ความทรงจำสีจางของ เด็กบ้านนอก เชียงราย... 4 more night to go Italy I miss you guys...

-+*+-ความทรงจำสีจางของ เด็กบ้านนอก เชียงราย...

เมื่อวานผมนอนไม่หลับทั้งคืน เพราะปกติเป็นคนนอนหลับเกือบเช้า ตื่นเกือบเที่ยง เป็นธรรมดาที่ใช้เวลาในการเขียนหนังสือ ยามวิกาลแบบนั้น แต่คืนนั้นผมต้องงีบเอาแรงเพราะจะต้องบินกลับมา กราบคุณแม่ ที่เชียงรายก่อนไปทำงานสิบเดือนที่อเมริกา และยุโรป ...
สรุปแล้วนอนไปแค่ชั่วโมงเดียว เกรงว่าจะตื่นยาก เพราะคราวที่แล้วไปทำวีซ่าของอิตาลี่แทบไม่ทันเพราะกดปิด กดปิด นาฬิกาปลุก..
เครื่องมาถึงเชียงรายตอนเช้าตรู่ ฝนเริ่มตก ปรอย ๆ สลับกับบรรยากาศเหงา ๆ รายล้อมด้วย ยอดดอย ภูเขาสีเขียว ในฤดูกาลนี้
“กลับมายืนที่เดิม ที่ ที่เคยคุ้นตา ”
ผมจะกลับมาเมืองไทยทุกปี ปีละสอง- สามเดือน ช่วงพักร้อนเป็นเวลาที่ทำงานอยู่ที่นั่น เจ็ดปีแล้ว ครับ
การกลับมาคราวนี้ ทำให้ผมได้ความรู้สึก เหมือนที่แตกต่างอีกแบบ เพราะว่าพักรอ้นปีนี้ไม่ค่อยได้อยู่กับคุณแม่
เมื่อวานฝนตกทั้งวัน...
กว่าจะซาได้ ก็บ่ายแก่ ๆ ผมเอาหนังสือธรรม ส่วนหนึ่งไปฝากน้า ที่เป็นอาจารย์เผือจะให้น้อง ๆ นักเรียนได้อ่าน
หลังจากนั้นปั่นรถจักรยาน เลยไปชมวิว ที่ทุ่งนา ป่าสวน ด้วยหมอก ปกคลุมบนยอดดอย หน้าผา สวยงามเยี่ยงนัก
ตอนนั้นความรู้สึกเพลงที่ได้ยินก้องหู คือทะเลใจ ต่อให้อยู่ป่าเขาและบนดอย
ท่อนหนึ่งที่ร้องว่า ...
”ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่ เพียงตัวและจิตใจเป็นมิตรแท้ที่ดีตลอดกาล”
ผสมผสานเพลง นักร้องบ้านนอก
“เมื่อสุริยน ยามสนธยา ...หมู่นกกา ก็พากันบินกลับรัง...ให้มาคิดถึงท้องทุ่งนาเสียจังป่านฉะนี้คงคอยหวังเมือ่ไหร่จะกลับบ้านนา”
ภาพที่เห็น ชาวนากลุ่มหนึ่งเฝ้าเลี้ยง วัว ควาย
(ใจจริงแล้วอยากเป็นควาย แบบสบาย ๆไม่ต้องคิดอะไรมากแต่กลัวตอนที่ส่งไปโรงฆ่าสัตว์ โห๊ดดดดโหด เนอะ)
“”””””””””””””””””””””””””
อีกไม่นาน ก็จะเข้าฤดูทำนาแล้วสินะ (ผมบอกกับตัวเอง)
คิดถึงพ่อ เหลือเกิน
(ใกล้ ทุ่งนาแถว ๆ นั้น มีสุสาน ที่เคยเผาพ่อ )
ป่านนี้พ่อจะรู้หรือไม่ว่า ลูกของพ่อ รู้สึกอย่างไร
แค่คิดถึง ทำอะไร มากไม่ได้
แต่ก็ยังดีที่ได้มีโอกาส ได้เลี้ยงดูแม่ ผู้ซึ่งแก่ชรา
ผมปล่อยใจฝัน คิดนั่นคิดนี่ สักพักใหญ่ จึงกลับมาบ้าน
นอนเล่นกับแม่ ดูข่าวทีวี ไร้ซึ่งแสงสี และความเจริญ
(ก็จะบอกว่า บั่นน๊อกก บั่นนอกอะ นะ ครับ..)
ความมืดเริ่มเข้ามาเยือน เสียงกระดิ่งดัง จากสนตะพายวัว ควายดังเป็นจังหวะ ผ่านข้างบ้าน
ผมมีความสุข จนต้องระบาย ในวันพอเพียง แบบนี้ที่ใช้ชีวิตอยู่กับคุณแม่ และพี่สาว ในบ้านหลังเก่า และหลังใหม่ที่สร้างให้แม่
“””””””””””””””””””””
อาจจะขาดการติดต่อสื่อสาร เพราะไม่มีสัญญาณมือถือ มีแต่เบอร์บ้านที่ใช้สัญญาณดาวเทียม ระบบเม็กกะเฮิร์ต ส่วนมากเอาไว้รับ เพราะโทรออกอย่างแพงเลย หละครับ...

(อ่านแล้วอาจจะงง ๆ เพราะเขียนอย่างไว ไม่มีตัดต่อ วันนี้ขับรถเข้ามาในเมืองเพื่อซื้อของ และทำธุระ จีงแวะมาทักทายเพื่อนรักชาวบล๊อกทุกคน ...

โต้คลื่นเม้าท์ เล่า(เรือ)สำราญ จะออกวางแผง ปลายเดือนหน้านะครับ..
ขอบคุณสำหรับ คำติชม และคอมเมนท์
ยินดีที่ได้รู้จัก ทุกคนครับผม..

สมรัชนะ คนไกล เบอร์เก่า... คือ เบอร์ห้า บ้าเห่อ ไงครับ..

Create Date : 17 พฤษภาคม 2549		3 comments
Last Update : 17 พฤษภาคม 2549 20:40:51 น.
Counter : 819 Pageviews.
Share Tweet