Bloggang.com : sochana9 : โอม สมรัชนะ ลูกเรือและนักเขียนหนังสือเรือสำราญ"หวิดดับ เพราะเมาแล้วขับ" สยอง "โอมและแม่ ถูกรถชน จากหญิงคนเมา(แล้วขับ) ณ ถนนสายเชียงคำ

โอม สมรัชนะ ลูกเรือและนักเขียนหนังสือเรือสำราญ"หวิดดับ เพราะเมาแล้วขับ" สยอง "โอมและแม่ ถูกรถชน จากหญิงคนเมา(แล้วขับ) ณ ถนนสายเชียงคำ - น่าน"..

วันที่ 6 กันยา ฯ ผมเดินทางกลับเชียงรายโดยรถทัวร์ บขส. อันเนื่องมาจาก ตกเครื่องสายการบินแอร์เอเซีย ในวันที่ 6 กันยาฯ เพราะจำเวลาผิด
หลังจากกลับมาจากสระแก้ว และเสร็จงานเป็นวิทยากรให้กับ น้อง ๆ ม.เทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ วิทยาเขตปราจีนฯ แวะไปเที่ยวโรงเกลือ ไปกับพี่หนุ่มและพี่กอล์ฟ

วันที่ 7 กันยาฯ พี่เขย(พัฒน์) และ น้องธันย่าไปรับผมที่ สถานีขนส่งฯ เชียงราย
ผมกลับไปบ้าน เพื่อฉลองวันคล้ายวันเกิดและอยู่กับแม่ ครอบครัว พี่ ๆ หลาน ๆ
หลังจากงีบหลับพักผ่อน ทานข้าวแล้ว แม่บอกว่าแม่แข็งแรงพอที่จะไปเยี่ยมญาติที่เชียงคำ (แม่ผมเป็นคนจังหวัดน่าน ที่มีญาติอยู่เชียงคำ)
ผมดีใจที่จะนาน ๆ จะได้พา "แม่" ไปเที่ยว เพราะปกติท่านไม่ค่อยอยากจะไปไหน "ความสุขของแม่คืออยู่บ้าน จะทำอะไรก็สะดวก"

ผมขับรถจาก บ้านที่เวียงชัย เชียงราย ไปตามเส้นทาง พญาเม็งรายฯ บ้านต้า เทิง เชียงคำ ด้วย GPS ที่พี่หนุ่มลงโปรแกรมให้ เพราะผมจำเส้นทางไม่ค่อยได้
ผมขับรถกับแม่พูดคุยกันอย่างมีความสุข ชมวิว ทิวทัศน์สวยงาม นักแล "ถ่ายรูปไปให้เพื่อน ๆ ดูว่ามันงามขนาดเน๊าะ" ปกติผมเป็นคนขับรถช้า 60 -70 และ ระวัง อย่างมีสติเสมอ
พอไปถึงเชียงคำแวะ "บ้านต้นกล้า ความดี" .." บ้านธรรมรักษ์" ซึี่งเป็นมูลนิธิฯ ที่ญาติ ได้เป็นกรรมการและเลขาฯ (พี่วงเดือน) อยู่ที่นั่น แวะสนทนาธรรมกับแม่ชี โดยมียายเฉลียว(ญาติ) แวะมาสบทบ
การสนทนาธรรม เป็นไปอย่างได้สาระ แล ข้อคิดต่าง ๆ มากมาย
ผมก็สนทนาธรรมกับพี่วงเดือน หลังจากที่นานมาก ๆ ที่ไม่ได้เจอกัน

ได้เวลาอาหารค่ำ เราจึงไปบ้านยายเฉลียว ซึี่งพี่ม้อย เปิดเป็นสถานรับเลี้ยงเด็กก่อนอนุบาล
ก่อนไปบ้านญาติอีกคน ผมได้แวะ กราบพระนั่งดิน ผมไหว้พระกับแม่แและยายเฉลียว อย่างมีความสุข อิ่มบุญ อย่างถ้วนหน้า สนทนากับเจ้าอาวาสนิดหน่อย

ที่บ้านญาติ บ้านยายเฉลียว ...เราสนทนาตามประสาญาติ มีพี่รำเพย (อ. เชียงคำวิทยาคม) พี่วงเดือน พี่จินดา (อ.เชียงคำวิทยาคม) และยายคำปัน มาสมทบ
อาหารมื้อนั้น อร่อยมาก แม่บอกผมหลังจากที่เราขับรถออกมาจากบ้านญาติ แม่บอกว่า "ลาบปลา อร่อยที่สุด ไม่ได้กินนานมาก ๆ เลย"
"ปิ๊กบ้านได้ละก่า มันมืดแล้ว เฮาบ่อค่อยฮู้ตาง" ระยะทางจากบ้านของผม ไป เชียงคำ ประมาณ 70 กม. ผมขับด้วยความเร็วต่ำ จึงใช้เวลาค่อนข้างนาน

หลังจากเราถ่ายรูปหมู่ วีดีโอ (จากไอโฟน) แล้วก็ร่ำลา
ผมขับรถออกจากบ้านญาติ ประมาณ สิบกว่านาที

แสงไฟจากรถฝั่งตรงข้าม พุ่งเข้ามาที่เลนขับรถของเรา อย่างเร็ว
ผมเห็นเหตุการณ์นั้น สิ่งที่บอกกับตัวเองตอนนั้นคือ ... คำถาม .. จำทำอย่างไร สติจงมั่น
เห็นรถยนต์ข้างหน้า ถูกเฉี่ยว แล้วเราจะหลบไปทางไหน แล้วรถข้างหน้าก็ผ่านไปอย่างไว
ตอนนั้นผมคิดว่า ความไวของรถ (แม้จะไม่ไวมากนักประมาณ 60 -70 เพราะยังไม่เปลี่ยนเกียร์ห้า) จึงเร่งความเร็วอีกหน่อยเพื่อจะได้พ้นรถของฝั่งตรงข้ามที่พุ่งมาหา
เพื่อจะได้พ้น หากไม่เช่นนั้น ถ้ารถสองคันก๊อปปี้ อัดกระแทกกัน คงไม่รอดเป็นแน่แท้ โชดดีที่รถมาชนล้อรถ ประตูด้านคนขับอย่างแรง แต่ถึงกระนั้นก็ยังส่งผลต่อผู้นั่งข้าง ๆ ๆ คือแม่ (หญิงที่มีบุญคุณกับผมมากที่สุด)

"โครมมมมมมมมมมมมมมม" รถหมุนติ้ว ไปอยู่ที่ข้างทางซึ่งเป็นหนองน้ำ หนันหลังให้คลอง พร้อมที่จะถอยลงได้ตลอด (ทราบภายหลังจากตำรวจบอกว่า ที่นี่เคยมีนายหนอน ขับรถลงน้ำ เสียชีวิตด้วย)
ด้วยความโชคดีืที่มีพงหญ้าหนามและต้นไม้รองรับไว้ บวกกับสภาพล้อหน้าด้านคนขับ บี้จนล้อรถหมุนไม่ได้ ปักที่ดินไหล่ทาง แค่ไม่กี่คืบรถก็จะลงน้ำ

"แม่ ๆๆๆ แม่ทำใจดี ๆ ไว้ แม่ไม่เป็นไร เราไม่เป็นไร แม่ตั้งสติไว้" ภาพที่เห็นเลือดเต็มหน้าแม่ พร้อมการหายใจอย่างลำบาก ผมบอกกับตัวเองว่า สติเท่านั้นที่จะแก้ปัญหาทุกอย่างได้ในตอนนี้ สู้กับมัน
แม้จะเป็นสถานการณ์ที่ยากจะอธิบาย ผมอยู่กับแม่ชั่วครู่ แม่เอามือตบอกเพื่อให้หายใจสะดวก พอเห็นแม่พยักหน้าตอบรับจากการสนทนาของผม ผมรีบออกจากรถ เพื่อจะไปเรียกคนมาช่วยแม่ทันทีทันใด
ประตูฝั่งของผมโดนกระแทกจนเปิดไม่ได้ ผมต้องปีนข้ามไปด้านหลังเบาะของแม่ เพื่อเปิดประตู ออกไปเรียกชาวบ้านมาช่วย ซึ่งตอนนั้นก็ไม่รู้หรอกว่า ด้านหลังรถของเราไม่กี่คืบคือหนองน้ำ
รถไม่ขยับใด ๆ ทั้งสิ้น และเสียงแตรที่ดังสนั่น เรียกชาวบ้านออกมาดูอย่างไว

ผมไม่สนใจรองเท้า ผลักประตู เหยียบพงหญ้าหนามที่ปักเท้า และ เศษกระจกเกลื่อนบนถนนเพื่อเรียกชาวบ้าน
"ช่วยแม่ผมด้วยครับ มีคนแก่อยู่ในรถตรงนั้นค๊าบบบบบบบ" ชาวบ้านผู้ใจดีหลายคนมาช่วยแม่ผมออกจากรถ ที่จอดข้างทางบนไหล่ถนน ระหว่างหญ้ารองรับไว้ พร้อมจะถอยลงคลองได้ทุกวินาที

รถของฝ่ายตรงข้าม หันหน้ากลับเป็นทางเดียวกับเลนของผม จากการหมุน
ความรู้สึกที่เห็นไฟส่องจากข้างหน้า อย่างเร็วและแรงของรถเก๋งคันนั้น มันเหมือนกับเป็นมารอสูร ที่พุ่งเข้ามาหาผมและแม่
มันสยองมาก เพราะในชีวิตที่ผมขับรถผมเคยเฉี่ยวน้องหมา แค่ครั้งเดียวเอง และน้องหมาก็วิ่งตัดหน้ารถของผมเอง แต่มันก็ไม่เป็นอะไร แค่บังโคลนห้าผมยุบนิดหน่อย

รถพยาบาลของ รพ.เชียงคำ มาอย่างไว นำแม่ไปก่อน
ผมพยายามจะหามือถือเพื่อโทรหาญาติที่เชียงคำ เพราะพึ่งออกมา
ผมจำไม่ได้ว่าใช้ระบบสั่นหรือเสียงในมือถือ จึงขอรบกวนชาวบ้านโทรหาพี่สาว ตอนนั้นจำได้แต่เบอร์บ้านของผม
เพื่อให้พี่สาวได้โทรติดต่อญาติที่เชียงคำ พอระลึกได้สักพัก จึงขอให้ชาวบ้านโทรเข้าเบอร์ของผม 089 851 9909
เสียงของโทรศัพท์ดัง จึงทราบว่ามือถือตกอยู่ใต้เบาะของผม อย่างลึก แม็กบุุ๊ค ของผมกระเด็นตกพื้นรถ ห่อนึ่งต๊ะ (สาหร่ายน้ำจืด) กระจุย ตุ๊กตาของหลาน เปื้อนเลือดแทบทุกตัว ยกเว้นกระต่ายน้อยยังขาวบริสุทธิ์ ซึ่งเป็นสัตว์นำของปีเกิดของผม

รถพยาบาลอีกคันรับผมไป รพ. ตอนนั้นไอโฟนอยู่กับมือ จึงมีภาพมาแชร์ (ไม่ค่อยเลยเน๊อะ เฟซบุ๊ก)
ผมเป็นห่วงแม่มาก เพราะปกติ แม่จะเป็นคุณนายสารพัดโรค โรคหัวใจ โรคเบาหวาน โรคความดัน โรคเส้นเลือดหัวใจตีบ (เท่าที่พอรู้ตอนนี้นะครับ)

ญาติเชียงคำไปที่เกิดเหตุ พี่ม้อยแทบจะเป็นลมทั้งยืนเมื่อเห็นสภาพรถที่ชนกัน
หลังจากนั้น ญาติ ก็ตามไปที่ รพ. เชียงคำ พี่สาวและหลาน ๆ ออกจากบ้านเชียงราย มาที่ เชียงคำ พะเยา

สภาพของหญิงคนนั้นที่ขับรถมาชนเรา หน้าแดง กลิ่นเหล้าหึ่ง อย่างหมดสภาพ เธอนั่งรถเข็ญ ทำเนียนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มองผมอย่างตาลอย ๆ ไร้สติ เพราะความเมา

ขอกดภาพเพื่อเป็นที่ระลึกซักภาพสองภาพ

หลังจากเอ็กซเรย์ หน้าอก หัว และตรวจสภาพของผมแล้ว สักพักใหญ่ ๆ ผมก็เดินได้ตามปกติ ไปยืนดูจับมือแม่ แม่เย็บปากเกือบสิบเข็ม และ หลังมือ รวมทั้งเอ็กซเรย์หลายที่เหมือนกัน

บนรถเปลนอน ตำรวจมาสอบถามชื่อ และ ที่อยู่ ตำรวจบอกว่า ต้องดูก่อนว่ามันเกิดเหตุยังไง อยู่กลางถนนหรือไม่ ยังไง ผมบอกว่า ไม่เลยครับ รถเก๋งของหญิงคนนั้นพุ่งมาที่เลนของเรา และมีรถคันหน้า(ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าเป็นเก๋งหรือกระบะ) ที่ผมวิ่งตาม ผมบอกว่า ผมจะติดต่อรายการร่วมด้วยช่วยกัน ให้ประกาศให้เค้ามายืนยัน จึงโทรหา ดีเจเต้ ซันไซน์เรดิโอ

ผ่านไปสักครึี่งชั่วโมง จึงได้รับโทรศัพท์ จากตำรวจบอกว่า รถอีกคันได้มาแจ้่งความไว้แล้ว จึงสบายใจว่า แรงอธิษฐาน นั้นเกิดขึ้นแล้วโดยมีพยานหลักฐานที่จะบอกว่า เธอขับข้ามเลนมาชนเราก่อน

หมอไม่ให้ผมนอน รพ. แต่แม่ต้องนอน รพ.รักษาตัว พี่รำเพย (อาจารย์ภาษาไทย ร.ร.เชียงคำวิทยาคม) นอนเป็นเพื่อนผม
แม้ผมจะมีอาการปวดบ้างนิดหน่อย แต่ใจของผมเกินร้อยที่จะเฝ้าแม่ อยู่กับแม่ตลอด
คืนแรกเราไม่ได้นอนห้องพิเศษ เพราะหมออยากให้อยู่ใกล้พยาบาลมากกว่า การนอนในห้องรวมนั้น สักพักก็มีคนไข้ใหม่เข้ามา เสียงคุย เสียงรอบข้าง ไม่สงบแต่อย่างใด ใครจะหลับลงครับ

พยาบาลบอกว่า หมออาจจะต้องดูอาการข้อมือ หรือกระดูกอีกที บางทีอาจจะต้องผ่าตัด มือที่ดามไว้ตลอด แม่ก็ปวดมากด้วย
วันรุ่งหมอให้แม่ออกได้ พอญาติหลาย ๆ คนมาเปลี่ยนผม ก็เลยกลับไปพัก "บ้านต้นกล้า ความดี" มูลนิธิฯ ที่พี่เดือนและแม่ชี อยู่ที่นั่น
จึงถือโอกาส บอกหมูว่า ขอเช็คเมล์และรายงานความคืบหน้าแป๊บนึง
หลังจากนั้นจึงไปให้ปากคำที่ สน. เชียงคำ
พร้อมกับเจรจากับคู่กรณี เธอขอสมยอม เธอบอกว่า "พี่ก็ไม่มี พี่ก็ยอมรับว่าพี่ผิด พี่จะให้น้องสองหมื่น" เธอมาเจรจาพร้อมกับ อบต.หญิงที่ค่อนข้างมั่นใจ
"สองหมื่นค่าสินไหมทดแทน ให้ผมกินหญ้าแทนข้าวจะดีกว่ามั้ยครับ แม่ผมแทบตาย ชีวิตหลายคนเกือบปลิดชีพเพราะการเมาแล้วขับของคุณ คุณโชคดีที่รถผมมารองรับ มิเช่นนั้นคุณก็รู้ว่า คุณต้องพุ่งลงหนองน้ำ
ลองกลับไปคิดดูใหม่ ว่าคุณมีชีวิตรอด ไม่ต้องนอน รพ. ในขณะที่แม่ของผม เจ็บปวดทรมาน ไหนจะเป็นโรคสารพัด หากแมผมเป็นอะไรไป ...."

บันทึกประจำวัน ส่วนหนึี่ง " อุบัติเหตุ" โดย พ.ต.ท. สนิท วงศ์ใหญ่ พงส. สภ.เชียงคำ

"จากการสวบสวนเบื้องต้นทราบว่า นางรัตนาภรณ์ ขับรถเก๋งทะเบียน กง 2129 พะเยา มาจากเชียงคำ มุ่งหน้าไปทางบ้านแฮะ ขณะที่นายสมรัชนะ ขับรถยนต์เก๋งทะเบียน วค 8894 กทม และนายสะอาดขับขี่รถยนต์ บท 2130 พะเยา จากทางน่าน มุ่งหน้าเชียงคำ โดยนายสะอาด ขับอยู่บ้างหน้านายสมรัชนะ ขับตามหลัง เมื่อถึงที่เกิดเหตุ ได้มีนางรัตนาภรณ์ ขับรถทะเลียน.... ข้ามช่องทางเดินรถมาทางรถทั้งสองคันที่นายสะอาด นายสมรัชนะ ขับอยู่ จึงได้เฉี่ยวรถนายสะอาดได้รับความเสียหาย และ ชนรถยนต์เก๋งนายสมรัชนะ ได้รับความเสียหาย และ นายสมรัชนะและนางวันได้รับบาดเจ็บ และนางรัตนาภรณ์ได้รับบาดเจ็บ.......
เหตุเกิดที่บนถนนสายเชียงคำ _ น่าน (หน้าอู่ ช่างพงษ์ฯ) "

สภาพรถที่ยับเยินทั้งสองคัน จะนำไปซ่อมที่อู่เอเซีย ในตัวเมืองเชียงราย ซึ่งจะต้องติดตามอีกที ว่าต้องเป็นอะหลั่ยใหม่ และสภาพรถที่ดีเช่นเดิม (หรือเปล่า)
ชาวบ้านบางคนมาถามว่า มีพระอะไรในรถ ผมต้องไปแงะดูที่เก็บพระ พบว่า มีครูบา ศรีวิชัย ครูบาคำหล้า และอีกหลายองค์ พร้อมมีคาถา ชินบัญชร มีลายมือของแม่เขียนคาถาคลาดแคล้วภัย เป็นต้น
ผมไม่ได้ใส่พระอะไร ใส่แต่สายข้อมือจากสมเด็จพระญาณสังวร ฯ เนื่องในวันแม่ปีที่แล้ว ที่ซื้อมาจากไปรษณีย์เวียงชัย ที่เขียนว่า "ปุญยเมว โส สิกเขยย ควรศึกษาทำความดีแล" และ อีกเส้น อายุ วรรโณ สุขัง พลัง"

แม่นอน รพ. หนึ่งคืนเพราะหมอกระดูก ของ รพ.เชียงคำบอกว่า ไม่ได้แตกอะไร แต่จะเจ็บปวดอยู่ ผมเฝ้าแม่ และ พี่รำเพย นอนเฝ้าอยู่ด้วย

วันที่ 8 กันยายน
ลูกของแม่ทุกคน มาที่ รพ.เชียงคำมาหาแม่ และรับแม่กลับบ้านเรา
ทางเราได้ติดต่อ รถ รพ. เพื่อที่จะให้ไปส่งที่บ้าน เวียงชัย เชียงราย
แต่เค้าบอกว่า หากอาหารไม่หนักหนาสาหัส ถึงขั้นห้อยสายน้ำเกลือ หรือ ไม่รู้สึกตัว ก็คงไปไม่ได้ อีกอย่างมันข้ามเขตด้วย
ก็เลยต้องนั่งหลังรถกระบะ ของพี่สาว อย่างอนาถา ที่เห็นในภาพเฟซบุ๊ก (โอม สมรัชนะ มูลสาย) ล็อกอินนี้
โชดดีที่ฝนไม่ตก พอใกล้ถึงบ้านไม่ถึงห้าร้อยเมตร ละอองฝนลงมาอย่างสัมผัสได้ แต่ก็ไม่เปียกแต่อย่างใด
ไม่อยากนึกสภาพหากฝนตก ทั้งแม่ พี่พิน เพ็ญ พี่นา และผม คงเปียกปอน กลายเป็นความอนาถซ้ำซ้อน เพราะรถกระบะแค็บนั่งด้านหน้าก็มีพี่ดวน พี่จันทร์ ธันย่า ธยาน์ และพัฒน์ขับรถ
ขอบคุณฟ้าฝนที่เป็นใจอย่างเหลือเกินครับ

วันที่ 9 กันยายน
"Happy Birthday to me" อันที่จริงสี่วันที่กลับเชียงรายเพื่อจะมาฉลองวันเกิดและอยู่กับแม่ ครอบครัว เพื่อนพ้องน้องพี่ แฟนคลับหลายคนส่งข้อความมา ทั้งอวยพรให้หายเจ็บไว ๆ และ อวยพรวันเกิด
จนหลายคนตกใจ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมและ แม่
เพราะภาพที่ส่งเฟซบุ๊กจากมือถือ คือภาพที่เลือดไหลหน้าผากอาบหน้า
Chaweevan เขียน "เธอทำอะไรของเธอหา? น่ากลัวจัง"
Julia เขียน "เอ๊ย!!!โอม...นี่จริงหรือล้อเล่น...แต่ดูตามสภาพแวดล้อมแล้วเหมือนมากอ่า.."
somchai Meeda posted on your กระดานข้อความ
"ขอบุญและความดีที่มั่นทำใว้จงครุ้มครองส่งให้เพื่อนได้แต่สิ่งดีๆทั้งชาตินี้และชาติหน้า สาธุ"

Phra Woody เขียน "หายไวไวนะครับโยมพี่โอม ดีที่ไม่เป็นอะไรมาก ขอให้คุณแม่ปลอดภัยด้วย เมื่อกี้บอกพี่ลักษ์ นึกว่าพี่อำเล่นๆ แต่มันคือเรื่องจริงต่างหาก ขอให้คุณพระคุ้มครองครับ สาธุๆๆๆ

และอีกหลาย ๆ ขอ้ความที่ทุกคนส่งมาด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

เพื่อนบางคนเข้าใจว่า โอมทำภาพเอฟเฟคอะไรหรือเปล่า
เพราะว่าเพื่อนจะรู้ว่าโอมจะมาเชียงราย เพื่อทำบุญเก้าวัด และ ไหว้พระเก้าจอม ที่เชียงราย

วันที่เก้า ตอนเช้าฝนตกอย่างหนัก ผมนอนอยู่ที่บ้าน นอนเฝ้าแม่ทั้งคืน หลับเป็นตาย เพราะว่าเพลียและร่างกายก็ต้องการการพักผ่อน แม้จะลุก นอน นั่งยังเมื่อยตัวเลยครับ
สาย ๆ พัฒน์ขับรถพาผมไปสะเดาะเคราะห์ และ ทำบุญ ที่วัดคีรีสถาน อ.เวียงชัย และก็เข้าเมือง เพื่อเคลมประกัน รวมทั้งทำธุรกรรมธนาคาร เปิดบัญชีกสิกรไทย เพื่อธุรกิจยางพารา
แม้จะมีลูกน้องบางคนบ้างที่คิดไม่ซื่อ หรือ หุ้นส่วนบางคนที่เคยทรยศ แต่พวกเค้าก็อยู่ไ่ม่ได้ ต้องแพ้ภัยตัวเองไป บางคนคิดการใหญ่อยากเปิดบริษัทเอง แต่เจ้าของสวนยางไม่ไว้ใจ เพราะหากไม่มีเราพวกเขาก็ไม่ให้สัมปทานกรีดยาง มันน่าอายยิ่งนัก การทุจริต ยักยอก ฉ้อโกง สุดท้ายเค้าก็อยู่ไม่ได้ คนงานเก่าบางคน ตกอับ ไปติดต่อสวนยางที่ไหนเค้าก็ไม่รับ โดยที่เราไม่ต้องทำอะไร ผลกรรมของเขาจริง ๆ

กำลังจะนั่งทานกาแฟ ที่ร้าน Sixsense ที่เซ็นทรัลเชียงราย กับพัฒน์ พี่สาวโทรเข้ามือถือ เพราะว่าจะนำภาพขอ้มูล "ไร่สันเวียงยางพารา" อัพในเว็บไซต์ จากการที่ลูกค้าหลายคนติดต่อมา
บางรายเป็นเจ้าของสวนจากกรุงเทพฯ นั่งเครื่องไปกลับ มาติดต่องานกับเราเกี่ยวกับการกรีดยางพารา

"แม่ไม่ไหว ปวดมาก ให้รีบกลับบ้านด่วน บางทีอาจจะต้องหารถแถวนี้ไปส่งแม่ที่รพ ไป รพ.ไหนดีอ่ะ"
ผมและพัฒน์ (พี่เขยอายุเท่ากัน เพราะพี่สาวอายุห่างผมหนึ่งปี)
"หล้า ๆ ธนาคารกสิกรเขาโทรมาบอกว่า ลืมบัตรประชาชนไว้ที่กรุงเทพฯ" พี่สาวอีกคนหนึ่งโทรมาก่อนที่รถจะออกจากห้างชื่อดังของเชียงราย
อันท่ีจริงต้องบอกว่า ทางเจ้าหน้าที่เค้าไม่คืนให้ จะได้มั้ยเพราะเค้าใช้บัตรของผมเสียบไว้ที่แผ่นอ่านข้อมูลเลย ผมก็ลืมที่จะทวง ผมมีบัญชีกสิกรอีกเล่ม โดยมีเบอร์ติดต่อพี่สาวที่ห้วยไคร้ (พี่พิน)

ในระหว่างที่พัฒน์รอผมกลับไปเอาบัตรนั้น ได้โทรคุยกับพี่สาวตลอดว่าจะทำอย่างไร จึงคิดกันว่า ให้รถ รพ.โอเวอร์บรุ๊ก เชียงราย มารับที่บ้านเลยได้มั้ย
ผมโทรหาน้อง หลุย (น้องแฟนคลับหนังสือ) เธอเป็น พยาบาลอยู่ รพ.เชียงรายประชานุเคราะห์ ขอเบอร์โทร รพ.โอเวอร์บรุ๊ก (ต้องขอขอบคุณน้องหลุยอย่างเป็นทางการ)
เพราะผมโทรติดต่อเอ๋ ไม่ได้ (น้องเอ๋ พิริยา ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้อง เธอเป็นพยาบาลอยู่ รพ.โอเวอร์บรุ๊ก )
สักพักเอ๋ก็โทรกลับ และได้ประสานงานไปยังเจ้าหน้าที่ เตรียมประวัติคนไข้ และ ลงทะเบียนรอ รวมทั้งจองห้องพิเศษ
"ทั้งรพ. มีเหลือห้องพิเศษอยู่ห้องเดียว เป็นห้องsuite อ้ายจะเอาก่อ ราคาสองพันปาย" คั่นอารมณ์ก่อนดีมั้ยครับ ปล. ห้องsuite อ่านว่า สวีท เพราะเคยมีเพื่อนสมัยทำงานโรงแรมเค้าบอกผมว่า
"แขกห้องนี้พักห้อง สุทเต้ เลยนะพี่" ผมก็นึกว่าห้องสุดเท่ หรือ ห้องจิ๋นซี ฮ่องเต้ เหรอ งง ๆ ... อันที่จริง อ่านว่า สวีท (ปล. ของ ปล. เบรกอารมณ์คนอ่านก่อนครับ เดี๋ยวเครียดอ่านไม่รู้เรื่อง)

"เอาครับ เอ๋จองไว้เลยเด้อ"

พี่สาวบอกว่า ผมและพัฒน์ไม่ต้องมาที่บ้าน ให้อยู่ ตัวเมืองเชียงรายรอ เพราะต้องเสียเวลาไป _ กลับ เกือบชั่วโมงในการขับขี่ ให้อยู่รอที่ รพ.เลย
ช่วงนั้น ผมและพัฒน์กลับไปร้านกาแฟต่อ ได้เวลาอ่านข้อความจากเพื่อน พ้อง น้อง พี่ ทุกคนที่ได้ส่งข้อความมาอวยพร วันเกิด และ อวยพรให้ผมและแม่หายเจ็บไข้ไว ๆ
"หมื่นคำขอบคุณ จากใจของโอม และ แม่ครับ"
เพื่อนหลาย ๆ คน น้อ งๆ แฟนคลับ และ กัลญาณมิตร เข้ามาทักทาย แนะนำ
"โอมต้องทำบุญ ปฎิบัติธรรมเยอะ ๆ นะ นำหนังสือธรรมะไปด้วย หลังเลิกงานก็ทำ ช่วงนี้เป็นไปได้ปล่อยปลาทุกวันนะ พาแม่ปล่อยปลา และอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรด้วย" พี่ป้อมและ พี่หนุ่ย ศุภชัยสายตรงมาแนะนำ

ผมและพัฒน์ มารอแม่ก่อนที่ รถ รพ.มามาถึง
ชาวบ้านทั้งละแวก เข้ามาดูว่าเกิดอะไรขึ้นที่บ้านของผม เพราะเห็นรถพยาบาลเปิดหวอ ไปรับแม่มา รพ. (แม่เล่าให้ฟังหลังจากที่มา รพ.แล้ว)
หมอเริ่มเอ็กซเรย์ใหม่ทั้งหมด ตั้งแต่ สะโพก ข้อเท้า หน้าอก กลับไปเอ็กซเรย์ข้อเท้ารอบสอง จากการแนะนำของ นพ.ทศพร แพทย์เวรเย็นนั้น
แม่บอกผมว่า ช่วงที่รอ ช่วงที่ถูกสอบถาม รอเอ็กซเรย์ กว่าจะขึ้นห้องพัก และ ทานยาได้ ค่อนข้างทรมานมากจากเวลาที่ผ่านไป และก็มีคนไข้หลายคนเรียงรายตอนนั้นด้วย

ทุ่มกว่า ๆ เราได้พักห้อง 6401 VIP room (เพราะมีเหลือเป็นห้องสุดท้าย)
ห้องพักมีสองเตียงสำหรับญาติแยกออกจากห้องคนไข้ มีโซฟารับแขก มีโต๊ะอาหาร สองทีวีจอใหญ่
แต่ผมอยู่กับแม่สองคน
เราทานอาหาร ด้วยกัน พัฒน์ลงไปซื้อข้าวผัดไข่ดาวให้ผม และ ข้าวต้มให้แม่
"แม้ปีนี้ไม่มีเค้กวันคล้ายวันเกิด แต่ใช่สิ่งที่สำคัญ ความรู้สึกของผม ได้ป้อนข้าวต้มให้แม่ ป้อนคำสุดท้ายก่อนที่จะหมดถ้วย ผมไหว้แม่ขอพรจากพระให้กุศลนี้ รักษาแม่ให้หายไว ๆ แค่นี้ก็พอแล้ว เค้กจากเพื่อน พ้องน้องพี่ ส่งมาทางเฟซบุ๊ก ยังเก็บไว้แม้จะทานไม่ได้ แต่รู้สึกได้อีกหลายวันปี"

ล่าสุด วันที่ 10 กันยายน
ผมตื่นตีสี แม่พยายามจะเรียกผม แต่ผมก็หลับสนิท จนแม่กดปุ่มเรียกพยาบาล เพราะแม่ปวดฉี่มาก ผมบอกแม่แล้วว่าหากต้องการอะไร ให้กดเรียกพยาบาลได้ตลอด เพราะผมอาจจะหลับลึก ตื่นยาก (มาก ๆ )
แม่ทำใจลำบากอยู่นานกว่าจะตัดสินใจเรียกพยาบาล เพราะแม่เกรงใจพยาบาล แค่เพียงตัวเองอยากฉี่ ... โห แม่...
หมอกระดูกได้เข้ามาตรวจตอนเย็นเมื่อวาน เค้าบอกว่าไม่ได้แตก หรือ ต้องผ่าตัดอะไรใด ๆ
ก็คงต้องใช้เวลา จากการปวดจี๊ด กระตุกเป็นระยะ ๆ ของแม่ อาจจะเป็นเพราะเอ็นอักเสบ

เช้านี้ น้องเอ๋ (พยาบาล หลานของแม่ผม) แวะมาหาป้าวัน และ เราย้ายไปห้องพิเศษ อีกห้องหนึ่งที่ไม่ต้องกว้างมากเกินความจำเป็น ขอเพียงแค่มีห้องพักให้ญาติและ มีเตียงวิเศษที่รักษาแม่ให้หายก็พอ
ยังไม่รู้ว่าจะได้ออกจาก รพ. เมื่อไหร่
แต่ส่ิงที่ผมรู้คือ วันพรุ่งนี้ผมต้องกลับกทม . (วันอาทิตย์ที่ 11 สามทุ่ม ด้วยสายการบินแอร์เอเซีย จากท่าอากาศยานนานาชาติแม่ฟ้าหลวง สู่ สุวรรณภูมิ)
ในวันที่ 14 กันยายน ศกนี้ ต้องบินไป ประเทศอิตาลี่ ด้วยสายการบิน กาต้าร์ แอร์์ไลน์
หลังจากนั้นเรือจะเดินทางรอบโลก ซึ่งซีซันแรกจะอยู่ที่ ยุโรปก่อน ก่อนที่จะลงไปทางตอนใต้ของอเมริกา และ ทวีปอเมริกาใต้ เข้าสู่ ตะวันออกกลาง เอเซีย ออสเตรเลีย เป็นต้น

The bottom line .... คือ
ประสบการณ์ครั้งนี้ "หวิดสิ้นชีพ" เพียงเพราะผู้หญิงคนหนึ่งที่เมาแล้วขับ โดยประมาท เป็นเหตุให้แม่ของผม และตัวผมเกือบจะเสียชีวิต
คงยากที่จะอธิบายหากเกิดอะไรขึ้นอีกหลาย ๆ อย่าง ๆ ที่ไม่คาดคิด
หนึ่ง โชคดีเหลือเกินที่ผมไม่เจ็บมาก ไม่ขาหัก หรือถึงขั้นเสียชีวิต กำหนดการเดินทางยังกลับไปทำงาน เป็น "มือเสิร์ฟทีมชาติ" ได้เหมือนเดิม
นอกจากแผลถลอกที่หน้าผาก (อันสูงเด่นเป็นสง่า หรือชาวบ้านเรียกว่า หน้าผากกว้างมว๊ากกกกก เส้นผมตกสูง หรือ ว่า ..ศรีษะล้าน ..จบข่าวเข้าใจง่ายดี...)
สอง โชคดีที่แม่ไม่ถึงกับชีวิต กระดูกไม่หัก คอไม่หัก
สาม โชคดีที่รถไม่ลงคลอง แค่คืบเท่านั้น ดีที่ล้อรถหน้าปักอยู่ที่ดินริมไหล่ทางถนนอย่างเหนียวแน่น และ เสียงแตรรถ ได้ตีฆ้องร้องป่าว ให้ชาวบ้านมาช่วย (ขอขอบคุณชาวบ้าน กอม อ.เชียงคำอย่างเป็นทางการด้วยครับ)

"ผมขอร้องทุกคน เมาแล้วอย่าขับนะครับ หากคุณไม่รักชีวิตของคุณผมไม่ว่า แต่ชีวิตของผู้บริสุทธิ์คนอื่นบนท้องถนน เค้ามีค่ามากแค่ไหน"
จากเหตุการณ์ "หวิดดับ" คราวนี้ มันสอนให้ผมรู้ว่า ผมได้กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง พร้อมกับแม่ ผู้หญิงที่ดีที่สุด คนที่มีพระคุณต่อผมมากที่สุด ก่อนวันเกิดของผมเพียงแค่สองวัน ก่อนที่ผมจะบินไปต่างประเทศแค่ 7 วัน
ผมจะเป็นคนดี ทำกรรมดี เพื่อสร้างเสริมบุญกรรมดี ต่อ ๆ ไป ที่มีโอกาสได้สะสมบุญ เพื่อคนที่รัก และ ตัวเองในชาติภพนี้และภพหน้า
... หากใครไม่เชื่อ แต่ผมเชื่อว่า ทำดี ได้ดี มีค่าและความหมายอยู่เสมอ...
ขอตัวอยู่กับแม่ก่อนนะครับ
ขอบคุณสำหรับการติดตาม
และอีกสักครั้ง ขอบพระคุณทุกท่าน ที่ส่งข้อความ และส่งกำลังใจมาให้ ผมได้รับจากทุกคน และ น้อมรับอย่างมีพลัง กำลังใจเป็นอย่างมาก
"มิตรภาพที่แสนดี " โอม สมรัชนะ มูลสาย
ลูกเรือสำราญ ในต่างแดน ลูกเรือจิตอาสา
เจ้าของผลงานการเขียนหนังสือเรือสำราญสามเล่ม
ผู้บริหารบริษัทไร่สันเวียงยางพารา จำกัด
10 กันยายน 2554 September 10 ,2011 @ Overbrook Hospital ,Chiang Rai.
//www.facebook.com/somratchana.moonsai
//www.facebook.com/โอม สมรัชนะ มูลสาย
//www.sochana9.bloggang.com
//www.oknation.net/blog/socahan9
moonsai2000@yahoo.com
sochana99@hotmail.com
Tel : 089 851 9909

ขอบคุณทุกคำอวยพรจากใจโอม สมรัชนะ
█บ▌ณ█ณบ▌บณณ█บ▌ณบ▌ณบ█
SOMRATCHANA SINCE9 9 1975
█บ▌ณ█ณบ▌บณณ█บ▌ณบ▌ณบ█
█บ▌ณ█ณบ▌บณณ█บ▌ณบ▌ณบ█

"ขอบคุณจากใจอีกครั้งทุกคำอวยพร เกือบสองร้อยกว่าท่านที่เขียนมา"
โอม สมรัชนะ Thank you to you all from the bottom of my heart !

from น้องแอม
"สม สุข สมหวังดังตั้งใจ
รัชนะ โด่งดังไกลทั่วหล้า
มูล สินมูลทรัพย์เพิ่มพูนทวี
สาย มิตรเกื้อกูลให้เจริญรุ่งเรือง"

พระอาจารย์เอกชัย สิริญาโณ
เนื่องในวันคล้ายวันเกิด พอจ.ขอให้เรามีความสุขกายสบายใจ คิดสิ่งใดก็ขอให้สมปรารถนา ขอให้มีความสุขอยู่กับงาน มีความสุขอยู่กับครอบครัว มีความสุขที่ได้กระทำแต่ในสิ่งที่ดี เจริญสุข เจริญในธรรม ตั้งมั่นในความดี

Tukta Siriwannasarn posted on your กระดานข้อความ.
"วันที่เก้า เดือนเก้า ให้ก้าวหน้า บุญนำพา ให้ก้าวไป ดั่งใจฝัน
ให้ครอบครัว มีสุข ชั่วนิรันดร์ ให้สมหวั่ง ดั่งใจ ที่หมายปอง

สุขสันต์วันเกิดค่ะ ( จะได้ข้ามภพอย่างทวิภพมั้ยเนี่ย.. ^ ^ )"

Singha Chawkhamket posted on your กระดานข้อความ.
"Today's your auspicious day
Once a year I get the chance
To wish you birthday cheer.
It pleases me no end to say,
I wish you another great year.
So happy birthday to P Ohm International thai crew
,The pioneer of Worldwide Cruise Adventure
From the bottom of my heart.
And may your good times multiply,
Till they’re flying off the chart!

Gwenn Fulton-Faulkner ได้แสดงความคิดเห็นบนสถานะของคุณ
Gwenn เขียน "I hope that your dear mom will be feeling much better soon,Moonsai- She must have been a very good mom to have raised such a nice person as you are<3 <3 <3"

Lov Natto posted on your กระดานข้อความ.
"HBD นะคะพี่โอม เกิดวันที่ดีมากๆๆ ขอให้พี่พบเจอแต่สิ่งดีๆๆ ร่ำรวยๆๆ มหาศาลเลยนะคะ เป็นพี่ชายที่นู๋รักและนับถือตลอดไปนะคะ

Memon Chaisiri posted on your กระดานข้อความ.
"สุขสันต์วันเกิดนะคะ ขอให้สิ่งร้ายๆผ่านพ้นไปด้วยดี เคราะห์ใดที่ผ่านเข้ามาขอให้พัดผ่านพ้นไปด้วยดีนะคะ เป้นกำลังใจและขอให้ประสพพบสุขต่อจากนี้และตลอดไป มีเรื่องมาเล่ามาเขียนให้ฟังให้อ่านกันต่อไปนะคะ :)

Thunsirin Poysoongnern commented on Oat Thanuntri's รูปภาพ of you.
Thunsirin เขียน "รายงานสถานการณ์ด้วยคะ น้องเป็นห่วงคะ"

และอีกมากว่า เกือบสองร้อยข้อความทั้งอวยพรวันคล้ายวันเกิด และ อวยพรให้แม่และผมหายเจ็บป่วยไว ๆ

"หมื่นคำขอบคุณจากใจ ของโอม สมรัชนะ และแม่ครับ"
หากมีอะไรให้โอมรับใช้ อย่าได้เกรงใจ ส่งเสียงถึงกันได้เสมอครับ

Create Date : 11 กันยายน 2554

Last Update : 11 กันยายน 2554 13:03:18 น.

4 comments

Counter : 701 Pageviews.

เป็นกำลังใจให้คุณและคุณแม่นะคะ

ขอให้คุณแม่มีสุขภาพแข็งแรงในเร็ววันนะคะ

และขอให้คุณเดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ

โดย: ratana_sri

วันที่: 11 กันยายน 2554 เวลา:17:25:28 น.

ขอโอมไปทำหน้าที่ที่สำคัญ คือ มือเสิร์ฟทีมชาติ ผมไม่มีเวลา ต้องมาเสียกับตรงนี้ แค่คำว่า "เสียขวัญ " ที่ผ่านมาก็มากพอแล้วครับ แต่จะไม่เสียใจ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตอนนี้อยู่กับตัวเอง อยู่กับสติ คิดดีทำดี

โดย: OHM thai crew. IP: 58.64.64.152 วันที่: 12 กันยายน 2554 เวลา:15:44:12 น.

น่าสนใจมากๆ ดีครับ

Black Friday Luggage
Luggage Black Friday
Black Friday Luggage Set
Black Friday Luggage Set On Sale
Black Friday Luggage Set Spinner
Black Friday Luggage Set Samsonite
Black Friday Luggage Set Lightweight
Black Friday Luggage Set Spinner Wheels
Black Friday Luggage Set Hard
Black Friday Luggage Set 3 Piece
Black Friday Luggage Set Pink
Black Friday Luggage Carry On
Black Friday Luggage Wheels

โดย: ryudragon001

วันที่: 20 ตุลาคม 2554 เวลา:22:18:53 น.

Hi there, always i used to check web site posts here in the early hours in the dawn, as i love to learn more and more.
Cheap Snapback Hats //www.sunriseventuresllc.com/services.html

โดย: Cheap Snapback Hats IP: 94.23.252.21 วันที่: 2 สิงหาคม 2557 เวลา:18:12:18 น.