แม่บ้านเมืองกรุงภาค 1

ท้าวความไปว่า เมื่อหลังปีใหม่ปี 54 เราแต่งงานกัน กว่าจะผ่านมาได้ก็ล้มลุกคลุกคลานเช่นกัน งานค่อนข้างใหญ่โตด้วย เพราะทางพ่อแม่ของดิฉันก็อยากให้สมหน้าตาของพ่อแม่ ซึ่งท่านเองก็เป็นข้าราชการระดับสูงแล้ว แน่นอนว่าแขกที่มาในงานก็ล้วนเป็นแขกของท่านทั้งนั้น แล้วชีวิตหลังแต่งงานก็เป็นไปดังนี้

หลังแต่งงานดิฉันได้ย้ายมาอยู่กทม.กับสามีเพราะดิฉันเองเพิ่งเรียนจบระดับป.บัณฑิตและยังไม่ได้ทำงาน ขอพักไว้ก่อนเพราะสุขภาพแย่มาก บางคนก็เชื่อว่าเป็นช่วงเบญเพสหรือเปล่า เอาเป็นว่าชีวิตหลังแต่งงานเราไม่สดใสเท่าไหร่เลย เริ่มจากว่าก่อนแต่งดิฉันก็ป่วยเป็นไมเกรนขั้นหนัก ซึ่งก่อนหน้านี้ก็เป็นบ้าง รวมระยะเวลาก็ 8 ปีที่เป็นๆหายๆ จากการทานยาแก้ปวดไมเกรนมากเกินไป ทำให้ดื้อยาและเกิดอาการข้างเคียงจากการทานยา ดิฉันเริ่มล้มหมอนนอนเสื่อไปไหนมาไหนไม่ได้ วันๆก็ได้แต่นอนอยู่บนเตียง บางครั้งหนักมาก สามีก็ต้องวิ่งมาดูช่วงพักเที่ยงเพื่อเอาข้าวมาส่ง แล้วรีบกลับไปทำงาน ส่วนวันหยุดเราก็ตระเวนหาหมอกัน ถ้าใกล้หน่อยเราก็ซ้อนท้ายมอไซค์กันไป แดดร้อนก็ไม่เป็นไร จนหลังเท้าของดิฉันเป็นรอยไหม้แดดเลย แต่ยังโชคดีที่ว่าค่ารักษาพยาบาลของเราเบิกได้ ด้วยอาชีพข้าราชการชั้นผู้น้อยอย่างสามีดิฉันก็พอได้อาศัยตรงนี้ช่วยเหลือ หากจะพูดถึงเงินเดือน แม้แต่จะใช้กินยังต้องอยู่อย่างประหยัดเลย บางครั้งค่าพยาบาลของดิฉันมากกว่าเงินเดือนของสามีหลายบาทด้วยซ้ำ พอใบเสร็จค่ารักษาพยาบาลออกมา เราก็แอบหัวเราะและล้อเลียนกันว่า "มิน่าละ เงินเดือนพี่ไม่ขึ้นสักทีเพราะเบิกค่าพยาบาลเธอเยอะกว่าเงินเดือนพี่หลายเท่า" แต่เราก็อยู่แบบง่ายๆและไม่ได้รู้สึกว่าลำบากแต่อย่างใด ส่วนทางพ่อแม่ดิฉันท่านก็ให้ความช่วยเหลือบ้างถ้าขาดเหลืออะไร ท่านเองก็ได้แต่สงสารสามีดิฉันที่ต้องคอยดูแลดิฉัน เราเป็นแบบนี้มาได้ 6 เดือนจึงไปเจอหมอที่ช่วยให้อาการดิฉันดีขึ้น ท่านเป็นหมอในวัง แต่มาเปิดคลินิคแถวๆใกล้บ้านญาติของดิฉัน วันนั้นเหมือนยกภูเขาออกจากอก เราหวังว่าเราจะดีขึ้น ก็ได้แต่พึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์คอยช่วยเหลือ แล้ว 2 เดือนต่อมาดิฉันก็เริ่มอาการดีขึ้นจริงๆ

มาต่อภาค 2 นะคะ พิมพ์ไม่ไหวแล้ว

Create Date : 09 กันยายน 2554 Last Update : 9 กันยายน 2554 11:44:46 น. Counter : 425 Pageviews.		2 comments
Share Tweet