Bloggang.com : sochana9 : บันทึกของการเดินทางกลับไทย It's so long flight ! from USA By Thai Crew สมรัชนะ ณ ล้านนา...

บันทึกของการเดินทางกลับไทย It's so long flight ! from USA By Thai Crew สมรัชนะ ณ ล้านนา...

บันทึกของการเดินทางกลับไทย It's so long flight ! from USA By Thai Crew สมรัชนะ ณ ล้านนา...

Photos By OHM Somratchana
Text By OHM Somratchana Moonsai
ลูกเรือไทย ในงานเรือสำราญ เที่ยวอย่างสำเริง ทำงานอย่างระบม..ช่วงพักร้อน ผ่อนคลาย หายเหนื่อยคร๊าบบบ...

Happy Landing to The land of smile ;Thailand.
My Vacation 2007 .

Cool Slideshows

และแล้ววันนี้ที่รอคอยก็มาถึง... ผมทำงานเป็นลูกเรือสำราญ งานเรือระบม ผ่านมาก็เจ็ดปีละสิน๊ะ...
ทุกปี และทุกครั้งที่รู้ว่าจะได้เดินทางกลับมาพักร้อน อดไม่ได้ ทำใจไม่เป็นที่จะตื่นและเต้น อย่างเป็นสุข ว่า..
"วันนี้ที่รอคอย มาถึงละนะ"
ผมเริ่มต้นการทำงาน คอนแทรคนี้ ตั้งแต่เดือน พฤษภาคมปีที่แล้ว... รวมแปดเดือนที่จากไทยไปทำงานหากินไกล..
โดยการไปจอยน์เรือที่ประเทศ อิตาลี่ รับเรือลำใหม่ .. ออกจากอิตาลี่ มุ่งหน้าสู่ มหานคร นิวยอร์ก ..
อยู่เส้นทางนิวยอร์ก และแคริบเบี้ยน ตั้งหลายเดือน ก่อนที่จะมุ่งหน้ามาประจำฐาน ที่ประเทศเปอร์โตริโก้ ...

วันที่ 3 เดือนกุมภา วันเสาร์ เป็นวันที่ต้องบินกลับเมืองไทย เพื่อมาพักร้อน...
ผมออกจากเรือตอน 7.30 เช้าตรู่ บรรยากาศที่เปอร์โตริโก้ เช็คอิน ที่สนามบิน โอลด์ ซาน ฮวน ..ด้วยกระเป๋าที่หนัก มากกว่า ห้าสิบโล ของสองใบ แต่ด้วยความที่เป็นกระเป๋าลูกเรือจึงได้อภิสิทธิ์พิเศษ..
สองชั่วโมง ครึ่งจาก เปอร์โตริโก้ สู่ สนามบินไมอามี่ ...
เรารีบเร่ง เพื่อจะต่อไฟล์ท ไป แอล เอ.. แต่ลืมไปว่า ที่ไมอามี่ เวลาต่างจากเดิม หนึ่งชั่วโมง จึงมีเวลาในการรับทานอาหารจีนที่สนามบิน..
อาหารไม่ทันย่อย ก็ต้องขึ้นเครื่อง ต่อไป แอล เอ..
อ้า...อย่าลืมนะครับ ว่า สายการบิน อเมริกัน แอร์ไลน์ เค้าไม่เสิร์ฟอาหาร เสิร์ฟแต่น้ำ ให้ดื่มแค่นั้น...
ผมยกหูโทรหาแม่ที่เชียงราย ตั้งหลายครั้ง แต่ว่า ทางบ้านไม่ได้ยิน ... พี่สาวพอจะเดาได้ว่า ต้องเป็น เจ้าบ่าหล้า โทรมา เพราะโทรมาไทยตอนตีห้ากว่า..
จากไมอามี่ บินไป แอลเอ ด้วยเวลา 6 ชั่วโมง ... บังเอิญ ว่า..ไอ้คนที่นั่งเบาะข้างหลังผม หนะครับ..
ไม่รู้ว่า นกแก้ว นกขุนทอง ไปจิกปากตอนเกิดหรือเปล่าไม่รู้ ..โอ้โห.. เม้าท์แตกแหลกราน ไร้สาระ ขอโทษ เสียงของมัน ยังกะควายเกิดลูก คาดว่าน่าจะเป็นกระเทยไร้สติ ผมหลับไปตั้งหลายรอบ เอาหูฟังมายัดใส่ก็แล้ว...
ทำให้นึกถึงว่า... ไร้มารยาทในการเดินทาง คนอื่นเค้าเงียบและหลับพักผ่อนกัน ..
แต่ไอ้เจ้าสองตัวเนี่ย... ส่งเสียงรบกวนโสตประสาทชาวบ้านเค้า... ตอนสุดท้ายผมก็พูด กับเพื่อน บอกว่า..
"แมร่ง Never shut the f_ck up " มันคงจะรู้ตัว เงียบกริบไประยะหนึ่ง...หรือไม่ก็อาจจะ ได้ผ่านการผ่าตัดห-มา ออกจากปากไปช่วงหนึ่งมั้ง...

พอถึง แอล เอ แอร์พอร์ต ...
เช็คอิน กับสายการบิน คาที่ ...เอ้ย... คาเธ่ย์ แปซิฟิค ขอที่นั่งใกล้ทางเดินเพราะว่า ลองไฟล์ท มากกว่า 15 ชั่วโมง ลอยอยู่บนน่านน้ำ ฝั่งแฟซิฟิค
แป๊บเดียวก็ บอร์ดดิ้ง แล้ว...
ผมเดินทางสองคน กับ ชุติ้ หรือชุติมล เพราะเพื่อนคนอื่นเค้าไปต่อเครื่องกันที่ นิวยอร์ก....

ที่แอล เอ อากาศหนาวพอ ๆ กับเชียงรายเลยครับ..
จากแอล เอ ได้รู้จักกับครอบครัวหนึ่ง..
โดย น้อง เรแกน ,2 years old, น่ารักมาก ไม่ร้องไห้ ไม่งอแง เรแกน กลับไปเยี่ยมญาติ ๆ ที่รัฐ Wiscousin.
เรแกน เกิด ที่เชียงราย ซึ่งพ่อและแม่ เค้ามาทำงานอยู่ หมู่บ้านไทยพัฒนา ที่อำเภอหนึ่งของเชียงราย
Regan always give me 5 !!!!

จากแอล เอ สู่ ฮ่องคอง ...เอ้ย เวอร์ ๆ เมืองไทยเค้าอ่านว่า ฮ่องกง...
เรามาถึง แอร์พอร์ต ตอนเช้าตรู่ ตีห้าของเวลาท้องถิ่น...
ผมทำธุระส่วนตัว และก็นั่งรอเพื่อน ๆ ที่มาจากนิวยอร์ก ..
ช่วงระหว่างนั้น ได้ทำการต่อเน็ต..
(ปล หากใครไปฮ่องกง แอร์พอร์ต ก็สามารถต่อเน็ตได้ ด้วย ไว-ไฟ ฟรี ๆ นะครับ)

CX 713 (ใต้ดิน งวดนี้ ) นำพาผมและเพื่อน มาสู่ สุวรรณภูมิ (ครั้งแรก กับสนามบินใหม่ครับ)
ก่อนเครื่องจะลง ก็ได้เห็นความใหม่ และทันสมัยของสนามบินอันเลื่องชื่อ...
ดู บางส่วนยังไม่พร้อมและไม่รู้ว่า ตั้งใจจะให้ไม่พร้อมหรือเปล่า...
กะว่าจะช่วยเค้าทาสี ก็กระไรอยู่....
แต่การตกแต่งรูป ภาพ และ ฤาษี สวย ครับ..

พอถึงช่วงรับกระเป๋า..
เอาหละสิ ...

มีพนักงานเค้ามาติดต่อ ว่า...
กระเป๋าของคุณ มูนซาย .. ยังมาไม่ถึง ค้างอยู่ที่ห้องกรง เอ้ย ฮ่องกง ทั้งสองใบเลย..

เอาหละสิ...
เดือดร้อนต้องไปติดต่อ Claim Lugguage อีก

ไม่ใช่แค่ผมคนเดียว เพื่อนอีกคนหนึ่งที่บินมาจาก นิวยอร์ก ก็กระเป๋าค้าง...

รวมทั้งฝรั่ง คนแก่ ๆ นั่งรถเข็ญ ยังอารมณ์เสีย อารมณ์เสีย ๆๆๆๆๆ
แม้กระทั่ง พ่อของน้อง เรแกน..

เฮ้อออออ น่าสงสารเค้ามาก...

พนักงานบอกว่า... คนเขียนแท็ก ใส่หมายเลขไฟล์ท ผิด..
ณ ตอนนี้ของคนที่กระเป๋าหายเค้าจะได้รับคืนหรือเปล่า..

ตอนที่รอรับกระเป๋า ผมก็ยังคิดว่า... หวังว่าคงไม่มีใครหยิบผิดไปอีกเหมือนคราวที่แล้ว...
เค้าบอกว่ามีคนหยิบกระเป๋าผมผิดไป ตอนนี้อยู่ ที่พระโขนง...
อยื๋ยยยยยย

ทางสายการบิน ต้องส่งตามไปให้ที่ เชียงราย แอร์พอร์ต ..
ซึ่งจริง ๆแล้วผมตั้งใจจะนำกระเป๋าใบใหญ่นั้นเอาไว้ที่ห้องนอน กทม..

เพราะไม่งั้นก็ต้องขนมา ขนไป... ไร้สาระ เสียเวลา..

แต่ก็ไม่เป็นไร มันเกิดไปแล้ว...
วันนี้ผมต้องขับรถ จากบ้านหลังเขา ห้าสิบโล มารับกระเป๋า สองใบ ห้าสิบโล เหมือนกัน

การดีเลย์ ทำให้เพื่อนของผม ที่มารับ ..
เจษ ต้องเข้าใจว่า ผมออกไปทางประตูอื่น จึงไม่ได้เจอกัน..
ผมพยายามโทรหาเพื่อน กว่าจะติดต่อได้ เพระาไม่มีตังค์เหรียญ หยอดตู้..
ตอนนั้น ...ก็ต้องรีบไปซื้อตั๋ว เพื่อบินต่อไปเชียงราย..

ขอบคุณ เพื่อนเจษ คนใต้ใจดีที่อุตสาห์มารับ ..ด้วยน้ำใจ ไมตรีของเพื่อนซึ้งจริง ๆ ...

ก่อนหน้านั้นมีแฟนของเพื่อน มารอรับ ซองตังค์ ที่เพื่อนของผม พี่บอย เค้าฝากมาให้...
โดยเธอถือป้าย ....รอรับ ที่ทางออก แต่ผมออกอีกทาง..
กว่าจะหาเหรียญ โทรติดต่อกันได้.. นาน สอง นาน ...

พอได้ตั๋ว สายการบินภายใน กลับเชียงรายแล้ว..
ผมเดินต่อไปยังเกท
โอ้ โห ..โค ตะระ ไกลเลย..
พอเข้าแถว บอร์ดดิ้ง มีคน ๆ หนึ่งที่รู้จักชื่อภายหลังว่า..พุฒิ...

"ใช่พี่โอม ที่เขียนหนังสือ และทำงานเรือสำราญ หรือเปล่าครับ" พุฒิถาม..พร้อมกับยื่นมือมาจับ ท่ามกลางหลากหลายสายตามากกว่าหลายคู่ จ้องมอง

" ใช่ครับ" ผมตอบ ด้วยความงง ว่า ใครน๊ะ ..ไม่เคยรู้จักมาก่อน..

พุฒิ บอกว่าติดตามอ่านหนังสือ และเข้าไปดูเว็บไซด์ จึงจำหน้าได้ว่า น่าจะใช่... จากคนในรูป และตัวจริง..เหมือนกัน..จึงกล้าเข้ามาทัก.

ผมจึงมีเพื่อนเดินทาง กลับเชียงราย.. พุฒิก็เป็นเพื่อน ของเพื่อนผมอีกที...
โลกนี้กลม เน๊อะ...

ผมกลับมาถึง สนามบินเชียงราย ด้วยตัวเปล่า กับกระเป๋าแครี่ออน ใบเดียวมาจากต่างประเทศ...
คุณแม่ และพี่สาวคนโต และคนสุดท้อง มารับที่สนามบิน ด้วยเสื้อเหลืองอร่าม
"เรารักในหลวง" เป็นเสื้อที่นิยมใส่กันในวันจันทร์ ...อากาศปกคลุมด้วยหมอกหรือควัน ไม่อาจหยั่งรู้ ท่ามกลางขุนเขา ของเชียงรายเมืองในสายหมอก

อบอุ่นครับ ...
อ้อมกอดแม่ และพี่ ๆ ทำให้ อาการเจ็ทแล็ก หรือเจ็ดแหลกกกกกก หายไปในพริบตา...
ผมนั่งฟัง แม่และพี่ ๆ คุยกัน ในรถ อย่างเป็นสุข
จากนั้นครึ่งชั่วโมงก็มาทานข้าว ที่บ้านพี่สาวคนโต
พี่สาวทอดเนื้อให้ทาน แต่ในระหว่างที่รอนั้น ผมซด "แกงเตา" หรือแกงใบบัว อย่างอร่อยก่อนแล้ว...

.....
หากจะลองคณิตคิดไว...
จากการเดินทาง จากเปอร์โตริโก้... 2.30 ชม ไป ไมอามี่
ไมอามี่ ไป แอลเอ 6 ชม
แอล เอ ไปฮ่องกง 15 ชม
ฮ่องกง สู่ สุวรรณภูมิ 2.30 ชม..
มากกว่า 26 ชั่วโมง ที่ลอยอยู่น่านฟ้า.. ยังไม่รวมกับช่วงเวลา ทรานซิทอีก...

อันเป็นการเดินทางที่ทรหด อดทน..ไม่อยากบอกเลยว่า..
สองวันแย้ววววว ยังไม่ได้อาบน้ำ...ออกจากเรือวันเสาร์ ถึงเมืองไทย วันจันทร์ สองวันนันสต๊อปฮิต
ดีที่ฟอมาลีน ยังเอาอยู่...

วันนี้ตื่นมาด้วยความสดใส...
เช้าวันใหม่ วันแรกที่บ้านเกิด เชียงราย...
อากาศหนาว ต้องหาหมวก เสื้อกันหนาวมาใส่ ...เหมือนเมืองนอกเลยยยยยย....

ตีห้ากว่าผมตื่นมา ก่อนไก่โห่..
ฟังเพลง และเปิดคอมเล่น ๆ ครับ..
ชีวิตของการพักร้อนได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ว...

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น...
ก็เป็นสุขเยี่ยงนัก...

ด้วยรกั และความเป็นมิตรภาพทางสังคม..
เพื่อ่นพ้องน้องพี่ เจอกันเร็ว ๆ นี้นะครับ..

สมรัชนะ ณ ล้านนา เชียงราย....

ภาพนี้จากประเทศอะรูบ้า .ตัดต่อในฮ่องกง...

Cool Slideshows

Dear all passengers,
I arrived in the land of smile; Thailand yesterday.
My vacation has begun !!!!!
I will be in Thailand untill March 24,2007 then my schedule 's been set to join the new ship in Italy .
During my vacation I can be contact by e-mail .
If i get the moblie phone number I will inform you asap.

Cheers,
Moonsai Somratchana.
Your waiter.

วิมานดิน :: นันทิดา แก้วบัวสาย

..ดนตรี..
ฝากรักเอาไว้ ฝากไปในแสงดวงดาว
ที่ส่องประกายวับวาว วาว อยู่บนฟากฟ้า
ให้แสงสุกใส ได้เป็นเสมือนดวงตา
คอยส่องมองเธอด้วยแวว ตา แห่งความภักดี

...เก็บฟ้ามาสาน ถักทอด้วยรักละมุน
คอยห่มให้เธอได้อบ อุ่น ก่อนนอนคืนนี้
ให้เสียงใบไม้ ขับกล่อมเป็นเสียงดนตรี
คอยกล่อมให้เธอฝันดี ดี ให้เธอเคลิ้มไป

..เป็น วิมานอยู่บนดิน
ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล
เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย
เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร
มาคล้องใจเราไว้รวมกัน

..ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน
ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี

..ดนตรี..
เป็น วิมานอยู่บนดิน
ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล
เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย
เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร
มาคล้องใจเราไว้รวมกัน

..ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน
..ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี

..ให้เธอได้อบ อุ่น และนอนฝันดี
..ให้เธอได้อบ อุ่น...อยู่ใน วิมาน...

Special Thanks to GMM Grammy for this song "วิมานดิน"

Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2550

Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2550 18:58:37 น.

16 comments

Counter : 526 Pageviews.

Cool Slideshows

วันนี้ไปรับกระเป๋าที่ เชียงรายแอร์พอร์ต ..

ต้องขอขอบคุณพี่ ๆ ที่ท่าอากาศยาน น่ารัก มาก ๆ ๆๆ...

ตอนนี้โอม ต่อเน็ตที่บ้านได้แล้วคับ...

ถ้าหนังสือออก จะส่งข่าวมาบอกนะครับ..

มีอะไรให้โอม รับใช้ ยินดีเสมอ

สมรัชนะ ณ ล้านนา เชียงราย

โดย: วิมานดิน ตอนนี้อยู่ที่เชียงราย ส่วนห้องนอนคนจน อยู่ที่ กทม..พรุ่งนี้จะเข้า กรุง เพื่อไปทำธุระที่บริษัทครับ..สมรัชนะ ณ ล้านนา เชียงราย วันนี้ (sochana9

) วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:10:16 น.

เป็นการเดินทางทียาวนาน ก้นแชะเลยที่เดียว เหนื่อยแปลไม่ต้องอธิบายให้รับรู้เลย ในที่สุดก็ถึงบ้านแบบขนลูกเพราะดีใจเป็นที่สุด ขอให้มีคาวมกับครอบครัวค่ะ

โดย: saengjan

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:43:31 น.

ขอต้อนรับกลับบ้านเฮานะครับ
คงเป็นเวลาที่มีค่ามาก ๆ เลย
ว่าแต่จอดเรือไว้ที่ไหนอ่ะ

โดย: PIWAT

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:18:59 น.

พักร้อนให้สนุกนะค่ะ
ไม่มีวิมานไหนสุขใจเท่าบ้านอีกแล้ว
มีความสุขมากๆ นะคะ
ราตรีสวัสดิ์

โดย: บัวริมบึง

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:47:16 น.

สวัสดีตอนค่ำของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า

** มีความสุขกับการทำงานนะจ้า **

โดย: จอมแก่นแสนซน

วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:2:41:08 น.

ขอให้มีความสุขมากๆกับการพักร้อนนะครับ

โดย: กะได

วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:6:33:43 น.

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด...อิจฉ้า..อิจฉา
ขอพี่กรี๊ดอีกทีได้ไม๊น้องโอม....อ๊ายยยยยยย...

กิ๋นแกงโฮ๊ะฝากปี้ตวยเน๊อะ...

คุณแม่น้องโอมต้องทำอร่อยกว่าสลุงคำแน่เลย...

พี่ว่าแกงโฮะนี่เชียงรายชนะเลิศอ่ะ..เอ๊ะ..นี่เจ๊หมกมุ่นกะเรื่องกินมากไปป๊ะ...555
Welcome Home นะจ๊ะ...วิมานดิน...

เดินทางตุรัดตุเหล่หลายทอดมาก...เหนื่อยแทนเลย
หาย Jet Lag รึยังคะเนี่ย

เมื่อไหร่จะกลับมาที่นี่ล่ะเจ้า..พี่เพิ่งกลับมาจากนิวยอร์กยังคิดถึงอยู่เลย
แต่พอดีคราวนี้รีบไปรีบมา..คราวหน้าไปกินข้าวที่เชลซีกัน...5555...พี่จะโดนค้อนกระเด็นไม๊เนี่ย
เออ..หมอกระเบนแกอยู่เจียงของแน่ะ..น้องโอมช่วยไปแอบดูหน่อยซิคะว่าหล่อกว่ารูปรึเปล่า...

คิดถึงน้องโอมค่ะ...

..จริงๆนะตะเอง...

โดย: จันทร์สวย

วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:6:43:28 น.

^
^
เงียบๆหน่อยซิจ๊ะน้องจ๋า...

เดี๋ยวต้องไปเนียนเฉไฉ๋ว่า...ตอนที่เจ๊กระซิบน้องโอมให้ไปดูหน้าหมอนี่องค์ลงอยู่
หนูม่ะรู้เรื่อง...

...

โดย: จันทร์สวย

วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:24:46 น.

พักผ่อนในเมืองไทยอย่างมีความสุขนะคะ

โดย: d__d (มัชชาร

) วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:01:24 น.

^
^
^
ตามก้นคุณนายจันทร์สวยมา

สวัสดีค่ะ...ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
ปลายปีนี้กลับเมืองไทยจะไปอุดหนุนหนังสือค่ะ

มาเวนิสช่วงเมษากำลังสวยเลยค่ะ ฝนคงไม่ค่อยตกแล้ว

ขอบคุณที่แวะที่ชิมเป็ดที่บล๊อกค่ะ

โดย: ปลาทอง9

วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:38:16 น.

เสียงกรี๊ดกระหึ่มตั้งแต่พี่จันทร์เลยตามมาค่ะ ...

ยินดีด้วยนะค่ะสำหรับเรื่องกระเป๋า เสียอารมณ์หน่อยอ่ะน๊า เพราะว่ามันมาช้าไปหน่อย แต่เค้าก็ดูแลดีนะคะ ... แต่ถ้าไม่เกิดเหตุเลยก็คงจะดีกว่า แต่ก็ยังดีล่ะที่ไม่หาย เพราะถ้าเกิดหายไปล่ะยุ่งเลยอ่ะค่ะ

ฝากกินน้ำพริกเผื่อโตยเด้อเจ๊า กินลำๆ พักผ่อนเยอะๆ เอาแรงไปต่อสู้กับงานข้างหน้าอีก ... เต็มที่ค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:45:10 น.

happy friday ka

โดย: zMee

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:57:30 น.

สวัสดีค่ะคุณโอม..

รออ่านหนังสืออยู่นะค่ะ...

การเดินทางช่างแสนยาวไกล...

ดีจังเลยได้เที่ยวไปในหลาย

ประเทศ ชอบทะเลค่ะ..

ขอให้มีความสุขในแผ่นดินบ้าน

เกิดนะค่ะ...ระวังรักษาสุขภาพ

ด้วย สำคัญนะเนี่ยะ...

โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ

) วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:21:03 น.

ยินดีที่คุณ สมรัชนะมาเยี่ยมกันอีกครั้ง อิจฉามากเลยครับคนไปเที่ยวได้ดังใจฝัน

โดย: Johann sebastian Bach

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:53:17 น.

Crew says:
www.sochana9.bloggang.com

Live in BKK .

Nice to meet u all.
OHM

โดย: Thai Crew on Vacation in BKK-OHM Krab (sochana9

) วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:01:54 น.

ภาพประกอบสวยมากๆ เลย เห็นแล้วอยากไปเที่ยวจัง

เกตุ up blog แล้วนะคะ...เรื่องไวรัสสายพันธุ์ใหม่ ถัดจากเจ้า blog tag
รีบไปศึกษากันก่อนจะโดนน๊า

สุขสันต์วันหยุดค่ะ

โดย: คริสตอลสีชมพู

วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:35:10 น.