|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
มีเรื่องน่าอายเมื่อพาลูกไปเที่ยวสวนสัตว์
วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิตของลูกสาวครบ 2 ขวบพอดี ครอบครัวเราจึงมีแผนพากันไปปิ๊กนิกที่สวนสัตว์ เพราะเคยไปเที่ยวกันตอนวันเด็กเมื่อต้นปีที่ผ่านมาซึ่งสามารถเอารถไปจอดด้านในได้
ก็เตรียมอุปกรณ์ปิ๊กนิกกันไปครบแหล่ะ แวะซื้อส้มตำ+ไก่ย่าง ก่อนเข้าสวนสัตว์ด้วย ไปถึงประมาณ 10.00 น. ซื้อตั๋วเรียบร้อย ขับไปได้สักหน่อย เจอประตูกั้นทางเข้าโดยเมื่อก่อนเราเคยเข้าได้ตอนงานวันเด็ก (ทางลูกศรสีฟ้า)
เอ้าไม่เป็นไรถอยก็ได้สงสัยเค้าไม่ให้เข้าตรงนี้...แต่เข้าตรงอื่นน่าจะได้ ก็ออกไปทางขวา(ลูกศรสีแดง) ไปก็เห็นที่จอดรถเยอะแยะ แต่ถ้าจอดตรงนี้ไม่ใช่เป้าหมายของเราในวันนี้นี่...ก็ไปต่อ เห็นทางเลี้ยวซ้ายไม่เห็นมีป้ายห้ามเข้าด้วยดิ แล้วก็ตรงเข้าไปข้างในได้ ใจนึงก็คิดนะว่าอาจทำไรผิดรึเปล่า...เข้ามาได้สักหน่อยไม่มีรถเข้ามาเลยอ่ะ..ทำไงดี ใจไม่ค่อยดี คุยกันในรถก็ปลอบใจกันนั่นแหล่ะว่าคงไม่เป็นไรมั้งวันนี้คนอาจจะน้อยเฉย ๆ เราก็มาเช้าด้วยแหล่ะ..55
วนไปวนมาก็ได้ที่เหมาะ ๆ สำหรับปิ๊กนิกกินข้าวกันได้ แต่ละคนก็หิวกันด้วยแหล่ะ เพราะตอนเช้าไม่มีใครกินมาก็กะจะมากินกันที่นี่ ได้ตรงหน้ากรงสิงโตพอดี 555..(ประมาณตรงจุดแดง ๆ ลูกศรชี้ในรูป) ลูกสาวก็ชอบใจเดินดูนั่นดูนี่ไปเรื่อย...ก็เอารถจอดข้างทางนั่นแหล่ะ แล้วก็ปูเสื่อมันตรงนั้น มีนักเรียนประถมมาทัศนาจรกัน มีรถไฟขบวนเล็กผ่านไปมาก็ออกเขิน ๆ กลัวหน่อย ๆ ความรู้สึกเหมือนทำอะไรผิดไว้ แล้วกลัวจะมีคนมาทักมาเห็นเข้าอะไรอย่างเงี้ย..ก็เห็นรถไฟขบวนเล็กที่พานักท่องเที่ยวผ่านมาก็หลายคันอยู่นะ...แต่ไม่เห็นเค้าว่าอะไร ตอนนั้นก็ใจชื้น ๆ มาบ้าง...กินข้าวไม่อร่อยเลยว่างั้นเถอะ
พอสักประมาณ 10 นาทีได้ มีรถไฟขบวนเล็กผ่านมาอีกคัน คราวนี้คนขับตะโกนออกมาแบบสุภาพว่า " นักท่องเที่ยวครับ ตรงนี้ไม่อนุญาติให้นำรถเข้ามานะครับ ให้ไปจอดข้างนอกโน่น..ให้ย้ายเลยนะครับ.." คนในรถเต็มคันต่างหันมามอง ด้วยสายตาเหมือนกับเราเป็นตัวอะไรสักอย่างที่แปลกประหลาด บอกตรง ๆ ว่าอายมากเลย..
ปกติเราจะสอนใครต่อใครให้ปฎิบัติต่อกฎระเบียบต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นการขับรถ ไม่จอดรถในที่ห้ามจอด ไม่แซงขณะรอ U-turn ยึดถือกฎระเบียบตามสถานที่นั้นๆ พร่ำสอนให้ลูกไม่เบียดเบียนสังคม ฯลฯ ประมาณนี้...แต่พอมาทำอย่างงี้ซะเอง บอกตรง ๆ อายลูกจังเลย ถึงแม้เค้ายังไม่รู้เรื่องก็เถอะ..
ก็โทษตัวเองเต็ม ๆ นั่นแหล่ะ ขนาดมีความรู้สึกว่ามันไม่ถูกแล้วนะ..ยังเข้าข้างตัวเองอีก ว่าไม่เป็นไรม้าง..เพราะความขี้เกียจแท้ ๆ
Create Date : 26 พฤศจิกายน 2554 |
|
1 comments |
Last Update : 29 พฤศจิกายน 2554 15:52:04 น. |
Counter : 1758 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
นครราชสีมา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]
|
เป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็ก ๆ ใฝ่ฝันอยากเป็นนักเขียน อยากเขียนเรื่องราวของตนเองถ่ายทอดให้คนอื่น ๆ ได้รับรู้ ชอบอ่านนิยายจำพวกชีวประวัติ การดิ้นรนขวานขวายของใครก็ได้ที่มีเรื่องราวที่น่าติดตาม หรือไม่ก็นิยายอิงประวัติศาสตร์
เป็นคนอารมณ์อ่อนไหวกับเรื่องราวต่าง ๆ ถ้ามีสะเทือนใจ หรือประทับใจ บางทีร้องไห้ได้กับการประโยคในหนังสือไม่กี่ประโยค...
เขียนบล้อกเพราะต้องการเก็บเรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับตนเอง เหตุการณ์ ความรู้สึกต่าง ๆ ณ ขณะนั้น เพื่อจะได้กลับมาอ่านอีกครั้งในวันข้างหน้า ไม่ได้หวังการติดตามจากใคร ไม่ต้องการยอดไลค์ พยายามจะเขียนบล้อกทุกเดือน ตามเรื่องราวที่ตนเองชื่นชอบ หรือต้องการเก็บบันทึกไว้
|
|
|
|
|
|
|
|