ เจ็บตรูดมาก คริๆ

มาตอบเรื่อง Blog ชั้นเทพ ถ้าเอาความรู้มานำชีวิต ยกให้ Blog ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญครับ
ที่ //gotoknow.org/blog/ariyachon

โหหหหหหหหหหหหห ..

มีความรู้แถมท้ายด้วย......


วันนี้...
มีความสุขมากๆๆนะคะคุณวี

อึ้งไปเลยครับ

อ้าว...

ที่แท้ก็คุณวีนี่เอง ที่โทรมาป่วนผม

ตอนตีสี่กว่าๆ วันนั้น

ใช่มั้ยเนี่ย !!!

สารภาพมาซะดีๆเลยนะ

อิ..อิ


~ ขอบคุณครับ ที่เข้าไปเยี่ยม

BLOG ผม... ^_^

จะสงสารใครดีเนี่ย

ขอให้มีความสุขกับรอยยิ้มมากๆนะค่ะ

แล้วพ่อจะยึดจักรยานคืนมั้ยเนี่ย อิอิอิ แง๊วววว

เดี๋ยวนี้ชักจะไว้ใจอะไร ๆ ไม่ได้ซะแว้ว

คุณวี..ต้องระวังพวกแต่งงานบังหน้านะคะ (ยุเข้าไป)

ชอบภาพจักรยานจัง นอนขี่ซะด้วย..

น่าสงสารลูกชายจัง

กร๊าก กร๊าก ขำค่ะ แต่แอบสยอง

ตลกสยองคร้าบบบ

^o^/

พ่อเนี่ยนะ! ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย

...ขำ..ให้แง่คิดอีกแบบ

อ่านถึงตอนท้ายแล้ว....ไม่รู้จะอึ้งหรือฮาดีค่ะ...

ฮ่าฮ่าฮ๋า คุงพ่องงแคร๊กล่ะคราวเนี๊ยยยย คริคริ ก๊ากก๊าก

อึ่ย ไม่คิดว่าจะตามมาอ่านเรื่องยังงี้
น่ากลัวจริงๆ


picmee ตามเสียงอ่านเป็นชนเผ่าจริงๆ แหล่ะค่ะ
ชนเผ่าที่รูปร่างเล็กๆ
แต่ picmee เจ้าของนามจอ เป็นสาวร่างอวบ..ระยะสุดท้าย

โอ้ววววววว อ่านไปขำไป
คุณพ่อภูมิใจมากมั้ยคะ 5555



มีความสุขมาก ๆ นะคะ

ง่า........ อ่านจบพูดไรไม่ออกแบบพ่อเค้าเลย ฮี่ๆๆ

5555555555

เข้ามาเพราะหัวเรื่องบล็อกนะคับเนี่ย...


เข้ามาขำ...

Good one ka.

แวะมาเยี่ยมค่ะ

ครับผมชอบครับชอบ

มิน่าล่ะผมถึงไม่ได้จักรยานซักที ต้องทำอย่างนี้นี่เองถึงจะได้จักรยาน

5555 ฮามากแต่แอบเจ็บ